Tadej Pogacar is op zijn 26ste al een legende, laat winnen er vaak uitzien als een fluitje van een cent. Hij won vorig jaar de Tour de France en gaat dit jaar op voor zijn vierde eindzege. Dan moet hij Jonas Vingegaard verslaan, de 28-jarige Deen klopte Pogi en won de Tour in 2022 en 2023 en werd in 2021 en 2024 tweede. De wielerwereld maakt zich op voor aflevering 5 van Het Duel. Wij blikken in Helden Magazine nummer 77 vooruit met wieleranalisten en oud-renners Stef Clement, Tom Dumoulin en Karsten Kroon. Tadej Pogacar “Wij zeiden tegen elkaar: what the fuck, die jongen kan wel heel hard fietsen,” herinnert Tom Dumoulin zich nog de eerste echte kennismaking met Tadej Pogacar. Het was in de Tour de France van 2020 dat ze elkaar troffen. De Sloveen debuteerde op zijn 21ste in de Tour, was een jaar eerder in zijn eerste grote ronde al derde geworden in de Vuelta. Dumoulin, onder andere winnaar van de Giro in 2017 en tweede in de Tour én Giro in 2018, had net de overstap gemaakt naar Jumbo-Visma en zijn ploeggenoot Primoz Roglic leek de Tour te gaan winnen. Tijdens de tijdrit met aankomst op La Planche des Belles Filles op de voorlaatste dag verdedigde Roglic een voorsprong van 57 seconden op zijn negen jaar jongere landgenoot. Alles leek in kannen en kruiken. Dumoulin: “Pogacar was al gewaagd aan Primoz, maar die was bergop tot die tijdrit nog ietsje beter. Wij dachten: Primoz is een goede tijdrijder, op het einde van de tijdrit is er ook nog een klim en Primoz heeft een voorsprong van bijna een minuut. We rekenden ons al redelijk rijk. Maar Pogacar haalde snoeihard uit, versloeg Primoz en ook mij dik in die tijdrit.” Dumoulin: 'We konden het echt niet geloven dat Pogacar toch nog de Tour won in 2020. Die Tour was het eerste bewijs dat, bij wijze van spreken, de nieuwe Merckx op was gestaan' De achterstand van 57 tellen op Roglic werd omgezet in een voorsprong van 59 seconden. Dumoulin werd die Tour zevende en was best of the rest op La Planche des Belles Filles. “We konden het echt niet geloven dat Pogacar toch nog de Tour won. Vijf jaar later kijken we er allang niet meer vanop dat hij dingen presteert die vooraf als onmogelijk beschouwd werden. Die Tour was het eerste bewijs dat, bij wijze van spreken, de nieuwe Merckx op was gestaan.” Jonas Vingegaard Een paar weken later trof Dumoulin in het door de coronapandemie op z’n kop gezette seizoen ook Jonas Vingegaard, die in de Vuelta zijn debuut maakte in een grote ronde namens Jumbo-Visma. Dumoulin stapte na zeven etappes vermoeid af, Vingegaard werd 46ste in het eindklassement als knecht van winnaar Roglic. Een jaar later debuteerde de Deen in de Tour en greep de tweede plek nadat kopman Roglic afstapte. “De Vuelta van 2020 heb ik uit mijn geheugen verdrongen, ik weet niet eens meer dat Jonas meedeed,” lacht Dumoulin, die in 2022 na elf jaar stopte als prof en tegenwoordig, op zijn 34ste, wieleranalist is bij de NOS. “De eerste keer dat Vingegaard me opviel, was tijdens de Ronde van Polen in 2019, het jaar voordat we ploeggenoten werden.” Vingegaard pakte in Polen zijn eerste profzege en maakte voor het eerst naam. “Op het trainingskamp in december 2019 sukkelde Jonas met een blessure en daardoor hebben we weinig samen getraind of wedstrijden gereden. Hij zat toen nog niet echt bij de A-ploeg. Jonas was een talent, maar had destijds veel last van de druk en spanning die hij zichzelf oplegde. Het was bij hem zo erg, heeft hij weleens aangegeven, dat hij bijna niet kon eten van de spanning. Hij heeft zich op dat vlak zo ongelooflijk ontwikkeld, is nu veel meer een koele kikker. Ik vind dat heel bijzonder en mooi om te zien.” Meer over de Tour lezen? Wil je meer lezen over de Tour en de etappes uitgebreid bekijken? Klik dan hier voor een uitgebreide Tour-gids vol met informatie over de verschillende etappes van deze editie. Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het verhaal over Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele verhaal? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Jonas Vingegaard heeft al een tijd lang de achttiende etappe in zijn hoofd als zíjn rit. De eerste Alpenrit eindigt op Col de la Loze. Het is niet alleen de koninginnenrit van de Tour van 2025, de kopman van Visma-Lease a Bike heeft ook heel goede herinneringen aan de klim. Als hij gele truidrager Tadej Pogacar, die een voorsprong van 4 minuten en 15 seconden op hem heeft, aan het wankelen wil brengen, moet het in deze etappe gebeuren. De 171 kilometer lange bergetappe gaat van start in Vif, in totaal taan 5500 hoogtemeters en drie lange beklimmingen op het programma. Te beginnen met de Col du Glandon (21,7 kilometer tegen gemiddeld 5,1 procent). Het probleem van de klim is dat hij zeer onregelmatig is: de ene keer gaat het heel stijl omhoog, daarna wordt het klimmen onderbroken door een korte afdaling. Daarna wacht de Col de Madeleine (19,2 kilometer tegen 7,9 procent). De finish ligt dus op de Col de la Loze (26,2 kilometer klimmen tegen gemiddeld 6,5 procent). Ook hiervoor geldt: de klim verloopt onregelmatig. De ene keer gaat het in dubbele cijfers omhoog, daarna vlakt het weer af. In de Tour van 2020 en die van 2023 werd de Col de la Loze ook aangedaan. In 2020 won Miguel Ángel Lopéz voor Primoz Roglic en Tadej Pogacar. Twee jaar geleden won Felix Gall de etappe. Jonas Vingegaard besliste tijdens de beklimming van de Col de la Loze de Tour door meer dan vijf minuten weg te rijden bij Pogacar. In 2020 en 2023 werd overigens de andere kant van de col beklommen, vandaag beklimmen de renners de berg aan de ‘makkelijkere’ kant. Vingegaard en zijn ploeg Visma-Lease a Bike – voorheen Jumbo-Visma - zullen deze etappe dus omcirkeld hebben. Vingegaard viel in rit 16, met aankomst op Mont-Ventoux al meerdere keren aan, maar kon Pogacar niet breken. De Col de la Loze is de enige beklimming deze Tour die tot ver boven de 2000 meter gaat (ruim 2300 meter). Dat is het terrein waarop de Deense kopman, winnaar van de Tour in 2022 en 2023, in het verleden vaak beter was dan Pogacar. Ook zal de gedachte teruggaan naar de elfde etappe van de Tour van 2022. Jumbo-Visma kwam met een meesterplan in die rit, die voerde over de Col du Télégraphe, Col du Galibier en eindigde op de Col du Granon van ruim 2400 meter. Pogacar werd die rit ‘uitgerookt’, werd bestookt met aanvallen. Vingegaard reed op de slotklim weg, pakte twee minuten, won zijn eerste Tour-etappe, greep het geel en stond de leiderstrui niet meer af die Tour. Deze etappe is iets minder zwaar dan die rit, Pogacar en Vingegaard zijn weer drie jaar ouder, de ploegen zijn niet meer hetzelfde, maar toch… De kanshebbers van Helden *** Jonas Vingegaard ** Tadej Pogacar * Florian Lipowitz [caption id="attachment_21490" align="alignnone" width="2560"]  [/caption]  

