Ze is een van de beste spitsen ter wereld in het vrouwenvoetbal en heeft de status van een wereldster. Vivianne Miedema is niet alleen topscorer aller tijden van het Nederlands elftal en de Engelse league, maar ook een spreekbuis, actrice, wereldverbeteraar en Feyenoorder in hart en nieren. Vivianne de actrice Je schitterde onlangs met Lieke Martens in een pindakaas­ reclame. Lonkt er een nieuwe carrière? Lachend: “Mijn acteerwerk was niet heel sterk. Het lag ver buiten mijn comfortzone. Ach, die dingen horen erbij. Het is leuk dat jongetjes en meisjes die fan van ons zijn dit op tv voorbij zien komen.” Als jij in Londen over straat loopt, word je dan herkend? “Dat begint nu te komen en dat komt vooral omdat ik een beetje het gezicht ben geworden van de Engelse competitie. Met een paar meiden van het team gaan we geregeld Londen in. Als groepje vallen we sowieso wat meer op, we zien er natuurlijk ook sportief uit. Dan kunnen mensen wel een gezicht bij de naam plaatsen. Maar het is in Engeland nog niet zo gek als dat het in Nederland is.” Vind je dat je bekendheid je beperkt in je vrijheid? “Wij waren de eersten die riepen: ‘We willen het vrouwenvoetbal groot maken en bekend worden.’ It comes with a price. Ik hou niet enorm van die aandacht, het is na al die jaren nog steeds wennen. Vorig jaar was ik na de lockdown even terug in Hoogeveen. Ik was al heel lang niet bij mijn ouders thuis geweest. Met mijn broertje Lars ging ik een avondje uit en ik dronk een biertje. Twee minuten later stond dat op internet. Ik had vakantie en een half jaar geen wedstrijden kunnen spelen vanwege corona, mag het ook een keer... Maar ja, dat hoort er nou eenmaal bij. Gelukkig valt het in de sport nog mee, artiesten worden meer in de gaten gehouden. Zo’n interessant leven heb ik niet.” Vivianne de topscorer Je speelt nu vier jaar bij Arsenal, bent pas 24 en nu al top­scorer aller tijden in Engeland en van Oranje. Lachend: “Ze zeggen dat je moet stoppen op je hoogtepunt, toch?” Je gaat nu toch niet je afscheid bekend maken? Lachend: “Nee, hoor.” Ben jij iemand die iedere goal onthoudt? “Door de adrenaline vergeet ik weleens wat. Het lijstje met goals wordt ook steeds langer, geluk­kig. Toen we vorig jaar in lockdown zaten vanwege corona en niet konden voetballen, heb ik wel wat bijzondere wedstrijden teruggekeken, zoals die van het gewonnen EK in 2017 en het WK in 2019 toen we de finale haalden. Best leuk om je eigen goals dan weer eens terug te zien.” Hecht jij veel waarde aan die lijstjes? “Het is niet dat ik er enorm mee bezig ben, maar ik vind het leuk dat ik bovenaan een paar lijstjes sta.” Je bent ook gekozen als speelster van het jaar 2019 en beste speelster van het decennium in Engeland en opgenomen in FIFA’s wereldelftal van het jaar 2019. “Ik heb een aantal van die bekers thuis staan en op de club staan er een paar. Het is absoluut een eer om uitgeroepen te worden, begrijp me niet verkeerd, maar ik voetbal omdat ik met het team prijzen wil winnen. Ik vind het belangrijker dat ik me de afgelopen jaren heb ontwikkeld en niet alleen een scorende spits ben geweest, maar mezelf ook heb laten zien als nummer 10.” Vivianne de spreekbuis “Ik heb een voorbeeldfunctie als het over bepaalde onderwerpen gaat en ben niet de beroerdste om mijn mening te geven om het vrouwenvoetbal vooruit te helpen. Ik heb het platform daarvoor gecreëerd en denk dat ik ook het respect heb verdiend om mijn mening te mogen geven.” Is dat ook een soort missie van je geworden? “Ik ben inmiddels een van de bekendste spitsen ter wereld in het vrouwenvoetbal, dan vind ik ook dat ik moet opstaan voor wat er in het vrouwenvoetbal gebeurt. Wij lopen nog zo achter op het mannen­ voetbal. Wij moeten voor gelijkheid vechten. Dat gaat niet alleen om geld, maar ook om mogelijk­ heden.” 