Wout van Aert (29) kiest dit jaar voor een andere aanpak. Hij sloeg de WK veldrijden over en zal dit jaar ook de Tour de France laten schieten. Zijn speerpunten dit jaar: de Vlaamse voorjaarsklassiekers, de Giro d’Italia en de Olympische Spelen. We spreken in Helden Magazine 71 de alleskunner van Visma-Lease a Bike in aanloop naar de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de Giro. “Ik denk dat ik beter kan.” “In 2023 ben ik niet op mijn best geweest, heb me afgelopen jaar nooit zo gevoeld als in 2022. Ik had steeds het gevoel dat ik dat ene procentje miste. De resultaten waren nog best goed, maar ik denk dat ik beter kan,” zegt Wout van Aert. Conclusie eind vorig jaar: het moest anders. Wout won in 2021 de Amstel Gold Race, Gent-Wevelgem en drie etappes in de Tour de France: een bergrit die twee keer over de Mont Ventoux voerde, de tijdrit op de een-na-laatste dag en de afsluitende massasprint in Parijs. Het tekende zijn ongekende veelzijdigheid. Een jaar later? Wout won opnieuw drie etappes in de Tour, reed vier dagen in de gele trui en mocht de groene trui mee naar huis nemen. Ook won hij de prijs voor de meest strijdlustige renner én hij was de luxe meesterknecht van Jonas Vingegaard die de eerste Tourzege voor de ploeg, die toen nog Jumbo-Visma heette, pakte. In 2023 kon hij minder vaak juichen. Hij won de E3 Saxo Classic en werd tweede achter zijn eeuwige rivaal Mathieu van der Poel bij de WK-wegwedstrijd in Glasgow. Tijdens de Tour verrichtte hij opnieuw beulswerk voor Vingegaard, die zijn tweede eindzege pakte. Maar Wout won geen etappe en ging een paar dagen voordat Parijs werd bereikt naar huis om bij zijn hoogzwangere vrouw Sarah te zijn. Op 21 juli verwelkomden zij zoontje Jerome, broertje van Georges. Waar hij dat ene procentje liet liggen vorig jaar? Wout weet het wel. De belangrijkste reden: hij werd ziek nadat het crossseizoen erop zat. “Die ziekte heeft de voorbereiding op het wegseizoen verstoord. Het kostte me te veel energie om mijn topvorm te halen voor de klassiekers. Ik heb eigenlijk te veel ups en downs gekend tijdens het seizoen, mijn niveau is nooit stabiel geweest. Door het veldrijden had ik altijd maar een maand om me voor te bereiden op de voorjaarskoersen. Als alles goed ging, dan lukte het om me in die korte periode naar honderd procent toe te werken. Maar als het niet gaat zoals gepland, dan heb ik meteen een probleem en wordt het lastig om in topvorm te zijn in de maand april. Dat was vorig jaar dus het geval.” Na de evaluatie van 2023 besloot Wout in samenspraak met de ploegleiding dat zijn programma flink op de schop moest. Merijn Zeeman, sportief directeur van Visma-Lease a Bike gaf in Helden al eens aan dat ‘Wout niet alleen maar braaf aan tafel zit te luisteren’ als ze met hem praten. Hij gaat de discussie niet uit de weg, eist het maximale van zichzelf en het team. “Ik ben niet alleen voor mezelf extreem veeleisend, maar waarschijnlijk ook voor mijn omgeving,” zei Wout daar vorig jaar over in Helden. “Ik heb in de ploeg het gevoel dat de vrijheid er is om eigen inbreng te hebben. Marijn en ik hebben daardoor samen de ploeg beter gemaakt. Ik waardeer het enorm dat we op die manier kunnen samenwerken.” Om beter voor de dag te komen in 2024 besloot Wout om als drievoudig wereldkampioen veldrijden het WK in Tábor te laten schieten. Zijn oude liefde, de cross, moest pas op de plaats maken, zodat hij sterker en frisser is in de maand april. “De focus ligt nu