De sprinters komen er deze Tour de France bekaaid vanaf. De eerste etappe werd gewonnen door Jasper Philipsen, maar door waaiervorming misten de meeste sprinters de slag. Daarna waren er slechts drie echte massasprints: twee werden gewonnen door Tim Merlier en één door Jonathan Milan. In etappe 17, een vlakke rit van 161 kilometer van Bollène naar Valence, is het normaal gesproken weer aan de snelle mannen. Voor Milan dé kans om een belangrijke slag te slaan met het oog op de groene trui. Maar de snelste spurter lijkt Tim Merlier. De Col de Boutière (5,7 kilometer à 3,3 procent) en de Col de Tartaiguille (4,3 kilometer tegen 3,9 procent) zijn in de zeventiende rit niet onoverkomelijk voor de rappe mannen. De laatste beklimming ligt ook nog eens op veertig kilometer van de finish, dus tijd genoeg om eventuele schade te herstellen. Wat een sprintersfeestje kan verstieren is de wind, de rit gaat door de Rhônevallei en daar kan het flink tekeer gaan. Het kan dus ook zomaar een ‘waaieretappe' worden. Mocht Milan vandaag niet voldoende punten pakken voor de groene trui, dan zou het zomaar zo kunnen zijn dat Tadej Pogacar in Parijs zowel het geel, het groen als de bolletjestrui aan mag trekken. De enige die deze bijzondere hattrick voltooide, was Eddy Merckx in de Tour van 1969. De kanshebbers van Helden *** Tim Merlier ** Jonathan Milan * Biniam Girmay

Wout van Aert is al jaren één van de meest veelzijdige renners van het peloton. Of het nu gaat om een kasseiklassieker, een tijdrit of een bergetappe, Wout kan het allemaal. In 2021 won hij op indrukwekkende wijze drie totaal verschillende ritten in de Tour de France: de bergetappe over de dubbele Mont Ventoux, de tijdrit op de voorlaatste dag en zelfs de massasprint op de Champs-Élysées. Het jaar erna deed hij dat nog eens dunnetjes over met opnieuw drie ritzeges, vier dagen in het geel en de groene trui. Hij werd bovendien uitgeroepen tot de meest strijdlustige renner van de Tour en speelde een belangrijke rol in de eerste Tourzege van ploeggenoot Jonas Vingegaard. Toch verliep 2023 anders. "In 2023 ben ik niet op mijn best geweest, heb me toen nooit zo gevoeld als in 2022," blikt Van Aert terug. "Ik had steeds het gevoel dat ik dat ene procentje miste. De resultaten waren nog best goed, maar ik denk dat ik beter kan." Hij won wel de E3 Saxo Classic en werd tweede op het WK in Glasgow, achter Mathieu van der Poel. Tijdens de Tour was hij opnieuw van grote waarde voor Vingegaard, die zijn tweede Tourzege pakte. Zelf won Wout echter geen rit. Enkele dagen voor de slotetappe verliet hij de Ronde om bij zijn hoogzwangere vrouw Sarah te zijn. Op 21 juli werd hun tweede zoontje Jerome geboren. Na afloop van het seizoen ging Van Aert met de ploegleiding in gesprek. “Wout zit niet alleen maar braaf aan tafel te luisteren,” vertelde voormalig sportief directeur Merijn Zeeman eerder in Helden. Wout is kritisch, denkt mee en wil het maximale halen uit zichzelf én zijn team. "Ik ben niet alleen voor mezelf extreem veeleisend, maar waarschijnlijk ook voor mijn omgeving," zei hij daar zelf over. "Ik heb in de ploeg het gevoel dat de vrijheid er is om eigen inbreng te hebben." Aanvankelijk zou Wout Van Aert in 2024 de Tour overslaan. Maar een minder soepel voorjaar zorgde voor een andere wending. Uiteindelijk ging hij toch van start in Florence. Een ritzege zat er niet in, al was hij er meerdere keren dichtbij. De aanloop naar de Tour van 2025 stond voor Van Aert in het teken van het helpen van Jonas Vingegaard, al mag hij ook voor eigen succes gaan.  Ook werVan Aert gaf zelf aan dat hij vooral “met vertrouwen en minder haast” wilde toewerken naar de zomer. “Ik heb geleerd dat je soms moet durven loslaten om later sterker te zijn.” Binnen de ploeg is zijn rol opnieuw veelzijdig: deels vrijbuiter, deels steunpilaar. Meer lezen Wil je meer lezen over de Tour en de etappes uitgebreid bekijken? Klik dan hier voor een uitgebreide Tour-gids vol met informatie over de verschillende etappes van deze editie. Of bestel de Helden zomereditie hier!