'Wij lopen nog zo achter op het mannenvoetbal. Wij moeten voor gelijkheid vechten' Onlangs werd bekendgemaakt dat de opzet van de Champions League verandert. Er komt een groepsfase en het prijzengeld is verhoogd naar 24 miljoen. Een stap in de goede richting? “Absoluut. De Champions League in het vrouwenvoetbal is groot, maar het was niet wat het zou moeten zijn. De club die op dit moment de Champions League wint, verliest zelfs geld. Hopelijk houden clubs er nu ook wat aan over.” Voor het WK in Canada in 2015 zei je in een interview in Helden: ‘Hopelijk zullen ouders op een dag zeggen: ‘Mijn dochter voetbalt als Vivianne, dat lijkt me toch heel bijzon­ der, als dat ooit wordt gezegd.’ Dat is pas zes jaar geleden. “En dat blijft bizar. Op dat WK was ik pas achttien. Twee jaar later werden we Europees kampioen. In mijn tijd was er geen boegbeeld in het vrouwenvoetbal. Ik keek naar Arjen Robben, Wesley Sneijder en Robin van Persie, droomde dat ik tussen hen in het veld zou staan. Nu maken we mee dat meiden zeggen: ‘Ik wil als Miedema voetballen of als Shanice van de Sanden zijn.’ Dat is een superstap. Daar hebben we allemaal aan bijgedragen.” Helden Magazine 57 Het eerste gedeelte van het verhaal van Vivianne Miedema komt voort uit Helden Magazine 57. Het dubbeldik zomernummer staat volledig in het teken van de Olympische Spelen in Tokio en het EK voetbal. In Helden Magazine 57 lees je een uitgebreid interview met Dafne Schippers en haar broer Derek over hun speciale band. Spraken we keepster en boegbeeld van de Nederlandse handbalsters: Tess Wester over trouwen, de liefde en het moederschap. En ook een gesprek met en over Mathieu van der Poel, het fenomeen debuteert dit jaar in de Tour de France en rijdt een maand later de olympische mountainbikerace. Met aanvoerder Georginio Wijnaldum, assistent-bondscoach Ruud van Nistelrooij, Denzelf Dumfries en Wout Weghorst blikken we uitgebreid vooruit op het EK. Hoe goed is daarnaast Frenkie de Jong? We vroegen het aan acht kenners. Verder in het EK-gedeelte een interview met Memphis Depay en John Bosman blikt terug op het EK van 1988. Ook in Helden Magazine 57 staat er geen maat op Annemiek van Vleuten meer sinds haar dramatische val tijdens de Spelen in Rio. Praat Sifan Hassan over het geloof, de liefde, haar geheim, de toekomst en goede espresso. Bespreekt chef de mission van de Nederlandse olympische ploeg: Pieter van den Hoogenbandde mensen die hem inspireren. Praat de stille kracht van de hockeysters: Eva de Goede over poseren voor Sports Illustrated en tafelvoetballen met Neymar én wint Marianne Vos minder vaak, maar is ze wel gelukkiger. Verder praten we met de vier krachtpatsers van het baansprinten: Roy van den Berg, Matthijs Büchli, Jeffrey Hoogland en Harrie Lavreysen. Zwaait Epke Zonderland in Tokio af, wist Arno Kamminga zelf lange tijd niet hoe goed hij was én pakten Alexander Brouwer en Robert Meeuwsen in 2016 de eerste Nederlandse olympische medaille in het beachvolleybal. Victoria Koblenko stapte daarnaast met Nicolas Heiner in de boot én staat Sarina Wiegman in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’ stil bij De serenade van Judith Leyster. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Zijn laatste klus dateert van bijna twee jaar geleden, als trainer van het Chinese olympisch elftal, maar officieel is Guus Hiddink (73) nog altijd geen trainer in ruste. Een gesprek over Oranje, racisme en discriminatie. “Hierbij een waarschuwing: mensen, ga ook niet aan leeftijdsdiscriminatie doen.” Extremiteit Je deelt al jaren lief en leed met Elisabeth Pinas, een zwarte vrouw. “Zwart? Donkere mensen maken ook een onderscheid in verschillende kleuren, hoor, ze brengen nuance aan. Alhoewel Elisabeth helemaal niet in kleur denkt. Ze is Nederlandse, maar in Suriname geboren.” Keken