Kalian Sams (38) reisde de wereld over, van Amerika en Mexico tot Canada en Taiwan. Hij speelde 107 interlands, werd vier keer Europees kampioen en in 2011 wereldkampioen. In 2022 sloot hij zijn honkbalcarrière af bij Amsterdam Pirates. Op 10 april en 28 juni staat Kalian in het theater met zijn voorstelling The Devil’s Home Run om te vertellen over zijn mentale strijd als topsporter en hoe hij de duivel in zich wist te beteugelen. Voor Helden Magazine nummer 76 kreeg Victoria Koblenko een voorproefje. “Het leven is als een honkbalswing.” Kalian Sams Hoe ben je honkballer geworden? “Toen ik een jaar of tien was, gingen mijn ouders uit elkaar. Mijn vader ging op zichzelf wonen en ik bleef bij mijn moeder, broer en zus. Ik zag mijn vader bijna dagelijks, omdat hij me trainde. Honkballen deed ik al van jongs af aan, maar toen werd het voor mij ook een middel om de verbinding met hem te maken en quality time samen te hebben.” [caption id="attachment_20953" align="aligncenter" width="1707"] Kalian Sams[/caption] Was hij het ook die jou als in Den Haag geboren jongen met Antilliaanse roots wist te motiveren om prof te worden? “Absoluut. Mijn vader zag mijn potentie en wilde dat ik het beste uit mezelf haalde. Soms voelde ik druk, omdat ik voor hem zo goed mogelijk wilde presteren. Maar tegelijkertijd wist ik ook dat hij het goed bedoelde. Mijn vader heeft me geleerd om door te zetten, ook als het moeilijk was. Hij gaf me nooit ruimte om op te geven. Terwijl mijn moeder altijd trots was op alles wat ik deed. Zij was heel zorgzaam en lief, maar ze was ook degene die me normen en waarden bijbracht, en dat is iets waar ik nog steeds veel van merk als ik bedenk hoe ik nu in het leven sta. Ze was er altijd, of ik nou goed of slecht speelde.” Hoe was je relatie met je broer en zus? “Mijn broer zat ook op honkbal, maar hij was niet zo atletisch. Toen ik begon door te breken en naar de top ging, stopte hij met honkbal. Hij was meer bezig met school en had een andere focus. Mijn zusje was altijd mijn maatje. De tijd met haar was voor mij belangrijk, het hielp me de balans te bewaren in de hectiek van mijn sportieve leven.” Zelfmoordgedachten In je theatervoorstelling zien we jouw worstelen met 'demonen' als eenzaamheid, zelftwijfel en faalangst. Wanneer begonnen de negatieve gedachten het te winnen van jouw talent? "Ik denk dat een mens dat niet uitgedaagd wordt om fysiek op het hoogste niveau te presteren nooit op het level kan komen waarop je mentale capaciteit zo onder druk wordt gezet. Die druk en de gevolgen daarvan kunnen topsporters ondervinden. Het begon bij mij met onschuldige negatieve gedachtes, maar het werd beetje bij beetje zo erg dat ik op een gegeven moment zelfs zelfmoordgedachten kreeg. Daarom wilde ik dit vaak onderbelichte onderwerp bespreekbaar maken voor de volgende generatie topsporters, omdat ik weet hoe erg ik daarmee heb gestruggeld. Als ik iemand hiermee zou kunnen redden door mijn verhaal te vertellen, dan is mijn missie al geslaagd.” Helden Magazine nummer 76 Het eerste gedeelte van het interview met Kalian Sams komt voort uit Helden Magazine nummer 76. In deze editie van Helden siert Mathieu van der Poel de cover. De schijnwerpers zijn de komende tijd weer op de inmiddels dertigjarige wielrenner gericht. De klassiekers worden gereden en Van der Poel doet ook weer mee aan de Tour de France. Mathieu van der Poel: ‘Ik kan nog steeds beter’. Voetbal Ook is er veel aandacht voor voetbal. We gingen langs bij Justin Kluivert. Hij is voor het eerst vader geworden en is dé revelatie van de Premier League. Sem Steijn werd lang gezien als de ‘zoon van’. Bij FC Twente is hij uit de schaduw van vader Maurice getreden. Hij lijkt hard op weg naar de titel van topscorer van de Eredivisie, een transfer en – wie weet – een uitnodiging door bondscoach Ronald Koeman. Van de topscorer van de eredivisie gaan we naar de meest besproken speler. Noa Lang maakt de tongen los. Op en naast het veld. We vroegen analisten naar hun mening over de rappende voetballer. Robin van Persie keerde in februari terug bij Feyenoord. Van een rebelse tiener tot hoofdtrainer; Helden zag hem door de jaren heen transformeren. Daarnaast spraken we met de aanvoerster van de OranjeLeeuwinnen en de Ajax-vrouwen, Sherida Spitse. Ze maakt zich op voor weer een EK, terwijl ze een moeilijke periode doormaakt. Openhartig praat ze over haar scheiding van de moeder van haar twee kinderen. Verder gingen we dertig jaar terug in de tijd met Danny Blind. We blikken met de aanvoerder van destijds terug op de gewonnen Champions League én de Wereldbeker met Ajax. Nog veel meer sport Verder in deze editie vertelt Ellen van Dijk over het moederschap, een crash en de race tegen de klok om de Spelen in Parijs te halen. Max Verstappen gaat dit seizoen op voor zijn vijfde wereldtitel in de Formule 1 en dat wordt een fikse opgave in een jaar waarin hij ook voor het eerst vader wordt. Wat verwachten analisten Christijan Albers, Tom Coronel en Giedo van der Garde van Max in 2025? Carlos Alcaraz is de populairste tennisser van dit moment. Helden sprak de 21-jarige Spanjaard in een exclusief interview. Als laatste laat hockeyster Felice Albers een andere kant van zichzelf zien in Heldenpraat en deelt waterpolokeepster Laura Aarts haar foto’s in de rubriek Me, My Selfie & I.

Het zijn roerige tijden voor Rico Verhoeven (33). In april is de première van Black Lotus, de internationale film waarin hij de hoofdrol speelt. Tegelijkertijd revalideert Rico, al tien jaar lang ongeslagen wereldkampioen kickboksen, van een zware knieblessure. Daarnaast is hij ook nog succesvol ondernemer én vader. Helden ging op bezoek bij de duizendpoot. Rico de kickbokser Het zweet gutst nog van zijn lichaam. Rico Verhoeven heeft er samen met vriendin Naomy net een trainingssessie opzitten in de gym in zijn huis in Halsteren. Dennis Krauweel, al zeventien jaar zijn trainer, steun en toeverlaat, zit aan de keukentafel, terwijl Rico naast hem nog staat uit te hijgen. Het is een gezellige drukte in huize Verhoeven. Het is vakantie en dochters Mikayla, Jazlynn en zoon Vince uit zijn eerdere relatie zijn aan het spelen. Op de tv in de keuken worden tekenfilms vertoond. Op de grond ligt het spel Twister. Normaal gesproken speelt Rico ook een potje mee met de kids, maar voorlopig zit dat er even niet in. Hij is aan het revalideren van een zware knieblessure, die hij rond de jaarwisseling opliep tijdens de training. Rico, al tien jaar lang ongeslagen als wereldkampioen kickboksen, hoopte zijn titel voor de twaalfde keer met succes te verdedigen tegen de Kroaat Antonio Plazibat, maar dat gevecht moest worden uitgesteld. “Die knie lag goed aan diggelen,” zegt Rico nadat hij snel heeft gedoucht en zichzelf in een zwart trainingspak heeft gestoken. “Dat je lichamelijk niet kunt doen wat je gewend bent, is frustrerend, maar zwaarder is wat er mentaal gebeurt.” Hij heeft op bijna 34-jarige leeftijd wel vaker moeten herstellen van fysiek ongemak. Denk alleen al aan de jaap in zijn gezicht tijdens zijn laatste gewonnen titelgevecht tegen Jamal Ben Saddik waardoor zijn eigen telefoon hem niet eens meer herkende. “Ik denk dat ik wel weet wat pijn is, heb vaak genoeg dingen gebroken in mijn handen en benen en ben weleens in het ziekenhuis geweest, maar dit was een heel andere pijn. Dit is de eerste keer dat ik echt geopereerd moest worden: het was heel intens en pijnlijk, mentaal een heel andere uitdaging.” 