Max Verstappen is hot. Boegbeeld, winnaar en ongekend talent in één. Hij is nog maar twintig, maar de wereld ligt aan zijn voeten. Wat moet dat worden als hij straks de wereldtitel pakt? We zitten in het motorhome van Sauber deze broeierig hete namiddag in Hockenheim. Teambaas Frédéric Vasseur is een intelligente man. “Je hebt coureurs die het fantastisch doen in de Formule 2, die in die klasse iedereen naar huis racen. Vervolgens stoten ze door naar de Formule 1 en dan zie je hoe voldaan ze zijn. Je leest op hun gezicht: yes, ik heb het voor elkaar. Samen met hun motivatie verwelkt de stuurmanskunst waarmee ze een jaar eerder nog furore maakten.” Op wie Vasseur doelt, is niet meteen duidelijk. Veel duidelijker is over wie hij het zeker níet heeft. Toen Max Verstappen in oktober vorig jaar zijn contract met Red Bull verlengde, had het team voor het eerst in zijn Formule 1-bestaan, tegen de eigen traditie in, diep in de buidel getast. Zeer diep. Om Max te houden. Vijftien miljoen? Twintig? Vijfendertig, premies inbegrepen? Maakt eigenlijk niet uit. Sowieso meer geld dan een mens kan opmaken. Ga daar maar eens mee om als twintigjarige. ALLES OF NIETS Max besefte het niet toen hij in maart 2015 als zeventienjarige debuteerde in de Formule 1 namens Toro Rosso. Hoefde ook niet. Hij was er voor geprogrammeerd. Al die jaren ervoor, in de kart of Formule 3, was hij niet anders gewend. Max heeft zelden kartraces verloren. “Om succes te hebben moet je altijd voor je plekje vechten,” vertelde hij in het juninummer van Red Bulls huismagazine The Red Bulletin. “En niet iedereen zal je onderweg een lieve jongen vinden. Maar ik ben hier niet om vrienden te maken: iedereen in de Formule 1 wil winnen. Zonder egoïsme geen succes.” Max’ rauwe talent, de harde, bijna academische leerschool onder leiding van vader Jos Verstappen, de onbedwingbare wil om te winnen en de deugd om met een goede auto te rijden: het is een combinatie die van Verstappen junior een ‘fucking machine’ heeft gemaakt, zoals zijn vroegere ingenieur bij Toro Rosso, Xevi Pujolar, het nogal plastisch omschrijft. Racen is al sinds zijn vierde de essentie, zijn levenselixer. Max Verstappen is volgens kenners voorbestemd de Formule 1 op termijn te gaan domineren. “Jongens als Max komen maar één keer in de twintig jaar voorbij,” zegt de gezaghebbende stem van Niki Lauda. “Hij is de ontdekking van de eeuw.” Max Verstappen: ‘Ik race om te winnen. Ik ben hier niet om gewoon mee te doen. Dan kan ik beter thuis op de bank hangen. Formule 1 is voor mij geen olympische gedachte’ Helden Magazine 43 Het eerste gedeelte van het verhaal van Max Verstappen komt voort uit Helden Magazine 43 waar hij de cover siert. Verstappen is nog maar twintig en overal waar hij komt, heerst gekte. Wat als hij wereldkampioen wordt? Verder in de 43ste editie van Helden, alleskunner Mathieu van der Poel over vader Arie, Peter Sagan en meer, de Amsterdamse Kroonjuwelen Donny van de Beek, Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt, turner Epke Zonderland, Sepp Blatter, volleybalvrouwen Anne Buijs & Robin de Kruijf, golfer Joost Luiten, voetballer Neymar, Karsten Kroon wil het theater in met zijn vriendin, hockeyers Rizwan Muhammad, Rashid Mehmood en schaatsster Heather Bergsma-Richardson, golfsurfster Eveline Hooft, jong talent Alida van Daalen, de Nederlandse 3x3 basketballers, wielrenster Ellen van Dijk, oud-voetballer John van ’t Schip over PEC Zwolle, Marco van Basten en Johan Cruijff en Barbara Barend ontmoet Sherida Spitse en haar vrouw, Jolien. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

