Jerdy Schouten (27) beleefde in 2024 een droomjaar. Hij was een belangrijke schakel in het kampioensteam van PSV en van het Nederlands elftal, waarmee hij de halve finale op het EK in Duitsland haalde. Ook werd hij voor het eerst vader. Voor het dubbeldikke jubileumnummer gingen we op bezoek bij de verdedigende middenvelder, zijn vrouw Kirsten en drie maanden oude dochter Gioia. Kirsten: “Als jij een slechte bal geeft, dan roep ik dat hardop in het stadion.” Jerdy en Kirsten Schouten Baby Gioia zit in een wipper voor de tv in de woonkamer. 24Kitchen staat aan. “Kan ze vast een beetje inspiratie in de keuken opdoen,” grapt Jerdy Schouten. Op 19 juli, ruim een week na de verloren halve finale tegen Engeland (2-1), werd Gioia Schouten geboren. Kirsten: “Ze kwam twee dagen na mijn uitgerekende datum. Voor hetzelfde geld was ze twee weken eerder geboren, tijdens het EK.” Jerdy: “We hadden afgesproken dat ik er alles aan zou doen om bij de bevalling te kunnen zijn. De staf wist er ook van.” Kirsten: “We hebben geluk gehad, want de bevalling duurde maar drie uur. Dat had jij nooit gehaald vanuit Duitsland.” Jerdy en Kirsten zijn zo’n zes jaar samen, waarvan anderhalf jaar getrouwd, maar kennen elkaar al langer uit Hellevoetsluis. Jerdy: “We zagen elkaar altijd op verjaardagen van een gemeenschappelijke vriend, maar keken niet naar elkaar om. Jij zat al in de fase dat je met vriendinnen en mooiboys op de bank zat te chillen. Ik zat vooral op de PlayStation. Een paar jaar later kwamen we elkaar tegen bij de plaatselijke derby, Hellevoetsluis tegen Nieuwenhoorn, in de kantine. Toen pas sloeg de vonk over.” Kirsten: “Jij zei: ‘Ik ken jou toch?’” Jerdy, lachend: “Je zag er zo anders uit dan vroeger. Ik twijfelde of jij het was. Tijdens die eerste blik voelde ik al meteen dat er een klik was tussen ons.” Kirsten: “Ik wist ook nog wie jij was. Die vriend van ons ging weleens bij jouw wedstrijden kijken en had het soms over jou. Voor mij was jij nog steeds die verlegen jongen die aan het gamen was. Toen ik jou in de kantine zag, vond ik jou ook zo veranderd. Toch hebben we die avond heel weinig woorden gewisseld.” Jerdy: “Ik speelde op dat moment bij Excelsior en heb de hele avond over voetbal moeten praten met mensen die mij aanspraken. Ik vroeg jou via Instagram of je op date wilde.” Kirsten: “We zijn gaan glowgolfen in Rotterdam. Na die date waren we verliefd. Ik vond het best leuk dat jij voetbalde. Je speelde in Rotterdam, lekker dichtbij, en ik ging vaak met vrienden bij jou kijken. Ik had een druk leven, studeerde commerciële economie, werkte en voetbalde zelf ook nog. Eerst bij Nieuwenhoorn – mijn vader is daar nog trainer geweest – en daarna bij Zuidland. Ik stond linksback, was niet goed, hoor, maar vond het wel heel leuk.” Jerdy, lachend: “Ik noemde jou het kuitenbijtertje.” Bologna Na een half jaar waagden Jerdy en Kirsten meteen een sprong in het diepe. Jerdy vertrok naar het Italiaanse Bologna in de zomer van 2019, Kirsten ging mee. [caption id="attachment_20594" align="aligncenter" width="2560"] Jerdy Schouten[/caption] Kirsten: “Ik was net klaar met mijn studie, dacht: als het niet werkt, ga ik gewoon terug.” Jerdy: “We stonden er hetzelfde in: een langeafstandsrelatie zou niet gaan werken tussen ons.” Kirsten: “Bologna is een heel mooie stad, die eerste weken in de zomer voelde het net als vakantie. Bij iedere thuiswedstrijd kwamen er mensen langs. Maar tijdens uitwedstrijden voelde ik me soms eenzaam, dan zat ik in mijn eentje thuis. In Nederland was ik een druk leven gewend, dus ik verveelde me ook al snel. Ik ben bij een transportbedrijf gaan werken als administratief medewerkster.” Jerdy: “Ik vond het fijn dat jij ook bezig was en niet thuis op mij zat te wachten.” In juni 2022 vroeg Jerdy Kirsten ten huwelijk op vakantie op Curaçao, een zomer later stond de bruiloft op het programma in Renesse. Kirsten: “En de zomer daarop werd Gioia geboren. Iedere zomer gebeurt er iets moois...” Wat voor vader is Jerdy? Kirsten: “Een heel lieve. Als hij thuis- komt, gaat hij als eerste naar Gioia toe.” Jerdy: “Ik doe maar wat, hoor, het is voor mij ook de eerste keer. Ik vind het vooral belangrijk dat ze heel veel liefde krijgt. Dat krijgt ze hier wel.” Hoe leven jullie thuis voor het voetbal? Jerdy: “Vroeger stond voetbal op de eerste plaats. Dat is veranderd sinds we een kleintje hebben. Ons leven draait nog steeds om voetbal, maar op een andere manier.” Kirsten: “Ik doe nog steeds alles voor jou, maar je moet geregeld even wachten omdat Gioia voorgaat.” Jerdy: “Voorheen deed ik een dag voor een wedstrijd zo min mogelijk, ik wilde niet op mijn benen staan. Nu moet ik toch even lopen als ze begint te huilen. De nacht voor een wedstrijd slaap ik in de logeerkamer. Ik kan niet het risico lopen dat ik een slechte nacht heb omdat Gioia wakker is.” Kirsten: “Je hebt een paar van die dingetjes waar jij je altijd aan vasthoudt.” Jerdy: “Ik hou van structuur. De avond voor de wedstrijd eten we op de club, ik eet dan risotto met biefstuk. Op de wedstrijddag eet ik altijd hetzelfde ontbijt.” Kirsten: “Twee bruine boterhammen met roerei, avocado en kipfilet en verse jus. Ik heb ook iets ingebracht. Ik geef jou altijd negen kussen voordat je weggaat. Jij geeft er drie aan onze hond Monty, drie aan de kleine en we geven er negen aan elkaar.” Jerdy: “Drie is jouw geluksgetal, dus dan was het drie keer drie.” Kirsten, lachend: “Drie kussen vond ik te weinig in de begintijd van onze relatie.” Joey Veerman Na vier jaar, in augustus 2023, verhuisden Jerdy en Kirsten vanuit Bologna terug naar Nederland. Jerdy tekende een vijfjarig contract bij PSV. Kirsten: “Ik was heel blij, want ik had een kinderwens.” Jerdy: “Dat is ook een van de redenen dat we terug zijn gegaan naar Nederland. Ik wilde in Italië al heel graag vader worden.” Kirsten: “Ik wilde graag eerst trouwen, het leek me leuk om dat nog met zijn tweeën te kunnen doen. Zwanger zijn en bevallen in Italië wilde ik liever niet. Ik verstond redelijk Italiaans, maar sprak het gebrekkig. Ik vond dat geen fijn idee.” Jerdy: “Ik zat op mijn plek bij Bologna, had net mijn contract verlengd. Wij dachten echt: we zitten daar de komende vier, vijf jaar. Ik begon ondertussen wel dingen te missen uit Nederland. Mijn zus kreeg een kleintje. De eerste drie maanden heb ik haar alleen via Facetime gezien. PSV ging Champions League spelen met een elftal waarvan ik meteen dacht: daarmee ga je om het kampioenschap spelen. Ik speelde met Bologna altijd in de middenmoot, deed nooit mee om de prijzen. Kampioen worden, Champions League spelen, weer in beeld komen bij Oranje, dat wilde ik graag. Peter Bosz triggerde mij, garandeerde mij geen basisplaats. Ik wist echt wel dat ik gehaald zou worden voor de basis, maar dat een trainer daar niet te makkelijk over deed, vond ik fijn. Ik had zin om me te bewijzen. Door de aankopen die ze al hadden gedaan – Noa Lang hadden ze toen ook al binnen – kreeg ik de bevestiging dat ze heel ambitieus waren.” PSV verloor het hele seizoen maar één wedstrijd in de eredivisie, uit bij NEC (3-1). Jerdy: “Zo zonde. Ik was graag ongeslagen kampioen geworden. Maar er zaten mooie wedstrijden bij. Zoals uit bij Heerenveen. We wonnen met 8-0, speelden weergaloos.” Jullie komen uit Hellevoetsluis, veel van jullie familie en vrienden zijn voor Feyenoord. Jerdy: “Klopt. Maar mijn vader was gek genoeg altijd voor Ajax.” Kirsten: “Mijn vader toevallig ook.” Jerdy: “Mijn directe familie – mijn ouders en mijn zus – zijn nu gewoon voor PSV, hoor. Ze zitten iedere thuiswedstrijd met zijn twaalven in het stadion. Mijn ouders, zus en zwager, en jij met je ouders, zusje en haar vriend en drie vrienden van mij. Maar mijn vrienden zitten ook nog geregeld in de Kuip.” Ook in de Champions League deed PSV