'Ik durf te zeggen dat het verschil in die wedstrijd tegen Ben Saddik, toen mijn oog er bijna uit viel, was dat ik durfde te sterven in de ring' Hij klopte ook aan bij collega-sporters, vertelt Rico. “Ik heb Memphis Depay meerdere malen aan de telefoon gehad, hij heeft ook met een zware knieblessure te kampen gehad. Patrick Kluivert heb ik ook gesproken. En ik heb meteen contact gezocht met een van de beste fysiotherapeuten uit het vak, met wie ik al langer samenwerk en die veel topsporters behandelt. Fijn om met hen te kunnen sparren en de mentale uitdagingen te bespreken.” Zeker in de periode vlak na de operatie, waarin hij bijna niet mocht en kon bewegen, had hij het zwaar. “Ik ging twijfelen aan mezelf. Doe ik dit al te lang? Word ik te oud? Is het tijd om te stoppen? Allemaal vragen die opkwamen doordat ik ging twijfelen aan m’n lichaam. Ik ben zeker bezig geweest met de gedachte: wat als ik het dadelijk niet meer kan opbrengen? Normaal gesproken trigger ik mezelf door keihard te trainen, mezelf letterlijk te pijnigen. Als ik het mezelf lichamelijk zo zwaar maak, trigger ik mezelf mentaal. Toen ik niet kon trainen, moest ik op zoek naar andere manieren om mezelf mentaal uit te dagen. Ik ben in die periode vaak in een ijsbad gaan zitten om mezelf te pijnigen. En dan niet voor een minuutje, nee, ik ging er zes of zeven minuten in. Als ik zat te shaken in het ijskoude water dacht ik: Rico, je gaat er mooi niet uit, dit is de enige manier waarop je je nu lichamelijk en mentaal kunt pijnigen en triggeren.” Hij kreeg ook mentale hulp, verklapt hij. “Binnen mijn team is er ook iemand die mij mentaal coacht. Daarnaast maak ik de laatste jaren gebruik van een psycholoog, met wie ik eens in de zoveel tijd praat. De ene periode klop ik wat vaker aan, de andere minder. Er gebeurt veel in mijn leven, die emmer vult zich continu. Op het moment dat die dreigt over te lopen, is het fijn dat er iemand is die kan helpen hem te legen.” Hij geeft meteen toe dat de reden waarom hij al zo lang te boek staat als King of Kickboxing het feit is dat hij mentaal sterker is dan de concurrentie. “We zijn allemaal sterk, groot en fit. Ik hoor vaak mensen zeggen: ‘Rico is fitter dan de rest.’ Het is niet dat ik een of ander wondermiddel heb om fitter te zijn dan de anderen, hoor. Onzin. Het enige wondermiddel zit tussen mijn oren. Ik durf te zeggen dat het verschil in die wedstrijd tegen Ben Saddik, toen mijn oog er bijna uit viel, was dat ik durfde te sterven in de ring. Neem het tweede gevecht tegen Badr Hari. Hij tikte me aan, ik zakte door m’n benen. Voor de rest had ik niet veel schade. Ik stond weer op. Op zulke momenten denk ik: de wedstrijd is pas gevochten als de vijf rondes voorbij zijn. Het gevecht is nooit beslist voordat de laatste bel klinkt, zo kijk ik er altijd naar. Iemand kan zijn tegenstander zwaar domineren, maar met één hoge trap kan het afgelopen zijn. Daar moet je continu beducht op zijn. En voor mij geldt: als ik in de ring sta, houd ik er nooit een andere agenda op na. Ik doe het niet om bekendheid of meer geld te verdienen. Het zijn lekkere dingen die erbij komen, hoor, maar het heeft nooit mijn prioriteit. Voor mij is het: ik wil laten zien dat ik de allerbeste ben. Dat is de enige drijfveer en de enige manier waarop ik mezelf al die jaren kan pushen.” De revalidatie is in volle gang, hij kan zijn lichaam weer pijnigen tijdens de intensieve trainingen. Maar voorlopig zie je Rico nog niet terug in de ring. Kickboksbond Glory maakte onlangs bekend dat Plazibat in juni gaat vechten om de zogenaamde interim-titel, terwijl Rico ook zijn kampioensring behoudt. Als hij weer topfit is, kan hij het opnemen tegen de interim-kampioen. “Ik vind dat een heel goede oplossing. In de media werd geroepen dat ik mijn titel moet gaan delen, maar dat is helemaal niet waar. In mijn volgende match zal ik mijn titel verdedigen tegen de winnaar van dat gevecht.” Glory kondigde ook aan een jaarlijks toernooi te willen organiseren waarbij acht zwaargewichten het tegen elkaar opnemen. “Echt een topidee,” zegt Rico, “het geeft weer wat reuring binnen de divisie en een mogelijkheid voor een nieuwe zwaargewicht om zichzelf in de spotlights te vechten. Wellicht komt er ooit een moment dat ik denk: ik wil mezelf nog één keer bizar triggeren en ik doe ook mee aan dat toernooi, maar dat is voorlopig niet het geval. Hopelijk kan ik in oktober mijn titel verdedigen en eind van het jaar is dat nieuwe toernooi. Daar zal dan weer een titeluitdager uit kunnen komen.” Rico op social Hij is gewend dat mensen een mening over hem hebben, staat al jaren aan de top, laat zijn gezicht geregeld zien in talkshows, ook roddelbladen hebben hem ‘ontdekt’. “Ik leef al jaren in een glazen huis, ja,” erkent hij. “Als mensen mij zien rijden in telkens een andere dikke auto, denken ze: hij gooit al zijn geld stuk aan auto’s, kijk hem nou dik doen. Dat ik in een autobedrijf ben gestapt, waarvan ik mede-eigenaar ben en waardoor ik de mogelijkheid heb om vaak van auto te wisselen, weten ze niet. Ach, dat is nu eenmaal de manier waarop mensen vaak naar anderen kijken. Ik probeer altijd overal juist een positieve draai aan te geven. Als iemand een kast van een huis koopt of ik zie iemand rondrijden in een Ferrari, dan denk ik juist: mooi man, daar zal je hard voor gewerkt hebben. Dat is een heel andere benadering. Ik probeer mijn succes ook altijd te delen met mensen. Ik vind het heel belangrijk om mensen blij te maken, probeer hen te motiveren en te steunen. En ik wil zoveel mogelijk delen. Zo sta ik in het leven. Ik train al jaren met Benny Adegbuyi, hij behoort tot de top vijf bij Glory en ik heb ook al twee keer een titelgevecht tegen hem gehad. Ik hoor geregeld: ‘Waarom ga je dan met je concurrent trainen, zijn doel is jou te verslaan.’ Maar doordat wij samen trainen worden we allebei beter, dat is mijn positieve mindset.” Helden Magazine 66 Het eerste gedeelte van het verhaal van Rico Verhoeven komt voort uit Helden Magazine 66. De 66ste editie staat in het teken van ‘nieuwe Helden’. Op zijn 28ste heeft Nyck de Vries een stoeltje in de Formule 1 bemachtigd. Helden ging bij hem langs in Monaco en sprak hem over het bizarre leven dat hij leidt. In deze editie lees je ook een uitgebreid interview met Daphne van Domselaar. Bij het EK van 2022 werd de doelvrouw van FC Twente gebombardeerd tot nieuwe held en is nu de eerste keeper van Nederland. Daarnaast spraken we met Xavi Simons, wie al sinds jongs af aan in the picture staat én breekt marathonloopster Nienke Brinkman record na record. Verder in Helden 66 interviews met de trainer van Feyenoord: Arne Slot, de winnaar van het tennistoernooi van Rosmalen: Tim van Rijthoven, goede vrienden en wielrenners: Fabio Jakobsen en Julius van den Berg, één van de kroonjuwelen van Ajax: Kenneth Taylor én paralympisch zwemkampioene: Chantalle Zijderveld. José de Cauwer is oud-renner en wieleranalist van de VRT. Een gesprek over onder meer Mathieu van der Poel, Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard. Klaas-Jan Huntelaar blikt terug op de koninklijke avond in Madrid. Victoria Koblenko spreekt paralympisch wielerkampioen Tristan Bangma. Als laatste verteld Nouchka Fontijn in ‘De dag dat alles misging’ dat ze dacht dat ze wereldkampioen was én Fenna Kalma is de aanstormende spits van de Oranjevrouwen. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 66 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Soufiane Touzani is pionier van het freestyle voetballen. De balkunstenaar werd ook bekend als vlogger en tv-maker. Voor zijn tv-programma Tiki Taka Touzani en zijn YouTube-kanaal ontmoet hij de grootste voetballers van de wereld. Daarnaast probeert hij de jeugd in beweging te krijgen met initiatieven als FC Straat en is hij ambassadeur van de Johan Cruyff Foundation. We leggen hem in aanloop naar het WK een elftal sterren voor. Johan Cruijff “Ik kwam Johan voor het eerst tegen toen ik begin twintig was, was gevraagd om een optreden te verzorgen tijdens de kampioenschappen van Cruyff Courts 6 vs 6, een toernooi van Cruyff Foundation. Ik was heel zenuwachtig toen ik hem voor het eerst ontmoette. Maar toen ik hem eenmaal sprak, was ik helemaal op mijn gemak. Na die dag had Johan er een fan bij. Naderhand werd ik een van de gezichten van zijn sportmerk. Ik was gevraagd om in Engeland een lancering te doen, liet mijn trucjes zien en Johan keek vol bewondering toe. Een paar dagen later hoorde ik dat Johan me had genoemd in zijn  column in De Telegraaf. Dat was in de tijd dat Geert Wilders zich uitspraak over Marokkanen in Nederland. Johan zei dat hij juist heel fijn had samengewerkt met een jongen met Marokkaanse achtergrond: Soufiane Touzani. Ik hield van hem. Johan gaf liefde aan mij en liet mij welkom voelen. Als we op een gala waren waar ik niemand kende, ging hij bij me zitten om mij het gevoel te geven dat ik niet alleen was. Toen ik met hem op het jeugdcomplex van FC Barcelona was, liep hij iedereen langs om te vertellen wie ik wel niet was. Hij was zo ongeveer mijn pr-man. Ik had een keer een interview met Xavi, hij sprak alleen Spaans. Ik vroeg aan Johan of hij tolk wilde zijn. Hij heeft dat vol passie gedaan, schitterend. Het mooiste aan Johan vind ik de verantwoordelijkheid die hij heeft genomen. Wat Johan heeft gedaan met zijn merk en de Cruyff Foundation is geweldig. Zijn filosofie wordt over de hele wereld nog altijd geprezen. Johan heeft mij geleerd na te denken over mijn nalatenschap. Hij is mijn grote inspiratiebron. We hebben nu het grootste YouTube-kanaal van de Benelux als het gaat om voetbalcontent. Alle techbedrijven en platformen vechten om het meest kostbare bezit van de jeugd: watch time,kijktijd. Wij hebben dat op voetbalgebied. Ik werk goed met de Cruyff Foundation samen en heb nagedacht wat ik kan toevoegen. Het is de algemene trend dat jongeren minder sporten en bewegen, dit is niet alleen op Cruyff Courts het geval. Het buitenspelen is ingewisseld voor schermtijd. Daarom ben ik FC Straat begonnen. En nu twee jaar later is er ook een samen­werking met de Cruyff Foundation en de Krajicek Foundation. Zij hadden gezamelijk een toernooi genaamd Streetwise Cup en dat wordt nu de FC Straat Cup omdat we samen sneller impact kunnen maken. We proberen de jeugd te motiveren watch time om te zetten in play time. Alles wat wij maken, is met de gedachte: je kijkt ergens naar en vervolgens wil je gaan bewegen, het nadoen. En dat doen we niet alleen voor jongens, maar ook voor meisjes. Ik denk dat Johan dit een mooi initiatief had gevonden.” Cristiano Ronaldo “Ik ging en ga veel met Abdelhak Nouri om. Hij vond het leuk om me aan mensen voor te stellen. Voor zijn ongeluk zei hij geregeld tegen me: ‘Als ik ooit een grote voetballer word, dan ga ik Cristiano Ronaldo voor jou regelen.’ Een paar maanden later was het zover. Helaas was in die tussentijd het ongeluk met Abdelhak gebeurd. Ik heb toen ik bij Cristiano thuis was niet gezegd dat Abdelhak de ontmoeting ook graag had gewild. Dat voelde niet goed. Maar het bezoek kreeg wel een aparte lading voor me. 'Voor zijn ongeluk zei Nouri geregeld tegen me: 'Als ik ooit een grote voetballer word, dan ga ik Cristiano Ronaldo voor jou regelen.' Een paar maanden later was het zover' Het werd een bijzonder ontmoeting. Ik maakte op dat moment een serie voor Nike, met sterren als Kevin de Bruyne, Eden Hazard, Sergio Ramos, Christian Eriksen en Yannick Carrasco. Ronaldo stond niet in dat lijstje. Nike belde mij met een uitnodiging voor een bijzondere persconferentie met Cristiano voor YouTube'ers van over de hele wereld. Ik heb daarvoor bedankt. Niet uit arrogantie, maar omdat de content die ik maak een andere setting is: bij iemand thuis of op een veld, niet tijdens een persconferentie. Nike heeft dat verteld aan het team van Ronaldo, waarop hij me bij hem thuis uitnodigde. Toen de opnames klaar waren, moest hij meteen weg. Hij heeft dagelijks zo'n strak schema. Ik ben toen met zijn beste vriend naar de gym van Ronaldo gegaan, bij hem thuis. Die vriend zei tegen mij dat hij had gezien dat ik zenuwachtig was. 