meer op de weg. We besloten om heel veel crossen weg te strepen, met als belangrijkste reden om meer mentale vrijheid te krijgen en meer energie aan het begin van het wegseizoen te hebben. Ik heb een paar crossen gereden omdat het goed is om een uur lang all-in te gaan tegen mannen als Mathieu van der Poel en Tom Pidcock, dat nam ik mee naar de weg.” Zijn palmares is indrukwekkend, maar een overwinning in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix ontbreekt op zijn 29ste nog. Daar moet verandering in komen. En snel, wat Wout betreft. Helden Magazine 71 Het eerste gedeelte van het interview met Wout van Aert is afkomstig uit de tweede uitgave van 2024. De 71ste editie van Helden Magazine is voor het eerst in België te bewonderen! Deze mijlpaal wordt gevierd met twee verschillende sporters op de cover: Estavana Polman in Nederland en Wout van Aert in België. In een openhartig interview deelt Estavana Polman, het gezicht van het Nederlandse handbalteam, haar verhaal over de voorbereidingen op het olympisch kwalificatietoernooi. Daarbij komen ook haar persoonlijke uitdagingen, zoals haar relatie met Rafael van der Vaart, het moederschap en haar blessures ter sprake. In deze editie van Helden wordt er ook veel aandacht besteed aan voetbal. Esmee Brugts, bekroond als Talent van het Jaar, maakte afgelopen zomer een droomtransfer naar FC Barcelona. Experts laten zich daarnaast uit over Jerdy Schouten, de sleutelspeler van PSV, dat op weg is naar het landskampioenschap en het EK met Oranje in Duitsland. We blikken terug op de legendarische wedstrijd tegen Portugal tijdens het WK van 2006 met Khalid Boulahrouz en bezoeken verdediger Bart Nieuwkoop in Rotterdam. Met Manchester City won Kevin De Bruyne alles wat er te winnen valt. Kenners spreken zich uit over onder meer zijn weergaloze traptechniek en fabuleuze inzicht. In ‘De Dag Dat Alles Misging’ kijken Sigi Lens en Edu Nandlal terug op de vliegtuigcrash in Suriname. Ze hebben de verschrikkelijke SLM-ramp overleefd die zich 35 jaar geleden heeft voorgedaan. Verder in de 140 pagina’s tellende editie deelt marathonloopster Anne Luijten haar bewogen jaar met de lezers. Ze liep de olympische limiet, trouwde, maar verloor ook haar trouwste fan: vader Jos. Zwemfenomeen Ian Thorpe blikt terug op zijn legendarische races en vriendschap met Pieter van den Hoogenband. Victoria Koblenko gaat in gesprek met Ranomi Kromowidjojo, drievoudig olympisch kampioen en zeventienvoudig wereldkampioen zwemmen. Kickbokslegende Peter Aerts, een grootheid in Japan, spreekt onder meer over het oprichten van zijn eigen bond LEGEND. Als laatste is de negentienjarige Collin Veijer de hoop van de Nederlandse motorsportfans, maar wie is hij?

Wout Weghorst (28) werd lang gepasseerd voor Oranje, maar bleef ondertussen wel scoren voor VfL Wolfsburg. Net zo vaak totdat bondscoach Frank de Boer niet meer om hem heen kon. In aanloop naar het EK blikt hij terug op een sportieve achtbaan en spreekt hij over zijn leven buiten de kleedkamer, zijn mental coach en zijn band met God. De vraag kwam aan het einde van het gesprekje voor de tv-camera na de wedstrijd tegen RB Leipzig. Wat Wout Weghorst vond van zijn uitverkiezing voor de voorlopige EK-selectie van Oranje. Ineens kon de spits van VfL Wolfsburg, dit seizoen goed voor twintig competitiegoals in de Bundesliga en niet snel van z’n stuk te krijgen, even niets meer zeggen. In plaats daarvan welden er tranen op. “Die vraag overviel me