De winter van 08/09, met eindelijk weer een Nederlands kampioenschap op natuurijs, met tienduizenden recreanten op plassen, sloten en grachten, leek ons de ideale aanleiding om de Surinamers Gullit, Raymann en Bonjasky, kennis te laten maken met het ijs. 'Waarom bel je mij', vroeg Jörgen Raymann. 'Ben jij gek of zo? Wij horen niet op het ijs.' 'Ben het helemaal met hem eens', zei Ruud Gullit. 'Hallo, het is veel te koud.' 'Kijk even naar ons, wij gaan toch niet voor de lol de kou opzoeken?' En Shani Davis dan? 'Shani Davis is geen Surinamer en bovendien rijdt hij alleen op overdekte banen.' 'En niet te vroeg.' Gullit vertelt bij aankomst dat hij al een keer op ijs heeft gestaan, maar toen direct de conclusie had getrokken: 'Niets voor mij.' Remy Bonjasky had nog nooit op schaatsen gestaan, sterker nog: 'Ik heb zelfs nog nooit naar schaatsen gekeken'. Wij hadden schaatsen, koek, warme chocolade en snert geregeld op de plassen bij Vinkeveen. Natuurlijk geen doorlopers, maar echt Noren. Het zijn Surinamers, het moet er wel meteen goed uitzien. Daarom natuurlijk ook de, volgens onze inschatting, onmisbare stoelen. Toen we het ijs betraden, hoorden we een enorme knal en zagen we een gigantische scheur in het ijs ontstaan. Raymann zat meteen weer aan de kant: 'Mij krijg je er echt niet meer op.' Gullit kwam zowaar een keer zonder stoel twintig meter vooruit. 'Gaat heel lekker, maar ik denk dat Vancouver nog te vroeg komt.' Bonjasky zat zonder stoel alleen op zijn gat. 'Nou weet ik ook hoe mijn tegenstander zich voelt.' Raymann zat vooral op de stoel. 'Als Tante Es wist dat ik hier was, zou ze zich verschrikkelijk zorgen maken.' Maar het is gelukt in februari van 2009: Suriname On Ice.  

Hij is zoon van twee volleybalinternationals, broer van de net gestopte Siem en een held in Barcelona. Luuk de Jong (32) denkt nog lang niet aan stoppen. We legden de aanvoerder van PSV een aantal namen voor. Loekie Raterink “Oef, mijn moeder heeft het moeilijk gehad met mijn broer Siem en mij. Mijn vader werkte en zij was thuis en regelde alles voor ons. Dat moet ook best vreemd zijn geweest voor haar. Siem lijkt meer op onze vader, was meer een slimme middenvelder. Ik lijk heel erg op mijn moeder. Wij zijn killers, moeten kost wat kost winnen. Mijn moeder en ik gaan altijd recht op ons doel af. Zij was volleybalinternational, ik heb mijn talent van haar. Omdat mijn moeder zelf topsporter is geweest, wist ze wat er nodig was voor Siem en mij: goed eten, slapen en trainen. Zij heeft echt goed voor ons gezorgd, is een geweldige vrouw.” Peter Bosz “Ik heb direct na zijn aanstelling met hem gesproken. De directie vraagt niet naar mijn mening, maar ik ben op een gegeven moment wel ingelicht in de route die ze aan het bewandelen waren. Volgens mij is het een goede trainer voor ons. Hij heeft een duidelijke visie over hoe we moeten spelen met PSV: heel aanvallend. Dat vind ik heel fijn. Hij is vriendelijk, maar kan als het moet heel hard en streng zijn. En hij is dat dan wel tegen iedereen.” ‘Natuurlijk realiseer ik me ook weleens dat jongens als Noa Lang en Xavi Simons een heel andere achtergrond hebben dan Siem en ik’ Noa Lang & Xavi Simons “Ik heb een jaar met Xavi gespeeld en heb echt heel veel respect voor hem. Hij is zo jong en al zo professioneel, kan zo goed met alle druk omgaan. Xavi begon vorig seizoen niet als basisspeler, greep zijn