De sprinters komen er deze Tour de France bekaaid vanaf. De eerste etappe werd gewonnen door Jasper Philipsen, maar door waaiervorming misten de meeste sprinters de slag. Daarna waren er slechts drie echte massasprints: twee werden gewonnen door Tim Merlier en één door Jonathan Milan. In etappe 17, een vlakke rit van 161 kilometer van Bollène naar Valence, is het normaal gesproken weer aan de snelle mannen. Voor Milan dé kans om een belangrijke slag te slaan met het oog op de groene trui. Maar de snelste spurter lijkt Tim Merlier. De Col de Boutière (5,7 kilometer à 3,3 procent) en de Col de Tartaiguille (4,3 kilometer tegen 3,9 procent) zijn in de zeventiende rit niet onoverkomelijk voor de rappe mannen. De laatste beklimming ligt ook nog eens op veertig kilometer van de finish, dus tijd genoeg om eventuele schade te herstellen. Wat een sprintersfeestje kan verstieren is de wind, de rit gaat door de Rhônevallei en daar kan het flink tekeer gaan. Het kan dus ook zomaar een ‘waaieretappe' worden. Mocht Milan vandaag niet voldoende punten pakken voor de groene trui, dan zou het zomaar zo kunnen zijn dat Tadej Pogacar in Parijs zowel het geel, het groen als de bolletjestrui aan mag trekken. De enige die deze bijzondere hattrick voltooide, was Eddy Merckx in de Tour van 1969. De kanshebbers van Helden *** Tim Merlier ** Jonathan Milan * Biniam Girmay

Wout van Aert is al jaren één van de meest veelzijdige renners van het peloton. Of het nu gaat om een kasseiklassieker, een tijdrit of een bergetappe, Wout kan het allemaal. In 2021 won hij op indrukwekkende wijze drie totaal verschillende ritten in de Tour de France: de bergetappe over de dubbele Mont Ventoux, de tijdrit op de voorlaatste dag en zelfs de massasprint op de Champs-Élysées. Het jaar erna deed hij dat nog eens dunnetjes over met opnieuw drie ritzeges, vier dagen in het geel en de groene trui. Hij werd bovendien uitgeroepen tot de meest strijdlustige renner van de Tour en speelde een belangrijke rol in de eerste Tourzege van ploeggenoot Jonas Vingegaard. Toch verliep 2023 anders. "In 2023 ben ik niet op mijn best geweest, heb me toen nooit zo gevoeld als in 2022," blikt Van Aert terug. "Ik had steeds het gevoel dat ik dat ene procentje miste. De resultaten waren nog best goed, maar ik denk dat ik beter kan." Hij won wel de E3 Saxo Classic en werd tweede op het WK in Glasgow, achter Mathieu van der Poel. Tijdens de Tour was hij opnieuw van grote waarde voor Vingegaard, die zijn tweede Tourzege pakte. Zelf won Wout echter geen rit. Enkele dagen voor de slotetappe verliet hij de Ronde om bij zijn hoogzwangere vrouw Sarah te zijn. Op 21 juli werd hun tweede zoontje Jerome geboren. Na afloop van het seizoen ging Van Aert met de ploegleiding in gesprek. “Wout zit niet alleen maar braaf aan tafel te luisteren,” vertelde voormalig sportief directeur Merijn Zeeman eerder in Helden. Wout is kritisch, denkt mee en wil het maximale halen uit zichzelf én zijn team. "Ik ben niet alleen voor mezelf extreem veeleisend, maar waarschijnlijk ook voor mijn omgeving," zei hij daar zelf over. "Ik heb in de ploeg het gevoel dat de vrijheid er is om eigen inbreng te hebben." Aanvankelijk zou Wout Van Aert in 2024 de Tour overslaan. Maar een minder soepel voorjaar zorgde voor een andere wending. Uiteindelijk ging hij toch van start in Florence. Een ritzege zat er niet in, al was hij er meerdere keren dichtbij. De aanloop naar de Tour van 2025 stond voor Van Aert in het teken van het helpen van Jonas Vingegaard, al mag hij ook voor eigen succes gaan.  Ook werVan Aert gaf zelf aan dat hij vooral “met vertrouwen en minder haast” wilde toewerken naar de zomer. “Ik heb geleerd dat je soms moet durven loslaten om later sterker te zijn.” Binnen de ploeg is zijn rol opnieuw veelzijdig: deels vrijbuiter, deels steunpilaar. Meer lezen Wil je meer lezen over de Tour en de etappes uitgebreid bekijken? Klik dan hier voor een uitgebreide Tour-gids vol met informatie over de verschillende etappes van deze editie. Of bestel de Helden zomereditie hier!

