Barbara: ‘Dank voor wie je was, Johan’

Een dilemma. Carolijn Brouwer (43) is al zes jaar moeder van Kyle, maar ze heeft ook nog altijd die grote passie: oceaanzeilen.

Liemarvin Bonevacia (32) won in Tokio olympisch zilver met de estafetteploeg op de 4x400 meter. Ook haalde hij de olympische finale van de 400 meter, als eerste Nederlander ooit. En dan te bedenken dat de atleet nog niet zo lang geleden dacht aan stoppen. Victoria Koblenko spreekt met hem over de impact van de geboorte van zijn zoon. Uit wat voor een gezin kom jij? “Ik ben geboren op Curaçao. Mijn ouders kwamen naar Nederland toen ik één was. We woonden tot mijn achtste in Tilburg, Rotterdam en Emmeloord. Mijn vader wilde terug naar Curaçao, had daar een huis gebouwd.” Wat was je eerste kennismaking met sport? “Ik begon met judo, werd toen ik zes of zeven was derde op het NK. Ik vond het leuk, maar toen we teruggingen naar Curaçao, mocht ik niet meer judoën van mijn vader. Toen ging ik voetballen, heb ook honkbal geprobeerd, want dat is de populairste sport op Curaçao. Mijn oom Arthur Bonevacia heeft het ver geschopt als honkballer, heeft in Amerika gespeeld en later ook in Nederland.” Waarom koos jij uiteindelijk voor atletiek? “Door mijn tante, zij deed aan atletiek. Mijn broer ging ook aan atletiek doen en ik ging kijken als hij trainde. Op mijn dertiende besloot ik ook mee te gaan doen. Maar de echte reden waarom ik me aanmeldde bij de atletiekclub was een meisje. Ik vond haar leuk en knap, wilde dichter bij haar zijn. Zij deed aan atletiek en ik besloot naar dezelfde club te gaan. Ik raakte ook verliefd op de sport. Atletiek is: jij tegen jezelf. Dat vind ik mooi, een challenge. Ik vind teamsporten leuk, maar individueel sporten nog veel leuker.” Je kreeg op je negentiende een beurs om in Puerto Rico te gaan studeren. “Ik had mijn havo afgerond en wilde Business Management gaan studeren met een minor in marketing. De beurs bood me tegelijkertijd sportieve kansen. Tijdens mijn speech als eerstejaars zei ik dat ik alle atletiekrecords van de universiteit wilde breken. Mijn persoonlijk record op de 400 meter was op dat moment 48 seconden, de coaches en atleten lachten me allemaal uit. Iedereen dacht dat ik me er doorheen probeerde te bluffen. Maar bij mij is het zo: als ik iets zeg, dan ga ik er ook helemaal voor. Het was keihard werken. Elke ochtend om zes uur opstaan, daarna meteen joggen, om half zeven douchen, vervolgens ontbijten en dan lopend naar college. Er waren atleten die met de fiets gingen, maar ik deed dat expres niet. Want daardoor was ik elke ochtend genoodzaakt meteen al twintig minuten naar de universiteit te lopen. Ik kreeg een scholarship, maar ik moest wel voldoendes halen om aan wedstrijden mee te kunnen doen. Drie jaar lang werd ik gekozen als most valuable athlete. In mijn tweede jaar kreeg ik een contract van Adidas en kon ik mijn eerste auto kopen.” Relatie Welke rol speelde Nederland in jouw ontwikkeling als atleet? “Nadat wij vertrokken uit Nederland kwam ik elke zomer terug. Later ook om wedstrijden te lopen. In 2013 liep ik voor het eerst in een oranje shirt, ik werd vijfde van de wereld bij het WK in Moskou met de estafetteploeg op de 4x100 meter. Voor die tijd had ik wel al meegedaan aan de Olympische Spelen, in 2012 liep ik onder de olympische vlag omdat het niet langer mogelijk was om voor de Nederlandse Antillen uit te komen.” 'Ik had het gevoel dat ik twee mensen in de steek had gelaten: mijn zoontje en mijn vrouw. Uit dat diepe gevoel van schuld maakte ik de switch' Jij kwam je grote liefde ook tegen in Nederland... “We kennen elkaar sinds 2017, toen ik in Nederland kwam wonen. We waren eerst beste vrienden, deden zoveel leuke dingen samen. Allebei wilden we geen relatie, laat staan een kind. Ik heb niet veel serieuze relaties gehad, raakte niet zo snel verliefd. Langzaamaan groeide het uit tot een relatie.” Helden Magazine 61 Het eerste gedeelte van het verhaal van Liemarvin Bonevacia komt voort uit Helden Magazine 61. In deze editie wordt er stil gestaan bij Johan Cruijff. Cruijff zou op 25 april 75 zijn geworden. Barbara en Frits Barend reisden naar Barcelona voor een bijzonder gesprek met Jordi Cruijff over zijn vader. In Helden Magazine 61 lees je een uitgebreid interview met Kiki Bertens en Marit Bouwmeester. De mama’s in spé behoren tot de succesvolste sportvrouwen die Nederland ooit heeft gehad en staan nu voor een nieuwe uitdaging in hun leven. Ook spraken we Justin Bijlow en zijn vriendin, zij verwachten in juni hun eerste kindje. Het gaat de keeper van Feyenoord en Oranje voor de wind. Daarnaast is Jurriën Timber onomstreden in de verdediging bij Ajax en Oranje. Een gesprek over zijn moeder, tweelingbroer Quinten, Curaçao en Louis van Gaal. Ook spraken we met Emma Oosterwegel over haar geheim, hoort Tallon Griekspoor er nu echt bij én behoort