19 augustus 2008
Opnieuw won Anky van Grunsven olympisch goud. Nadat ze de beste was op de dressuur met Bonfire in 2000, flikte ze dat in 2004 met Salinero. Vandaag zes jaar geleden kwam daar de derde gouden medaille bij, opnieuw met Salinero.
‘Waar is Sjef?’ Anky van Grunsven vroeg het enkele keren, maar niemand kon haar antwoord geven. De amazone had zojuist voor de derde keer olympisch goud gewonnen en wilde dat succes vieren met haar coach en echtgenoot. Iedereen kwam op haar af om haar te feliciteren, van tegenstanders tot componist Wibi Soerjadi, die speciaal voor haar de muziek bij de kür had geschreven en het de titel Dance of Devotion had meegegeven. Maar Sjef Janssen was nergens te bekennen.
Eindelijk vond ze hem die negentiende augustus 2008. ‘Hé Sjef, waar wás je nou?’ hoorden we Anky met ingehouden woede roepen. Janssen gaf zijn vrouw en de moeder van zijn twee kinderen een schouderklop. Waar hij had gezeten? Janssen was meteen na de kür naar de computerruimte gerend om de officiële uitslag zo snel mogelijk te zien. En daarna had hij zich ontfermd over Salinero. De minisoap – de NOS registreerde de zoektocht van Van Grunsven feilloos – na de kür op muziek bleef misschien nog wel het meest hangen.
Het leek er zelfs op dat zilver het hoogst haalbare was
De uitval en ook de tranen op het podium tijdens het Wilhelmus gaven aan dat de anders zo nuchtere Anky onder grote druk had gestaan in Hongkong, waar voor de paardenwereld de Spelen van 2008 werden afgewerkt. ‘Dit nooit weer. Ik stond stijf van de zenuwen, zo ken ik mezelf niet. Ik moest mezelf voortdurend inprenten rustig te blijven,’ zei de amazone na afloop.
Van Grunsven won jarenlang alles. Eerst met Bonfire en nadat dat paard afscheid nam, was ze meteen succesvol met Salinero. De Spelen van 2008 waren voor haar en Salinero het laatste kunstje, voorspelde ze. Het enige gepaste afscheid was met goud.
Maar aartsrivaal Isabell Werth uit Duitsland ging haar aanvankelijk voor, omdat Anky en Salinero niet zo foutloos als anders waren. Het leek er zelfs op dat zilver het hoogst haalbare was. Werth begon met een heel kleine voorsprong aan de afsluitende kür, maar zij en haar paard Satchmo lieten steken vallen. ‘Door die fout hoefde ik minder risico te nemen. En dat zorgde voor minder druk,’ aldus Van Grunsven.
Anky wilde niet meer lange perioden van huis zijn
Van Grunsven en Salinero blonken nog een keer als vanouds uit in de kür. Toen het voorbij was, groette ze niet eens de jury. Ze was zo opgelucht, eindelijk zat het er op, het was tijd voor feest. De jury gaf een score van 82,4 en ze kwamen uit op een totaalscore van 78,68. Goud. Vandaag zes jaar terug werd ze de eerste Nederlandse sporter die op vijf verschillende Spelen medailles won.
Het was mooi geweest, zei Van Grunsven. Salinero mocht met zijn veertien jaar stilaan aan pensioen denken, net als Anky. Dat had ze tijdens de Spelen door laten schemeren. Haar zoon van drie, van wie ze in verwachting was tijdens de Spelen in 2004, en haar dochter van één, die allebei mee waren naar China, hadden haar nodig. Ze wilde niet langer meer lange perioden van huis zijn.
In 2012 werd Salinero toch nog een keer van stal gehaald voor de Spelen in Londen
Want Anky had jarenlang een hectisch leven geleid. Ze was een topamazone, die al meedeed aan de Spelen van 1988. Ze deed tot en met 2008 mee aan zes Spelen op rij en won daarin drie keer goud en vijf keer zilver (een keer individueel en vier keer met het team). Daarnaast was er de stal, de merchandising en haar eigen kledinglijn. En ook was er dus nog de zorg om de kinderen.
In 2012 werd Salinero toch nog een keer van stal gehaald voor de Spelen in Londen. Het Nederlands team had de gouden combinatie nodig voor de landenwedstrijd. Het waren haar zevende Spelen en de bronzen plak met het team betekende haar negende olympische plak. Op zes opeenvolgende Spelen had ze medailles gewonnen. Dan ben je dus een sportfenomeen.