Barbara: ‘Dank voor wie je was, Johan’

Tom Dumoulin (29) won in 2017 de Giro, Primoz Roglic (30) won vier keer de Vuelta en eenmaal de Giro. We spraken de twee, toen net ploeggenoten, in hun tijd bij de Jumbo-Visma ploeg. In aanloop van de Tour de France van 2020 hadden ze beiden hetzelfde doel: de eindzege in de Tour de France. We duiken terug in de tijd voor een dubbelinterview met twee wielergrootheden.  “Dutch mafia,” zonder blikken of blozen spreekt hij het uit. Als Primoz Roglic terugblikt op zijn eerste confrontatie met Tom Dumoulin, op 6 mei 2016 tijdens de proloog van de Giro d’Italia in Apeldoorn, kromt hij gepaard met theatrale bewegingen zijn wenkbrauwen. In die ouverture van de Italiaanse ronde van 9,8 kilometer is ‘thuisrijder’ Dumoulin welgeteld tweehonderdste van een seconde sneller dan Roglic en pakt de roze trui. “Dat was toch een Nederlands onderonsje. Ze wilden daar een landgenoot op het podium hebben,” zegt Roglic met een knipoog. “Ik heb er niet lang wakker van gelegen. Voor mij was die tweede plaats een verrassing. Het was een bevestiging van mijn kwaliteiten als tijdrijder, dat heeft mij veel zelfvertrouwen gegeven. Dankzij dat resultaat kon ik stappen zetten. Daardoor kon ik anderhalve week later vol zelfvertrouwen zegevieren in de lange Giro-tijdrit in Chianti.” “Ik heb die dag gewoon ongelooflijk veel geluk gehad,” zegt Dumoulin, “ik had al van Primoz gehoord, maar het was toch een verrassing dat hij zo’n scherpe tijdrit neerzette. Zelf was ik die dag niet in mijn beste doen.” Jullie tweede confrontatie was het WK tijdrijden in 2017. Opnieuw was Dumoulin de beste en eindigde Roglic op de tweede plaats. Hoe keek jij toen naar Tom? Primoz: “Tom Dumoulin was een groot kampioen, had net de Giro gewonnen. Hij werd in Noorwegen wereldkampioen tijdrijden wat zijn status als een van de beste tijdrijders bevestigde. Natuurlijk had ik daar willen winnen, maar ik had die dag geen kans tegen hem. Het zilver was toen een mooi resultaat.” Tom: “Ik ben er inmiddels achter gekomen hoe bijzonder zo’n wereldtitel tijdrijden is. Dat het niet makkelijk is om dat ieder jaar te herhalen.” Tom bewees in een paar jaar dat hij niet alleen een goede tijdrijder was, maar dat hij ook grote en kleine rondes kon winnen. Keek jij vooral naar hem? Primoz: “Ik keek zeker hoe Tom zijn carrière had opgebouwd. In 2015 won hij al bijna de Vuelta. Ik debuteerde pas in 2016 op WorldTour-niveau, Tom had dus een voorsprong van een paar jaar op mij. Maar ik zag ook hoe hij zich ieder jaar verder ontwikkelde. Ik wilde net als Tom een allrounder worden, iemand die in het rondewerk ook goed uit de voeten kon en zowel bergop als in de tijdrit met de besten mee kon. Ik noem mezelf geen tijdritspecialist en ik ben ook geen pure klimmer. Zeker in een vlakke tijdrit zijn er vijftig renners in het peloton die beter zijn dan ik. Maar op een heuvelachtig parcours kan ik wel meedoen om de overwinning. Datzelfde geldt voor het klimwerk. Zowel op de lange cols als op de steile klimmen kan ik met de besten mee, maar ik ben geen specialist op dat terrein.” Na die tijdrit in Apeldoorn ben jij Primoz natuurlijk nooit meer uit het oog verloren. Tom: “Zeker niet. Ik zag Primoz steeds sterker worden. Wij zijn als renners met elkaar te vergelijken. We kunnen allebei een goede tijdrit rijden. Op het vlakke leggen we het, zoals Primoz zegt, af tegen specialisten als Rohan Dennis. Maar bergop kunnen we ook met de besten mee, waardoor we vrij complete klassementsrenners zijn. Ik denk dat we allebei in onze eerste jaren een vergelijkbare progressie hebben geboekt. Alleen heeft Primoz dat een stuk sneller gedaan dan ik. De voorsprong die ik op hem had, heeft hij ieder jaar verkleind. Inmiddels is hij al beter dan ik.” Hoe goed kenden jullie elkaar voordat jullie eind vorig jaar ploeggenoten werden? Tom: “We hadden nauwelijks contact. In het begin van een wedstrijd heb ik een paar keer een praatje met hem gemaakt. En telkens zei Primoz dan: ‘Today, I’m so fucked. I’m done. My legs are really finished.’ Vervolgens reed hij in de finale de sterren van de hemel.” Tom Dumoulin: 'Als ik niet de beste ben, dan wil ik niet eens dat er voor mij gereden wordt. Ons doel is om als team de Tour te winnen' Primoz: “Door dat te zeggen, hoopte ik dat Tom niet te snel zou gaan aanvallen.” Tom: “Ik heb al gemerkt dat jij altijd zegt dat je je niet goed voelt. Zelfs tijdens de training probeer je je ploegmaten dat wijs te maken.” Primoz lachend: “Dat is echt niet gespeeld, hoor.” Ongelofelijk jaar Waar Tom Dumoulin bijna heel 2019 in het water zag vallen door een val in de Giro met daarna voortdurende knieproblemen, kende Primoz Roglic het beste jaar uit zijn carrière. Hij won de UAE Tour, Tirreno-Adriatico en de Ronde van Romandië, werd derde in de Giro en won dus de Vuelta. Ook was hij de beste in de World Tour en op de UCI-ranking, de wereldranglijst voor wielrenners, stond hij eind vorig jaar met een straatlengte voorsprong eerste. En dan te bedenken dat de dertigjarige Sloveen zeven jaar geleden nog skispringer was. Primoz: “Het was natuurlijk een ongelooflijk jaar. Ik heb nooit durven dromen dat ik tot een wielrenner van dit niveau zou uitgroeien. Tegelijkertijd vind ik niet dat ik in 2019 boven mezelf uit ben gestegen. De voorgaande jaren won ik ook al diverse rittenkoeren en ik werd in 2018 al vierde in de Tour de France. Er is een geleidelijke opbouw in mijn carrière te zien. Het is ook niet zo dat ik stappen over heb geslagen. We werken al een paar jaar heel hard met een bepaald doel voor ogen. Ik heb genoten van afgelopen jaar, hoor, maar ik ben ook iemand die de lat steeds hoger blijft leggen. Ik ben voortdurend bezig met de volgende stap die ik wil zetten. De eindzege in de Tour de France is voor mij die volgende uitdaging.” Voor de Tirreno-Adriatico van 2019 vertelde je al dat je je hele carrière inricht om binnen twee à drie jaar de Tour de France te winnen. Primoz: “De Tour winnen is mijn grote doel. Daar ben ik al jaren naar toe aan het werken. Ik vind het realistisch dat ik dit jaar de Tour kan winnen. Natuurlijk is dat aan het begin van het seizoen altijd makkelijk gezegd. Dat zien we dit jaar door het coronavirus nadrukkelijker dan ooit.” Eerlijke kans Vlak voor de Tour de France van vorig jaar vroeg de leiding van Jumbo-Visma aan kopmannen Primoz en Steven Kruijswijk hun mening over het mogelijke aantrekken van Dumou-in. Waar Kruijswijk, vorig jaar derde in de Tour, enkele dagen bedenktijd vroeg, was Primoz meteen enthousiast. “Ik zag de komst van Tom als een unieke mogelijkheid om de ploeg te versterken. Tom is een topwielrenner en een aardige jongen. Wil je meedoen om de eindzege in de Tour, dan heb je een zo sterk mogelijke ploeg nodig. Tom is een van de sterkste ronderenners van deze generatie. Zo iemand hebben we gewoon nodig om de strijd met Team Ineos van Chris Froome, Egan Bernal en Geraint Thomas aan te gaan. Ik denk dat het team een heel goede zet heeft gedaan.” Met drie leiders starten in de Tour is voor jullie beiden iets nieuws. Moet je daar nog mee leren omgaan? Tom: “Ik kan daar geen antwoord op geven. Het is voor ons alle drie iets nieuws. Niemand van ons is bang voor die rol. Ik ben juist blij dat ik het kopmanschap kan delen. In