'Blade Runner' Oscar Pistorius is vrijdag schuldig bevonden aan dood door schuld. In november 2012 ontmoette ik Oscar Pistorius. Hij was te gast bij de Doubles Masters rolstoeltennis in Amsterdam. Ik interviewde hem daar met Esther Vergeer over hoe ze gekomen waren waar ze waren. Esther, die jarenlang onafgebroken de nummer één van de wereld was, en Oscar die zo snel was op zijn blades dat hij zelfs aan de Olympische Spelen van 2012 in London mee kon doen.
Tekst gaat verder onder de foto
De ontmoeting in 2012 waarbij Barbara Barend met Oscar Pistorius sprak. (foto: Twitter)
Het werd een inspirerend gesprek. Oscar vertelde dat zijn ouders hem nooit anders hadden behandeld dan de andere kinderen in het gezin. Oscar deed net als zijn broer en zus aan sport, want iedereen in het gezin Pistorius deed aan sport. Hij deed aan typisch Zuid-Afrikaanse sporten als rugby en cricket. Later kwam hij erachter dat hij vooral in atletiek uitblonk.
Met de sportieve successen kwam ook de roem
Vanaf dat moment ging het snel met Pistorius. Hij won als junior wereldwijd gouden plakken, werd meervoudig medaillewinnaar tijdens verschillende Paralympics en binnen no time de snelste man op aarde op blades, wat hem de bijnaam de Bladerunner gaf. Met de sportieve successen kwam ook de roem. Pistorius groeide in zijn thuisland Zuid-Afrika uit tot een ware filmster. En bij die status kwamen de mooie vriendinnen, meestal modellen, de soms verkeerde vrienden en de vele feesten.
Pistorius werd een graag geziene gast in de jetsetwereld. Tijdens het bewuste interview dat ik twee jaar terug met hem had, kwam hij wat bedeesd over, soms niet helemaal op zijn gemak. Wellicht ook ongemakkelijk met het gegeven dat zijn sterrendom in Nederland niet echt erkend werd. Er kwamen niet al te veel mensen af op die middag en ook de Nederlandse pers liet het afweten. Na afloop dronken we een kop thee alvorens hij weer naar Kaapstad vloog. Hij gaf nog wel zijn nummer voor als ik een keer in de buurt was.
Ik stuurde hem nog een berichtje, maar kreeg daar nooit antwoord op
Een paar maanden later kwam ik hem per toeval op straat tegen in Kaapstad. Oscar liep in snelle pas met het hoofd naar beneden over straat. De herkenbare pose van een bekend persoon die geen contact wil maken met de buitenwereld. Onze blikken kruisten. Hij wilde doorlopen, keek toen weer op en gaf me een ‘hug’. Ik herinnerde hem aan de paar maanden eerder in Amsterdam. Hij deed alsof hij het nog wist, om daarna weer heel snel door te lopen. Ik stuurde hem nog een berichtje, maar kreeg daar nooit antwoord op.
Het is blijkbaar moeilijk om met heldendom om te gaan
Helaas kwam een paar maanden later het bizarre bericht naar buiten dat Oscar Pistorius zijn vriendin Reeva Steenkamp had doodgeschoten. De rest kent u. Bij Pauw & Witteman, waar ik in die week vertelde over mijn ontmoeting met Pistorius, maakte ik onbedoeld de opmerking dat het sterke benen moeten zijn die de weelde van het heldendom kunnen dragen. Maar dat is wel hoe het is. Het is blijkbaar moeilijk om met heldendom om te gaan.
Dit incident blijkt namelijk niet het enige incident van Pistorius te zijn. Hoe jammer is het dat Pistorius straks de geschiedenis ingaat als een gevallen held, de man die zijn vriendin vermoordde, in plaats van dat rolmodel voor zovelen, gehandicapt of niet? We zullen denk ik nooit achter de waarheid komen, maar dat het stinkt, kunnen we in ieder geval concluderen. En dat vind ik jammer.