mensen om jullie heen daar ook altijd op die manier naar? “We hebben nooit iets naars meegemaakt. Elisabeth zelf is nooit racistisch bejegend.” Hoe staan jullie in het racismedebat en de beweging Black Lives Matter, die is opgekomen na de dood van de Amerikaan George Floyd? “Het is voor Elisabeth en mij nooit een thema geweest, maar we zijn er natuurlijk wel over na gaan denken. Het bestaan van Zwarte Piet was voor ons bijvoorbeeld geen probleem, ook voor Elisabeth niet, maar als mensen zich daardoor gekwetst voelen, moet zo’n traditie worden aangepast. Dat is alleen maar goed. Maar wat er nu gebeurt, is dat mensen in de extremen gaan zitten.” Wat bedoel je met extremen? “Als je niet meer luistert naar wat een ander zegt, dan ben je al op de verkeerde weg.” Vind je dat de wereld is doorgeslagen in het Black Lives Matter-protest? “Ik vind: misstanden en racisme moeten keihard aangepakt worden. Maar ik vind ook dat het soms doorslaat. Als ik nu iedereen zie met zo’n zwart shirtje aan en sporters die voor een wedstrijd knielen... Ja, ik weet ook niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Black lives matter? Voor mij is het: all lives matter. Maar als je dat zegt, krijg je van mensen weer te horen: ‘Makkelijk praten, jij bent wit.’” Ben je geschokt hoe mensen soms denken? “Ja, natuurlijk. Maar dat geldt voor alle extreemdenkenden, de zelfreflectie is totaal verdwenen.” Maak je je zorgen? “Ja, er wordt niet naar anderen geluisterd, niet meer naar experts die ergens verstand van hebben. Er wordt vooral gepraat. Als je niet meer in staat bent om een grap te maken en geen zelfreflectie kan toepassen, dan is het geen debat meer. Dan is het schreeuwen en wachten tot iemand anders nog harder schreeuwt.” Als je als voormalig bondscoach terugdenkt aan het EK van 1996 en de affaire rond de beroemde ‘kabel’, waartoe spelers Edgar Davids, Clarence Seedorf, Patrick Kluivert, Winston Bogarde en Michael Reiziger behoorden, en jouw clash met Davids die je tijdens dat EK wegstuurde, heeft het je dan pijn gedaan dat de media het omschreven als een discussie tussen zwart en wit? “Edgar had aan de pers verteld dat ik in de kont van aanvoerder Danny Blind was gekropen, omdat ik Edgar in een wedstrijd had geslachtofferd en op de bank had gezet. Doordat hij dat had geroepen, heb ik hem weggestuurd. Aan de clash tussen Edgar en mij zat een historie vast. Nadat Ajax in 1995 de Champions League had gewonnen, ontstonden de barstjes tussen de spelers. Op het EK kwamen er zaken los die al speelden binnen de keuken van Ajax over betalingen en die wij als staf van Oranje niet konden weten. Er waren verschillende niveaus van contracten. Daar zat het zeer. Dat er een probleem was tussen zwart en wit, werd gesuggereerd na een gemanipuleerde foto die in de Volkskrant verscheen. Een paar donkere jongens, Winston Bogarde, Patrick Kluivert en Clarence Seedorf, zaten samen aan een tafel, maar Richard Witschge zat er ook bij. Op die foto was Witschge geretoucheerd. Als bondscoach dacht ik niet in tafelschikkingen, zo van: ik heb vier tafels, ik heb zoveel donkere jongens in mijn spelersgroep en zoveel blanke spelers. 'In het begin kon Robben me niet uitstaan. Tijdens een training pakte ik hem soms flink aan. En ik zei dat als hij stappen wilde maken, hij niet te snel horizontaal moest gaan' Hoe ga ik dat indelen bij elkaar. Drie witte spelers daar, drie zwarte spelers daar... Dát had ik juist racistisch gevonden. Kleur was nooit een thema bij ons. Later zag ik die gemanipuleerde foto over de zogenaamde kabel pas. Ik was woedend. Er is uiteindelijk wel een rectificatie-alineaatje aan besteed.” Ook spelers van het Nederlands elftal hebben zich geuit naar aanleiding van Black Lives Matter, onder anderen Memphis Depay, Georginio Wijnaldum en Virgil van Dijk. “Ik zit