eigenlijk. Door de 2-2 tegen Leipzig plaatsten we ons voor de Champions League en dat was een fantastische prestatie van de club. De vraag over Oranje zag ik niet aankomen. Zo van: heb jij er na alles wat er gebeurd is nog wel zin in? Toen brak ik een klein beetje. Het is natuurlijk wel iets geweest...” Sinds hij in de zomer van 2018 voor elf miljoen euro van AZ naar Wolfsburg verkaste, scoorde hij aan de lopende band tegen niet de minste clubs. Telkens voelde het als een soort afwijzing als Oranje bij elkaar kwam en hij er niet bij zat. Steeds meer mensen begonnen over hem, iedereen had een mening over Wout Weghorst. En de groep die vond dat hij mee moest naar het EK werd de laatste tijd steeds groter. “Ik werd onderwerp van een nationale discussie. Zonder dat mensen me kenden, werd er een mening over me geventileerd. Niet alleen over de voetballer Wout Weghorst, maar ook over hoe ik als mens zou functioneren.” Heb je je weleens afgevraagd hoe het kwam dat je er niet bij zat? “De reden daarvan vraag ik me ook wel af. Natuurlijk hoorde ik ook die geluiden over m’n persoonlijkheid. Tja... Ik kon niet anders dan proberen zo goed mogelijk te presteren zodat de bondscoach op een gegeven moment niet meer om mij heen kan.” Aan talkshowtafels werd gesteld dat je lastig in een groep zou functioneren en een probleem zou zijn in de kleedkamer door je extreme gedrevenheid. En dat je te houterig zou zijn om een goeie meevoetballende spits te zijn. “Ik heb die verhalen op de Nederlandse tv natuurlijk allemaal meegekregen. Ik dacht vaak: ik ben alweer drie jaar weg uit de Nederlandse competitie, niemand kan dan ook beoordelen hoe ik hier ben in een groep. Dat vind ik makkelijk praten over mijn persoonlijkheid. Ja, ik wil altijd spelen. En ja, ik ben een winnaar. In mijn beleving zijn dat geen slechte eigenschappen. Als je niet doorsnee bent, val je op: in positieve en negatieve zin. Soms vind ik Nederland een vreemd land. Altijd zeuren over de passie en beleving van voetballers, maar als je dat fanatisme wel hebt, ben je weer arrogant of irritant. Daarom boeit het mij niet zo erg wat andere mensen vinden. Ik trek mijn eigen plan, werk aan mijn eigen doelen, dromen en ambities. Ik weet dat ik voor mijn omgeving niet altijd de gemakkelijkste ben. Dat accepteer ik.” Heb je lang getwijfeld of Frank de Boer vertrou­wen in je had? “Dat eigenlijk niet, ik wist niet hoe de bondscoach over me dacht en of hij me vertrouwde. Dat zijn dingen waar ik geen invloed op had. Ik heb het vooral bij mezelf gezocht, hield vertrouwen in mijn prestaties en in mezelf. Vertrouwen hebben in mezelf is altijd mijn houvast geweest. Maar goed, het was ook weleens frustrerend en teleurstellend dat de bondscoach me niet nodig had. En gelukkig kwam het moment dat ik hem toch voldoende heb weten te overtuigen.” 'Toen we in Nederland woonden, ging ik graag naar de kerk met mijn vriendin. We bidden regelmatig samen. Ik bid sowieso elke ochtend en avond' Wim Kieft noemde je in zijn column in De Telegraaf ineens een vaste waarde voor Oranje en beter dan Luuk de Jong. “De laatste weken wordt er heel positief over me gesproken, de tendens is behoorlijk gewijzigd, terwijl de laatste twee jaar de prestaties in Duitsland al constant en goed waren. Ik ben niet heel erg veranderd. Ach, het is ook een beetje hoe zulke dingen gaan in de media.” Jij bent ongekend fanatiek, accepteer je een rol als pinch­ hitter bij Oranje? “Zoals ik net zei: ik wil altijd spelen. Ik heb