prima zaken. In de achtste finale werd de ploeg uitgeschakeld door Borussia Dortmund, de latere verliezend finalist. Jerdy: “Uit hadden we met 2-0 verloren, maar thuis werd het 1-1, daar had meer in gezeten. We speelden zo goed. Die wedstrijd blijft mij misschien wel het meeste bij van dit jaar.” Hoe heeft Peter Bosz het zo goed op de rit gekregen bij jullie? Jerdy: “De match tussen hem en de spelers is heel goed. Hij wil vooruit spelen, veel druk zetten, aan de bal dominant zijn. Dat moet maar net bij een spelersgroep passen. Een compliment voor de trainer, maar ook voor de hele technische staf en de directie.” Met Joey Veerman vormde jij standaard een duo op het middenveld. Beschrijf jullie klik eens. “In het veld zijn we complementair aan elkaar. Joey en ik zijn totaal andere voetballers, maar denken wel hetzelfde over voetbal. We gaan ook buiten het veld goed met elkaar om, dat helpt in het veld ook.” Joey neemt geen blad voor de mond. “Ik zeg ook wat ik denk. We vertellen elkaar de waarheid. Ik heb dat liever dan dat hij achter mijn rug om dingen over mij roept. Wij accepteren dat van elkaar, waarderen dat juist.” [caption id="attachment_21576" align="alignnone" width="2163"] Jerdy samen met dochter Gioia[/caption] ALFAMANNETJES In november 2023 kwam Jerdy ook weer in beeld bij het Nederlands elftal onder bondscoach Ronald Koeman, nadat hij anderhalf jaar eerder al zijn debuut had gemaakt onder toenmalig bondscoach Louis van Gaal, maar daarna niet meer was opgeroepen. Jerdy: “Van Gaal koos er in aanloop naar het WK in 2022 voor om de groep intact te houden. Ik had altijd al het gevoel dat mijn tijd bij het Nederlands elftal wel weer zou komen. We draaiden goed met PSV, het was niet verrassend dat ik er in het najaar weer bij zat.” In aanloop naar het EK was het dringen op het middenveld. Wanneer wist je dat je basisspeler zou zijn? Werd dat duidelijk nadat Marten de Roon, Teun Koopmeiners en Frenkie de Jong wegvielen vanwege blessures? “Ik had eerder al een vermoeden. Koeman heeft nooit gezegd dat ik basisspeler zou worden op het EK, maar je kan wel voelen of een trainer het in je ziet zitten, op momenten dat je met hem spreekt op de training of daarna.” En dus stond Jerdy aan de aftrap in de eerste poulewedstrijd tegen Polen. Kirsten: “Ik zat in het stadion. Toen het volkslied werd gespeeld, zat ik heel hard te huilen. Ik was zwanger, dus was sowieso heel emotioneel.” Jerdy: “Ik moest ook een traantje laten. Ik keek om me heen en dacht: ik heb het toch maar mooi geflikt. Er zijn zoveel jongetjes die ervan dromen ooit op een EK te spelen. De gedachte dat ík degene was die daar stond, deed wat met me.” Nederland won met 2-1 van Polen, speelde gelijk tegen Frankrijk (0-0) en verloor van Oostenrijk met 3-2. Als nummer drie van de poule plaatste Oranje zich voor de knock-outfase, waarin het een topland als Spanje ontliep, maar in plaats daarvan in de achtste finale tegen Roemenië speelde (3-0-winst) en in de kwartfinale tegen Turkije (2-1). Jerdy: “Tegen Polen liep het goed. Tegen Roemenië in de achtste finale speelden we ook goed, maar dat was inderdaad – met alle respect – wel Roemenië.” Wat kregen jullie mee van de kritiek vanuit de media? “Dat hadden we niet zo in de gaten. We zaten in onze eigen bubbel, waren alleen met elkaar bezig. Het is heel Nederlands om altijd over de slechte dingen te praten. Als er iets slechts gebeurt, wordt dat uitvergroot. Veel meer dan als er iets goeds gebeurt.” In de wedstrijd tegen Oostenrijk werd Joey al in de 34ste minuut naar de kant gehaald. Ook hij werd veelbesproken. “De media drukken er meteen een stempel op als je een mindere wedstrijd hebt gespeeld en daar gaat het dan alleen maar over. Op het EK heeft Joey zich heel goed herpakt. Wij hebben een dikke huid.” Hoe heb jij hem kunnen helpen? “Door erover te praten. Even lekker mee zeiken helpt soms ook. Op zo’n moment