niet op Twitter en Instagram en dat soort sociale platforms, vind dat mensen elkaar daarop vreselijk opnaaien. Ik zie dus ook niet hoe die spelers zich daar uiten. Met Wijnaldum heb ik overigens uitstekend contact. We sms’en elkaar geregeld. Hij sprak zich vorig najaar al uit in deze discussie bij een persconferentie van het Nederlands elftal. En het gebaar van Wijnaldum en Frenkie de Jong tijdens die wedstrijd tegen Estland, met hun blanke en donkere arm naast elkaar, vond ik heel mooi. Zo hoort het ook. En ik vind: als er institutioneel iets fout is, moet het absoluut worden aangepakt. Maar de valkuil is extremiteit en dus uitsluiting.” Helden Magazine 53 Het eerste gedeelte van het verhaal van Guus Hiddink komt voort uit Helden Magazine nummer 53. In de 53ste editie blikken onder meer Robin en Bouchra van Persie uitgebreid terug op hún carrière, want zo voelt dat. Een gesprek over Louis van Gaal, Oranje, Feyenoord, racisme, homo-acceptatie, de toekomst én de liefde. Daarnaast verbindt niet alleen het zwemmen Femke Heemskerk, Kira Toussaint en Ranomi Kromowidjojo, maar ook het feit dat ze alle drie bijna gelijktijdig ten huwelijk zijn gevraagd. Daarnaast vertellen Joël en Naomi Veltman hoe zij er in goede en slechte tijden voor elkaar zijn én aanstaande moeder Stefanie van der Gragt schittert in de rubriek ‘Leeuwinnen in het Rijks.’ Verder in de 53ste editie van Helden spraken we met ploeggenoten met hetzelfde doel: Tom Dumoulin en Primoz Roglic. Blikten we met Laurens ten Dam terug op zijn loopbaan én vertelt Lorena Wiebes openhartig over de drugsverslaving van haar broer en hoeveel impact dat op haar en het gezin heeft gehad. Ook ging Helden langs bij de familie van den Goorbergh. Zonta van den Goorbergh wil in de voetsporen van zijn vader, oud-MotoGP-coureur Jurgen van den Goorberght, treden. De pas vijftienjarige Keet Oldenbeuving werd in 2019 Europees kampioen en won de NOC*NSF Young Talent Award. Theo Lucius voelt vijftien jaar na het mislopen van de Champions League-finale nog steeds de kater.Victoria Koblenko ging langs bij oud-voetballer Bryan Roy én Tessie Savelkouls raakte op 9 februari dit jaar zwaar geblesseerd, de kans dat ze ooit nog kan judoën is klein. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Donyell Malen (20) is dé revelatie van het voetbalseizoen. De spits van PSV scoort erop los en luisterde zijn debuut voor het Nederlands elftal op met een belangrijke goal tegen Duitsland. We schotelden de rijzende ster een aantal namen voor Mark van Bommel “Hij heeft mij bij de selectie gehaald en me een basisplaats gegeven. Het is heel fijn om dagelijks met iemand te werken die bij heel grote clubs heeft gespeeld en belangrijk is geweest voor het Nederlands elftal op WK’s en EK’s. De trainer houdt me scherp. Hij wijst me erop dat ik elke dag m’n ding moet doen, zegt: ‘Of het nou goed gaat of slecht, blijf altijd hetzelfde doen, blijf keihard werken.’ Van zijn professionaliteit steek ik veel op. De trainer heeft als speler altijd alles gedaan om te winnen, hij leefde voor het team en voor de sport. Die houding probeert hij ook op mij over te brengen. Ik vind die bezetenheid van hem mooi. En zijn grote schat aan ervaring gebruikt hij nu om mij te coachen, om mij beter te maken. Hij vertelt me hoe ik beter gebruik kan maken van de ruimtes in het veld, wijst me erop hoe ik nog dreigender kan zijn en waar ik het beste kan lopen. Het is niet zo dat hij zijn joystick pakt en roept: ‘Zo moet je het doen.’ Hij laat me vrij, door veel met me te praten, pik ik dingen op. Mark van Bommel is heel belangrijk voor me.” Oma Marian Zij heeft mij leren voetballen als jochie van een jaar of drie. In de achtertuin van haar huis in Westerland in de kop van Noord-Holland schoot mijn oma de bal naar me en dan moest ik hem stoppen en weer terugschieten. Ik voetbalde volgens haar vaak op houten klompjes. Zelf herinner ik me er niet veel meer van, maar mijn oma praat er nog vaak over, vertelt graag vol trots dat zij aan de basis van m’n voetbalcarrière heeft gestaan. Toen mijn vader en moeder uit elkaar gingen, woonde ik bij mijn moeder in Westerland. Ze werkte als taxichauffeur, draaide ook veel nachtdiensten. Ik kwam daarom vaak bij mijn oma, die op een minuutje lopen van ons huis woonde, sliep er ook geregeld en ze waste ook vaak m’n kleren. Toen ik bij Hollandia in Hoorn ging voetballen, bracht oma me ook geregeld naar de trainingen. Dus het klopt wel dat ze een belangrijke rol heeft gespeeld in m’n carrière.” Ruud van Nistelrooy “Ruud was vorig seizoen spitsentrainer en assistent-trainer en heeft veel tijd in me gestoken. Ik wilde vorig jaar al heel graag laten zien dat ik het niveau aankon. Op de training wilde ik me extra laten gelden. In mijn drang om me te bewijzen, wilde ik natuurlijk heel graag scoren. Dan probeerde ik de bal extreem hard binnen te knallen. Ruud van Nistelrooij zag dat ook, zag dat ik zó gretig was dat ik de bal vaak over of naast schoot. Hij zei dan: ‘Als je in scoringspositie komt, is het beter om wat rustiger te schieten. Je schiet hard genoeg, maar plaats hem wat meer in het hoekje.’ Hij heeft me er constant op gewezen om koel te blijven als ik voor de goal kom, om effectief af te werken. Ik ben me daar bewust van geworden in de trainingen. Door er op te letten in de trainingen, wordt het uiteindelijk ook een automatisme in wedstrijden. En ja, als Ruud van Nistelrooij tegen je zegt hoe je de bal het beste kunt raken, dan krijg je natuurlijk wel tips van de meester wat scoren betreft.” Mariska Manshanden “Duizenden kilometers hebben mijn moeder en ik samen doorgebracht in de auto. Ze bracht me als ze kon naar de training of wedstrijden van Ajax, toen ik daar speelde in de jeugd. Telkens op en neer van Westerland naar Amsterdam. Dat zal ik nooit vergeten. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik heel jong was, maar het was gelukkig geen vechtscheiding. Mijn ouders bleven goed met elkaar omgaan. Ik heb een fijne jeugd gehad, ben niets tekortgekomen. Ontspannen, rustig, veel liefde.” Ronald Koeman “Ik vond het al heel bijzonder dat ik in augustus een mail kreeg dat ik in de voorselectie van het Nederlands elftal zat voor de EK-kwalificatiewedstrijden tegen Duitsland en Estland. Ik zat thuis met mijn vriendin Delisha toen ik te horen kreeg dat ik ook bij de uiteindelijke selectie zat, daarna heb ik meteen mijn oma, moeder en vader gebeld. Bondscoach Ronald Koeman sprak meteen al een paar keer individueel met me toen ik voor het eerst bij het Nederlands elftal kwam. De eerste keer zei hij: ‘Je bent een goede speler, je moet alleen nog wat meer gaan scoren. Maar ik zie dat je er wel komt.’ In Hamburg mocht ik meteen invallen van de bonds- coach. Het werd een droomdebuut toen Georginio Wijnaldum mij de bal gaf, en ik de 3-2 kon maken tegen Duitsland. Ik had tijdens de warming-up al gezien waar mijn vriendin, moeder, vader en stiefmoeder zaten op de tribune. Toen ik scoorde, keek ik naar hen en ik zag ze juichen en op de banken staan. Ze waren bijna nog blijer dan ik. Ik raakte daar een beetje van slag door. Iedereen die ik liefheb zat bij elkaar op de tribune terwijl ik net een goal had gemaakt tijdens mijn debuut in Oranje. Ik sloeg mijn handen voor m’n ogen en voelde de tranen. Die foto is daarna in veel kranten verschenen. Het was zo speciaal, net een jongensboek. Een paar dagen later tegen Estland mocht ik in de basis starten. Na de interlands speelden we met PSV tegen Vitesse en in die wedstrijd scoorde ik vijf keer. Of het door de woorden van de bondscoach kwam die had gezegd dat ik meer moest scoren? Nee, dat nou ook weer