er altijd alles aan gedaan om in de basis te staan bij de clubs waar ik heb gespeeld, ben niet iemand die makkelijk op de bank gaat zitten. Dat geef ik meteen toe. Maar het gaat nu om het Nederlands elftal en het gaat om duidelijkheid. Ik moet m’n rol en m’n plaats kennen. Ik moet weten wat de bondscoach van me verwacht, wat mijn rol gaat zijn binnen het team. Uiteindelijk gaat het om het beste Nederlands elftal en de grootste kans om een resultaat te boeken op een eindtoernooi. Dan moeten de besten spelen. Ook als dat gepaard gaat met een plek op de bank voor mij. Het gaat niet om mij, maar om Oranje.” Hoe belangrijk is het EK voor jou als etalage? Vo­rig jaar ben je al in gesprek geweest met clubs als Arsenal en Tottenham Hotspur. Die 35 miljoen euro die Wolfsburg voor je vraagt, betaalt Chelsea wel als ze je echt willen hebben. “Ik heb altijd gezegd dat ik naast de Bundesliga de Premier League interessant vind. Of ik in Engeland pas als voetballer en mens, weet ik nog niet. Bij Wolfsburg is alles goed en fijn. Ik kan hier doen en laten wat ik wil. Maar als ik als voetballer het maximale wil bereiken, moet ik misschien wel een keer voor de moeilijkste weg kiezen. Uit de comfortzone stappen. Kansen om hogerop te gaan, heb ik altijd met beide handen aangegrepen. Van Emmen via Heracles en AZ naar Wolfsburg. En ondertussen heb ik steeds de buitenwereld verbaasd. Straks misschien weer een stapje hoger... En ja, het EK kan een prachtig podium zijn om clubs te overtuigen. Ik ben ambitieus. Aan het einde van m’n carrière wil ik kunnen zeggen dat ik mijn plafond heb gehaald, dat ik er echt het maximale uit heb gehaald. Ik kan ook zeggen: ik blijf lekker bij Wolfsburg waar ik vaste spits ben. Maar ik ben iemand die z’n grenzen probeert te verleggen.” Maar met Wolfsburg speel je volgend seizoen Champions League. Ook dat is een mooi podium om je te laten gelden. “Klopt, de club wil me ook heel graag houden en daar alles aan doen. Wolfsburg ziet me als een belangrijke speler voor de komende jaren. Toen ik hier drie jaar geleden binnenkwam, vocht de club tegen degradatie en nu zitten we in de Champions League. Als we die niet hadden gehaald, had ik wel bij mezelf gedacht: ik wil nu echt weg. Als ik blijf dan is de Champions League zeker ook een nieuwe, mooie uitdaging voor me. De club weet ook van mijn wens om het hogerop te proberen, dat heb ik ook heel open gecommuniceerd. De clubleiding heeft te kennen gegeven dat als ik me echt sportief kan verbeteren, ze me niet zullen tegenwerken.” Mental coach Je bent als voetballer een buitenbeentje, hebt sportmanagement en journalistiek gestudeerd en bent iemand met een duidelijke mening. Je doel lijkt niet alleen jezelf als voetballer te ontwikke­len, maar ook als mens. “Jazeker, ik vind dat je altijd moet proberen om je zo goed mogelijk te ontwikkelen als sporter en als mens. De opleidingen heb ik gevolgd om mijn wereldje wat breder te maken dan alleen de voetbalwereld. Die opleiding volgde ik trouwens ook in een tijd dat ik op een niveau speelde waar ik niet van mijn sport zou kunnen leven.” Je hebt een mental coach. Waarom vond je dat je die nodig had? “Ik vind dat je jezelf op elk gebied moet ontwikkelen. Ik geloof dat de mentale mindset voor een voetballer essentieel is. Jezelf ontwikkelen op mentaal vlak is net zo belangrijk als op technisch gebied. Ik heb verschillende mental coaches gehad. In mijn carrière is dat altijd op het bewuste niveau geweest. Je hebt het