Tadej Pogacar won deze Tour al vier etappes, rijdt in het geel met een marge van ruim vier minuten op eerste belager Jonas Vingegaard. De kans is groot dat hij in etappe 16, die start in Montpellier en 172 kilometer verder eindigt op de top van de Mont-Ventoux, opnieuw huis gaat houden. Want de 26-jarige Sloveen won nog nooit op wat te boek staat als een van de meest legendarische beklimmingen in de Tour-historie. Mont-Ventoux is de berg waarop wielrenner Tom Simpson in 1967 (Jan Janssen won die etappe die overigens niet finishte op de top van de Ventoux, maar in Carpentras) het leven liet en waar de nodige legendarische gevechten zijn gevoerd. Wout van Aert won vier jaar geleden de laatste Tour-etappe waarin de ‘Reus van de Provence’ werd opgenomen. Sterker, hij moest in 2021 twee keer worden beklommen, maar de finish was na de afdaling in Malaucène. Dit keer is de finish bovenop de ‘kale berg’. Eigenlijk is het vandaag 155 kilometer lang een makkelijke etappe. Er wordt amper geklommen. En dat op de dag na de tweede rustdag. Ideaal, zou je denken. Maar die onheilspellende berg is al van veraf te zien, de renners weten allemaal wat nog komen gaat. Aangekomen in Bédoin staat het toetje op het menu; Dé Klim (15,7 kilometer tegen een gemiddelde stijging van 8,8 procent). De eerste tien kilometer gaan door het bos, daarna is een wat vlakkere passage. Vervolgens krijgt de wind vrij spel, is er geen boom meer te bekennen. De laatste anderhalve kilometer, met de zendmast op de top in het vizier, gaat het nog met 10 procent omhoog. Pogacar zal met later deze week de Alpen in het verschiet nog wat extra tijd op Vingegaard willen pakken. Bovendien is hij bezig om zijn bingokaart wat betreft overwinningen af te strepen en een overwinning op Mont-Ventoux staat daar zeker tussen. En de veelvraat zal ook de bolletjestrui weer willen pakken als toetje.   De kanshebbers van Helden *** Tadej Pogacar ** Jonas Vingegaard * Felix Gall   [caption id="attachment_21482" align="alignnone" width="2560"]  [/caption]

Na het drieluik in de Pyreneeën, afgesloten met de geweldige overwinning van Thymen Arensman, lijkt etappe 15 - een heuvelrit van 169 kilometer die gaat van Muret naar Carcassonne - een rit waarin een groep avonturiers de ruimte krijgt. Tegelijkertijd is het een etappe voor de snelle mannen die een heuvel kunnen overleven en die niet alleen de ritzege, maar ook de strijd om de groene trui in het achterhoofd hebben. Nu ook Mathieu van der Poel het groen als doel heeft, zal hij zeker in de vlucht van de dag zitten en proberen de andere snelle mannen af te schudden. In 2022 won Jasper Philipsen in Carcassonne zijn allereerste Tour-etappe. De rit van toen is vergelijkbaar met die van vandaag. Er moet heel wat geklommen worden, in totaal zo’n 2500 hoogtemeters zijn opgenomen in het parkoers, maar de klimmetjes zijn vooral in het begin niet heel lastig. Na de Côte d’Auterive (1,7 kilometer à 3,9 procent), Côte de Naillous (1,2 kilometer tegen 5,4 procent), Saint-Félix-de-Lauragais (2,5 kilometer, 3,3 procent) en Côte de Saint-Ferréol (2,6 kilometer à 5,5 procent) wacht de langste beklimming van de dag; de Col de la Croix Montalric (11,5 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,3 procent). Daarna wacht nog de Pas du Sant (2,9 kilometer à 10 procent), die over gaat in de Col de Fontbruno (3,8 kilometer tegen 3,8 procent). Daarna is het nog ongeveer veertig kilometer afdalen en vlak. De kanshebbers van Helden *** Mathieu van der Poel ** Wout van Aert * Biniam Girmay   [caption id="attachment_21478" align="alignnone" width="2560"]  [/caption]