helpt het dat je elkaar goed kent.” Jullie verloren de halve finale van Engeland met 2-1. Lig je nog weleens wakker van de winnende goal in de negentigste minuut van Ollie Watkins? “Dat niet, maar het blijft nog altijd een beetje nazeuren. We zijn zo dicht bij die finale gekomen. Als we het een paar minuten langer vol hadden gehouden, tot de verlenging, dan denk ik dat wij hadden gewonnen.” Kirsten: “Onze vaders zaten in het stadion, ik zat thuis met mijn moeder op de bank. Ik vond het gaaf dat jullie gedurende het toernooi steeds verder kwamen, maar maakte me ook zorgen. Ik dacht: straks begint de bevalling en dan ben je er niet. Toen je thuiskwam was ik heel blij.” Het was jouw eerste eindtoernooi. Hoe vond jij het om zo lang in zo’n bubbel te zitten? Jerdy: “Het was de eerste keer dat ik zo lang van huis was, dat was wennen. Maar de tijd ging sneller dan ik dacht. We waren zo bezig met presteren.” Hoe beweeg jij je in zo’n grote groep met alleen maar mannen? “Voetballers zijn altijd een beetje alfamannetjes. Ik ben niet anders gewend, waarschijnlijk ben ik er zelf ook een. Anders hou je het ook niet vol in de voetbalwereld. Ik trok met iedereen op, maar ik heb vooral een goede band opgebouwd met Bart Verbruggen, Micky van de Ven, Joshua Zirkzee en Joey natuurlijk.” Wij hebben toch een ander beeld van jou, jij oogt rustiger dan anderen. “Daar gaan mensen weleens in de fout. Ik zeg niet dat ik de allerdrukste ben van de groep en ik hoef zeker niet op de voorgrond te treden. Maar als ik met een vertrouwd groepje vrienden ben, dan klopt dat beeld van de rustige Jerdy niet.” TRAINER POLDERVAART Jouw carrière kwam dit jaar in een stroomversnelling. Kirsten, hoe kijk jij daarnaar? “Ik had nooit verwacht dat jij het zover zou schoppen. We rolden er langzaam in, ik ging mee in jouw leven, en ineens stond jij gigantisch in de schijnwerpers op het EK. Het is extra bijzonder als familie en vrienden naar me toekomen en zeggen: ‘Wat was hij goed, hè?’ Dan ben ik ook heel trots.” Zeg je het ook als je vindt dat hij slecht heeft gespeeld? “Ja. Als jij een slechte bal geeft, dan roep ik dat hardop in het stadion.” Jerdy, lachend: “En dat moet ik na afloop nog een keer horen. Zeker van mijn vader. Mijn carrière heeft dit jaar een vlucht genomen. Maar wat daar ook bij komt kijken, is dat ik meer herkend word op straat.” Kirsten: “Dat is soms ongemakkelijk. Jij bent gewoon Jerdy voor mij, maar voor anderen ben jij ineens een bekend persoon.” Jerdy: “Als ik vroeger een bekende voet- baller tegenkwam, dan stapte ik er ook op af. Maar als ik kon kiezen, dan had ik liever een leven in de anonimiteit gehad en niet in de schijnwerpers. Onlangs kochten we bij Karwei een nieuwe lamp. Dan denk ik echt niet: ik hoop dat ik vandaag in de winkel word aangesproken.” Jerdy’s weg naar de top ging niet vanzelf. Hij doorliep de jeugdopleiding van ADO Den Haag, maar had ook tegenslagen. Op zijn zeventiende worstelde hij anderhalf jaar lang met een ernstige blessure, een zogenoemd compartimentssyndroom. Simpel gezegd: de spieren in zijn onderbenen kregen geen ruimte om uit te zetten. Twee operaties kwamen eraan te pas, veel pijn en een lang herstel. Bij ADO maakte Jerdy wel zijn debuut in het eerste, maar hij kreeg er nooit een contract. In plaats daarvan mocht hij zich bij Telstar bewijzen voor een onkostenvergoeding. Dat deed hij, een jaar later klopte Excelsior aan. Onder trainer Adrie Poldervaart speelde hij zichzelf in de kijker in de eredivisie. En na een jaar vertrok Jerdy naar Bologna. Het was geen rechte lijn naar de top voor jou. Hoe heb jij het toch weten te redden? Jerdy: “Door de steun van mijn familie, maar vooral doordat ik altijd in mezelf ben blijven geloven. Ik wist dat ik een goede voetballer was. Toen ik bij Telstar of Excelsior zat, heb ik nooit bewust gedacht: ik moet goed voetballen, want ik wil een stap hogerop. Ik eiste van