bewustzijn en het onderbewustzijn. Het bewuste gaat over de dagelijkse dingen die me helpen beter te presteren als voetballer. Met verschillende coaches heb ik aan dat aspect gewerkt. Bij mij pakte dat goed uit. Ik ben wat zelfbewuster geworden en kreeg meer vertrouwen. Toch blijven er altijd belemmeringen. Met de coach met wie ik nu werk, concentreren we ons meer op mijn onderbewustzijn. Uiteindelijk met als doel om meer zelfvertrouwen te krijgen en mijn geldingsdrang verder te laten ontplooien. Over mij werd heel vaak gezegd: ‘Hij kan het niet.’ Dat is iets wat altijd een beetje aan me heeft gekleefd en dat doet het nog steeds. Dan hoor ik weer dat ik een atypische speler ben. Of: ‘Hij is geen sierlijke speler, het ziet er allemaal niet uit’. Ik heb altijd tegen vooroordelen moeten vechten. Ik heb daarentegen mede daardoor die bewijsdrang en mindset gecreëerd. Sinds we met mijn onderbewustzijn aan de slag zijn gegaan, is het wat meer ‘willen’ dan ‘moeten’ geworden. Ik kan dingen wat makkelijker accepteren en daardoor heb ik weer meer rust gekregen. Ik merk nu dat ik een extra stap heb gezet, dat ik echt te allen tijde in mezelf geloof. Mijn mantra is altijd geweest: als je echt iets wil, kun je het ook bereiken. En ja, dan kan een speler die ooit reserve was bij Emmen de top van de Bundesliga halen.” 'Ik dacht: Ik ga eenzame ouderen bezoeken. Ik ben naar een verzorgingshuis gegaan en vroeg: is er iemand die nauwelijks bezoek krijgt?' Is het ook weleens vermoeiend om ook op mentaal vlak zo bevlogen met je vak bezig te zijn? “Tegen mijn vriendin zeg ik weleens: hoelang ga ik dit nog volhouden? Ik heb het mooiste beroep van de wereld, maar het is mentaal ook heel zwaar. Zeker zoals ik erin sta. Ik verwacht elke dag het maximale. De gewone trainingen op de club, krachttraining, mentale coaching. Ik vind ook dat ik altijd meer moet doen dan een ander, want ik denk dat dat uiteindelijk wordt terugbetaald. Het harde werken wordt altijd beloond. En ja, ik heb ook weleens een punt bereikt dat ik dacht: wil ik niet te veel? Ik ben twee jaar geleden vader geworden van twee dochters. Dat heeft geholpen dat ik nu wat beter kan relativeren, dat ik iets ontspannener leef, iets relaxter ben.” Ben je een aardigere jongen in de kleedkamer geworden? “Dat denk ik wel. In Wolfsburg ben ik heel goed met de jongens. De aard van het beestje is ook dat ik gewoon een winnaar ben. Ik doe er altijd alles aan. Als iets me niet aanstaat, dan kan het knallen op de training. Vroeger zocht ik dingen vaak buiten mezelf, dacht: ik doe er alles aan en een ander doet dat niet. Nu kijk ik altijd in de eerste plaats naar mezelf. De enige die dingen kan veranderen en kan bepalen hoe ik me voel, ben ik zelf. Doordat ik zo kan denken, heb ik veel meer rust.” Je hebt ook gesprekken gevoerd met andere top­ sporters, onder wie Sven Kramer. Wat heb je daarvan opgestoken? “Ik heb altijd geprobeerd me te verdiepen in andere sporten. Ik kijk naar de manier waarop zij trainen en vind het interessant hoe anderen hun sport beleven. Sven Kramer wilde ik gewoon een keer spreken en leren kennen. Dat was heel interessant en ik heb uit de manier hoe Sven zijn sport benadert weer dingen opgepikt. Ik doe dat ook door documentaires te bekijken van heel grote sporters als Novak Djokovic of Michael Jordan. Ik vind: je moet je eigen weg bewandelen, maar je moet je ogen en oren openhouden en proberen overal kennis op te doen die helpen nog meer uit jezelf te halen.” Met