Tadej Pogacar won deze Tour al vier etappes, rijdt in het geel met een marge van ruim vier minuten op eerste belager Jonas Vingegaard. De kans is groot dat hij in etappe 16, die start in Montpellier en 172 kilometer verder eindigt op de top van de Mont-Ventoux, opnieuw huis gaat houden. Want de 26-jarige Sloveen won nog nooit op wat te boek staat als een van de meest legendarische beklimmingen in de Tour-historie. Mont-Ventoux is de berg waarop wielrenner Tom Simpson in 1967 (Jan Janssen won die etappe die overigens niet finishte op de top van de Ventoux, maar in Carpentras) het leven liet en waar de nodige legendarische gevechten zijn gevoerd. Wout van Aert won vier jaar geleden de laatste Tour-etappe waarin de ‘Reus van de Provence’ werd opgenomen. Sterker, hij moest in 2021 twee keer worden beklommen, maar de finish was na de afdaling in Malaucène. Dit keer is de finish bovenop de ‘kale berg’. Eigenlijk is het vandaag 155 kilometer lang een makkelijke etappe. Er wordt amper geklommen. En dat op de dag na de tweede rustdag. Ideaal, zou je denken. Maar die onheilspellende berg is al van veraf te zien, de renners weten allemaal wat nog komen gaat. Aangekomen in Bédoin staat het toetje op het menu; Dé Klim (15,7 kilometer tegen een gemiddelde stijging van 8,8 procent). De eerste tien kilometer gaan door het bos, daarna is een wat vlakkere passage. Vervolgens krijgt de wind vrij spel, is er geen boom meer te bekennen. De laatste anderhalve kilometer, met de zendmast op de top in het vizier, gaat het nog met 10 procent omhoog. Pogacar zal met later deze week de Alpen in het verschiet nog wat extra tijd op Vingegaard willen pakken. Bovendien is hij bezig om zijn bingokaart wat betreft overwinningen af te strepen en een overwinning op Mont-Ventoux staat daar zeker tussen. En de veelvraat zal ook de bolletjestrui weer willen pakken als toetje.   De kanshebbers van Helden *** Tadej Pogacar ** Jonas Vingegaard * Felix Gall   [caption id="attachment_21482" align="alignnone" width="2560"]  [/caption]

Na het drieluik in de Pyreneeën, afgesloten met de geweldige overwinning van Thymen Arensman, lijkt etappe 15 - een heuvelrit van 169 kilometer die gaat van Muret naar Carcassonne - een rit waarin een groep avonturiers de ruimte krijgt. Tegelijkertijd is het een etappe voor de snelle mannen die een heuvel kunnen overleven en die niet alleen de ritzege, maar ook de strijd om de groene trui in het achterhoofd hebben. Nu ook Mathieu van der Poel het groen als doel heeft, zal hij zeker in de vlucht van de dag zitten en proberen de andere snelle mannen af te schudden. In 2022 won Jasper Philipsen in Carcassonne zijn allereerste Tour-etappe. De rit van toen is vergelijkbaar met die van vandaag. Er moet heel wat geklommen worden, in totaal zo’n 2500 hoogtemeters zijn opgenomen in het parkoers, maar de klimmetjes zijn vooral in het begin niet heel lastig. Na de Côte d’Auterive (1,7 kilometer à 3,9 procent), Côte de Naillous (1,2 kilometer tegen 5,4 procent), Saint-Félix-de-Lauragais (2,5 kilometer, 3,3 procent) en Côte de Saint-Ferréol (2,6 kilometer à 5,5 procent) wacht de langste beklimming van de dag; de Col de la Croix Montalric (11,5 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,3 procent). Daarna wacht nog de Pas du Sant (2,9 kilometer à 10 procent), die over gaat in de Col de Fontbruno (3,8 kilometer tegen 3,8 procent). Daarna is het nog ongeveer veertig kilometer afdalen en vlak. De kanshebbers van Helden *** Mathieu van der Poel ** Wout van Aert * Biniam Girmay   [caption id="attachment_21478" align="alignnone" width="2560"]  [/caption]