'Nergens voor nodig, Cristiano is altijd heel chill'. Hij vertelde me dat Ronaldo iedere dag in een ijsbad zit. Zijn vriend zei: 'Beeld je in dat je de Champions League-finale hebt gewonnen en de dag erna gewoon weer in je ijsbad stapt. Dan ben je eigenlijk gewoon gek' Grote voetballers uit het verleden aten vaak ongezond, dronken of rookten. Cristiano heeft de standaard van fitheid in de voetbalwereld veranderd. Sinds hij heeft laten zien hoe hij met zijn sport omgaat, hebben veel voetballers zijn voorbeeld gevolgd. Memphis Depay was zonder het voorbeeld van Ronaldo heus niet zo gespierd geweest als nu.'' Helden Magazine 64 Het eerste gedeelte van het verhaal van Soufiane Touzani komt voort uit Helden Magazine 64. In het dubbeldikke eindejaarsnummer blikken we terug op het sportjaar 2022 én is er volop aandacht voor het WK Voetbal in Qatar. Virgil van Dijk siert samen met Irene Schouten de cover. Voor Schouten kon het jaar 2022 niet op. Ze won drie olympische titels, de wereldtitel allround en trouwde. In de WK-special lees je interviews met Denzel Dumfries, Matthijs de Ligt en Cody Gakpo. Daarnaast vertellen vriendinnen Candy-Rae en Laura Benschop over hun leven met WK-gangers Daley Blind en Davy Klaassen én een reconstructie van het masterplan van Van Gaal. Verder in deze editie een uitgebreid interview met olympisch shorttrackkampioen Suzanne Schulting en coach Jeroen Otter. Een terugblik op een bewogen wielerjaar met Merijn Zeeman, Kjeld Nuis kende een jaar vol pieken en dalen én Annemiek van Vleuten presteerde het onmogelijke. Daarnaast liet Dylan van Baarle zien dat zijn tweede plek op het WK in 2021 geen toeval was en is Luc Steins de handballende Messi van Paris Saint-Germain. Thomas Krol won op zijn eerste Spelen meteen goud en zilver. Maar het ging niet vanzelf. Giovanni van Bronckhorst kende een geweldig eerste jaar bij Rangers FC. John van ’t Schip won in 1987 de Europa Cup II met Ajax en Hennie Stamsnijder won in 1981 als eerste Nederlander de wereldtitel veldrijden. Als laatste wil Susila Cruijff het gedachtegoed van haar vader voortzetten en blikt voetbalster Vanity Lewerissa terug op een moeilijke tijd. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 64 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

De Johan Cruyff Foundation bestaat 25 jaar. En Johan zou bij leven dit jaar 75 zijn geworden. Dochter Susila Cruijff is bestuurslid van de stichting die haar vader oprichtte. “Ik was echt een vaderskindje. Ooit deed ik mee aan een concours hippique en mijn vader voorspelde een foutsprong bij de voorlaatste hindernis. Ik dacht: wat weet hij nou van paarden? Dan zei hij: ‘Suus, het gaat bij elke sport om aanleg, ritme en timing.’ Als ik mijn vader vroeg wie de beste voet­baller van de wereld was, zei hij meteen: ‘Ik.’ Tegelijk vond hij dat iemand die meer kan, een ander op zijn beurt weer moet helpen. Zo zag hij sport als een middel om de maatschappij mooier en beter te maken. Mijn vader zag de maat­schappij als een elftal waarin je alleen beter kunt worden als je elkaar helpt. Lionel Messi kon alleen schitteren bij FC Barcelona als ploeggenoten als Sergio Busquets het evenwicht bewaakten, zoals Romario kon stralen dankzij Eusebio. Mijn vader was dertien toen zijn vader overleed, zijn moeder de groentewinkel moest verkopen en moest gaan werken. Ze hadden het niet breed. Hij zei altijd dat hij dankzij een klein groepje mensen was geslaagd in het leven, omdat zij een beetje de vaderrol overnamen. Onder hen zijn jeugdtrainer Janny van der Veen en zijn tweede vader ome Henk. Dat is hij nooit vergeten. Mede daarom heeft hij een zwak voor mensen die het moei­ lijk hebben in het leven en een steuntje nodig hebben. Mijn vader heeft zijn hele leven lang cadeautjes betaald voor kinderen die met Sinterklaas en Kerst niets kregen. Mijn moeder kocht de cadeaus, wij moesten ze inpakken en mijn vader bracht ze langs, eerst in Vinkeveen en later in Barcelona. Dit jaar heeft mijn broer de cadeautjes langsgebracht. Mijn vader was heel zeker van zich­ zelf, maar vond niet dat hij boven een ander stond, praatte met de koning op dezelfde manier als met de vuilnisman. Hij zei ook altijd dat hij dankzij de voetballerij bekend was geworden en veel heeft verdiend, maar dat die status ook verantwoordelijkheid met zich mee­ bracht. Achter alle bedrijven die hij heeft opgezet, zat een probleem in de maat­ schappij dat hem bezighield. Niet voor niets zaten en zitten in al zijn organisaties ook vrouwen op topposities en was hij een groot propagandist van vrouwenvoetbal. Mijn vader kon het ook niet aanzien dat spelers die jarenlang in het Nederlands elftal hadden gespeeld, thuis zaten weg te kwijnen. Als ze ergens solliciteerden, hoorden ze dat ze geen werkervaring en opleiding hadden. ‘Topsporters hebben wereldervaring,’ zei mijn vader dan. Met wie had mijn vader altijd problemen? Met bestuurders die niets van sport begrepen. Als sporters op leidende posities komen, redeneerde hij, heb je in elk geval een bestuurder die weet wat topsport inhoudt. Een skiër kan in de winter geen colleges volgen, een voetbal­ler kan door de week overdag niet naar college. Dus creëer een universiteit of school die actieve sporters online kunnen volgen in de uren dat zij tijd hebben. Zo ontstond het idee van het Johan Cruyff Institute. Mijn vader vond trouwens wel dat je in het leven altijd een plan B moet hebben, dat je weet wat je wil als je eerste studie of eerste baan mislukt. Toen mijn vader in Amerika voetbalde, woonden we in Washington naast een jon­ gen met het downsyndroom, Johnjohn. Mijn vader vond het naar om te zien dat hij overal buiten viel en is met hem gaan sporten. Hij had ook waterangst. Een keer was Johnjohn zo blij toen hij Johan in het zwembad van onze buren zag, dat hij hem achterna in het zwembad is gesprongen. Hij was meteen zijn water­ vrees kwijt. Via de Kennedy Foundation leerde mijn vader dat sport een middel kan zijn om kinderen met een handicap deel te laten zijn van de maatschappij. Zo is de Johan Cruyff Foundation ontstaan. Kinderen met een downsyndroom waren gek op mijn vader. Johan was hun vriend, zeiden ze allemaal. Ze voelden dat Johan oprecht was. Ik word altijd kwaad als we weer moeten horen dat hij zo’n geldwolf was. Hij zorgde er juist voor dat iedereen het goed had. Mijn vader was van leven en laten leven, en vooral van vinden van geluk. Hij was ook een aparte vader. Bracht ons altijd naar school, maar ging ook mee naar de dokter. Hij ging zelfs met me mee naar de gynaecoloog. In Spanje waar al die meisjes met hun moeder gingen, stonden ze daar vreemd van te kijken. Die arts vroeg naar mijn seks­ leven. Dan zaten we ’s avonds te eten en zei hij ineens tegen mijn moeder: ‘Wist jij dat van Suus?’ Ja, natuurlijk wist mijn moeder het. Prachtig vond hij die gesprekken. 