Wielrennen
De fiets, de fiets en anders niets. Laurens ten Dam (39) stopte eind vorig jaar met wielrennen, maar ruimte voor het zwarte gat is er niet. We blikken met hem terug op zijn loopbaan en spreken de LtD over zijn steeds groter wordende fiets-community.
De camper staat voor de deur in Oudorp. Laurens ten Dam is net terug van een weekend bikepacken, wat staat voor fietsend kamperen. De volgende dag reist hij weer naar Maastricht om twee dagen te trainen met z’n maatjes Tom Dumoulin en Sam Oomen, dan zal hij in zijn grijze Volkswagen slapen.
De fiets speelt nog altijd een prominente rol in zijn leven. Laurens zit nog twintig uur per week in het zadel. Net heeft hij nog even gefietst, nadat hij een column heeft geschreven. Hij is immers ook nog columnist voor de Engelse editie van ProCycling en hoofdredacteur van wielertijdschrift Bicycling.
Lau is in zijn mancave, het schuurtje achter zijn huis. Hij zet een dubbele espresso van zijn eigen koffiemerk, LtD Gravel Grinder. In deze ruimte neemt hij vaak zijn populaire podcast Live Slow Ride Fast (LSRF) op. De eerste shirts van zijn net ontwikkelde eigen wielerkledinglijn met het LSRF-logo liggen er ook. Op het shirt staat zijn manifest: ‘Slow down, look around, live in the moment. Enjoy the small things, done well. Less stuff, fewer distractions, less stress. Save your energy for the bike, so you can leave it all on the road. It’s that simple.’
In huis is Thessa, echtgenote en moeder van hun twee zoons Jens, van acht, en de vijfjarige Bodi, bezig met de webshop, als Laurens zijn laatste ingeving verklapt. Hij wil De Renner, het beroemde boek van Tim Krabbé, na gaan spelen in de Cevennen. “We willen een week naar Frankrijk gaan om alle routes te fietsen die in het boek worden beschreven.”
O ja, Laurens is ook in gesprek met de Koninklijke Nederlandse Wieler Unie over een NK gravelbiken. Dat moet een weekendje ‘op z’n Laurens’ worden. “Ik zie dat NK ook als een soort festival. Biertje erbij, de barbecue aan, muziek...”
Donald Trump
Welkom in de wondere wereld van LtD. Eind vorig jaar zwaaide hij na vijftien seizoenen af als prof. “Ik doe alleen nog dingen die ik ook gratis zou hebben gedaan, dat is de insteek. Ik ga in elk geval geen dingen meer tegen m’n zin doen,” zegt hij. “En bij de dingen die ik doe, denk ik niet in beperkingen. Dat is die Amerikaanse inslag.”
Met z’n gezin in Amerika wonen, was iets wat hij al een tijd op z’n bucketlist had staan. En als Laurens iets in zijn hoofd heeft, dan heeft hij het niet in z’n kont. In 2016 vertrok hij met Thessa, die hij al leerde kennen op de middelbare school in Alkmaar, en de jongens naar Santa Cruz, honderd kilometer onder San Francisco. “Thes en ik hadden het plan om een jaar lang met het gezin de wereld rond te gaan. Dat moest na mijn wielercarrière en voordat de kinderen leerplichtig waren. Maar in 2014, het jaar waarin we hadden bedacht aan onze reis te beginnen, werd ik negende in de Tour de France... Ik had succes en een mooi contract; het wielrennen was op dat moment mijn gouden handboei.”
Een jaar later ging het minder. Laurens ging nog meer leven voor zijn sport, maar het betaalde zich niet uit. Tot overmaat van ramp werd hij in augustus dat jaar tijdens de training aangereden door een auto. Hij brak een rugwervel en door de Vuelta kon een streep. “Ik zat in een korset aan het zwembad na die val en zei tegen Thessa: fuck it, ik kap met fietsen, we gaan nu met het gezin doen wat we altijd in ons hoofd hebben gehad. Bang voor radicale beslissingen ben ik nooit geweest. Thes was al twaalf jaar lerares Frans, vond het niet erg om te stoppen.
Een paar maanden later vertrokken we naar Amerika. Ik wilde daar bij een continentaal ploegje gaan fietsen.” Toen kwam Team Sunweb. De ploeg zocht een meesterknecht voor Tom Dumoulin tijdens de grote rondes. Het oog viel al snel op Lau. Hij kon in Amerika blijven wonen en trainen, hoefde alleen naar Europa voor Parijs- Nice, de Ronde van Catalonië, de Ronde van Zwitserland en de Tour de France. “Ik stortte me tegelijkertijd op het gravel- en mountainbiken. Geweldig dat het allemaal te combineren was. Ik hervond in Amerika het plezier in het fietsen.”