mijn zoektocht naar een nieuwe ploeg wilde ik ook een team waar in een grote ronde niet alleen mijn kaart werd gespeeld. Bij Sunweb was ik de laatste jaren vrijwel altijd de enige man voor het algemeen klassement. Daar werd nadrukkelijk gecommuniceerd dat er alleen voor Tom Dumoulin werd gereden. Ik vond dat niet prettig. Als ik goede benen heb, wil ik heel graag de vrijheid hebben om voor eigen kans te rijden. Maar als iemand anders in het team beter is, vind ik het vervelend wanneer er dan alsnog voor mij moet worden gereden. Dat alles om mijn kansen in het klassement zou draaien, zocht ik juist niet bij een andere ploeg.” Primoz knikt: “Zoals ik net al zei: in het wielrennen gaat het erom steeds te verbeteren. Stilstand is achteruitgang. Wil je een stap hoger, dan zal je op alle gebieden moeten kijken hoe je sterker voor de dag kunt komen. Ik geloof dat we in deze samenstelling opnieuw een stap kunnen zetten om nóg betere resultaten te behalen.” Meer leiders in een grote ronde lijkt een nieuwe trend in de moderne wielersport te zijn. Niet alleen het rijke Team Ineos heeft die luxe, ook Movistar had die. In het verleden werd daarentegen bij vrijwel iedere ploeg juist de kaart van slechts één kopman gespeeld. Tom: “Kijk hoe succesvol Ineos, voorheen Sky, met deze strategie en rolverdeling is. Bij hen werkt dit al jaren. Natuurlijk zal er weleens wrijving zijn geweest omdat iemand ‘gevangen zat’ met goede benen. Dat zal bij ons ook voor gaan komen. Ook bij ons zullen er discussies komen. Zolang we accepteren dat iedereen een eerlijke kans krijgt om zijn eigen ambitie waar te maken, zie ik geen problemen. Ik denk ook dat wij als ploeg de kracht hebben om daar goed mee om te gaan, zeker met de coaching van bovenaf.” Primoz: “Dat er op meerdere renners wordt ingezet voor het algemeen klassement komt waarschijnlijk ook omdat de belangen voor de betere teams groter zijn geworden. Een wedstrijd op één renner afstemmen kent de nodige risico’s. Als de kopman door pech of een blessure wegvalt, sta je met lege han- den. Dat is zeker in de Tour de France een te groot risico. Kijk naar Ineos. Daar viel Chris Froome door een valpartij in de Dauphiné weg, maar met Bernal en Thomas konden ze de ronde toch winnen. Anderzijds zie je dat de top in het rondewerk ook breder is dan in het verleden. Ik kan nu zo tien à vijftien renners opnoemen van wie niemand het vreemd zou vinden als ze op de Champs-Élysées op het podium staan. Als we in staat zijn om grote koersen te winnen, dan is het denk ik voor iedereen die deel uitmaakt van het team iets heel bijzonders en moois.” Tom: “En ja, natuurlijk willen Primoz, Steven en ik alle drie graag de Tour winnen. Met die ambities zullen we ook aan de start staan. We hebben daarover ondertussen al een paar goede meetings gehad. Ik denk dat het vooral gaat om eerlijkheid. Als ik niet goed genoeg ben, dan kan ik de Tour ook niet winnen wanneer ik bij een ander team had gereden. Als ik bij Sunweb was gebleven en Primoz zou sterker zijn, dan had ik me daar ook bij neer moeten leggen. Zo eerlijk moet je zijn. Als ik niet de beste ben, dan wil ik niet eens dat er voor mij gereden wordt. Als we er met z’n allen zo in staan, dan kunnen we iets heel moois laten zien. Ons doel is om als team de Tour te winnen. Wij moeten zelf uitvinden wie het beste is en wie we als dé uiteindelijke leider moeten uitspelen. Ik denk dat het in de Tour heel snel duidelijk zal worden wie de beste is. We krijgen allemaal de kans om aan te tonen wie de beste is. En zodra dat duidelijk is, dan is het logisch dat we voor diegene gaan rijden. Dan moeten we ons ook