18 augustus 2008
Liefst 160 weken was Rafael Nadal in de achtervolging. Hij bleef vechten en zoeken naar een antwoord op Roger Federer. Vandaag zeven jaar geleden pakte Nadal dan toch de eerste plaats op de wereldranglijst.
Hoe moet je de man verslaan die dingen met een tennisracket kan die niemand anders ooit heeft gekund? Hoe overbrug je het gat met iemand van wie de klasse afdruipt en die in zijn pink meer talent heeft dan de meeste tennissers in hun hele lichaam?
Rafael Nadal piekerde zich suf hoe hij Roger Federer van zijn troon kon stoten. Hij legde zich niet zonder slag of stoot neer bij de suprematie van zijn vijf jaar oudere rivaal. Nadal was dan wel de gravelkoning, sinds 2005 won hij tot 2009 telkens Roland Garros, maar op alle andere ondergronden en Grand Slam-toernooien heerste Federer. Een paar jaar lang stond Nadal in de schaduw. Liefst 160 weken lang stond hij tweede op de ranking. In het begin was het gat groot, maar nooit gaf Nadal op. Hij bleef werken, dag in dag uit. Zonder te zeuren. Beetje bij beetje verkleinde hij het gat, totdat hij er op en erover ging.
'Heeft hij je eenmaal te pakken, dan laat hij niet meer los'
Nadal won steeds vaker van Federer dan andersom. En in 2008 won hij voor het eerst een ander Grand Slam-toernooi dan de Franse Open. Na Roland Garros won hij dat jaar ook Wimbledon, wat te boek staat als de lastigste opdracht in het hedendaagse tennis, door de overgang van gravel naar gras. Nadal had beet en dan is de Spanjaard als een pitbull: heeft hij je eenmaal te pakken, dan laat hij niet meer los. Bij Federer oogde het allemaal mooier en gemakkelijker op de baan. Bij Nadal sprak je eerder van spierballentennis. Zijn specialiteit: knetterhard werken. Zijn vechtersmentaliteit is ongeëvenaard. En in het mannentennis van nu is dat misschien wel meer waard dan het niet eerder vertoonde arsenaal aan slagen van Federer.
Rohan Goetzke, oud-coach van Richard Krajicek en sinds drie jaar actief als directeur tennis van de IMG Academy in Florida, maakt een paar jaar geleden een mooie vergelijking: “De meeste kinderen willen Federer zijn, maar ik heb liever dat ze voor Nadal kiezen. Die jongen haalt het maximale uit zichzelf door keihard te werken. Dat doet Federer ook, maar bij hem ziet het er wat eenvoudiger uit. Jonge spelers moeten altijd naar Nadal kijken, zijn interviews lezen, luisteren naar hoe hij denkt. Daar kun je veel van leren. Altijd positief blijven en hard werken.”
Vandaag zeven jaar geleden werd al zijn inzet, en die van zijn oom en coach Toni Nadal, beloond. Nadal won in Peking olympisch goud in het enkelspel en loste Federer af als nummer één van de wereld. Hij slaagde er in 2009 ook in de Australian Open te winnen en in 2010 won hij de US Open. Na Andre Agassi was Nadal de tweede tennisser die alle Grand Slam-titels minimaal een keer won, maar ook olympisch goud in het enkelspel en de Davis Cup. Zelfs Federer kreeg dat niet voor elkaar, hij mist olympisch goud in het enkelspel.
'Aan zijn werklust zal het niet liggen'
In zijn loopbaan won Nadal al veertien Grand Slam-titels, maar voor het harde werk betaalt hij ook de rekening. Het lichaam sputtert flink tegen. Vooral de knieën hebben het zwaar. Gevolg is dat Nadal is gezakt op de ranglijst. Kan hij Novak Djokovic, die nu de eerste plaats op de ranking stevig vast heeft, nog onttronen? Aan zijn werklust zal het niet liggen. Maar kan het lichaam van de 29-jarige Nadal het nog aan?