kans, werd heel belangrijk voor PSV en aan het einde van het jaar was hij ook bassispeler van Oranje. Echt knap. Verder is hij ook een fijne jongen. Noa kende ik al van het Nederlands elftal. Ik kan me voorstellen dat mensen een bepaald beeld van hem hebben. Noa is iets meer een straatjochie, maar ook hij heeft me positief verrast. Hij is een heel relaxte jongen. Noa is ook vader, we kletsen samen over kinderen en natuurlijk kan hij ook een aardig balletje trappen. Ook bij Noa druipt, net als bij Xavi, de klasse van zijn spel af. Heerlijk om mee te voetballen. Natuurlijk realiseer ik me ook weleens dat jongens als Noa en Xavi een heel andere achtergrond hebben dan Siem en ik. Ik spreek daar niet met ze over, maar ik kan me voorstellen dat het voor hen ook echt een lastige weg is geweest naar de top. Sowieso is het niet makkelijk om profvoetballer te zijn of worden, maar zij hebben er waarschijnlijk nog harder voor moeten werken. Het is echt mooi dat ze nu op dit niveau spelen en goed geld verdienen, waarmee ze wellicht de hele familie kunnen helpen.” Vivianne Miedema “Vivianne is net als ik een spits. Ik vind haar een heel goede voetbalster. Echt jammer dat ze er niet bij was op het WK. Ik ben trouwens niet iemand die echt voor een voetbalwedstrijd gaat zitten, ik kijk nu eenmaal niet graag voetbal. Als de tv aan staat, ik lig op de bank en ik zap langs een wedstrijd, dan kijk ik wel. Maakt niet uit of het vrouwen- of mannenvoetbal is. Maar liever kijk ik documentaires of series. The Last Dance van Michael Jordan en veel andere sportdocumentaires, daar ga ik echt voor zitten.” Ruud van Nistelrooij “Ik ken Ruud al heel lang, ook al als speler en assistent van het Nederlands elftal. Ik heb altijd een goede band met hem gehad. Hij had als voetballer een geweldige carrière. Ruud is ook een echte winnaar, ik herken dat wel. Ik wil zo graag winnen dat ik soms over de schreef ga. Mijn gedrag in de bekerfinale tegen Ajax kan ik daarom ook wel uitleggen. Ik wil graag winnen en kan niet tegen onrecht en dat werd ons, voor mijn gevoel, aangedaan. Ik snap niet dat in voetbal waar zoveel geld in omgaat en er zoveel camera’s zijn je dan toch nog onrecht aangedaan kan worden. Tegelijkertijd snap ik ook dat er misschien harder opgetreden moet worden, moeten we ernaartoe dat er niets meer tegen een scheidsrechter gezegd mag worden. Of we hangen de scheidsrechters een microfoon om, net als bij rugby, zodat iedereen kan volgen wat er gezegd wordt en de beslissingen snapt die worden genomen. Terug naar Ruud: voordat hij vorige zomer trainer werd van PSV heb ik met hem gesproken, dat was een heel positief gesprek. Ruud heeft ons altijd extreem goed gemotiveerd. Hij eiste alles van zichzelf en ook van ons. Ik vind het nog steeds jammer hoe het gelopen is, stond echt met mijn mond vol tanden toen hij vlak voor het einde van vorig seizoen vertelde dat hij stopte. Maar dat is ook wel weer echt Ruud. Als hij niet honderd procent vertrouwen voelt, is het klaar. Ik wil er verder niet te veel over zeggen, vond het ook echt vervelend dat mijn naam en die van Xavi genoemd werden in relatie tot het opstappen van Ruud. Ik kan niet alles vertellen, maar neem van mij aan dat we een heel jaar door met elkaar gesproken hebben; met de spelersraad, met spelers en dus ook met mij. Dat is niets bijzonders binnen de voetbalwereld. Waarom dit zo uit de hand heeft kunnen lopen, snap ik echt niet. Uiteindelijk hebben we met Ruud een prima jaar gehad. We wonnen de