schikken in die rol. Ik ben er van overtuigd dat het voor ons drieën goed kan uitpakken.” Primoz: “We kunnen hier zes maanden over praten en vijf- duizend verschillende scenario’s doornemen. Maar het kan ook zo zijn dat er in de tweede Touretappe iets gebeurt, waardoor de kaarten meteen geschud zijn. Het is niet zo ingewikkeld als iedereen het maakt. De beslissing valt altijd in de laatste vijf kilometer van een slotklim. Als je dan aangaat, kan de rest mee of niet. Simpel. Het is dan niet meer een kwestie van de vrijheid krijgen. Het is simpelweg het recht van de sterkste. Dit is geen hogere wiskunde. Het is belangrijker dat wij ons erop concentreren hoe we de situatie kunnen creëren dat we in staat zijn om de Tour te kunnen winnen. Hoe komen we tot het punt dat de beste van ons bij de concurrentie weg kan rijden?” Sportief directeur Merijn Zeeman liet al weten dat hij de concurrentie goed analyseert. Gaan jullie kijken naar wat Ineos goed deed en wat Movistar, waar een koude oorlog werd gevoerd tussen kopmannen Alejandro Valverde, Nairo Quintana en Mikel Landa, juist fout deed? Primoz: “Natuurlijk kunnen we daarvan leren. Er zijn bepaal- de scenario’s die we van tevoren kunnen doornemen. Hoe we op bepaalde koerssituaties moeten reageren. Het zal zeker een voordeel zijn als je bepaalde voorbeelden erbij neemt. Het is immers de eerste keer dat we in deze situatie komen, dus voor ons is dit ook nog een leerproces. In de aanloop naar de Tour moet er zeker gediscussieerd worden en moeten we mogelijke problemen zeker niet uit de weg gaan. Juist door er nu al open- lijk over te praten kunnen we de juiste richting inslaan.” Tom: “Ik zie het echt als een luxepositie dat we met drie kopmannen van dit kaliber de Tour in gaan. Ik ben niet bang voor onderlinge strubbelingen. We moeten er alle drie voor zor- gen dat we zo goed mogelijk aan de start van de Tour staan. En nogmaals, wiens kaart we trekken wordt dan in de koers vanzelf duidelijk.” Kortaf De knieproblemen van Tom Dumoulin zijn verleden tijd, aan zijn veelbesproken transfer is iedereen nu wel gewend. Hij en Primoz staan te trappelen om alsnog te schitteren in het door de coronapandemie overhoop gegooide wielerseizoen. Primoz: “Nu Tom en ik een paar keer met elkaar hebben gesproken, is me duidelijk dat we best op elkaar lijken. Er is veel onderling respect. Ik weet welke opofferingen ook Tom moet brengen om op dit niveau te kunnen scoren. Je redt het echt niet alleen met talent. Hoe goed je ook bent, je zult keihard moeten werken om op het niveau te komen dat je grote wedstrijden kunt winnen.” Tom: “Ik herken in Primoz dat hij eigenlijk naar niemand opkijkt. Net als ik is hij niet bezig om zaken van andere topren- ners te kopiëren. Hij stippelt zijn eigen pad uit. Maar natuurlijk proberen we ook te leren door te kijken hoe concurrenten bepaalde dingen aanpakken. Zie je nieuwe dingen in hun training of koerswijze, dan probeer je die op je eigen manier in te passen. Ik denk trouwens dat dit voor alle toprenners geldt. Niemand kopieert een ander. Iedereen is vooral bezig met zich- zelf te verbeteren.” Maar als ploegmaten steken jullie toch meer van elkaar op? Tom: “Het is altijd goed om van dichtbij te zien hoe een toprenner bepaalde zaken aanpakt. Primoz zal nu naar mij kijken en bepaalde dingen van me overnemen. Maar negen van de tien dingen blijft hij altijd op zijn eigen manier doen. Ik merk nu al dat hij in dat opzicht op eenzelfde manier te werk gaat als hoe ik dat doe. Ik kijk bijvoorbeeld hoe hij op de fiets zit, maar dat wil niet zeggen dat ik ook meteen in dezelfde positie wil zitten. Natuurlijk probeer