Sebastian Langeveld tot de beste Nederlandse klassiekerrenners van het peleton. Joey & Henk Veerman zijn oud-teamgenoten, vrienden en plaatsgenoten. De Volendammers gingen het gesprek aan over onder meer hun vriendschap en transfers. Bovendien een bijzonder interview met Stig Broeckx, de oud-wielrenner lag maandenlang in diepe coma en was gedoemd een kasplantje te worden, maar stond letterlijk weer op. Verder was Gijs van Lennep een succesvolle autocoureur in de jaren zestig en zeventig. Reist Youri Zoon al negentien jaar als kitesurfer de wereld over en gaat nu een nieuwe uitdaging in zijn leven aan: de triatlon. Blikten we terug met Hennie Kuiper op zijn imposante wielercarrière én met Matthijs Büchli en Laurine van Riessen terug op de Spelen in Tokio. Jill Roord staat als laatste  in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’ stil bij David Leeuw met zijn gezin. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 61 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Dressuurruiters Edward Gal (39) en Hans Peter Minderhoud (35) droomden beiden van een toekomst met een vrouw. Gevoelens voor mannen kenden ze niet, totdat ze elkaar tegenkwamen. En als twee mannenzielen zich tot elkaar aangetrokken voelen, kunnen ook topruiters hun verlangens niet beteugelen. Edward: ‘Toen ik Hans Peter voor het eerst op een hengstenshow ontmoette, vond ik hem wel leuk, maar ik had nog geen vlinders in mijn buik. Mijn aandacht ging nooit uit naar jongens, want ik was alleen met paarden bezig en woonde samen met mijn vriendin Nicole Werner.’ Hans-Peter: ‘Bij mij kwam die eerste ontmoeting pats-boem! binnen. Het was direct duidelijk. Ook al was ik voor het eerst verliefd op een man, ik gaf er meteen aan toe. Ik kon en wilde het niet tegenhouden en wist vrij snel dat ik met hem verder wilde.’ Edward: ‘Ik vond Hans Peter wel aantrekkelijk, maar het leek me lastig om intiem te zijn met een man. Alleen al het idee om met een man samen te wonen en met die harige benen in één bed te liggen! Ik was ook bang om de droom van Nicole en mij los te laten: Samen de stal beheren - zij de manager, ik de ruiter - en later kinderen krijgen. Ik verkeerde in een ware tweestrijd. De paarden merkten ook dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik raakte geïrriteerd en vloekte als iets niet lukte; de trainingen verliepen moeizaam.’ Hans Peter: ‘Die jaren waren inderdaad heftig. Edward had schuldgevoelens naar Nicole en was bang dat er uiteindelijk geen paard meer op stal zou staan en dat zijn levenswerk instortte. Ik riep dan: “Bekijk het maar, ik wil dit niet!” Bonje. We spraken elkaar twee dagen niet en dan begon het weer van voren af aan. Ik heb Ed echt uit de kast moeten sleuren!’ Edward: ‘Na een relatie van dertien jaar ging ik uiteindelijk weg bij Nicole. Aan onze band als broer en zus kwam toen een eind. Hans Peter bleef volharden, maar ik hield hem nog steeds op afstand. Een jaar later was ik een beetje gewend aan het idee dat ik verliefd was op een man en zijn we gaan samenwonen.’ Hans Peter: ‘Ik had niet het gevoel dat mijn bedrijf instortte als ik met een jongen zou verdergaan. Voor mij was het een feit waarmee ik goed uit de voeten kon. Omdat Edward nog worstelde, ging ik er in het begin wel voorzichtig mee om.’ Edward: ‘Ik keek inderdaad eerst de kat uit de boom en zweeg over onze relatie, omdat ik bang was dat sponsors en investeerders zouden a aken. Stel je voor dat een van hen zou zeggen: “Ja, dahag. Ik laat mijn paard niet door een homo berijden!” Maar dat gebeurde niet, het zat alleen maar in mijn hoofd. Nu zie ik het niet meer als een risico voor mijn sportieve loopbaan. In de paardenwereld heb je zo veel homostellen, het doet er niet meer toe. ‘Mooi aangeklede vrouwen krijgen nog steeds mijn aandacht, maar ik wil niet meer met een vrouw naar bed. Ik kijk ook helemaal niet naar andere mannen; Hans Peter is de eerste en enige voor mij. Al met al ben ik heel tevreden. Voordat ik Hans Peter leerde kennen had ik, als die had bestaan, wel een pil willen slikken tegen mijn homoseksualiteit. Maar nu heb ik dat gevoel niet meer.’ Hans Peter: ‘Ik weet dat Ed een sterke kinderwens heeft. Dat hij homo is, vindt hij niet meer zo’n punt, maar dat we kinderloos blijven, blijft moeilijk voor hem. Ik geloof dat hij er inmiddels wel meer vrede mee heeft. We hebben nu zo’n ontzettend druk leven, ik kies echt voor de sport, daar passen kinderen voor mij nog niet in. En Edward wil eerst goud winnen op de Spelen in Londen.’ Edward: ‘Ik heb ook nooit gekozen voor een leven als homo, het is ons overkomen. Er is maar één homo waar ik echt trots op ben en dat is Hans Peter. In grote lijnen denken hij en ik hetzelfde. Je kunt zeggen dat twee zielen elkaar hebben gevonden.’ Hans Peter: ‘Ja, ik ben supergelukkig met Ed.’ Helden Magazine Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.