Voetbal
Lutsharel Geertruida werd met Feyenoord kampioen en maakte zijn debuut in het Nederlands elftal. Binnen de lijnen kent de 23-jarige verdediger geen genade, buiten het veld is hij rustig en zachtaardig. Wij legden de jongen uit Rotterdam Zuid zeven stellingen voor.
Vorig seizoen met Feyenoord was het mooiste van mijn leven
“Absoluut. We zijn kampioen geworden en ik heb mijn debuut gemaakt voor het Nederlands elftal,” zegt Lutsharel Geertruida, die niet meer weg te denken is uit de verdediging van Feyenoord.
Hij had een groot aandeel in het kampioenschap vorig seizoen. Op 19 maart besliste hij de Klassieker, met een rake kopbal in de 86e minuut. Zijn specialiteit. Feyenoord won uit bij Ajax met 3-2. “Er was een hoekschop. Ik zag de bal op me afkomen en ik wist meteen hoe laat het was. Het was een mooi moment. Ik denk er niet meer zo vaak aan terug, hoor, het is al langer dan een half jaar geleden. Ik sta daar nu niet meer bij stil.”
Voor de wedstrijd stond Feyenoord nog ‘slechts’ drie punten voor op Ajax. Lutsharels doelpunt betekende de genadeklap voor Ajax in de strijd om de landstitel. “Achteraf bleek het een heel grote overwinning. Daarna wisten we: het is klaar, wij gaan dit niet meer weggeven.” Lachend: “De rest is geschiedenis. In 2017, tijdens het vorige kampioenschap van Feyenoord, vierde Lutsharel het feest nog mee in het stadion als supporter, in mei was hij een van de spelers die op het bordes op de Coolsingel werd toegejuicht. “Dat was bizar en gek om mee te maken. Voor mij was het een extra grote droom die uitkwam, als jongen uit Rotterdam Zuid.”
Je kunt de jongen uit Rotterdam Zuid halen, maar Zuid niet uit de jongen
Lutsharel lachend: “Ja, dat is wel zo.”
Bij Het Legioen is Lutsharel geliefd. De Feyenoord-aanhang maakte zelfs een lied voor hem.
‘Lutsharel Geertruida
Geboren hier op Zuid
Hij droomde al van kleins af aan
Van spelen in de Kuip
Nu vele jaren later
Kan niemand om hem heen
Geertruida in het shirt
Van ons mooie Feyenoord één.’
“De fans vinden het mooi dat ik uit Zuid kom. Ik heb er ook een heel fijne jeugd gehad, was vaak buiten op straat met vrienden. Mijn vriendengroep bestaat uit vier jongens. Wij kennen elkaar al bijna twintig jaar. Wij waren altijd aan het voetballen. Na schooltijd wilde ik het liefst zo snel mogelijk naar huis om naar het pleintje te kunnen. Ik wilde profvoetballer worden en heb er altijd vertrouwen in gehad dat mij dat zou lukken.”
Lutsharel groeide op met vader Luthson en moeder Sharmine, beiden afkomstig van Curaçao, en oudere zus Luthgarmine. “We hebben een heel hechte band. Ik spreek mijn ouders en zus iedere dag. Aan de telefoon of via onze groepsapp. Ze zijn super betrokken bij mijn carrière. Elke thuiswedstrijd in de Kuip zijn ze er sowieso bij.”
Het gezin woonde in een appartementencomplex in wijk Feijenoord, niet ver van de Kuip. Vanuit de keuken keek je uit op het grote binnenplein met daarop een voetbalveldje, waar Lutsharel als kleine jongen altijd te vinden was.
Op zijn vijfde begon hij officieel met voetbal, bij voetbalclub Overmaas. Vervolgens speelde hij twee jaar bij Spartaan ’20, waarna hij terechtkwam in de jeugdopleiding van Sparta. Maar als klein jochie riep hij al hardop, ook tegen zijn jeugdtrainers bij Sparta: ooit speel ik in de Kuip.
“Waar bij mij die liefde voor Feyenoord vandaan kwam? Gewoon, van de buurt en het pleintje.”