je wel van de aanwezigheid van de ander te leren.” Wanneer ik naar jullie karakters kijk, dan lijkt Primoz meer introvert en Tom meer extravert. Tom: “Ik betwijfel of je dat goed ziet. Misschien is Primoz richting de buitenwereld wat stiller, maar binnen de ploeg is hij dat zeker niet.” Primoz: “Ik kan me voorstellen dat je dat zo ziet. Ik probeer zeker in een grote ronde zoveel mogelijk energie te sparen met randzaken. Als favoriet en als leider in het algemeen klassement moet je na de finish nog zoveel ‘onnodige’ zaken verrichten. Daar probeer ik me een beetje voor af te sluiten. Ik ben dan al bezig hoe ik maximaal kan herstellen van mijn inspanningen, wil me zo snel mogelijk voorbereiden op de volgende rit. Dat zijn voor mij veel belangrijkere zaken dan me openstellen op een persconferentie. Daarom was ik waarschijnlijk ook in de Vuelta richting de buitenwereld vaak kortaf en heb ik niet de persoon laten zien die ik daadwerkelijk ben.” Tom: “Als we met de jongens onder elkaar zijn is Primoz zeker niet kortaf. Ik denk dat ik op die momenten misschien nog wel meer gesloten ben dan hij.” Helden Magazine 53 Het eerste gedeelte van het verhaal van Tom Dumoulin en Primoz Roglic komt voort uit Helden Magazine nummer 53. In de 53ste editie blikken onder meer Robin en Bouchra van Persie uitgebreid terug op hún carrière, want zo voelt dat. Een gesprek over Louis van Gaal, Oranje, Feyenoord, racisme, homo-acceptatie, de toekomst én de liefde. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Een dilemma. Carolijn Brouwer (43) is al zes jaar moeder van Kyle, maar ze heeft ook nog altijd die grote passie: oceaanzeilen.

Baanwielrenner Harrie Lavreysen was ook dit jaar oppermachtig op de sprint. Hij pakte de wereldtitel op de teamsprint, individuele sprint en keirin. Hij heeft thuis nu zes regenboogtruien liggen. Dat belooft wat voor de Olympische Spelen van volgend jaar. Wat denk je als je naar jezelf kijkt in de spiegel? “Dikke benen! Ik ben er eigenlijk wel trots op. Niet dat ik nou denk dat vrouwen er per se op vallen, hoor. Maar als topsporter ben ik wel blij met m’n spieren.” Wat zegt je vriendin Noor als ze je bovenbenen ziet? Lachend: “Van haar hadden ze wel een maatje kleiner gemogen.” Het lijkt me niet eenvoudig om een spijkerbroek te vinden met die benen van jou. “Gelukkig zijn er stretch spijkerbroeken. Maar ik loop meestal rond in een trainingsbroek.” Onder baansprinters bepaalt de omvang van de bovenbenen mede de status. Zitten jullie op het middenterrein naar elkaars benen te turen? “Het is geen wedstrijdje wie de dikste benen heeft, het gaat er natuurlijk ook nog om wat je met die benen doet. Maar we letten als sprinters wel voortdurend op elkaar. Ik kijk vooral hoe kapot mijn concurrenten zijn als ze de baan af komen en hoe snel ze herstellen. En het sprinttoernooi begint altijd met de kwalificatie, een 200 meter met vliegende start. De tijden die daar gereden worden, zijn de beste indicatie wie goed is. Daar kijk ik meer naar dan naar de omvang van de bovenbenen.” Hoe krijg je zo’n lijf als het jouwe? “Veel mensen denken dat baansprinters die dikke bovenbenen te danken hebben aan de vele uren in het krachthonk. Daar komen we ook, hoor, maar niet meer dan twee keer in de week. We trainen op de baan bijna altijd met een heel zwaar verzet en daar krijgen we die benen van.” Jullie hebben sinds dit jaar nieuwe, supersonische fietsen van Koga. Wat gebeurt er als jij volle bak van start gaat op een gewone racefiets? “Die trap ik dwars doormidden. Een gewone racefiets kan de krachten die vrijkomen als ik volle bak van start ga niet aan.” Wat gebeurt er