Sporters zijn altijd druk en onderweg. Alles staat in het teken van het verwezenlijken van doelen en dromen. Deze week volgen wij wielrenster Kirsten Wild, die vanaf woensdag in actie komt op het WK baanwielrennen in Parijs.
Je hebt weer een vrije dag vandaag. Wat staat er allemaal op het programma?
“De dag begon anders dan normaal. Er werd opeens op de deur geklopt en het paste precies in mijn droom. Bleek het de dopingcontrole te zijn, ha. Ik heb vanochtend ook al een baantraining gehad. Verder ga ik vandaag lekker ontspannen. Morgen en zondag worden drukke dagen.”
Je hoort vaak dat ouders heel belangrijk zijn in de carrière van een topsporter. Hoe was dat eigenlijk bij jou?
“Mijn ouders steunen me echt altijd. Ze zijn nu ook in Parijs. Maar omdat ik pas op latere leeftijd ben begonnen met topsport, heb ik meer mijn eigen carrière uitgestippeld. Ik heb dus niet het cliché-antwoord, dat mijn ouders me altijd na elke training brachten enzovoort.”
Wat zou jij eigenlijk hebben gedaan als je geen topsporter was?
“Ik denk dat ik sowieso iets met sport had gedaan. Ik heb de ALO gedaan en ben ook vier jaar gymlerares geweest op een middelbare school. Dat was erg leuk, maar het was niet meer te combineren met topsport. Tijdens de lessen zat ik vaak met mijn hoofd al bij het fietsen. Dan was er een leerling vervelend en dan wilde ik die laten nablijven, maar dan dacht ik: nee, dan moet ik zelf ook nablijven. Daar had ik geen zin in. Op dinsdagmiddag was er ook altijd een vergadering. Dan zat ik daar en was het supermooi weer, dan wilde ik veel liever op de fiets zitten.”
Je bent 32 jaar. Heb je eigenlijk al weleens nagedacht over stoppen?
“Stiekem spookt dat weleens door mijn hoofd, ik ga natuurlijk een keer stoppen. Eerst dacht ik altijd dat ik na de Olympische Spelen in Londen zou stoppen, maar ik vond dat zo’n fantastische ervaring dat ik nog een Spelen wilde meemaken. Ik ben nu ook al druk bezig met Rio 2016.”
Maar de Spelen in Londen waren voor jou sportief gezien niet zo fantastisch, toch?
“Dat klopt, ik werd daar zesde. Sportief gezien zie ik het ook wel als een dieptepuntje uit mijn carrière. Ik had mezelf ingesteld op een podiumplaats, toen dat mislukte baalde ik echt enorm. Achteraf gezien was een podiumplaats ook helemaal niet reëel, maar ik had het gewoon zo in mijn hoofd.”
Heb je nog een ander dieptepunt?
“Het moment dat ik mijn schouder brak was echt vreselijk. Ik heb de wedstrijd nog wel gewoon uit gefietst en ik vond dat ik niet zo moest zeuren. Ik dacht dat de pijn na een dag wel weer weg zou zijn. Helaas was dat dus niet zo. Ik heb daar lang last van gehad.”
En wat is het hoogtepunt uit je sportcarrière?
“Op het WK in 2011 werd ik derde op het onderdeel omnium, dat was heel gaaf. Die bronzen medaille voelde voor mij echt als goud.”
Heb je nog dromen als je kijkt naar je sportcarrière?
“De Olympische Spelen in Rio zijn op dit moment echt mijn grootste droom. Ook zou ik graag een keer wereldkampioen willen worden. Dit weekend zou heel mooi zijn.”
Als je ooit stopt met wielrennen, weet je al wat je dan wilt gaan doen?
“Het lijkt me leuk om iets met jonge renners te gaan doen. Om mijn ervaringen met jonge mensen te delen. Zeker weten doe ik het allemaal nog niet. Ik denk wel dat het iets met sport wordt.”
Lees ook:
Deel 1: 'Ik leef meer voor de wedstrijden'
Deel 2: 'Ik wil altijd winnen, dus vanavond ook'
Deel 3: 'Ik was een acteur in mijn eigen film'