Zijn slaapkamer hing vol met Feyenoord posters, vlaggen en clubtenues. Zijn idool: Dirk Kuyt. “Toen Kuyt stopte met voetbal, werd hij mijn trainer in de jeugd. Dat was wel bijzonder.”
Als Lutsharel zijn slaapkamerraam opendeed, kon hij zelfs Het Legioen horen juichen in de Kuip. “Dat motiveerde mij. Ik wilde daar ook staan.”
Vader Luthson werkte als muziekdocent op een middelbare school. Sharmine was boekhoudkundig medewerker en reisde op haar vrije dagen met de bus en metro om Lutsharel af te zetten op het trainingscomplex van Sparta. “Mijn ouders hebben veel voor me gedaan. Op sommige dagen moest mijn vader eerder weg van zijn werk om mij te brengen of halen. Dat deden ze gewoon.’’
Na vier jaar Sparta, Lutsharel was twaalf, stond droomclub Feyenoord op de stoep. Lachend: “En ik ben er nog steeds.” In de jeugdopleiding van Feyenoord begon hij als aanvaller, maar al snel werd hij omgeschoold tot verdediger. In de jeugd was hij al een fysieke speler, kopsterk, voor geen tegenstander bang en bereid hard te werken.
‘Als ik nu langs de pleintjes kom waar ik vroeger heb gespeeld, zie ik bijna niemand meer. Misschien dat de jongens nu aan het gamen zijn’
Toch werd hij nooit gezien als het grote talent. Hij scoorde altijd een zeven, niet extreem goed, maar zeker ook niet slecht, zei voormalig hoofd jeugdopleiding Richard Grootscholten in Voetbal International.
Lutsharel: “Ik heb er inderdaad altijd heel hard voor moeten werken op het veld. Het kwam mij zeker niet aanwaaien.” Rotterdam Zuid zit in zijn genen. Net als het maken van muziek. Samen met rapper Dubbel T bracht hij in 2022 het nummer On Top uit. ‘Weet waar ik vandaan kom, my life was niet easy. Mijn familie moet eten, ik ben op een missie,’ rapt Lutsharel in het nummer.
“Ik wilde wat terug kunnen doen voor mijn familie, profvoetballer worden en kampioen worden in de Kuip. Die missie móest gewoon slagen.” Onderweg op ‘zijn missie’ waren er meer belangrijke momenten. In oktober 2017 maakte Lutsharel zijn debuut voor Feyenoord in de KNVB-bekerwedstrijd tegen Swift, onder toenmalige trainer Giovanni van Bronckhorst. Drie jaar later maakte hij zijn eerste doelpunt in de Kuip tegen ADO Den Haag, de 1-1, bij een 4-2 overwinning, in september 2020.
“Dat was fantastisch, hoor. Maar mijn mooiste herinnering is toch het kampioenschap van vorig jaar. Dat overstijgt toch alles?”
De wijk Feijenoord staat niet bekend als de meest veilige buurt in Rotterdam. De familie Geertruida is juist trots op hun buurt. “Als ik nu langs de pleintjes kom waar ik vroeger heb gespeeld, zie ik bijna niemand meer. Misschien dat de jongens nu meer aan het gamen zijn.”
Lutsharel kan er niet anoniem over straat. “Ik word altijd benaderd door jongeren. Dat vind ik wel leuk, het hoort erbij. Ik hoop dat ik die jongeren kan helpen, dat ik een voorbeeld voor hen kan zijn.”
Als hij scoort, vormt Lutsharel met zijn vingers een ‘Z’, dat staat voor Zuid. Omdat hij alleen warme herinneringen aan zijn wijk heeft, probeert hij dat gevoel ook over te brengen op de jeugd. Hij bracht zelfs een Z-kledinglijn uit. Via lutsharelgeertruida.nl worden er nog altijd shirts en sweaters verkocht. “Het was een idee van mijn zus, zij en mijn neef hebben dat opgepakt. De opbrengst ging voor een groot gedeelte naar Stichting B for You.”