als een gewone sterveling op jouw fiets gaat zitten? “Dan valt hij om, zeker als je met mijn verzet voor de 200 meter met vliegende start wil fietsen. Dat verzet is echt heel zwaar: een tandwiel met 66 tanden voor en 13 achter.” Wat voor benzine gaat er bij jou in de tank? “Veel eiwitten, die zijn belangrijk voor het herstel. Zes of zeven keer per dag wil ik 20 tot 30 gram eiwitten tot me nemen en dat vereist een goede planning. Na de training neem ik meteen een shake en bij het ontbijt, de lunch en het avondeten neem ik extra eiwitten. Dat doe ik voor het slapengaan nog een keer.” Jaloers Dit jaar pakte je op het WK in Berlijn liefst drie wereldtitels: op de teamsprint, sprint en keirin. Het aantal regenboogtruien dat je thuis hebt liggen, kwam daarmee op zes. Hoe kijken de concurrenten naar jou? “Ik hoop dat ze onder de indruk zijn en zelfs een beetje bang worden.” Je sleept sinds 2017 de ene na de andere medaille binnen, dan merk je toch wel dat ze een beetje bang voor je zijn? “Ze kijken wel tegen me op, ja. Toen we na de lockdown voor het eerst de baan weer op mochten om te trainen, had ik op Instagram verteld wat we aan het doen waren. Ik kreeg vanuit de sprintwereld meteen tal van vragen waarom we die training deden. Ze kijken dus allemaal naar wat wij aan het doen zijn.” Je kunt alles toch beter geheimhouden tot na de Spelen, voor met name de Britten? “We vertellen verder niet veel over wat voor trainingen we doen of welke wattages we trappen, hoor. Als we ergens komen, dan merken we door onze successen natuurlijk dat we heel goed in de gaten worden gehouden. Zelfs onze warming-up wordt vastgelegd. Maar eigenlijk ben ik niet zo bang voor de concurrentie. Ik denk niet dat als ze weten hoe we trainen, zij ineens net zo hard gaan rijden als wij.” Waarom zijn jullie zo goed? “Er is na de Spelen van vier jaar geleden echt vuur in de sprintploeg gekomen. We zijn heel erg op kwaliteit gaan trainen. Het niveau is zo hoog dat elke training het niveau heeft van een wedstrijd. We worden voortdurend geklokt, kunnen steeds de tijden met elkaar vergelijken. We doen het echt met elkaar, helpen elkaar omhoog.” Dus eigenlijk is vriendschap het geheim van het succes? “Absoluut. Ik denk dat heel veel landen jaloers zijn op hoe wij met elkaar trainen.” Vijftien jaar geleden was Theo Bos de beste baansprinter van de wereld, daarna waren de Britten jarenlang niet te kloppen. Wie heeft ervoor gezorgd dat ‘wij’ nu de toon weer zetten? “Oud-bondscoach René Wolff heeft een heel goede basis neergezet. Maar de breedte van de ploeg is denk ik de belangrijkste reden dat we nu zo goed zijn. Door op zo’n hoog niveau met elkaar te trainen, komen wij en onze coach Hugo Haak ook weer tot nieuwe inzichten.” Collega-sprinters Jeffrey Hoogland, Roy van den Berg en Sam Ligtlee hebben net als jij een achtergrond als BMX’er. Is dat toeval? “Dat denk ik niet. Het mooie van BMX’en is dat je er op jonge leeftijd mee kunt beginnen. Ik was negen toen ik voor het eerst deelnam aan een EK. Op die leeftijd zijn er in het baanwielrennen nog niet zulke grote wedstrijden. Het gevolg van op zo’n jonge leeftijd al grote wedstrijden rijden, is dat je ook al heel snel gaat leven en denken als topsporter. Toen ik op mijn achttiende de overstap maakte naar de baan, had ik die topsportmentaliteit al. Ik had mijn eigen lichaam ook al goed leren kennen. Dat geldt ook voor Jeffrey, Roy en Sam.” BMX is een explosieve sport en er wordt om stuurmanskunst gevraagd. Zijn dat ook dingen die je hebt meegenomen naar de baan? “Het helpt zeker. Vooral de fietstechniek en de beensnelheid tijdens het trappen in het