mezelf dat ik goed speelde. Niet omdat er scouts op de tribune zaten.” Denk jij nog weleens terug aan de tijd dat je met heel veel pijn in je benen in de woonkamer lag in Hellevoetsluis? Jerdy: “Heel soms. Door die lastige jaren besef ik ook dat die basisplaats op het EK geen vanzelfsprekendheid was. Ik ben daar niet zomaar beland, heb er heel veel voor moeten doen.” Je hebt met heel veel trainers te maken gehad. Onder meer met Adrie Poldervaart bij Excelsior, bij Bologna met Sinisa Mihajlovic en later Thiago Motta, bij PSV met Peter Bosz en natuurlijk met bondscoaches Louis van Gaal en Ronald Koeman. Van wie heb jij het meest opgestoken? Jerdy: “Met trainer Poldervaart, zo staat hij in mijn telefoon, heb ik nog goed contact. Hij appte me geregeld tijdens het EK. Hij gaf me tips en vroeg me waarom ik bepaalde dingen wel of niet deed in de opbouw. Elke trainer heeft mij op een ander vlak weer wat geleerd. De ene is beter in het verdedigende aspect, de ander meer in het aanvallende. En Motta was weer heel hard voor me, waar ik op dat moment niet blij mee was, maar wat wel heeft geholpen.” Kirsten: “Ik heb nog huilend met mijn moeder aan de telefoon gezeten. Ik vond het niet eerlijk hoe hij met jou omging. Ik weet hoe hard je ervoor werkte, en dan hoorde ik wat hij tegen jou had gezegd... De voetbalwereld is best heftig. Jij hebt niet bepaald een kantoorbaan.” Jerdy: “Achteraf vertelde Motta dat hij me daarmee wilde triggeren. Ik zat al bijna vier jaar bij Bologna. Hij zei: ‘Ik wil dat je geen honderd, maar 110 procent geeft, alsof je nieuw bent bij een club.’ Dat was zijn manier om mij aan te pakken. Op dat moment dacht ik: ik geef al alles, maar blijkbaar had ik toch die trigger nodig om die stap omhoog te kunnen maken. Daar is wel de overgang naar PSV uitgekomen.” EGO Het gonsde na het EK van de transfergeruchten rondom Jerdy. Thiago Motta werd trainer van Juventus en toonde interesse, maar ook Napoli en Paris Saint- Germain zouden zich hebben gemeld. Jerdy: “Er waren meerdere clubs concreet.” Kirsten: “Ik zei tegen jou: nu Gioia is geboren, vind ik het niet erg om terug naar Italië te gaan. Maar ik ben heel blij dat we zijn gebleven. Hier heb ik weer meer mijn eigen leven. Dichtbij vrienden en familie.” Jerdy: “Als voetballer sta je er altijd voor open. Ik heb een aantal clubs in mijn hoofd. Als die ooit voorbijkomen, dan word ik serieus. Maar dat is niet gebeurd deze zomer. En ik zat pas een jaar bij PSV. Ik heb nooit echt het idee gehad dat ik afgelopen zomer alweer zou vertrekken.” Lachend: “Het heeft wel mijn ego gestreeld. Het waren mooie clubs die me wilden hebben.” Is jouw rol in de ploeg veranderd? Jerdy: “Na het EK werden er wel grapjes gemaakt, kleine plagerijtjes, dat ik nu het mannetje ben. Er wordt sinds het EK misschien iets meer van me verwacht. De lat ligt nu hoger.” Vanwege jouw blessure miste je de in- terlandperiode in oktober. Hoe keek jij naar de wedstrijden tegen Hongarije (1-1) en Duitsland (1-0-verlies)? Jerdy: “Thuis op de bank. En ja, ik moest me wel even verbijten. Op het gebied van resultaat is het nu even een mindere periode geweest. Het is niet zo dat de selectie nu ineens slecht is. We moeten niet meegaan in het sentiment van de buitenwereld. Niet als het slecht is, maar ook niet als het goed is.” Koeman zei na de wedstrijd tegen Duitsland dat Oranje aan alle kanten tekortkwam in alle facetten van het voetbal. Hij zei: “Ik schrik niet, omdat het inherent aan dit elftal is.” Jerdy: “Het is inherent aan voetbal dat er fouten gemaakt worden.” SAOEDI-ARABIË Je bent 27. Waar sta je in jouw carrière? Jerdy: “Ik ben nu bezig aan mijn prime- jaren. Het EK is afgevinkt van mijn lijstje. Het WK in 2026 is nu een andere droom die ik wil laten uitkomen. Nog een stapje hoger.” Zit er nog meer in het vat? Kirsten: “Ik heb al een paar keer gedacht: nu ben je wel echt goed. Maar dan ben je na een