De stichting biedt mentorprogramma’s aan voor jongeren in Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen of Maassluis, die door verschillende omstandigheden een extra steuntje in de rug kunnen gebruiken.
Inmiddels is Lutsharel ook vader van een dochter. Hij vertelt vol trots over haar. “Ze is twee. Bij de laatste wedstrijd vorig seizoen, thuis tegen Vitesse, was ze in de Kuip en na afloop is ze mee het veld opgeweest."
Ik ben de verpersoonlijking van 'geen woorden, maar daden'
Lachend: “Ja, die spreuk is mij op het lijf geschreven.” Geen woorden, maar daden. Het is letterlijk van toepassing op Lutsharel. Hij stottert. In de kleedkamer, thuis met vrienden of familie, in gesprekken met de coach of als hij zingt, heeft hij er nauwelijks of zelfs helemaal geen last van. Alleen tijdens het geven van interviews, als hij het gevoel heeft het goed te moeten doen en in de schijnwerpers staat, hapert zijn spraak, moet hij soms naar woorden zoeken en duurt het even voordat hij zinnen maakt.
Lutsharel: “Vanaf 2017 ben ik al aan het werk om mijn spraak te verbeteren.” Hij wordt geholpen door een stottercoach, die hij geregeld spreekt. Die coach leert hem bepaalde technieken, hoe hij moet ademen om niet te stagneren. Voor een interview op camera is hij nog niet klaar. “Ik blijf investeren, dan komt het vanzelf.” Of hij vroeger weleens gepest is vanwege zijn gestotter? Verbaasd: “Nee, nooit. Ik snap wat je bedoelt, hoor, de voetbalwereld is hard en in een stadion wordt van alles geschreeuwd. Ik heb er nooit wat van gemerkt.”
Lutsharel zit er tijdens het interview ontspannen bij. Toch zien we hem geregeld schreeuwen op het veld. Na een doelpunt bijvoorbeeld. Maar de laatste tijd laat hij ook als aanvoerder geregeld van zich horen, coacht hij zijn ploeggenoten in het veld. Het type: stille wateren, diepe gronden? “Ja, dat klopt wel. Van mezelf ben ik een super rustige jongen, maar ik heb ook een andere kant.”
Echt boos zie je hem niet zo snel. “In het dagelijks leven ben ik niet zo snel boos. Je moet er wel veel voor doen.” Lutsharel, normaal gesproken tweede aanvoerder, droeg de laatste tijd geregeld de aanvoerdersband bij afwezigheid van de geblesseerde aanvoerder Gernot Trauner. “Ik doe me niet ineens anders voor als ik een band om mijn arm heb. Ik gedraag me normaal en ga gewoon verder met waar ik mee bezig was. Natuurlijk is het een eer om die band te dragen.”
Arne Slot is de beste trainer die ik ooit heb gehad
‘Ja,’ zegt Lutsharel zonder enige twijfel. “Arne Slot is zo sterk op mentaal gebied. Hij weet precies hoe hij ons moet prikkelen. Ik ben de afgelopen twee jaar een veel betere voetballer geworden, daar heeft Arne een heel groot aandeel in. Ook op tactisch gebied is hij zo sterk. Hij kijkt vaak naar grote clubs als Manchester City, en probeert hun tactiek dan ook op ons toe te passen.”
Een paar jaar geleden leefde bij Feyenoord nog een ander beeld over Lutsharel. Hij was een speler die te vaak nog een fout maakte. Slot geloofde wel in Lutsharel. Vorig seizoen werd hij afwisselend door Slot als rechtsback en als centrum-verdediger gebruikt. Ook nu speelt hij geregeld als centrumverdediger, waarin hij als zogenaamde libero inschuift naar het middenveld. Een tactiek die ook het Manchester City van Pep Guardiola toepast.
“Hij heeft me in mijn kracht gezet en dat is inmiddels wel naar boven gekomen. Dat is ook het sterke aan Arne, hij weet ieder individu in zijn eigen kracht te zetten, daar waar hij het beste tot zijn recht komt in het team. En daarnaast is hij ook nog eens een heel aardig persoon, heel rustig en duidelijk.”