BMX’en komen erg van pas op de baan. Ik moet wel zeggen dat het baanwielrennen zo is veranderd de afgelopen jaren, dat op de sprintonderdelen explosiviteit niet zo belangrijk meer is. Dat klinkt raar, hè. Tegenwoordig zijn de verzetten zo zwaar dat het eerder een krachtsport is geworden. Snelheid komt er natuurlijk nog wel bij kijken, maar het explosieve is langzaamaan verdwenen. We trainen ook bijna niet op explosiviteit meer. Dat was vroeger wel anders.” Wat is jouw geheim? “Mijn specialiteit is het zittend in een aerodynamische houding doortrappen in de bochten. Ik kan die heuphoek goed aan. Op dat vlak ben ik beter dan de rest. Dat is iets wat moeilijk te leren is, dat heb je of heb je niet.” 'Een gewone racefiets trap ik dwars doormidden, die kan de krachten die vrijkomen als ik volle bak van start ga niet aan' Jullie hadden een grote voorsprong op de concurrentie. Wat dat betreft is het jammer dat de Spelen zijn uitgesteld. Andere landen hebben twaalf maanden extra gekregen om het gat te dichten. Maak jij je zorgen? “Geen moment. Je kunt ook denken: ik heb nog twaalf maanden om beter te worden. Ik ben 23, dat is voor een baanwielrenner nog steeds heel erg jong. Ik ben ervan overtuigd dat ik volgend jaar weer veel beter ben dan nu.” Maar de Britten, Fransen en Duitsers weten wel wat voor tijd ze moeten rijden op de teamsprint. Dat hebben jullie ze bij het WK wel duidelijk gemaakt door het wereldrecord een paar keer aan te scherpen. “Het is heel makkelijk om te zien wat voor tijden ze moeten rijden om bij ons in de buurt te komen, maar om het ook daadwerkelijk te doen is een stuk lastiger.” Helden Magazine 54 Het eerste gedeelte van het verhaal van Harrie Lavreysen komt voort uit Helden Magazine nummer 54.  In de 54ste editie van Helden sieren Ronald en Bartina Koeman de cover van het eindejaarsnummer. Ze vertellen uitgebreid over de roerige periode die ze achter de rug hebben. Ronald verruilde het Nederlands elftal voor FC Barcelona, ze werden voor het eerst opa en oma, maar kampten ook allebei met ernstige gezondheidsproblemen. Naast het verhaal van Ronald en Bartina Koeman lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo eren ploeggenoten Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Rianne de Vries hun vriendin, in de Ode aan Lara. Daarnaast spraken we Patrick Lefevere over de afschuwelijke crash van zijn topsprinter Fabio Jakobsen, is Sven Kramer begonnen aan zijn ‘last dance’, vertelt Stefan de Vrij over het geheim achter zijn succes én lees je een dubbelinterview met de blikvangers van het Nederlandse hockey: Jorrit Croon en Maria Verschoor. Ook in de 54ste editie van Helden gingen Erben Wennemars en Marlou van Rhijn op audiëntie bij de koning van de marathon: Eliud Kipchoge én verteld Esther Vergeer over hoe haar lang gekoesterde kinderwens uitkwam en ze dit jaar werd geconfronteerd met borstkanker. Verder legt onze Heldin van het Jaar: Anna van der Breggen uit waarom ze volgend jaar heeft besloten te stoppen en spraken we wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado over de liefde, het geloof, looks en racisme. Daarnaast bracht Helden een eerbetoon uit aan een van de beste NBA-basketballers ooit: Kobe Bryant, lees je een reconstructie over de turnvendetta, behaalde Henk Gemser vele successen als schaatscoach, behoort Kimberly Alkemade tot de snelste paralympische sprinters van Nederland en autocoureur Alessandro Zanardi verteld over zijn pech als mens. Victoria Koblenko ging langs bij hockeyinternationaal Terrance Pieters en staan we stil met Sari van Veendendaal in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.