'Hij bracht ons altijd naar school, maar ging ook mee naar de dokter. Hij ging zelfs met me mee naar de gynaecoloog. Prachtig vond hij die gesprekken' Vlak voor zijn overlijden zei hij dat hij had geleefd alsof hij honderd was geworden. Natuurlijk mis ik hem als vader, maar verder voel ik hem dagelijks bij me. Ik praat elke dag met hem, dan wil ik ook geloven dat hij me ziet. Mijn moeder mist hem, heeft het soms nog heel moeilijk. Ik ga er anders mee om, ik wil het gedachtegoed en werk van mijn vader voortzetten.” Helden Magazine 64 Het verhaal van Susila Cruijff komt voort uit Helden Magazine 64. In het dubbeldikke eindejaarsnummer blikken we terug op het sportjaar 2022 én is er volop aandacht voor het WK Voetbal in Qatar. Virgil van Dijk siert samen met Irene Schouten de cover. Voor Schouten kon het jaar 2022 niet op. Ze won drie olympische titels, de wereldtitel allround en trouwde. In de WK-special lees je interviews met Denzel Dumfries, Matthijs de Ligt, Cody Gakpo en Soufiane Touzani. Daarnaast vertellen vriendinnen Candy-Rae en Laura Benschop over hun leven met WK-gangers Daley Blind en Davy Klaassen én een reconstructie van het masterplan van Van Gaal. Verder in deze editie een uitgebreid interview met olympisch shorttrackkampioen Suzanne Schulting en coach Jeroen Otter. Een terugblik op een bewogen wielerjaar met Merijn Zeeman, Kjeld Nuis kende een jaar vol pieken en dalen én Annemiek van Vleuten presteerde het onmogelijke. Daarnaast liet Dylan van Baarle zien dat zijn tweede plek op het WK in 2021 geen toeval was en is Luc Steins de handballende Messi van Paris Saint-Germain. Thomas Krol won op zijn eerste Spelen meteen goud en zilver. Maar het ging niet vanzelf. Giovanni van Bronckhorst kende een geweldig eerste jaar bij Rangers FC. John van ’t Schip won in 1987 de Europa Cup II met Ajax en Hennie Stamsnijder won in 1981 als eerste Nederlander de wereldtitel veldrijden. Als laatste blikt voetbalster Vanity Lewerissa terug op een moeilijke tijd. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 64 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Met hoge verwachtingen was ze aan boord van de KL681 richting Japan gestapt. Alle ellende had ze achter zich gelaten; van de uitschakeling in de kwartfinale op de Spelen in Rio, waar ze vlak voor tijd nog op winst had gestaan, tot de voorbereiding richting Tokio met een aantal zware blessures. Vanwege corona was ze heel voorzichtig geweest, maar drie dagen na aankomst in Tokio kreeg taekwondoka Reshmie Oogink te horen dat ze besmet was. Haar olympische deelname was beëindigd voor die begonnen was. “Daar ging mijn olympische medaille. Alsof er een bulldozer over mijn droom was gereden. Ik was zo goed en fit, had zo graag willen laten zien wat ik kan en Rio willen rechtzetten. Ik kon het niet geloven. Corona? Ik, die zo voorzichtig was geweest? Vanaf Rio was ik al van tegenslag naar tegenslag gegaan. In december 2016 was m’n kruisband ingescheurd tijdens een wedstrijd tegen de Amerikaanse van wie ik een paar maanden eerder op de Spelen had verloren. De zware revalidatie werd in 2017 op het WK beloond met een bronzen medaille. Maar niet veel later, op de GP van Londen, scheurde ik bij een trap m’n kruisband weer in. Met het oog op Tokio hebben we tot een operatie besloten. De revalidatie heb ik vrijwel alleen gedaan, met m’n fysiotherapeut als controleur op de achtergrond. Op het WK van 2019 merkte ik dat het me nog aan ritme ontbrak. Maar ik was er weer en dat ritme zou ik op andere toernooien weer kunnen oppakken. 'Ik kon geen woord uitbrengen, heb alleen maar gejankt. En toen hoorde ik: 'O, die heeft covid' De Spelen werden door corona een jaar opgeschoven. Op dat moment zat ik zonder werk en dus ook zonder inkomsten. Ik vroeg me af: hoe ga ik dat jaar extra financieel doorkomen? Ik heb NOC*NSF gebeld en kreeg de A-status. Daardoor kon ik me weer gaan richten op wat ik zo graag wilde: nog een keer shinen. Maar eind oktober 2020 brak ik m’n teen. Dat betekende zes weken lang op een andere manier trainen: trappen zonder iets te raken. Toen ik in december weer volle bak kon trappen, werd bekend gemaakt dat het olympisch kwalificatietoernooi verschoven was: van januari naar mei." Helden Magazine 59 Het eerste gedeelte van het verhaal van Reshmie Oogink komt voort uit Helden Magazine 59. Sifan Hassan is onze Held van het Jaar en siert de cover van het dubbeldik eindejaarsnummer. Ze kwam, zag en overwon. Hassan deed wat niemand voor haar deed: drie olympische medailles winnen op de middellange afstanden op dezelfde Spelen. Heel bijzonder is ook het verzoek dat Barbara Barend kreeg van Bibian Mentel. Vlak voor haar overlijden, op 29 maart dit jaar, wilde Bibian nog een keer een groot interview geven met het verzoek het verhaal na haar overlijden te publiceren. In het verhaal spreekt zij nog één keer iedereen toe die haar lief hebben.  In Helden Magazine 59 lees je een uitgebreid interview met Fabio Jakobsen en zijn aanstaande vrouw Delore. Ze blikken samen terug op de zware val in Polen, waarbij Fabio bijna het leven verloor én hoe hij zich dit jaar heeft teruggevochten. Daarnaast spraken we een van de sterkhouders van Ajax, Daley Blind in het bijzijn van zijn vrouw, dochter, moeder en twee zussen. Rolstoeltennisster Diede de Groot won dit jaar de Golden Slam. De dubbelvier zorgden voor het eerste olympische roeigoud bij de mannen in 25 jaar én Sjinkie Knegt vertelt over het leven na het ongeluk met de houtkachel. Ook in Helden Magazine 59 hebben Jeffrey Hoogland en Shanne Braspennincx het mooi geflikt met z’n tweeën, beloonde Tom Dumoulin zijn terugkeer met olympisch zilver op de tijdrit en groeide Denzel Dumfries uit tot de Held van Oranje tijdens het EK. Overigens vertelt Frédérique Matla over haar weg naar de top, won Abdi Nageeye niet alleen olympisch zilver op de marathon, maar coachte hij ondertussen ook zijn maatje naar brons en is Harrie Lavreysen de koning van de sprint. Verder zijn vrienden Niek Kimmann en Jelle van Gorkom allebei in het bezit van een olympische medaille. Dai Dai N’tab was ooit een feestbeest, nu is hij een van de snelste schaatsers van het land. Sanne van Dijke won olympisch brons, maar verloor in aanloop naar de Spelen haar broer en daarna haar trainingsmaatje. Victoria Koblenko ontmoet daarnaast olympisch kampioen Kiran Badloe én Caitlin Dijkstra staat in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’ stil bij De Liefdesbrief. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Hij werd al vijf keer wereldkampioen, maar staat ook alweer een paar jaar droog wat individuele hoofdprijzen betreft. Om gek van te worden, vindt Raymond van Barneveld. Met Victoria Koblenko spreekt hij in aanloop naar het WK darts (13 december-1 januari) over de pijn van verliezen, stress en diabetes. En hij filosofeert over stoppen met darts. “Er is een burn-out bij me vastgesteld.” “Ik ben al drie jaar aan het nadenken. Ik zoek in mezelf antwoord op de vraag: waarom nog? Ik ben al jarenlang amper thuis. Dat valt me steeds zwaarder, zeker doordat ik al een tijd geen grote prijzen meer win,” zegt Raymond van Barneveld, de man die darts in Nederland op de kaart zette en vijf keer wereldkampioen werd. “Telkens krijg ik weer die bokshand ­ schoen op m’n kin, elke keer moet ik die nederlaag weer verwerken. Telkens weer die pijn, dat ben ik zat. Tegelijkertijd is de kick om dat podium op te gaan er nog. Reizen naar de andere kant van de wereld en daar aanbeden worden went nooit. Maar uiteindelijk moet je van binnen happy zijn. Neem de avonden waarop we voor de Premier League in Ahoy spelen, dan ben ik een gelukkig mens.” Je wordt een jaar lang gevolgd voor een documentaire op RTL 7 die tijdens het WK te zien is op tv. Gaan we je zien zoals we je nog niet