half jaar nog beter.” Jerdy: “Ik heb pas een jaar met Peter Bosz gewerkt, kan nog veel van hem leren. Ik moet continu op zoek naar die trigger om beter te worden. Dit jaar worden er weer andere dingen van mij gevraagd, omdat teams op een andere manier tegen ons spelen. Ik moet nu ook verder meehelpen in de opbouw in plaats van dat ik het eerste aanspeelpunt ben.” Heb jij een stappenplan in je hoofd? Jerdy: “Ik zit heel goed op mijn plek bij PSV. Alleen als er een droomclub voorbij komt waar ik graag zou willen spelen, dan ga ik er serieus naar kijken.” Kirsten: “Ik heb altijd gezegd: waar jij ook naartoe gaat, ik ga met je mee. Ook omdat ik weet dat het tijdelijk is. We komen hier altijd wel weer terug.” Wat zijn je droomclubs dan? Jerdy, lachend: “Dat vind ik iets te tricky om te zeggen. Maar die liggen op dit moment in ieder geval niet in Saoedi- Arabië.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Jerdy en Kirsten Schouten is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Ronald Koeman siert de cover van deze 180 pagina’s tellende editie. De bondscoach spreekt zich uit over de ziekte van zijn vrouw Bartina, de kritiek van analisten op spelers en op ‘zijn’ Oranje, de overvolle agenda, Memphis Depay en zijn rol als opa. Meer lezen? De opmerkelijke weg van Micky van de Ven Joey Veerman: "We moeten wel normaal blijven doen." Nathan Aké: "Alles is op z'n plek gevallen."  

Wendy Rommedahl, de vrouw van ex-voetballer Dennis Rommedahl, zet namens Van Lanschot haar ervaring in om voetballers te begeleiden én te behoeden voor mogelijke valkuilen. “Het bestaan van een topvoetballer is prachtig, maar de voetbalwereld is ook keihard. Ik wil spelers laten profiteren van onze ervaring in bijna twintig jaar topvoetbal.” “Had ik alles wat ik nu weet maar geweten toen Dennis nog actief was. Het was zo fijn geweest als er iemand was geweest die toen had gezegd: ‘Wendy, nu moet je echt even goed opletten.’ Wendy Rommedahl blikt terug op de ruim negentien actieve voetbaljaren van haar man, waarin ze met het gezin in Nederland, Engeland, weer in Nederland, Griekenland en Denemarken woonde. “Ik heb heel vaak het wiel moeten uitvinden op financieel en fiscaal gebied. Het is allemaal steeds goed gekomen, maar ik had het heel fijn gevonden als ik met iemand had kunnen sparren die het zelf ook had meegemaakt. Nu kan ik zelf die rol spelen en voetballers en hun gezinnen helpen op de echt belangrijke momenten.” FINANCIËN Wendy en de in Denemarken geboren Dennis leerden elkaar in 2002 kennen toen hij bij PSV voetbalde. De ouders van Wendy waren gastouders voor voetballers van PSV en boden onder meer onderdak aan Klaas-Jan Huntelaar. Klaas-Jan en Wendy raakten bevriend, samen met zijn vriendin Maddy ging ze weleens wat drinken in De Verlenging in het PSV-stadion. En daar ontmoette ze Dennis. Anderhalf jaar later maakte Dennis een transfer naar Charlton Athletic. Ze trouwden en Wendy zegde haar baan op als financieel adviseur bij Rabobank om haar man naar Engeland te volgen. “Toen begon het circus, het verhuizen naar het buitenland. Bovendien werd ik zwanger, alles kwam tegelijk.” Dennis had weliswaar een zaakwaarnemer, maar het zakelijke gedeelte en de financiën nam Wendy zelf voor haar rekening. “Een nieuw contract, een nieuw huis, nieuwe verzekeringen, belastingen uitzoeken... De club helpt je met praktische zaken, maar daar zitten ook belangen achter. Dat wat een club aanbiedt hoeft niet altijd het beste te zijn voor een speler. Zeker voor jonge spelers is het heel moeilijk om daar doorheen te kijken.” GRIEKSE FISCUS Elk land heeft zijn eigen regels en gebruiken. Dennis en Wendy kozen voor het avontuur toen Dennis ging spelen bij Olympiakos Piraeus. Die club had de gewoonte om alle fiscale zaken voor de spelers te regelen. “Wij vertrouwden erop dat ze dat zorgvuldig zouden doen, want ze deden het al jaren zo voor buitenlandse