Mijn mooiste herinnering aan Johan is de dag van zijn terugkeer bij Ajax in december 1981. Tijdens de wedstrijd tegen Haarlem had mijn vader, mij, mijn zus en mijn moeder meegenomen naar de Meer voor de wedstrijd tegen Haarlem. We zaten op de gezinstribune. Johan scoorde op schitterende wijze.
Johan stond ook weleens langs de kant als ik voetbalde, apetrots was ik dan. Maar Johan was niet alleen een fantastische voetballer, hij was bovenal een fantastisch mens. Hij had voor iedereen een woordje klaar, was altijd oprecht geïnteresseerd. Hij behandelde iedereen gelijk, Johan keek niet naar geloof, huidskleur of seksuele voorkeur. Diepe bewondering heb ik voor het werk wat hij deed met zijn foundation, Johan gunde iedereen net zoveel plezier met sporten als hij altijd had gehad.
Een maand geleden was ik bij Johan op bezoek in Barcelona. Ik bracht hem zijn geliefde Amsterdamse ossenworsten en leverworsten. Het was een bijzondere avond, waar Johan vooral, zoals altijd, geïnteresseerd was in mij, mijn vrouw en onze kinderen. Natuurlijk kreeg ik college over het Nederlands voetbal en tussen neus en lippen door vertelde hij me dat het goed met hem ging. Zijn ziekte was bijzaak.
Dank Johan voor wie je was en wat je ons gebracht hebt.