kennen? “Veel mensen denken dat ik zomaar dat podium kom oplopen en even m’n kunstje doe. Maar zo is het niet. Ik wil mensen een inzicht geven wat er allemaal komt kijken bij het leven dat ik leid.” STRESS Hoe ziet voor jou een ongelukkige avond eruit? “Na afloop van een nederlaag zit ik vaak vol ongeloof. Er zijn talloze avonden dat ik bij het ingooien veertig of vijftig keer 180 gooi. Eenmaal op het podium lukt me dat vervolgens één of twee keer. Je hebt op het podium natuurlijk allerlei issues. De verlichting is anders, je hebt te maken met luchtverplaatsing en je voelt de stress van het moeten. Darts blijft een mentaal spel. Ik heb ongelooflijk veel avonden gehad dat ik na een wedstrijd op mijn hotelkamer lag en me afvroeg wat er was gebeurd. Vroeger waren er maar een paar tegenstanders tegen wie ik in de problemen kon komen, nu lijkt het of iedereen voor mij een lastige tegenstander is. Het is alsof ik m’n concentratie niet vast kan houden. Hoelang wil ik mezelf nog pijnigen? Ik heb heel mooie dingen gedaan, maar het lijkt niet meer te lukken.” 'Hoelang wil ik mezelf nog pijnigen? Ik heb heel mooie dingen gedaan, maar het lijkt niet meer te lukken’ Waarom niet? “Ik ben 51, heb al een paar jaar diabetes. Dat helpt natuurlijk niet mee. Tijdens een partij komt het voor dat ik me het ene moment heel lekker voel. Dan heb ik het gevoel dat ik 38 ben. Maar vijf minuten later kan ik me ineens voelen als iemand van 83. Als men dit leest, zijn er vast mensen die denken: hij heeft weer wat te zeiken. Maar misschien is mijn diabetes niet door verkeerde voeding ontstaan, maar door de stress.” Hoe voer jij jouw strijd met ‘sluipmoordenaar’ diabetes? “Ik probeer nog steeds op m’n gewicht te letten, maar tegenwoordig wil ik af en toe ook gewoon iets kunnen snacken. Ik ben in zeven jaar dertig kilo afgevallen, heb er alles aan gedaan, maar de diabetes blijft. Koude handen, tintelende vingers, wazig zicht. Dat is een ramp. Ik ben nu dus van mening dat het door spanningen komt waarmee ik te maken heb tijdens wedstrijden. We hebben met een soort scanner gemeten hoe hoog m’n stressniveau was op het podium. Dat was drie keer hoger dan normaal. Als ik vier dagen achter elkaar moet spelen, dan heb ik te maken met heel veel stress. Het lichaam reageert daar gewoon op. Als je dan ook nog bedenkt dat ik zo’n beetje 48 van de 52 weken per jaar op pad ben...” Helden Magazine 44 Het eerste gedeelte van het verhaal van Raymond van Barneveld komt voort uit Helden Magazine 44 waar Kjeld Nuis de cover siert. Nuis is de Held van het Jaar geworden. De tweevoudig olympisch kampioen kent ook de andere kant van de medaille. Verder in de 44ste editie van Helden, Tom Dumoulin over zijn successen, de Tour en de Giro, Virgil van Dijk de aanvoerder van het vernieuwde Oranje en Liverpool, schorttrackster Suzanne Schulting, tennisster Kiki Bertens, de winnaar van de Ronde van Vlaanderen Niki Terpstra, handbalster Yvette Broch, schaatser Sven Kramer, de successen van de Nederlandse sportvrouwen, zwemmer Nyls Korstanje, bokser Peter Müllenberg, voetballer Davy Klaassen, en Frenkie de Jong en vriendin Mikky ontmoeten Wendy Rommedahl. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Hij is wereldkampioen, zijn biografie vliegt over de toonbank, hij was te zien in College Tour en andere tv-programma’s, lanceerde zijn eigen app en hij leende zijn stem aan stier Ferdinand in de gelijknamige animatie lm. Kortom, Rico Verhoeven is hot. Victoria Koblenko zocht de wereldkampioen kickboksen op en ging de verbale strijd met hem aan. We acteren de stare down, staan tegenover elkaar en kijken elkaar streng en diep in de ogen aan. Ik krijg tijdens de psychologische oorlog toestemming om te knipogen, waardoor ik Rico Verhoeven uit z’n concentratie breng. De wereldkampioen kickboksen herstelt zich snel. Er zijn weinig topsporters die op hun 28ste instemmen met een biografie. Was dat een van de dromen voor na het winnen van de wereldtitel? “Het lag niet in de planning, het boek kwam gewoon op ons pad. Ik voelde dat ik graag wilde laten zien wie ik ben, waar ik nu ben en hoe ik er gekomen ben. Ik heb wel wat te vertellen nu.” Dat vinden meer dan vijftigduizend mensen kennelijk ook. Het boek dat Leon Verdonschot schreef, leest als een filmscript. “Gelukkig wel. Kijk, misschien dat ik over tien jaar nog een boek schrijf. Maar nu raak ik een hoop jonge mensen, die ik dan misschien niet zou raken. Ik inspireer jongeren die niet lekker in hun vel zitten of geen fijne jeugd hebben gehad. Ik laat zien dat het niet uitmaakt, omdat je zelf je eigen toekomst bepaalt. Dat is de insteek van het boek.” Er staan zoveel openhartige openbaringen en inzichten in dat elk interview haast overbodig lijkt. Toch ben je met een gigantisch media-offensief bezig. Dat is niet alleen goed voor het merk Rico Verhoeven, maar ook voor de sport als geheel. Al zien sommige mensen het helaas nog steeds als een ordinair potje straatvechten. “Ik laat zien dat je niet per se van de straat hoe te komen om deze sport goed te kunnen beoefenen. Of dat je alleen slechte dingen meegemaakt moet hebben om erin te rollen. Natuurlijk heb ik ook moeilijke dingen meegemaakt, maar die zijn binnen de privé sfeer gebleven. Ik kan laten zien dat ik een normale jongen ben, die wel kan vechten. Daardoor wordt kickboksen hopelijk meer als sport gezien dan als ‘gewoon’ vechten.” Wat als je moet kiezen tussen de langstzittende kampioen of de langste rij ongeslagen wedstrijden? “Dat is heel makkelijk. We noemen al die wedstrijden wel een pannenkoekenberg. Wat heb je eraan? Kampioenen worden legendes. Een kampioen laat iets achter, die gaat de geschiedenis­ boeken in.” Vorige week lanceerde je een app om ook in digitale zin een legacy na te laten. Je droom is dingen doen die geen kickbokser ooit heeft gedaan. Is de app daar een voorbeeld van? “Ik kreeg van heel veel mensen de vraag hoe ik in shape blijf. Dat was reden voor me om het platform Winners Workout te ontwikkelen. Met de app hoop ik Nederland in beweging te krijgen en mijn visie op sporten over te brengen. Het is geen afslank­app en het is ook niet bedoeld om meer spierballen te kweken. Dat kan uiteindelijk wel gebeuren als je de app gebruikt, maar dat zie ik als ‘bijproduct’. De insteek is Nederland fitter maken door video’s van goede oefeningen te laten zien en gezonde recepten te delen.” Een investering in de volksgezondheid, maar ook een beetje in het leven na het kickboksen? “Ja, dit zou zomaar iets kunnen zijn waarmee ik mijn pensioen kan halen.” BV RICO Je zegt in je boek een keer tegen een ondernemer: ‘Was ik maar slim, dan hoefde ik niet te vechten voor mijn geld.’ Die zin kwam wel even binnen bij me. “Dat was geestig bedoeld, hoor.” Maar je timmert nu wel aardig aan de weg buiten de ring. Laatst maakte het AD een artikel over de BV Rico. “Ik was daar niet van gecharmeerd. Omdat er te veel aannames in stonden. Er werden sponsordeals genoemd met totaal verkeerde schattingen en sommige sponsors werden jammer genoeg helemaal niet genoemd. Dat verhaal gaf een vertekend beeld van de realiteit.” Hoeveel procent van jouw inkomsten komen nu al van activiteiten buiten de ring? “Dertig procent, denk ik. Het grootste deel verdien ik nog steeds aan de wedstrijden. Het zou ideaal zijn als dat percentage inkomsten buiten de ring kan groeien door het boek, de app, merchandise en clinics. Fifty fifty zou ideaal zijn.” Stel, je zou morgen je geld kunnen verdienen als acteur, zou je die overstap dan serieus overwegen? “Ik wil eerst nog een sportieve legacy nalaten. Ik wil de langstzit­tende kampioen worden, met de meeste overwinningen. Daarna zou ik eerst alleen nog de grote wedstrijden willen vechten. En als ik met acteren echt rollen kan krijgen die er toe doen... Dan komt het vechten op een gegeven moment op het tweede plan. Kijk, ik doe aan kickboksen omdat ik het leuk vind om de allerbeste te zijn. Het was mijn droom om dat te worden en dat ben ik nu. Zolang ik deze sport doe, wil ik kampioen blijven, maar áls ik de kans zou krijgen om echt m’n brood te verdienen met mooie rollen, dan is het zeker het overwegen waard om over te stappen.” Je kreeg een rol aangeboden in de hitserie Smeris als gay hitman. Waarom durfde je die rol toch niet aan? “Als ik meer ervaring had gehad als acteur, dan was zo’n rol helemaal geen probleem. Want als ik al een paar rollen gespeeld had, was dat juist een manier om te laten zien: dat kan ik ook. Maar als eerste rol leek het me niet slim.” Het ligt voor de hand dat juist in jouw sport dat zou kunnen leiden tot opmerkingen van tegenstanders en spreekkoren die je concentratie niet ten goede zouden kunnen komen. Zou je zo’n rol na je sportcarrière wel durven spelen? “Misschien dat ik het nu zelfs al wel zou doen. Ik ben nu een paar stapjes verder en als men me ermee zou pesten, dan zou me dat op dit moment in mijn leven en carrière niets doen, denk ik. Ik ben nu mentaal klaar om zo’n rol te kunnen spelen. Sterker, ik zou er heel veel van leren.” ‘Als ik de kans zou krijgen om echt m’n brood te verdienen met mooie rollen, dan is het zeker het overwegen waard’ HEFTIG Wanneer was je voor het laatst overmoedig? “Een paar jaar geleden had ik een wedstrijd in China waarvan ik dacht: dat doe ik wel even tussendoor. Mijn tegenstander was oké, maar niet top. Maar er was thuis veel aan de hand. Mijn vrouw was hoogzwanger, ze was begin januari uitgerekend en moest naar het ziekenhuis. Toen werd ik even teruggefloten en op m’n plaats gezet in de ring. Ik moet dit spel serieus nemen, er worden serieuze trappen uitgedeeld. Ik heb een zware voorbereiding, iedereen lijdt eronder, ook m’n gezin. Ik verplicht mezelf altijd scherp te zijn en nooit iemand te onderschatten.” Van onderschatten was bij het gevecht met Badr Hari geen sprake. Je trainers hadden in hun carrière nog nooit een vibe meegemaakt zoals voorafgaand aan die wedstrijd. Je vecht dan op twee fronten, binnen en buiten de ring. Tegen Badr en tegen alles wat om Badr heen hangt. Wanneer krijgt hij een herkansing? “Hopelijk heel binnenkort.” De biograaf van Badr Hari labelde het publiek bij kickbokswedstrijden als ‘crimineel’. Dat helpt de reputa- tie van de sport niet. Is het een missie van je om dit imago bij te schaven? “Weet ik niet. Ik laat gewoon graag zien dat als je hard werkt en goed traint, iedereen dit kan.” Is het raar dat het lijkt alsof agressie de basis is van de sport? “Het is gecontroleerde agressie, dat is totaal iets anders.” Een bijtende voetballer is een grotere uitzondering dan een spugende kickbokser of iemand die je na afloop weigert te feliciteren. Wat sportiviteit in de ring betreft, is er nog een inhaalslag te maken. “Maar het is natuurlijk ook een heel emotionele sport...” Maar jij lijkt juist een meester in het jongleren van je emoties. Zou het kunnen zijn dat de emotionele rollercoaster waarin je verkeerde met je vader, met wie je een tijd geen contact had, een cadeau is geweest om die eigenschap te perfectioneren? “Ik zou het zeker geen ‘cadeau’ noemen, eerder een harde les. Ik denk dat ik er op de juiste manier mee om ben gegaan, maar ik weet niet of iedereen dat had gekund. Er zijn heftige dingen gebeurd, waardoor sommige prestaties de andere kant op hadden kunnen vallen en ik misschien niet de Rico had kunnen worden die ik nu ben. Gelukkig heb ik de hele situatie met mijn vader om kunnen draaien in iets positiefs.” Jouw vader introduceerde je in de sport en trainde je totdat hij je niet meer beter kon maken. Je stond toen voor een zware beslissing om je vader niet meer deel uit te laten maken van je professionele team. Dat loyaliteitsconflict heb je als ‘brandstof’ gebruikt om door te pakken in de sport, helaas ten koste van de relatie met je vader. “Ik denk dat de dingen die gebeurden met mijn vader mij hard hebben gemaakt. Ik heb geleerd meer voor mezelf te kiezen en me beter af te sluiten. De discussies die we hadden voor wedstrijden hebben me geholpen alleen maar te focussen op de prestatie, ongeacht wat er om me heen gebeurde. Dat af kunnen sluiten is nu wel een van mijn grootste krachten.” Het respect voor je overleden vader valt van elke pagina in jouw biografie af te lezen en ik denk dat niemand het droog kan houden bij het hoofdstuk waarbij je liggend op zijn borst afscheid van hem moet nemen. Je vrouw heeft een grote rol gespeeld in jullie uiteindelijke toenadering. Wat is het recept van jullie liefde? “Je moet elkaar aanvoelen. Je moet begrijpen waarom je een leven met elkaar gaat doorbrengen. Zo’n besluit is niet alleen van: je bent lekker en leuk. Er zit zoveel meer achter. Mijn vrouw is mijn beste vriend. Je komt dingen tegen, zowel in je relatie als om je heen, die heftig zijn en dan is het belangrijk om niet op te geven. Liefde bestaat uit zoveel meer dan uit één ding. En je moet je ook allebei kunnen blijven ontwikkelen. Ik ben zoveel dingen tegelijk aan het doen nu, maar het is net zo belangrijk dat mijn vrouw ook de dingen kan blijven doen die ze wil. Het moet niet zo zijn dat de een de ander voorbij gaat, dat de een geen ruimte krijgt doordat de ander die neemt.” Je was al vader van twee dochters en hebt sinds kort ook een zoon. Wat zou je willen overdragen op jouw zoon wat je meeneemt uit de relatie met je vader? “Ik hoop dat ik naar hem luister, naar zijn gevoel. En dat hij vanuit zijn gevoel met mij kan communiceren. Mijn vader dramde zijn visie en mening door en dat wil ik anders doen.” Hoe leg je aan de kinderen uit wat voor werk je doet? “Toen de oudste nog klein was, zeiden we: ‘Papa moet boem­boem doen.’ Maar dat begreep ze ook wel. We hadden toen weinig geld, ze ging vaak met me mee naar de sportschool. Ze zat op een kleed met wat speeltjes in de ring, terwijl ik buiten de ring aan het trainen was. En nu is papa gewoon wereldkampioen! Alle dingen om het kickboksen heen, maken het voor de kinderen weleens lastig...” Ze vragen zeker: ‘Papa, moet je nu weer op de foto?’ Lachend: “Ja, dat hoort tegenwoordig bij papa z’n werk. Mensen zijn enthousiast om papa te zien, omdat papa goed kan boksen en nu op tv komt. Dat enthousiasme moet en wil ik omarmen. Ik mag ook niet vergeten dat ik succesvol ben door al die enthousiaste mensen. Alles gaat nu goed: de sport, de merchandise... Ik kan daar maar beter heel dankbaar voor zijn.” Helden Magazine Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Zijn eerste wereldtitel won Raymond van Barneveld op 11 januari 1998. De wereld is veranderd de afgelopen twintig jaar. En ook de darter is dat: hij is vijftig, opa, heeft suikerziekte en is tegenwoordig de underdog. Andere dingen zijn nog hetzelfde: zoals de pijn van een nederlaag. In aanloop naar het WK (14 december-1 januari) blikt de vijfvoudig wereldkampioen terug. GEKKENHUIS “Ik gooide die 76 met m’n laatste pijlen op 11 januari 1998 en daarna viel ik op m’n knieën. Mijn leven was voorgoed veranderd. In 1995 had ik de finale van de Embassy gehaald. Het was mijn droom om profdarter te worden, maar die eindstrijd halen was niet voldoende, ik moest ’m winnen. Ik was twee jaar best gefrustreerd. Af en toe werd ik gebeld om een demonstratie te geven, maar mijn baan als postbode kon ik niet vaarwel zeggen. Bij de PTT dachten ze met me mee, hoor. Ik hoefde op zaterdagen niet te werken en later ook niet meer op maandagen, zodat ik zo goed mogelijk met m’n sport bezig kon zijn. Dat ik niet altijd aanwezig was, zorgde ook voor wat ergernis bij collega’s. Ik werd voorgetrokken, vonden ze. Zal wel, maar ik maakte de PTT in die tijd ook populair. In december 1997 was ik nog heel druk met de post in aanloop naar de kerstdagen. Nietsvermoedend bracht ik die dagen m’n laatste bundel post weg. Na de Embassy-titel kon ik wél prof worden. Brandstaff bood zich aan als hoofdsponsor. Met mijn manager Ad Schoofs en goede vriend en caller Albert John, die in 2002 om het leven kwam bij een scooterongeluk, gingen we in een busje het hele land door. Ik opende winkeltjes, kwam langs op bedrijfsfeesten en werd gevraagd op te komen dagen bij beurzen. In 1999 werd het helemaal een gekkenhuis. Er was geen voetbal op tv, miljoenen stem- den af op de Embassy. En ik won opnieuw een zenuwslopende finale met 6-5. Het leek wel of ik in m’n eentje The Beatles was. Niet normaal wat een mensenmenigte op Schiphol toen ik terugkwam. En nu zijn we twintig jaar verder. Mijn vader zei altijd: ‘Als je eenmaal kinderen hebt, gaat het leven twee keer zo hard.’ Nou, als je succes hebt in het leven, vliegt de tijd ook. Ik mis die tijd van twintig jaar terug. Het plezier, de lol. Ik ben vijftig, maar heb nergens tijd voor. Niet voor m’n gezin, vrije tijd heb ik amper, vakanties gaan eraan onderdoor. Het is zwaar. Mensen denken vaak: wat klaagt die Van Barneveld nou, hij heeft toch geld zat? Leuk, dat geld, maar het is ook fijn als je de kans krijgt om er leuke dingen mee te doen. Van de 52 weekenden in het jaar, ben ik er zo’n beetje 48 van huis.” ‘Best moeilijk dat het niet meer allemaal om mij draait. Vroeger was ík de man, wilde iedereen met míj op de foto’ UNDERDOG & VAN GERWEN “Jarenlang heb ik op een onverharde weg vol keien en kuilen gereden. Voor alle andere darters heb ik de weg geasfalteerd. Ik ben de pionier, heb nooit anderen om advies kunnen vragen, rij nog altijd op die onverharde weg. Ik vind het best moeilijk dat het niet meer allemaal om mij draait. Vroeger was ík de man, wilde iedereen met míj op de foto. Als ik nu naast Michael van Gerwen, Phil Taylor of Gary Anderson sta, sta ik er een beetje verloren bij. Iedereen is met hen bezig. Nu is Michael de grote man en ik ben de underdog. Ik herken veel van mezelf in hem. Mike is een slimme jongen, heeft huisjes gekocht met het geld dat hij verdient, geïnvesteerd. Ik beschouw Michael wel als een vriend van me, ben laatst ook op zijn babyfeestje geweest, heb ik kleertjes voor de kleine meegenomen. Ja, Mike heeft het prima voor elkaar. Prachtig huis, gigantische tuin. Het geld komt met bakken binnen, hij verdient een miljoen per jaar. Jaloers... dat is niet het juiste woord. Maar toen ik m’n eerste wereldtitel won, kreeg ik daar 32.000 pond voor, terwijl de wereldtitel nu 400.000 pond oplevert. Dan denk ik, was dat twintig jaar terug maar zo. De stap om profdarter te worden is nu veel kleiner door de verdiensten. Ja, en als ik dan de nieuwe generatie, die is opgegroeid met smartphones, zie... ‘U’ zeggen is er niet meer bij. Hoe vaak ik door jeugdspelers word toegesproken met ‘jij’. Dan zeg ik: ik heb niet met je in de klas gezeten, vriend, ben vijftig, zeg gewoon netjes u of meneer. Ik was veel meer onderdanig, had respect voor de spelers die veel hadden bereikt. Ik heb altijd in mezelf geïnvesteerd, ben Engelse lessen gaan nemen, zodat ik me beter kon presenteren. Dat leverde weer sponsors op. Veel van de jonge jongens zie ik daar niet over nadenken. Ik begrijp het niet. Zoals er ook nog jongens zijn die roepen dat ze als voorbereiding op een BDO-toernooi een paar biertjes pakken. Killing! Dan denk ik: ben je alleen maar aan het slapen geweest? Ik heb jarenlang geprobeerd dat stempel van die drank ervanaf te krijgen. Door dat soort domme uitspraken blijven mensen roepen dat darts geen topsport is. Michael heeft nu wat ik had, maar hij werkt er óók keihard voor. Heel knap wat hij laat zien. Phil Taylor voor laten gaan, dat heb ik in de loop der jaren wel moeten en kunnen accepteren. Maar ik had er nooit bij stilgestaan dat er een Nederlander zou komen die Phil en mij voorbij zou gaan. Ik ben nu ook nog eens de nummer twee van Nederland... Helden Magazine 39 Het eerste gedeelte van het verhaal van Raymond van Barneveld komt voort uit Helden Magazine 39 waar Tom Dumoulin de cover siert. Dumoulin won de Giro en de wereldtitels tijdrijden met de ploeg en individueel. In het extra dikke nummer is er daarnaast volop aandacht voor onder meer de aankomende Winterspelen in Pyeongchang en een terugblik naar het sportjaar 2017. Verder in de 39ste editie van Helden, Europees kampioen, beste voetbalster van Europa en de wereld Lieke Martens, wielrenster Anna van der Breggen over haar wens: de regenboogtrui, Richard Krajicek over uitvliegende kinderen, coachen en het ABN AMRO WTT, schaatser Sven Kramer, schaatsters Ireen Wüst en Irene Schouten, alpineskiër Maarten Meiners, voetbaltrainer Peter Bosz, de Nederlandse bobsleemannen, shorttrackster Suzanne Schulting, oud-keeper Patrick Lodewijks, Henk Grol, Dione Housheer, Anish Giri en Wendy Rommedahl. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.