Thymen Arensman (25) werd al twee keer zesde in de Giro. De ronderenner van Ineos worstelde desondanks met zichzelf. Dit jaar ging het roer om, en met succes. Het plezier is terug. In aanloop naar zijn waarschijnlijke Tour-debuut doet hij zijn verhaal in Helden Magazine nummer 77. Thymen Arensman F1-simulator Welke sport vind je eigenlijk leuk buiten wielrennen? “Ik volg graag Formule 1, probeer altijd te kijken als het tenminste niet midden in de nacht is. Het liefst kijk ik alles, zelfs de vrije trainingen. Ik vind het leuk om te kijken wat de pace is van elke auto. Vooral de eerste training is interessant, welke auto er goed voor staat en welke minder goed. De tweede en derde training gaan meer over de set-up en de long runs, maar idealiter kijk ik die ook. En ik heb zelf ook een F1-simulator.” Zo één met een stoel? “Ja, die heb ik met een paar vrienden gekocht. Niet met zo’n heel dure stoel hoor, het is meer een soort campingstoeltje. Maar wel met een goede simulator erop. En dan vinden we het leuk om tegen elkaar te racen. Al gebeurt dat de laatste tijd wat minder, als je 25 bent, wordt het leven toch wat serieuzer. En mijn vriendin trekt nu ook bij me in, die heeft daar ook wat minder mee.” Heb je een favoriete coureur? “Niet echt. Als Nederlander volg ik sowieso Max Verstappen, maar ik ben vooral fan van de sport, niet van een team of een coureur. Hoewel ik de persoonlijkheid van Oscar Piastri wel leuk vind, vooral hoe hij in het leven staat. Bij hem heb ik het idee dat hij het gewoon geweldig vindt om in een Formule 1-auto te zitten, maar alles erom heen lijkt hem totaal niet te boeien.” Maar heb je niet een afslag gemist als je autoracen zo leuk vindt? “Nee, wielrennen past beter bij me en ik geloof ook niet ik het talent van een Max heb. Maar ik merkte wel in de coronatijd, toen ik er veel tijd in stak, dat ik snel vooruitging. Ik zal door het fietsen waarschijnlijk ook wel een extra gevoel voor bochtenwerk, rempunten en wiel-tot-wiel racen hebben.” Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Thymen Arensman komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

De grote vraag is: hoeveel honger heeft Tadej Pogacar? Hij won de eerste Pyreneeen-rit met aankomst op Hautacam en de klimtrijdrit. Vandaag is de derde Pyreneeënrit van de Tour de France van 2025. Als veelvraat Pogacar voor een hattrick gaat, dan is de rest bij voorbaat kansloos. Wij denken dat de Sloveen, met een voorsprong op nummer twee Jonas Vingegaard van 4 minuten en 7 seconden en zijn vierde eindzege in de Tour als er niets misgaat al zo goed als binnen, wat op krachten wil komen in de veertiende etappe omdat ook hij wel een jasje heeft uitgedaan en volgende week ook de Alpen nog wachten. Daarom zullen renners met klimmersbenen die al wat verder weg staan in het algemeen klassement de ruimte gaan krijgen. Lenny Martinez kun je opschrijven, de jonge Fransman heeft evenveel punten als Pogacar in de strijd om de bolletjestrui. In de tiende etappe maakte Thymen Arensman grote indruk. Hij werd tweede, moest Simon Yates nipt voor laten gaan in de eerste bergetappe van deze Tour. Met zijn vorm zit het goed, nu is het aan de renner van Team Ineos om vroeg mee te springen en zijn krachten goed te verdelen. Etappe 14 gaat van start in Pau en eindigt na 183 loodzware kilometers op Superbagnères. In totaal staan er bijna vijfduizend hoogtemeters op het menu. De eerste zeventig kilometer is het nog stilte voor de storm. De Col du Tourmalet, vaste prik in de Tour, is de eerste beklimming van de dag. De klim is 19 kilometer lang tegen een stijgingsgemiddelde van 7,4 procent. Na de afdaling wacht meteen de Col d’Aspin (5 kilometer tegen 7,6 procent). Na de afdaling en tien kilometer vals plat wacht de Col de Peyresourde (7,1 kilometer à 7,8 procent). De slotklim voert naar Luchon Superbagnères (12,4 kilometer tegen 7,5 procent). Het is voor het eerst sinds 1989 dat de Tour het skioord weer aan doet. Destijds was David Millar de winnaar, die tegenwoordig als vrouw en als Philippa York door het leven gaat. Ook Greg Lemond (1986), Benard Hinault (1979) en Federico Bahamontes (1962) wonnen op Superbagnères.   De kanshebbers van Helden *** Thymen Arensman ** Tadej Pogacar * Michael Woods  