Thymen Arensman (25) werd al twee keer zesde in de Giro. De ronderenner van Ineos worstelde desondanks met zichzelf. Dit jaar ging het roer om, en met succes. Het plezier is terug. In aanloop naar zijn waarschijnlijke Tour-debuut doet hij zijn verhaal in Helden Magazine nummer 77. Thymen Arensman F1-simulator Welke sport vind je eigenlijk leuk buiten wielrennen? “Ik volg graag Formule 1, probeer altijd te kijken als het tenminste niet midden in de nacht is. Het liefst kijk ik alles, zelfs de vrije trainingen. Ik vind het leuk om te kijken wat de pace is van elke auto. Vooral de eerste training is interessant, welke auto er goed voor staat en welke minder goed. De tweede en derde training gaan meer over de set-up en de long runs, maar idealiter kijk ik die ook. En ik heb zelf ook een F1-simulator.” Zo één met een stoel? “Ja, die heb ik met een paar vrienden gekocht. Niet met zo’n heel dure stoel hoor, het is meer een soort campingstoeltje. Maar wel met een goede simulator erop. En dan vinden we het leuk om tegen elkaar te racen. Al gebeurt dat de laatste tijd wat minder, als je 25 bent, wordt het leven toch wat serieuzer. En mijn vriendin trekt nu ook bij me in, die heeft daar ook wat minder mee.” Heb je een favoriete coureur? “Niet echt. Als Nederlander volg ik sowieso Max Verstappen, maar ik ben vooral fan van de sport, niet van een team of een coureur. Hoewel ik de persoonlijkheid van Oscar Piastri wel leuk vind, vooral hoe hij in het leven staat. Bij hem heb ik het idee dat hij het gewoon geweldig vindt om in een Formule 1-auto te zitten, maar alles erom heen lijkt hem totaal niet te boeien.” Maar heb je niet een afslag gemist als je autoracen zo leuk vindt? “Nee, wielrennen past beter bij me en ik geloof ook niet ik het talent van een Max heb. Maar ik merkte wel in de coronatijd, toen ik er veel tijd in stak, dat ik snel vooruitging. Ik zal door het fietsen waarschijnlijk ook wel een extra gevoel voor bochtenwerk, rempunten en wiel-tot-wiel racen hebben.” Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Thymen Arensman komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

De grote vraag is: hoeveel honger heeft Tadej Pogacar? Hij won de eerste Pyreneeen-rit met aankomst op Hautacam en de klimtrijdrit. Vandaag is de derde Pyreneeënrit van de Tour de France van 2025. Als veelvraat Pogacar voor een hattrick gaat, dan is de rest bij voorbaat kansloos. Wij denken dat de Sloveen, met een voorsprong op nummer twee Jonas Vingegaard van 4 minuten en 7 seconden en zijn vierde eindzege in de Tour als er niets misgaat al zo goed als binnen, wat op krachten wil komen in de veertiende etappe omdat ook hij wel een jasje heeft uitgedaan en volgende week ook de Alpen nog wachten. Daarom zullen renners met klimmersbenen die al wat verder weg staan in het algemeen klassement de ruimte gaan krijgen. Lenny Martinez kun je opschrijven, de jonge Fransman heeft evenveel punten als Pogacar in de strijd om de bolletjestrui. In de tiende etappe maakte Thymen Arensman grote indruk. Hij werd tweede, moest Simon Yates nipt voor laten gaan in de eerste bergetappe van deze Tour. Met zijn vorm zit het goed, nu is het aan de renner van Team Ineos om vroeg mee te springen en zijn krachten goed te verdelen. Etappe 14 gaat van start in Pau en eindigt na 183 loodzware kilometers op Superbagnères. In totaal staan er bijna vijfduizend hoogtemeters op het menu. De eerste zeventig kilometer is het nog stilte voor de storm. De Col du Tourmalet, vaste prik in de Tour, is de eerste beklimming van de dag. De klim is 19 kilometer lang tegen een stijgingsgemiddelde van 7,4 procent. Na de afdaling wacht meteen de Col d’Aspin (5 kilometer tegen 7,6 procent). Na de afdaling en tien kilometer vals plat wacht de Col de Peyresourde (7,1 kilometer à 7,8 procent). De slotklim voert naar Luchon Superbagnères (12,4 kilometer tegen 7,5 procent). Het is voor het eerst sinds 1989 dat de Tour het skioord weer aan doet. Destijds was David Millar de winnaar, die tegenwoordig als vrouw en als Philippa York door het leven gaat. Ook Greg Lemond (1986), Benard Hinault (1979) en Federico Bahamontes (1962) wonnen op Superbagnères.   De kanshebbers van Helden *** Thymen Arensman ** Tadej Pogacar * Michael Woods  