wie zou je nog weleens willen spreken? “Cristiano Ronaldo. Geweldige man. Fantastische speler. En een mens met een bijzonder verhaal.” De Bijbel Je bent gelukkig met je vrouw Nikki, hebt twee dochters. Zelf ben je een kind van gescheiden ouders. Wat voor invloed heeft dat op jou gehad? “In de tijd dat mijn ouders uit elkaar gingen, hadden mijn broers en ik elkaar altijd. Van de scheiding heb ik ook dingen geleerd, hoe pijnlijk die tijd ook was. Ik ben me ervan bewust dat ik als ouder en echtgenoot dingen soms anders moet doen. En ik voel misschien door wat ik mee heb gemaakt een enorme verbondenheid met mijn kinderen. Ik ben een heel gevoelig iemand, wil door mijn ervaringen uit het verleden het allerbeste voor mijn kinderen. Ik wil ervoor zorgen dat ze een goede en fijne jeugd hebben in een warm nest.” Het geloof speelt ook een belangrijke rol voor je. “Zeker. Het geloof is rond mijn zeventiende een belangrijke rol in m’n leven gaan spelen. Er is een bepaalde gebeurtenis geweest, waardoor ik meer in contact ben gekomen met God. Maar ik wil daar nu niet te veel over vertellen. Het is dus niet uit het niets gekomen, ik had die houvast op dat moment echt nodig. We zijn thuis nooit echt heel erg gelovig opgevoed. Het was meer standaard, met kerst naar de kerk. Uit mezelf heb ik het geloof omarmd. Ik vind het fijn en het geeft me houvast en ik haal er steun uit en het geeft me een bepaalde kracht. Ik geloof dat de Lieve Heer het beste met iedereen voor heeft en dat alles gebeurt met een reden.” Hoe belijd jij het geloof? “Toen we in Nederland woonden, ging ik graag naar de kerk met mijn vriendin. We bidden regelmatig samen. Ik bid ook vaak alleen, sowieso elke ochtend en avond. Ik bid in bed of kniel even naast mijn bed. Een momentje voor mezelf, ik voel me dan heel vrij. Ik lees ook af en toe stukken in de Bijbel. In mijn telefoon zit een app waarmee ik Bijbelcitaten kan opzoeken.” Jouw tatoeages hebben ook allemaal een betekenis, toch? “Klopt. Ik heb een Engelse tekst op mijn bovenarm. Die heb ik zelf gemaakt, het is een beetje mijn levensverhaal. Er staan mooie gebeurtenissen in en ook bijzondere dingen vanuit mijn geloof. De hoogtepunten van mijn voetbalcarrière staan op mijn lichaam. En op mijn onderarm heb ik een afbeelding van Jezus laten zetten, omdat hij voor mij een belangrijke rol speelt. En ik heb een grote engel aan de zijkant, die verwijst naar mijn vriendin. We zijn al tien jaar samen, Nikki is zo belangrijk voor me. En als de mogelijkheid daar is, dan komen er nog twee kleine engeltjes bij. Die verwijzen uiteraard naar mijn dochters.” In feite staat je hele biografie op je lijf. “Ja, ook die tatoeages zijn voor mij een houvast. Daarnaast vind ik het iets dat bij me hoort, ik voel me er fijn bij.” Je hebt je ook nog beziggehouden met vrijwilligerswerk. “In mijn tijd bij AZ heb ik met eenzame ouderen activiteiten gedaan. Ik had er een paar keer iets over gezien op tv en keek mijn vriendin dan altijd aan en zei: dat zou ik ook graag willen doen. Zelf was ik toch geen zes dagen per week van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op de club en dacht op een gegeven moment: ik ga eenzame ouderen bezoeken. Ik ben naar een verzorgingshuis gegaan en vroeg: is er iemand die geen of nauwelijks bezoek krijgt en die daar wel behoefte aan heeft? Het voelde heel goed dat ik op die manier mensen een lach op hun gezicht kon bezorgen. De laatste tijd ben ik verbonden aan Join for Joy. Dat is een