Het gezin keerde begin 2017 terug, omdat Jens de leerplichtige leeftijd van vijf jaar naderde. Laurens glimlacht in zijn tuin in Oudorp als hij in gedachte vier jaar terug in de tijd gaat. “We hadden elke dinsdagavond een barbecuerit, dan fietsten we tussen half zes en half acht en gingen we daarna met elkaar barbecueën. Of ik fietste ’s ochtends naar het strand, genoot van het uitzicht en nam op de terugweg een kop koffie bij een tentje. We spraken ook geregeld af met meerdere gezinnen. De kinderen speelden allemaal met elkaar, de barbecue ging aan, iedereen nam wat eten mee en we deelden alles.
Die traditie wilde ik na terugkomst in Nederland voortzetten, maar ik kreeg het niet voor elkaar. Doordeweeks denken Nederlanders alleen maar: morgen werken. Ik vind dat in Amerika het leven wat meer gevierd wordt dan hier. De mentaliteit van hard werken en tegelijkertijd genieten, spreekt meer gaan. Dat is ook hoe ik in het leven sta, daar komt mijn levensmotto Live Slow Ride Fast vandaan. Dat live slow staat niet alleen voor relaxed leven, het staat ook voor niet per se de meest luxe dingen willen, tevreden zijn met wat je hebt.”
'Misschien gevaarlijk om te zeggen, maar Armstrong was ook gewoon fucking goed. Door de verhalen die je nu steeds over hem hoort, vergeet je dat snel'
De liefde voor Amerika is er nog steeds, al ziet Laurens dat er de laatste tijd veel aan de hand is in het land. President Donald Trump die geregeld voor vuurwerk zorgt, de coronacrisis die niet alleen voor heel veel doden, maar ook voor gigantische werkloosheidcijfers zorgt, de zwarte arrestant George Floyd die minutenlang de knie van een politieagent in zijn nek kreeg, daardoor onnodig de dood vond met als gevolg de Black Lives Matter-protesten, die overwaaiden naar Europa. “We woonden in Amerika toen Trump de verkiezingen won. Dat was een schok.
In Santa Cruz, een stad waar veel hippies wonen, zeiden veel mensen dat ze naar Canada zouden emigreren. Ze wonen er nog steeds, maar ik merkte toen al wel de onrust. Ik zag ook de problemen. Er waren heel veel mensen dakloos. Ik hoorde ook dat veel mensen een dubbele baan hadden om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. We kregen dus wel mee dat het voor veel mensen een hard leven is in Amerika, al heb ik niet zelf meegemaakt dat zwarte mensen racistisch werden bejegend. Komt ook doordat ik deel uitmaakte van de fiets-community en die is vrij wit.”
Helden Magazine 53
Het eerste gedeelte van het verhaal van Laurens ten Dam komt voort uit Helden Magazine nummer 53. In de 53ste editie blikken onder meer Robin en Bouchra van Persie uitgebreid terug op hún carrière, want zo voelt dat. Een gesprek over Louis van Gaal, Oranje, Feyenoord, racisme, homo-acceptatie, de toekomst én de liefde.
Daarnaast verbindt niet alleen het zwemmen Femke Heemskerk, Kira Toussaint en Ranomi Kromowidjojo, maar ook het feit dat ze alle drie bijna gelijktijdig ten huwelijk zijn gevraagd. Daarnaast vertellen Joël en Naomi Veltman hoe zij er in goede en slechte tijden voor elkaar zijn, laat Guus Hiddink zijn licht schijnen over de rentree van Arjen Robben, Oranje en racisme én schittert aanstaande moeder Stefanie van der Gragt in de rubriek ‘Leeuwinnen in het Rijks.’
Verder in de 53ste editie van Helden spraken we met ploeggenoten met hetzelfde doel: Tom Dumoulin en Primoz Roglic én vertelt Lorena Wiebes openhartig over de drugsverslaving van haar broer en hoeveel impact dat op haar en het gezin heeft gehad.
Ook ging Helden langs bij de familie van den Goorbergh. Zonta van den Goorbergh wil in de voetsporen van zijn vader, oud-MotoGP-coureur Jurgen van den Goorberght, treden. De pas vijftienjarige Keet Oldenbeuving werd in 2019 Europees kampioen en won de NOC*NSF Young Talent Award. Theo Lucius voelt vijftien jaar na het mislopen van de Champions League-finale nog steeds de kater. Victoria Koblenko ging langs bij oud-voetballer Bryan Roy én Tessie Savelkouls raakte op 9 februari dit jaar zwaar geblesseerd, de kans dat ze ooit nog kan judoën is klein.
Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.