spelers. Dat bleek helaas geen garantie te zijn.” De Griekse fiscus klopte onverwachts aan: het was toch niet goed geregeld. “Gelukkig had ik in overleg met onze zaakwaarnemer een jurist ingeschakeld bij de contractonderhandelingen, zodat alles goed was vastgelegd. Het papierwerk goed regelen is echt heel belangrijk, dat wordt in het enthousiasme rond een nieuw contract vaak vergeten.” Helden Magazine 39 Het verhaal van Maarten Meiners komt voort uit Helden Magazine 39 waar Tom Dumoulin de cover siert. Dumoulin won de Giro en de wereldtitels tijdrijden met de ploeg en individueel. In het extra dikke nummer is er daarnaast volop aandacht voor onder meer de aankomende Winterspelen in Pyeongchang en een terugblik naar het sportjaar 2017. Verder in de 39ste editie van Helden, Europees kampioen, beste voetbalster van Europa en de wereld Lieke Martens, wielrenster Anna van der Breggen over haar wens: de regenboogtrui, Richard Krajicek over uitvliegende kinderen, coachen en het ABN AMRO WTT, schaatser Sven Kramer, schaatsters Ireen Wüst en Irene Schouten, darter Raymond van Barneveld, voetbaltrainer Peter Bosz, de Nederlandse bobsleemannen, alpineskiër Maarten Meiners,  shorttrackster Suzanne Schulting, oud-keeper Patrick Lodewijks, Henk Grol, Dione Housheer en Anish Giri. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Tweede in de Giro, tweede in de Tour en zilver bij het WK tijdrijden. Tom Dumoulin stond ook in 2018 volop in de schijnwerpers. De kopman van Team Sunweb kijkt alweer vooruit. Geschiedenis schrijven is het doel. Met vrienden, collega’s en wielericonen ging Helden op zoek naar het geheim van Tom Dumoulin. “Hij kan in 2019 de Tour winnen.” Tom Dumoulin zit op een mooie dinsdagmiddag in de sky-lounge van een hip studentenhotel aan de oevers van de Maas in zijn geboorteplaats Maastricht. In een presentatie recht-uit-het-hart kondigt hij de Tour de Dumoulin aan, een dag wielersport voor jongeren rond Maastricht in de week na het WK van 2019. “Het frustreert me dat alle successen die we de afgelopen jaren in Nederland met deze geweldige generatie hebben geboekt, niet heeft geresulteerd in meer mensen die de sport beoefenen. We kunnen dat blijkbaar onvoldoende overbrengen. Ik zie tijdens mijn trainingsrondjes niet dat er meer kinderen op een racefiets zitten. Waarom ik dit nog meer doe? Ik ben door het jaar heen vooral een egoïstische topsporter en dit is voor mij een manier om iets te betekenen voor het wielrennen in Limburg.” Het is de Tom Dumoulin die vrienden kennen en de buitenwereld wat minder; de topsporter die meer wil dan gele en roze truien binnenhalen. De man die in 2017 als eerste Nederlander de Giro won en dit jaar tweede werd in zowel de Ronde van Italië als de Tour de France, kan naar buiten soms wat afstandelijk lijken, maar hij wil ook daadwerkelijk iets betekenen voor zijn omgeving. Wat drijft Tom Dumoulin? Wat is het geheim van zijn succes? Hoe steekt de man in elkaar die in 2019 zijn pijlen richt op de Tour de France en die als derde Nederlander ooit hoopt te winnen? We vroegen het aan mensen die het kunnen weten. Eurosport-commentator en oud-wielrenner Karsten Kroon is vertrouweling en trainingsmaatje van Tom Dumoulin. Ze wonen een paar kilometer bij elkaar vandaan. “Tom is een intelligente jongen die nadenkt over het leven. Hij weet ook precies waarom hij doet wat hij doet. Hij is integer en een oprecht fatsoenlijk en aardig mens. Het leuke aan Tom is ook dat hij vooral normaal gevonden wil worden, dat hij wil dat mensen gewoon tegen hem doen. Tom gaat ook niet mee in de polonaises na succes en laat kritiek probleemloos van zich afglijden. Hij heeft perfect door hoe het allemaal werkt, dat mensen die nu vooraan staan te roepen dat ze je grootste vriend zijn, straks de eerste zijn die klaarstaan om je kop eraf te hakken.” Oud-profwielrenner Aart Vierhouten was bondscoach van de beloften en werkte in die hoedanigheid samen met Tom Dumoulin. “Toen ik eind 2009 begon als bondscoach kreeg ik een telefoontje van Bert Smeets, ploegleider bij Park Hotel Valkenburg en hij zei: ‘Bij onze club rijdt een jongen en die durf ik wel bij jou aan te bevelen. Die jongen kan wel aardig omhoog, hij heet Tom Dumoulin.’ Ik haalde hem bij de selectie en zo is het eigenlijk begonnen. Mijn enige twijfel was voordat ik hem had ontmoet, het feit dat hij uit Limburg kwam. Ik had niet altijd goeie ervaringen met Limburgers, maar over Tom had ik toen we gingen samenwerken vanaf dag één geen twijfels. In het begin wisselde hij goede prestaties nog wel af met heel slecht rijden. Dat kwam ook omdat hij pas op zijn zestiende was gaan wielrennen en weinig trainingshistorie had, maar hij kon wel snel herstellen en heel diep gaan. Op zijn negentiende had hij al een hoog niveau bereikt. Ik zei tegen Tom: ‘Als je dit nu al kunt, dan is er alleen nog maar heel veel ruimte voor verbetering.’ In het begin moest hij bij ons vooral leren in een peloton te rijden. Daar moest hij handiger in worden. Hij was bijdehand genoeg om zich daar snel in te verbeteren. Tom won meteen de eerste wereldbekerwedstrijd waaraan hij meedeed, in Portugal. Cervélo, waarvan oud-volleybalcoach Joop Alberda destijds manager was, was in 2010 geïnteresseerd. Tom vroeg mij om hem te begeleiden. Ik heb het er toen met zijn ouders over gehad. Zijn vader vroeg zich oprecht af of Tom zijn geld wel kon verdienen als profwielrenner. Hij had ook nog zijn studie en pa wilde dat hij die afmaakte. Helemaal niemand in die hele familie had ooit op een racefiets gezeten. Als prof begon hij uiteindelijk niet bij Cervélo, want die ploeg hield eind 2010 op te bestaan, maar bij Argos-Shimano. Hij wist precies wat hij deed, Tom koos bewust voor die ploeg, omdat hij daar wetenschappelijk begeleid kon worden. Daar startte ook zijn band met Iwan Spekenbrink, de huidige teammanager van Team Sunweb. Hij zit op z’n plek daar, er wordt heel planmatig aan zijn carrière gewerkt. Vierhouten: ‘Zijn vader vroeg zich oprecht af of Tom zijn geld wel kon verdienen als profwielrenner’ In 2012, in zijn eerste seizoen bij Argos-Shimano, zag ik meteen al dat er een potentiële rondewinnaar in hem schuilde. In zijn eerste Tirreno-Adriatico reed hij in twee etappes de hele dag vooruit over heuvelachtig parcours. Wat ook goed voor zijn ontwikkeling was, was dat Marcel Kittel en John Degenkolb ineens massasprints gingen winnen op het hoogste niveau. Tom moest mee in de sprinttrein en dat was voor hem misschien wel de belangrijkste leerschool. Zonder die sprinters in de ploeg had hij in de remmen kunnen knijpen als het geweld uitbarstte. Maar door Kittel en Degenkolb moest hij meedoen, de sprint aantrekken. Daar heeft hij ontzettend veel van geleerd. Wat hem ook tekent: Tom kan ontzettend emotioneel zijn na een teleurstelling of nederlaag, maar na een nachtje slapen staat hij op met het gevoel dat er een nieuw boek geschreven moet worden. Dat snelle omschakelen kunnen er niet veel in de topsport.” Helden Magazine 44 Het eerste gedeelte van het verhaal van Tom Dumoulin komt voort uit Helden Magazine 44 waar Kjeld Nuis de cover siert. Nuis is de Held van het Jaar geworden. De tweevoudig olympisch kampioen kent ook de andere kant van de medaille. Verder in de 44ste editie van Helden, Virgil van Dijk de aanvoerder van het vernieuwde Oranje en Liverpool, schorttrackster Suzanne Schulting, tennisster Kiki Bertens, de winnaar van de Ronde van Vlaanderen Niki Terpstra, handbalster Yvette Broch, schaatser Sven Kramer, de successen van de Nederlandse sportvrouwen, zwemmer Nyls Korstanje, bokser Peter Müllenberg, voetballer Davy Klaassen, Raymond van Barneveld ging in gesprek met Victoria Koblenko, en Frenkie de Jong en vriendin Mikky ontmoeten Wendy Rommedahl. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.