De dreun die Tadej Pogacar in de eerste echte bergetappe uitdeelde, was ongekend. Hij won rit 12, met aankomst op Hautacam, met liefst 2 minuten en 10 seconden voorsprong op nummer twee Jonas Vingegaard. In etappe 13, een klimtijdrit, is de kans groot dat hij de concurrentie een nieuwe klap gaat verkopen. De tweede rit in de Pyreneeën is een race tegen de klok van slechts elf kilometer met start in Loudenvielle en de finish op Peyragudes. Na een vlakke aanloop van drie kilometer gaat het acht kilometer de lucht in richting de landingsbaan van het vliegveld van Peyragudes. De weg stijgt gemiddeld met 7,8 procent, maar er zitten veel steilere passages tussen. De laatste kilometer gaat bijvoorbeeld met 13 procent omhoog. In 2022 deed de Tour de wintersportplaats, die ook bekend is van de James Bond-film Tomorrow Never Dies, ook aan. Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard vochten voor wat ze waard waren en Pogacar kwam net iets eerder over de streep. Vingegaard won overigens de laatste klimtijdrit in de Tour. In 2023 won hij in Combloux, na 22 kilometer tijdrijden. Hij was liefst 1 minuut en 38 seconden sneller dan nummer twee Pogacar. Maar de Sloveen ging door een gebroken pols in het voorseizoen dat jaar niet in topvorm naar de Tour. Inmiddels ziet de wereld er heel anders uit; Pogacar is alleenheerser. Hij heeft al de gele trui en bolletjestrui in bezit en de kans is groot dat hij deze Tour ook de groene trui nog gaat pakken. De rest mag in het restant van deze Tour vechten om de kruimels die Pogacar laat liggen. In deze klimtijdrit is de nog altijd maar 26-jarige Sloveen opnieuw de te kloppen man, aangezien op Pogi simpelweg geen maat staat als het bergop gaat. Voor aanvang van de tijdrit is het gat in het algemeen klassement met Vingegaard al drieënhalve minuut. Dat gat zal na de race tegen de klok hoogst waarschijnlijk meer dan vier minuten bedragen. Voor de kijkers: er zijn twee meetpunten onderweg. De eerste na 3,5 kilometer, als de weg net omhooggaat en de tweede na 8,5 kilometer als er dus al flink is geklommen. De kanshebbers van Helden *** Tadej Pogacar ** Jonas Vingegaard * Florian Lipowitz

De Tourorganisatie heeft het dit jaar lang spannend willen houden. Er waren tal van heuveletappes en er was een tijdrit, maar de echte bergen werden lange tijd ontweken om het spannend te houden met het oog op het algemeen klassement. Totdat in etappe 12 de Pyreneeën opdoemen. Een clash tussen Tadej Pogacar en en Jonas Vingegaard lonkt. De eerste echte bergetappe gaat van start in Auch en eindigt na 181 kilometer op de top van Hautacam. Verstoppen kan niet meer, iedereen moet met de billen bloot. Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard, met afstand de beste klimmers van het peloton, hebben deze Tour hun spierballen al een paar keer laten zien. De kans is groot dat de grote favorieten voor de eindzege – Pogacar won de Tour in 2020, 2021 en 2024 en Vingegaard in 2022 en 2023 – zich niet langer in kunnen houden. Na een rustige aanloop, moet er in de laatste zestig kilometer flink worden geklommen. Via Col du Soulor (11,9 kilometer à 7,3 procent) en de Col des Bordères (3,1 kilometer tegen 7,6 procent), komend de renners aan bij de slotklim naar Hautacam. De weg loopt gedurende 13,6 kilometer met gemiddelde van 7,8 procent omhoog. Het zwaarste stuk zit halverwege, als de weg twee kilometer lang met bijna 11 procent stijgt. Vingegaard heeft goede herinneringen aan Hautecam. Hij won de rit met aankomst op deze berg in 2022. Wout van Aert sleurde destijds in zijn groene trui zo hard op kop dat Tadej Pogacar moest lossen. De Deen won de etappe met een minuut voorsprong op Pogacar. Daardoor verzekerde Vingegaard zich van zijn eerste Tourzege. Pogacar versus Vingegaard dus. Wij denken dat Pogacar, als hij tenminste niet te veel last heeft van de valpartij in de elfde rit, in etappe 12 de betere papieren heeft en dat hij de gele trui herovert op Ben Healy. Het verschil tussen Vingegaard en Pogacar bedraagt op dit moment 1 minuut en 17 seconden in het algemeen klassement. Het is niet te hopen dat na vandaag de strijd meteen beslist is.   De kanshebbers van Helden *** Tadej Pogacar ** Jonas Vingegaard * Felix Gall  