Als ik zing, voel ik me een heel ander mens
Lutsharel: “Ik voel me geen ander mens als ik zing, maar muziek is wel een uitlaatklep voor me.” Samen met de Rotterdamse rapper Dubbel T bracht hij inmiddels twee nummers uit. “Ik heb hem via een vriend leren kennen. Hij is inmiddels ook een goede vriend van mij geworden. Ook met de boys van Broederliefde ben ik goed bevriend geraakt.”
De teksten van die twee nummers schreef Lutsharel zelf. “Mijn inspiratie haal ik uit van alles en nog wat: van wat ik heb gedaan, wat ik voel, en wat ik meemaak.” Of hij nog grotere ambities heeft op het gebied van muziek? Geheimzinnig: “Het is niet dat ik er wekelijks mee bezig ben, maar er gaat binnenkort wel weer wat moois aankomen.”
Ronald Koeman heeft gezien waarom ik onmisbaar ben voor het Nederlands elftal
“Nog niet helemaal, ik kan nog veel beter,” zegt Lutsharel. In maart maakte hij zijn debuut, uit tegen Frankrijk. Lutsharel startte in de basis, Nederland verloor met 4-0. “Ondanks dat we verloren, kwam er een jongensdroom uit. Wow, dacht ik, ik heb dat nu bereikt. Dat is wel een gek idee, hoor.”
Zijn vijf beste vrienden, neef, zwager en ouders waren voor zijn debuut naar Parijs gereden. “Heel bijzonder dat ze met z’n allen op de tribune zaten. Ik was echt trots.”In juni speelde Oranje de halve finale van de Nations League tegen Kroatië. Lutsharel speelde als centrale verdediger, maar schoof geregeld door naar het middenveld.
Ondanks het 4-2 verlies was Koeman lovend over hem als inschuivende centrale verdediger, de rol die de bondscoach als speler vroeger zelf ook bekleedde in het veld. “Ik heb de bondscoach een paar keer gesproken over die rol. Hij legde uit wat hij voor ogen had in het veld en wat hij van mij verwachtte.”
Er was ook kritiek. Na de interlandperiode in oktober, in de wedstrijden tegen Frankrijk en Griekenland, zei Koeman dat Lutsharel bij Feyenoord nog bepalender is, dan bij het Nederlands elftal. In de rust tegen Griekenland werd hij zelfs gewisseld, iets wat hem niet vaak overkomt. “Ik weet dat ik nog veel beter kan. Maar dat gaat wel goedkomen, daar maak ik me geen zorgen om.”
Of hij iets van de rijke carrière van Koeman heeft meegekregen? “Daar ben ik te jong voor. Maar ik heb mensen wel vaak horen praten over dat doelpunt van hem, die keiharde vrije trap in de Europa Cup I-finale.” Barcelona won die finale van Sampdoria in 1992 met 1-0 dankzij Koeman.
Niet alleen Lutsharel maakte zijn debuut dit jaar voor het Nederlands elftal. Ook ploeggenoten Mats Wieffer en Quilindschy Hartman, en spelers als Tijjani Reijnders en Jeremy Frimpong deden dat. “Er komt een mooie, goede lichting aan. Ik denk dat we met elkaar veel kunnen bereiken. Toen ik bij de groep aansloot, ben ik goed ontvangen en er heerst een goed sfeer. We hebben ook goed contact met elkaar buiten het Nederlands elftal. Ik spreek bijvoorbeeld Xavi Simons geregeld. Vorig jaar speelde ik met hem bij Jong Oranje. Daar is onze vriendschap ontstaan.”
Ook met de jongens die, net als Lutsharel, graag met het geloof bezig zijn, trekt hij veel op. Bij het Nederlands elftal is er zelfs een soort bijbelclubje, waarin Memphis Depay en Cody Gakpo vaak het voortouw nemen. “Ik bid twee keer per dag. Bij het Nederlands elftal heb ik meteen met de anderen meegedaan, ik vind het initiatief ook heel mooi. Soms leest iemand een stuk voor, soms praten we gewoon een beetje over het geloof.”