De dreun die Tadej Pogacar in de eerste echte bergetappe uitdeelde, was ongekend. Hij won rit 12, met aankomst op Hautacam, met liefst 2 minuten en 10 seconden voorsprong op nummer twee Jonas Vingegaard. In etappe 13, een klimtijdrit, is de kans groot dat hij de concurrentie een nieuwe klap gaat verkopen. De tweede rit in de Pyreneeën is een race tegen de klok van slechts elf kilometer met start in Loudenvielle en de finish op Peyragudes. Na een vlakke aanloop van drie kilometer gaat het acht kilometer de lucht in richting de landingsbaan van het vliegveld van Peyragudes. De weg stijgt gemiddeld met 7,8 procent, maar er zitten veel steilere passages tussen. De laatste kilometer gaat bijvoorbeeld met 13 procent omhoog. In 2022 deed de Tour de wintersportplaats, die ook bekend is van de James Bond-film Tomorrow Never Dies, ook aan. Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard vochten voor wat ze waard waren en Pogacar kwam net iets eerder over de streep. Vingegaard won overigens de laatste klimtijdrit in de Tour. In 2023 won hij in Combloux, na 22 kilometer tijdrijden. Hij was liefst 1 minuut en 38 seconden sneller dan nummer twee Pogacar. Maar de Sloveen ging door een gebroken pols in het voorseizoen dat jaar niet in topvorm naar de Tour. Inmiddels ziet de wereld er heel anders uit; Pogacar is alleenheerser. Hij heeft al de gele trui en bolletjestrui in bezit en de kans is groot dat hij deze Tour ook de groene trui nog gaat pakken. De rest mag in het restant van deze Tour vechten om de kruimels die Pogacar laat liggen. In deze klimtijdrit is de nog altijd maar 26-jarige Sloveen opnieuw de te kloppen man, aangezien op Pogi simpelweg geen maat staat als het bergop gaat. Voor aanvang van de tijdrit is het gat in het algemeen klassement met Vingegaard al drieënhalve minuut. Dat gat zal na de race tegen de klok hoogst waarschijnlijk meer dan vier minuten bedragen. Voor de kijkers: er zijn twee meetpunten onderweg. De eerste na 3,5 kilometer, als de weg net omhooggaat en de tweede na 8,5 kilometer als er dus al flink is geklommen. De kanshebbers van Helden *** Tadej Pogacar ** Jonas Vingegaard * Florian Lipowitz

De Tourorganisatie heeft het dit jaar lang spannend willen houden. Er waren tal van heuveletappes en er was een tijdrit, maar de echte bergen werden lange tijd ontweken om het spannend te houden met het oog op het algemeen klassement. Totdat in etappe 12 de Pyreneeën opdoemen. Een clash tussen Tadej Pogacar en en Jonas Vingegaard lonkt. De eerste echte bergetappe gaat van start in Auch en eindigt na 181 kilometer op de top van Hautacam. Verstoppen kan niet meer, iedereen moet met de billen bloot. Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard, met afstand de beste klimmers van het peloton, hebben deze Tour hun spierballen al een paar keer laten zien. De kans is groot dat de grote favorieten voor de eindzege – Pogacar won de Tour in 2020, 2021 en 2024 en Vingegaard in 2022 en 2023 – zich niet langer in kunnen houden. Na een rustige aanloop, moet er in de laatste zestig kilometer flink worden geklommen. Via Col du Soulor (11,9 kilometer à 7,3 procent) en de Col des Bordères (3,1 kilometer tegen 7,6 procent), komend de renners aan bij de slotklim naar Hautacam. De weg loopt gedurende 13,6 kilometer met gemiddelde van 7,8 procent omhoog. Het zwaarste stuk zit halverwege, als de weg twee kilometer lang met bijna 11 procent stijgt. Vingegaard heeft goede herinneringen aan Hautecam. Hij won de rit met aankomst op deze berg in 2022. Wout van Aert sleurde destijds in zijn groene trui zo hard op kop dat Tadej Pogacar moest lossen. De Deen won de etappe met een minuut voorsprong op Pogacar. Daardoor verzekerde Vingegaard zich van zijn eerste Tourzege. Pogacar versus Vingegaard dus. Wij denken dat Pogacar, als hij tenminste niet te veel last heeft van de valpartij in de elfde rit, in etappe 12 de betere papieren heeft en dat hij de gele trui herovert op Ben Healy. Het verschil tussen Vingegaard en Pogacar bedraagt op dit moment 1 minuut en 17 seconden in het algemeen klassement. Het is niet te hopen dat na vandaag de strijd meteen beslist is.   De kanshebbers van Helden *** Tadej Pogacar ** Jonas Vingegaard * Felix Gall