De dag na de rustdag en met de Ier Ben Healy in het geel wordt er gestart in Toulouse en na 156 kilometer ook gefinisht in Toulouse. De elfde etappe van de Tour de France van 2025 heeft het stempel vlakke rit gekregen, maar het is zeker geen uitgemaakte zaak dat er een printer gaat winnen vandaag. Deze etappe is vooral op het lijf geschreven van de man die zich al talloze keren heeft laten zien én gelden deze Ronde: Mathieu van der Poel, winnaar van rit 2 en drager van het geel deze Tour. Reden waarom het een typische Van der Poel-dag kan worden: de twee klimmetjes in de laatste vijftien kilometer. Eerst wacht de Côte de Vieille-Toulouse (1,3 kilometer tegen 6,8 procent) en op een kleine negen kilometer van de finish de Montée Pech David (800 meter à 12,4 procent). Omdat het voorlopig de laatste kans is voor de sprinters zullen zij er alles aan doen om die twee pukkels in het parkoers te overleven. En mocht dat lukken, is er dan nog tijd genoeg om de sprinterstreinen op de rails te krijgen? Wij denken dat Van der Poel het leven van de sprinters andermaal zuur gaat maken. De klassementsrenners zullen proberen vandaag vooral uit het gedrang te blijven en energie proberen te sparen, want na vandaag trekt het peloton de Pyreneeën in. De kanshebbers van Helden *** Mathieu van der Poel ** Wout van Aert * Biniam Girmay

Het werd, met een derde plaats in Parijs, zijn beste Tour de France. Hij won ook twee tijdritten. Voor Erik Breukink nog steeds reden om met tevredenheid terug te kijken op de editie van 1990. Een jaar eerder had hij een grote ronde kunnen winnen, maar door een hongerklop verloor hij de roze leiderstrui in de slotfase van de Giro d’Italia. Nadat hij de proloog had gewonnen, gaf hij in datzelfde jaar op in de Tour, vermoeid door een te vol voorprogramma. Erik stapte na 1989 van de Panasonic-ploeg over naar PDM waar alles, dus ook het voorprogramma, was afgestemd op klassementssucces in de belangrijkste wielerronde. Bij aanvang van de Tour en zeker bij het begin van de slotweek zag de Nederlandse wielerpers serieuze kansen op een Nederlandse gele trui in Parijs. Ging het grote, toen 26-jarige wielertalent, dat in de Tour van 1988 als beste jongere de witte trui al had gewonnen, zijn belofte inlossen? Thuis in het Belgische Kalmthout blikt Erik, 61 inmiddels, terug voor Helden Magazine nummer 77. Erik Breukink “Omdat ik in de Giro al wat had laten zien, werd ik tot potentieel Tourwinnaar en opvolger van Joop Zoetemelk gebombardeerd. En ook na die Tour van ’90 werd gezegd en geschreven dat er meer kansen zouden komen. Achteraf was die van ’90 de beste mogelijkheid. De voorbereiding was anders, rustiger. Mijn oude ploegleider Peter Post wilde met Panasonic altijd op alle fronten scoren: in klassiekers en in de grote rondes, met de ploegentijdrit en etappezeges en dus nam hij ook sprinters mee naar de Tour. In mijn drie jaren bij Post reed ik richting Tour ook veel, en altijd de combinatie met de Giro. Achteraf gezien was dat te veel, waardoor ik drie weken Tour niet volhield. Bij Jan Gisbers, ploegleider van PDM, werd alles op de Tour afgestemd en was het voorjaar rustiger. Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Erik Breukink komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.