organisatie die in Afrikaanse landen actief is met sport en spel om voor kinderen het leven wat plezieriger te maken. Daarnaast probeert de organisatie kinderen te stimuleren naar school te gaan, zodat ze zich kunnen ontwikkelen. Ik ben met mijn vader en broers op vakantie geweest naar Tanzania. Ik zag hoe mensen daar gelukkig waren met het weinige wat ze hadden. Daar kunnen wij in Nederland wel een voorbeeld aan nemen. Na die reis kreeg ik het gevoel dat ik wat voor ontwikkelingslanden wilde doen.Twee jaar terug ben ik met Join for Joy in aanraking gekomen en ik dacht: dit past goed bij mij. Ik wil, omdat ik in de gelukkige omstandigheid verkeer, heel graag financieel bijdragen aan een beter bestaan voor de mensen daar.” Helden Magazine 57 Het verhaal van Wout Weghorst komt voort uit Helden Magazine 57. Het dubbeldik zomernummer staat volledig in het teken van de Olympische Spelen in Tokio en het EK voetbal. In Helden Magazine 57 lees je een uitgebreid interview met Dafne Schippers en haar broer Derek over hun speciale band. Spraken we keepster en boegbeeld van de Nederlandse handbalsters: Tess Wester over trouwen, de liefde en het moederschap. En ook een gesprek met en over Mathieu van der Poel, het fenomeen debuteert dit jaar in de Tour de France en rijdt een maand later de olympische mountainbikerace. Met aanvoerder Georginio Wijnaldum, assistent-bondscoach Ruud van Nistelrooij en Denzelf Dumfries blikken we uitgebreid vooruit op het EK. Hoe goed is daarnaast Frenkie de Jong? We vroegen het aan acht kenners. Verder in het EK-gedeelte een interview met Memphis Depay en John Bosman blikt terug op het EK van 1988. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Mountainbiker Chris van Dijk (18) is een van de sporters van TalentNED, dat staat voor duurzame talentonwikkeling in de sport en het bedrijfsleven. In de serie ‘Nieuwe Helden’ leren we het aanstormend mountainbiketalent beter kennen. Barbara Barend trapte met hem een rondje op de Cannondale e-bike. Mijn grote voorbeeld is.... “Mountainbiker Nino Schurter. Afgelopen seizoen is hij voor de achtste keer wereldkampioen geworden, ongekend knap.” Heb je hem weleens ontmoet? “Ik ben ooit met hem op de foto gegaan, maar toen had ik per ongeluk de timer van m’n telefoon aangezet. Dat werd dus een heel rare foto.” Op een onbewoond eiland met... “Een fiets en een goede vriend. Dan kan ik alles doen waar ik gelukkig van word: sporten, lachen en praten. Trainingskampen zie ik ook als fietsen met vrienden.” Over tien jaar ben ik... “Een van de betere mountainbikers. Ik hoef niet per se iemand te zijn die altijd wint, ik zou al erg blij zijn als ik van de sport kan leven. In het mountainbiken is dat best lastig, dus dan moet je wel tot de wereldtop behoren. Het lijkt me fantastisch als mijn leven bestaat uit reizen van plek naar plek voor wedstrijden.” Zijn de mountainbikers de ‘gekkies’ onder de fietsers? Lachend: “Misschien wel een beetje. We houden enorm van afdalen, daarvoor moet je wel gek zijn.” Zonder mijn Cannondale ben ik... “Leeg. Als ik niet kan fietsen, verveel ik me en ben ik een stuk minder gelukkig. Sporten - en met name fietsen - geeft me zoveel energie.” Mijn grootste kracht is... “Dat ik altijd het vertrouwen heb dat ik er weer bovenop kom. Ik raak niet snel in paniek. Tijdens wedstrijden houd ik dat altijd in m’n achterhoofd. Al zit ik er bij de start niet meteen bij, dan kan ik terugkomen en alsnog winnen. Dat is een rustgevende gedachte.”