niet.” Ronaldinho “Absoluut mijn idool. Elk trucje wat hij deed, wilde ik ook leren. Door hem bleef ik maar met de bal in de weer en keek ik elke wedstrijd van Barcelona. Ik heb hem tegen Almeria ooit in het echt zien spelen in Camp Nou. De muur van mijn slaapkamer hing echt helemaal vol met plaatjes van Ronaldinho, die ik had geplastificeerd. Ik had trouwens nog een groot voorbeeld: de Braziliaanse Ronaldo. Die heeft natuurlijk ook hier bij PSV gespeeld. Hoe hij dribbelde, ongekend. Zo snel met de bal aan zijn voet en dat bewegen. Echt een sambavoetballer. Ik zou willen scoren zoals hij dat deed. Zo jammer dat zijn knie kapot ging, anders had hij de hele wereld nog veel meer versteld doen staan. Ronaldinho en Ronaldo waren echte supersterren. Ik moet nu al wennen aan de aandacht die ik krijg op straat van de fans. Hoe moet het voor hen wel niet zijn geweest? Voor mij is alles natuurlijk nog nieuw, dit is pas mijn eerste seizoen waarin ik zo in de belangstelling sta. Vroeger kon ik gewoon rustig door de stad lopen, dat is nu anders. Het is niet dat ik bedolven word onder de aandacht, maar ik word vaak aangesproken of mensen willen met me op de foto. Ik weiger bijna nooit, ben een ontspannen jongen. Het hoort ook een beetje bij het vak van voetballer. Ik vind in deze tijd dat je op Instagram ook best wat van jezelf mag laten zien. Dat hoort een beetje bij mijn generatie. Bijna elke jongen van mijn leeftijd heeft Insta. Ik deel af en toe wat als ik het leuk vind, moet er wel iets actiever in worden, vind ik zelf. Voor de fans is het leuk om hun helden te kunnen volgen. Ik had het als jochie ook geweldig gevonden als Ronaldinho een keer een inkijkje in zijn huis had gegeven of een nieuw trucje had laten zien dat hij thuis aan het oefenen was.” ‘Iedereen die ik liefheb zat bij elkaar op de tribune terwijl ik net een goal had gemaakt tijdens mijn debuut in Oranje. Ik sloeg mijn handen voor m’n ogen en voelde de tranen’ Robert Malen “De voetbalgenen heb ik van mijn vader, hoewel mijn moeder vroeger ook heeft gevoetbald. Mijn vader voetbalde in Suriname op aardig niveau, heeft nog in het Surinaams jeugdelftal gespeeld. Na de scheiding van mijn ouders ging ik af en toe naar hem in Almere. Hij kwam wel heel vaak bij mijn wedstrijden kijken. Na afloop belde ik hem, dan vroeg ik of hij dit of dat had gezien. Nog steeds spreek ik hem altijd na een wedstrijd. Als het niet bij me thuis of in het stadion is, dan over de telefoon. Voor voetbaladvies bel ik altijd met hem, dan vraag ik hem wat ik moet doen. Door mijn vader heb ik ook een band met Suriname. Mijn oma woont er ook nog. Mijn opa is vorig jaar overleden, dus ze is nu alleen. Ik ben er twee keer geweest: een keer toen ik drie was en op m’n zestiende. Het was mooi om te zien waar mijn roots liggen. Ik heb mijn kleurtje niet voor niets en vind het interessant om over Suriname te lezen. Ik zou in de toekomst ook best wat willen betekenen voor het Surinaamse voetbal. Als ik kan helpen bij de ontwikkeling van het voetbal daar of als ik kan helpen dat voetballertjes daar de kansen krijgen die ze verdienen, dan doe ik dat graag. Ik vind het belangrijk om maatschappelijk betrokken te zijn. Onlangs was ik met de PSV-Foundation mee om een kijkje te nemen bij het amputatievoetbal, dat is ook waar de club zich aan heeft gecommitteerd. Toen ze me vroegen of ik mee wilde, zei ik meteen ja. Ik heb meegedaan met de jongens, heb met krukken gevoetbald. Ik vond het mooi om te zien dat mensen met één been zoveel plezier uit voetbal kunnen halen. En ze zijn ook nog echt goed, hoor. Of ik mijn eigen foundation op wil richten? Daar ben ik met mijn twintig jaar nog te jong voor, vind ik.” Mohamed Ihattaren “Ik kan heel goed opschieten met Mo. Hij is een heel aardige jongen en hoewel hij nog maar zeventien is, is