Sporters zijn altijd druk en onderweg. Alles staat in het teken van het verwezenlijken van doelen en dromen. Deze week volgen wij AZ-voetballer Steven Berghuis, die dit weekend met AZ in actie komt tegen Vitesse.
Je hebt vanochtend de laatste training gehad voor de wedstrijd van morgen tegen Vitesse. Zijn jullie er klaar voor??
“Ja, het was een lekkere training. Het is mooi weer dus dan is het nog lekkerder om naar buiten te gaan. Of we klaar zijn voor Vitesse durf ik niet te zeggen, we dachten namelijk ook dat we klaar waren voor FC Utrecht. Maar we hebben natuurlijk iets goeds te maken. Ik vind Vitesse één van de betere ploegen uit de Eredivisie. Ze voetballen goed maar hebben erg veel pech gehad. Morgen wordt het zeker geen makkie.”
En verder vandaag. Lekker rustig aan?
“Ik heb niet zoveel op de planning. Ik zit nu in de auto onderweg naar huis en ga straks nog even rusten. Vanavond speelt Ajax toch? Dan ga ik dat kijken.”
‘Dan zie je van die kleine, brutale jongetjes achter een bal aanrennen. Dat is allemaal zo puur’
Als jij vroeger ging voetballen met je vrienden. Wie was jij dan eigenlijk op het pleintje?
“Dat was bij mij en mijn vrienden altijd verschillend. Als iemand veel acties wilde maken dan was diegene Ronaldinho, maar als iemand vooral wilde schieten dan was diegene Beckham. Wij verdeelden dat altijd, ha.”
En nu willen kleine jongentjes Steven Berghuis zijn. Hoe vind je dat?
“Sinds ik meer ben gaan spelen merk ik wel dat meer kinderen mij herkennen. Als ik dan ergens ben dan zijn ze heel enthousiast. Daar doe je het ook wel een beetje voor. Binnenkort ga ik ook bij een amateurvereniging hier in de buurt een training meedoen. Dat vind ik écht leuke dingen om te doen. Dan zie je van die kleine, brutale jongetjes heel fanatiek achter een bal aanrennen. Dat is allemaal zo puur.”
‘Ik wilde altijd de bal hebben en kon boos worden als ik hem niet kreeg’
Kleine, brutale jongetjes. Herken je jezelf daarin?
“Ja, een beetje wel. Die brutale jongetjes zijn de echte liefhebbers, dat was ik vroeger zelf ook. Ik wilde altijd de bal hebben en kon boos worden als ik hem niet kreeg, maar als ik de bal dan eenmaal had dan gaf ik hem niet meer af. Mijn ouders hebben vaak genoeg langs de lijn gestaan met hun ogen dicht en dat ze dachten: ‘Steven, doe nou niet!’ Ha, mooi is dat hè? Maar even over die brutale jongetjes, dat zijn vaak wel de betere voetballers. Die pik je er op zo’n dag wel echt uit.”
Veel jongetjes dromen ervan om profvoetballer te worden en jou is het gelukt. Heb je er weleens over nagedacht wat je had gedaan als je nooit was doorgebroken?
“Ja, daar heb ik zeker over nagedacht. Ik heb nog heel lang bij de amateurs gevoetbald en het zag er lang niet naar uit dat ik profvoetballer zou worden. Ik heb mijn HAVO afgerond en op dat moment tekende ik mijn eerste contract bij FC Twente. Dat kwam dus op een goed moment, ha. Vanaf toen heb ik mezelf volledig op voetbal kunnen richten. Voordat ik prof werd, was ik ook actief in de zaal. Als ik geen profvoetballer zou zijn geworden, dan denk ik dat ik zaalvoetbal en gewoon voetbal had gecombineerd met een baan daarnaast.”
‘Lionel Messi is echt mijn nummer één’
Als echte voetballiefhebber heb je gisteren ook vast en zeker naar Chelsea-PSG gekeken.
“Ja, dat was een mooie wedstrijd hè? Die teams zijn zó goed, het lijkt net of ze helemaal geen plan hebben. Ik houd daar wel van. Ik vind dat je bepaalde zaken in het veld ook zelf moet zien en moet kunnen inschatten. Als je in het veld teveel gaat nadenken over bepaalde situaties dan kun je ook niet fijn voetballen. Natuurlijk heb je wel handvaten nodig, maar daar moet je niet aan vastzitten. Ik houd ervan om eigen keuzes te maken. Daar haal ik ook het meeste plezier uit en dat is zeker belangrijk.”
En als je dan een voetballer moet kiezen, van wie kun jij dan écht genieten?
“Lionel Messi is echt mijn nummer één. Ik houd van spelers die lef hebben en op intuïtie voetballen. Dat probeer ik zelf ook zoveel mogelijk te doen. Kiezen tussen Ronaldo en Messi is vaak een onderwerp van discussie, maar voor mij niet.”
Lees ook:
Deel 1: 'Mis vrienden en familie uit Apeldoorn'
Deel 2: 'Laat mijn mening graag horen'
Deel 4: 'Ouders hadden handen vol aan mij'
Deel 5: 'Frustrerend is het juiste woord'
Deel 6: 'Soms moeilijk om positief te blijven'