Johan Cruijff Schaal, de KNVB-beker en werden tweede achter een geweldig Feyenoord. Ik had liever gezien dat we met elkaar het seizoen hadden afgemaakt. Kijk, er kunnen altijd dingen beter, daar hadden we na het seizoen over kunnen praten en dan bekijken hoe verder te gaan. Maar nogmaals, ik respecteer Ruud, dit tekent ook zijn winnaarsmentaliteit en dat snap ik ook.” Ronald Koeman “Met Ronald heb ik altijd een goede band gehad. Bij Oranje was ik in zijn eerste periode als bondscoach zijn vaste pinchhitter. Toen Ronald trainer van Barcelona was, speelde ik bij Sevilla. Hij belde me op een gegeven moment dat hij voor mij dezelfde rol weggelegd zag bij Barça, maar de club had geen geld. Ik ging er allang niet meer vanuit dat ik nog naar Barcelona zou gaan, totdat Ronald me op de dag van de transferdeadline om zes uur ’s avonds belde. Hij vertelde dat er toch ruimte was. Die avond ging het lopen en thuis moest ik allemaal documenten ondertekenen. Ik was niet op de club of op een kantoor, maar moest alles thuis doen. Het was zenuwslopend. Vlak voor middernacht heb ik alles naar de Spaanse bond gemaild. Lizanne en ik bleven op, we wilden weten of het allemaal gelukt was. Om half drie ’s nachts wisten we nog steeds niets en zijn we maar gaan slapen. Gelukkig kwam de volgende ochtend het verlossende woord: ik was speler van Barcelona. Natuurlijk was dat voor mij ook bizar. Wij voetballers zijn niet zo van het genieten en stilstaan bij momenten. Maar toen had ik me echt voorgenomen om te gaan genieten van mijn tijd als speler van Barcelona. En dat is gelukt, hoor. Mijn beste periode heb ik gehad onder Xavi, die het van Ronald overnam toen hij moest vertrekken. Xavi gebruikte me op de manier zoals Ronald het voor ogen had: als pinchhitter. Het was nog best wel spannend, want na de trainerswissel vertelde Xavi dat ik weer weg mocht, dat ik niet in zijn plannen voorkwam. Ik gaf aan te gaan strijden voor speelminuten, wilde niet weg. En die minuten kreeg ik gelukkig. Ik scoorde meerdere belangrijke goals in de laatste minuten. Als ik ging warmlopen dan scandeerde heel Camp Nou heel hard en lang achter elkaar: ‘Loek, Loek, Loek’. Ik ben Koeman echt heel erg dankbaar voor de kans die hij me heeft gegeven. En, dat zeg ik niet snel, ik ben echt trots op mezelf hoe ik me staande heb gehouden bij Barcelona en uiteindelijk belangrijk werd. Ik kan met goed fatsoen door de stad lopen. Laatst waren we op Ibiza en dan kwamen allemaal mensen naar me toe om te zeggen hoe ze me waarderen en respecteren. Het was voor mij lastig om uitgerekend Ronald Koeman te moeten bellen dat ik na het WK niet meer beschikbaar was voor Oranje. Die maand in Qatar heeft me echt aan het denken gezet. Ik dacht: een maand weg en geen minuut spelen, heb ik dat er nog wel voor over? Begrijp me niet verkeerd, ik vond het geweldig om bij een WK te zijn, wilde dat voor geen goud missen, maar toch vrat het aan me. Ik heb twee jonge kinderen en vind deze tijd met mijn gezin ook belangrijk. Ik heb ervoor gekozen vol voor PSV te gaan, tijdens een interlandperiode kan mijn lijf bijkomen, ook dat heb ik nodig. Ik had deze bood- schap liever aan een andere bondscoach dan Ronald gegeven, maar hij snapte me en reageerde echt heel erg oké.” Naz Kawan “Naz en ik zaten samen op het Rietveld Lyceum. We gingen daarna allebei onze eigen weg, maar op een gegeven moment kruisten onze paden weer. Siem en ik hadden een eigen kledinglijn. Naz had ook haar eigen lijn opgezet, is gaan inzetten