hij een van de betere spelers met wie ik heb gespeeld. Echt een groot talent. Puur intuïtief vinden we elkaar in het veld. Mo is dominant aan de bal, als hij hem goed heeft liggen en ik vertrek, dan  weet ik gewoon dat de kans groot is dat ik de bal precies goed aangespeeld krijg. Het lijkt wel of ik voel wat hij gaat doen en andersom is dat ook zo. Dat is zo fijn voetballen. Mo gaat nu door een heel moeilijke periode door de dood van zijn vader. Ik probeer er voor hem te zijn. Ik zie hem eigenlijk alleen bij de club, maar zeg wel altijd tegen hem dat als hij met me wil praten of als er iets is, hij altijd bij mij terechtkan. Maar ik ben niet de enige die voor hem klaarstaat als hij daar behoefte aan heeft, dat is het geval bij iedereen binnen de club. Het is zo zwaar voor Mo en dat zal het nog heel lang blijven. Natuurlijk hebben Mo en ik het weleens over de vraag of hij voor Nederland of voor Marokko zou moeten kiezen. Hij heeft me een paar keer gevraagd hoe het bij het Nederlands elftal was en dan vertelde ik dat ik het heel leuk vind bij Oranje, dat die boys me heel goed hebben opgevangen en dat het een heel fijn team is. We hebben een jong team met een enorme toekomst, maar ik ga zijn keuze niet proberen te beïnvloeden. Hij zit niet te wachten op een mening van mij, denk ik, hij wil gewoon informatie hebben en die probeer ik hem te geven. Natuurlijk zie ik hem graag voor Oranje spelen, Mo is een goeie voetballer en ik heb een heel goede klik met hem in en buiten het veld, maar ik ga niet over zijn keuze. Als hij voor Marokko kiest, dan is het even goeie vrienden. Het is al moeilijk genoeg om zo’n lastige keuze te moeten maken.” Memphis Depay “Ik had bij Oranje vanaf het eerste moment goed contact met Memphis. Hij is best belangrijk voor me. Hij is een sterspeler, maar heeft altijd tijd voor anderen en wil graag helpen. Ving me goed op, hielp me meteen. In het veld staan we dichtbij elkaar en dan geeft hij aanwijzingen. Buiten het veld is hij heel ontspannen. Hij heeft natuurlijk een interessant traject bewandeld, heeft zich eerst in de kijker gespeeld bij PSV. Stond ook in de spits, scoorde veel. Hij groeide uit tot een leider. Zover ben ik nog lang niet. Ik ben niet echt een prater in het veld. Ik help wel, coach ook wel, maar ben geen schreeuwer. Met die leidersrol ben ik totaal nog niet bezig. Dat komt, denk ik, vanzelf.” Steven Bergwijn “De klik die ik met Mo heb, heb ik ook met Steven. Ik speel nu al iets langer met hem samen dan met Mo. Ik weet wat hij kan, hij weet wat ik kan. Wat ik mooi vind, is zijn energie en spelvreugde. Daar beïnvloedt hij mij ook weer door. Wat we ook gemeenschappelijk hebben, is dat we allebei in de jeugd van Ajax hebben gespeeld. Ik speelde met jongens als Justin Kluivert en Matthijs de Ligt, Steven zat in een net iets oudere lichting, bij jongens als Abdelhak Nouri en Donny van de Beek. Op mijn zestiende ben ik bij Ajax vertrokken. Met Wim Jonk, toen de hoofd jeugdopleiding, heb ik destijds nog gesprekken gevoerd. Hij wilde graag dat ik bleef, zou dat ook aangeven bij de club, maar er gebeurde niet veel. Toen heb ik voor Arsenal gekozen. Het is mooi om te zien dat jongens als Donny, Matthijs en Frenkie de Jong het vorig jaar met Ajax zo goed deden in de Champions League. Schitteren op dat toneel wil ik natuurlijk ook, dat inspireert. Maar bij mij speelt Ajax totaal geen rol meer. Ik heb mijn eigen plan en mijn eigen carrière.” Justin Kluivert “Ik ken Justin al sinds m’n negende. We hebben bij Ajax heel lang samengespeeld, logeerden ook bij elkaar. Totdat ik op m’n zestiende vertrok bij Ajax. We zijn nog altijd heel goede vrienden, hij is als een soort broer voor me. We hebben als kinderen samen zoveel mooie momenten meegemaakt. Daarom vond ik het ook mooi dat hij tijdens mijn Oranje-debuut ook bij het Nederlands elftal zat. Het is best bijzonder dat Justin, Matthijs en ik samen begonnen bij de F’jes van Ajax en dat we nu met z’n drieën bij Oranje zitten. Dat we die droom met z’n drieën hebben waargemaakt, vind ik heel speciaal. Met Justin heb ik nog veel contact, meestal via WhatsApp. Toch vertellen we elkaar ook weer niet alles. Toen ik hem vorig jaar zomer tijdens mijn vakantie vroeg wat hij ging doen, antwoordde hij: ‘Ik ga naar Rome en ik ben morgen weer terug.’ Toen dacht ik: hij gaat gewoon naar AS Roma. Een paar dagen later werd duidelijk dat hij bij die club inderdaad een contract had getekend.” Thierry Henry Hij was bij Arsenal de assistent-trainer bij onder achttien. Het was heel mooi om af en toe met hem het veld te delen of met hem samen te spelen. Een hele aardige man van wie ik veel heb geleerd. Hij gaf me vaak simpele tips, maar waar ik heel veel aan had. Thierry vertelde dat als je met de bal je tegenstander opzoekt, je altijd naar de benen van je tegenstander moet kijken. Staat hij op zijn voorvoeten of op zijn hakken? Als hij op zijn hakken staat, kun je hem veel makkelijker passeren. Dat soort tips sloeg ik op. Hij was echt van de details. Eddy Pepels, de masseur van PSV, heeft nog met hem gewerkt, toen Henry assistent was bij de Belgische nationale ploeg. Hij vroeg aan Eddy hoe het met me ging. De twee jaren bij Arsenal waren leerzaam. Ik heb er veel geleerd, ben in Londen een betere voetballer en sneller volwassen geworden. Ik heb dingen meegemaakt die niet altijd alleen maar leuk waren. Soms speelde ik niet en dan ineens moest ik als 16-jarige weer meedoen met onder 23. Nee, het was zeker niet makkelijk, maar het heeft me gevormd tot de voetballer die ik nu ben. Ik ben daar sterker geworden. De mentaliteit in Engeland is ook anders en die heb ik nu ook een beetje meegenomen naar PSV. En het spel is ook anders, het gaat negentig minuten lang keihard voor- en achteruit. Box to box. Ze zeiden daar: ‘Football is a running game.’ Nou, dat heb ik gemerkt. Het leven in Londen vond ik leuk, hoewel ik door het vele trainen niet vaak in de stad kwam. In eerste instantie zat ik er met mijn moeder. Mijn vader kwam ook af en toe langs. Op mijn zeventiende ben ik daar gaan samenwonen met mijn vriendin. We zijn heel snel zelfstandig geworden. Boodschappen doen, leren koken. Dingen die ik nooit had gedaan omdat ik bij mijn moeder woonde. Ik heb in Engeland ook leren autorijden, heb nog steeds een Engels rijbewijs. Na twee jaar ben ik naar PSV gegaan, ik wilde namelijk meer aan voetballen toekomen. Het is heel mooi om te horen dat de fans van Arsenal nu roepen dat ik terug moet keren. Dat is eervol, maar wat kan ik er mee? Arsenal is nog steeds een heel mooie club, maar ik denk niet na over een terugkeer. Nu het zo goed gaat, word ik wel met meer clubs in verband gebracht. Maar dat gaat allemaal via mijn zaakwaarnemer Mino Raiola. ‘Het is heel mooi om te horen dat de fans van Arsenal nu roepen dat ik terug moet keren. Dat is eervol, maar wat kan ik er mee?’ Drake “Een populaire Canadese rapper waar ik veel naar luister. Ik ben onlangs ook naar een concert van hem geweest, vind het een heel toffe artiest. Toen ik in Londen zat, werd mijn Engels ook beter, dus ging ik Drake ook beter verstaan. Ik begreep steeds beter wat zijn teksten inhielden. Soms zegt hij dingen waarvan ik denk: je hebt gewoon gelijk. Zijn teksten komen wel bij me binnen. Ik kan zelf niet zingen of rappen, ook al zou ik het misschien wel willen. Het is beter dat ik dat niemand aandoe. Mijn muzieksmaak is verder breed. Ook naar Nederlandstalige muziek luister ik. Mijn moeder had in de auto als ze me naar Ajax bracht altijd 100%NL aan staan. Guus Meeuwis, Ruth Jacott, ja, die muziek ken ik ook wel.” Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.