RB Leipzig was een leuke club geweest, maar er wacht nog iets veel mooiers op mij
“Ik hoop het en daar werk ik ook elke dag hard voor. Het scheelde een haar of Lutsharel had nu bij RB Leipzig gespeeld. Op het aller- laatste moment ketste zijn transfer naar de Duitse Bundesliga-club deze zomer af. “Ik was teleurgesteld, maar je moet toch door, niet te lang in het moment blijven hangen. Ik geloof dat alles met een reden gebeurt. We zullen zien wat er gaat gebeuren komende zomer.”
Inmiddels ligt zijn marktwaarde al rond de 35 miljoen. De Premier League staat hoog op zijn verlanglijst. “De Premier League is een van de mooiste competities ter wereld om ooit in te spelen. Maar dat is iets voor na Feyenoord. Zolang ik hier speel, doe ik dat met veel plezier en met volle overgave.”
Zijn eerste missie is inmiddels geslaagd. Hij is landskampioen en speelt Champions League-voetbal. “Nu heb ik weer andere dingen om te bereiken. Ik wil voor de tweede keer kampioen worden. Maar mijn persoonlijke doelen spreek ik nooit uit, die deel ik liever niet met de buitenwereld.”
Of hij de beste libero ter wereld gaat worden? Lachend: “We zullen zien.”
Helden Magazine 69
Het verhaal van Lutsharel Geertruida komt voort uit het dubbeldikke eindejaarsnummer van Helden. De laatste editie van 2023 staat traditioneel in het teken van een terugblik op het afgelopen sportjaar, waarop Femke Bol de cover siert. De atlete blikt uitgebreid terug op het jaar waarin alles wat ze aanraakte in goud leek te veranderen.
Helden ging daarnaast in Engeland op bezoek bij Nathan Aké, die met Manchester City de landstitel, FA Cup en Champions League won. Hij werd samen met zijn echtgenote Kaylee, met wie hij al sinds zijn vijftiende samen is, geïnterviewd en gefotografeerd. Bijzonder was ook het bezoek aan de familie Schippers. Dafne nam afscheid van de atletiek en samen met haar ouders, zus en broer blikte ze terug op haar indrukwekkende carrière.
In de 69ste editie van Helden komen tal van sporters aan het woord die 2023 kleur gaven. Wout Poels blikt terug op ritzeges in de Tour en Vuelta, maar ook op het verlies van ploeggenoot Gino Mäder. Golden Sisters Bente en Lieke Rogge werden samen wereldkampioen waterpolo. Femke Kok kroonde zich tot de eerste Nederlandse wereldkampioene op de 500 meter en toont zich zoals we haar niet eerder zagen. Karolien en Finn Florijn zijn gezegend met geweldige roeigenen, ze pakten allebei WK-goud; een dubbelinterview. Jeffrey Hoogland is koning op de kilometer. Hij werd voor de vierde keer wereldkampioen op ‘zijn’ afstand en verbeterde het wereldrecord. Een openhartig gesprek met de kilometervreter.
Verder pakten zeilers Bart Lambriex en Floris van de Werken een hattrick aan wereldtitels. Over zeilen gesproken: Marit Bouwmeester keerde terug na de bevalling van haar dochter in 2022 en werd meteen weer Europees kampioen. Joey Veerman won in 2023 de KNVB-beker en werd vader. Een gesprek met de uitgesproken voetballer over wie veel mensen een mening hebben.
Ook een verhaal over Lionel Messi en de club waar hij afgelopen zomer heen verhuisde, het Inter Miami van David Beckham. Een portret van Carlos Alcaraz, de nieuwe posterboy van het tennis die Novak Djokovic klopte in de finale op Wimbledon in dé wedstrijd van het jaar. En als laatste was het voor schaatscoach Kosta Poltavets en voetbaltrainer Anoush Dastgir juist een zwaar jaar, door de situatie in hun geboortelanden Oekraïne en Afghanistan.
Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 69 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.