op duurzaam produceren en het helpen van statushouders aan een baan, bijvoorbeeld als kleermakers. Haar verhaal sprak ons echt aan, we moeten toch ook voor onze kinderen iets goeds doen. We vervuilen de wereld zo ontzettend met onze kledingproductie. Siem en ik vonden het een mooi project om in te stappen en zo is ons kledingmerk 2050 ontstaan. We geloven hier echt in. Siem en ik doen veel dingen samen. We hebben best wat investeringen en hebben samen met Daley Blind en Jan Vertonghen ook Teamplayers opgezet, een agency waar we sport willen inzetten voor merken en sportorganisaties om goed te doen en bij te dragen aan duurzame ontwikkelingsdoelen.” Siem de Jong “Mijn grote broer, mijn beste vriend en mijn voorbeeld in alles. Wat Siem deed, deed ik daarna. Eerst op school en voetballen bij de amateurs, daarna naar een profclub, vervolgens debuteren in de eredivisie, allebei international. Ik was en ben trots op Siem. Hij was de betere voetballer van ons twee, maar zijn fysiek zat hem niet altijd mee. En nu is Siem gestopt. Dat maakt me wel een beetje angstig. Ik wil nog helemaal niet stoppen. Wat ik wil doen als ik uitgevoetbald ben, weet ik nog niet. Ik ben niet zo’n studiebol. Ik heb het vwo afgerond en daarna geen studie gevolgd. Siem en ik doen veel samen, maar ik wil hem nu nog even niet achterna, vind voetbal nog veel te leuk en ga nog heel graag een tijdje door.” Helden Magazine editie 68 Het  verhaal van Luuk de Jong komt voort uit Helden Magazine nummer 68. Max Verstappen kleurt de wereld oranje. Max Verstappen is hard op weg om voor het derde jaar op rij de wereldtitel Formule 1 te pakken. In aanloop naar de Grand Prix van Zandvoort, die hij afgelopen twee jaar won, siert hij de cover van Helden. We volgden de coureur vanuit de paddock en zagen hoe moeilijk het is voor ploeggenoot Sergio Perez om staande te blijven in zijn schaduw. In de 68ste editie van Helden ook volop aandacht voor het nieuwe voetbalseizoen. Een gesprek met Mats Wieffer, dé ontdekking van vorig seizoen, over zijn doorbraak bij Feyenoord en Oranje. Maurice Steijn werd tot veler verrassing de nieuwe trainer van Ajax. Een groot interview met de man die na een teleurstellend seizoen voor nieuwe successen moet zorgen. Ryan Gravenberch kende een lastig eerste seizoen bij Bayern München. Hij wil er dit seizoen staan en weer een vaste waarde voor Oranje worden. Verder in de nieuwe Helden. Atleten Lieke Klaver en Terrence Agard vormen een razendsnel koppel. Turners Loran de Munck en Casimir Schmidt zijn maatjes en tegenpolen. Laura Dijkema en Nika Daalderop over de hectiek van het leven als volleybalsters in den vreemde. Anne van Dam is de beste golfster van Nederland, ze vertelt over anger management, wonen in Amerika en de Big Green Egg Open. Hockeyster Laurien Leurink won met Oranje alles wat er te winnen viel. Mede door de ongeneeslijke ziekte van zus Marije zwaaide ze af. Ook is er veel aandacht voor de European Para Championships in Rotterdam. Een gesprek met rolstoelbasketbalster Bo Kramer, bij wie op jonge leeftijd botkanker in haar been werd geconstateerd. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine editie 68! Wil je geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Abonneer je nu snel en ontvang de Helden Magazine op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Blijf daarnaast op de hoogte van het recentste sportnieuws en leuke winacties door je aan te melden op onze nieuwsbrief en volg ons op onze social mediakanalen.