Eric Botteghin (29) liet in 2007 zijn familie en vriendin achter in Brazilië om in Nederland zijn droom van profvoetballer waar te maken. Tien jaar later is de centrale verdediger een stuwende kracht bij Feyenoord. Helden ging op bezoek bij Eric, zijn vrouw Melina en zoontje Rafael en sprak met hen over voetbal, Bijbellessen, de liefde en Nederland.

Met een tasje zuurkool en een rookworst in de hand bellen we aan bij Eric Botteghin en zijn vrouw Melina. Dankbaar neemt Melina de stamppot aan. Het Nederlandse eten bevalt prima, want de afgelopen jaren raakte het Braziliaanse echtpaar uit São Paulo aardig ingeburgerd in ons land. Na Zwolle verhuisden ze via Groningen naar Breda, om in Rhoon te eindigen, een plaatsje onder Rotterdam. “Groningen was het gezelligst, maar Zwolle en Breda waren dat ook. Met overal terrassen op straat. Rotterdam is weer wat groter,” zegt de centrale verdediger van Feyenoord in goed Nederlands.
Melina vult in het Engels aan: “En we komen ook vaak in Amsterdam, bij de Braziliaanse kerk.” Ze zet zoontje Rafael van ruim een jaar op de grond, hij gee ons een high ve, en speelt met een balletje.
“Ik probeer hem nu al met beide benen te laten oefenen,” zegt Eric met een knipoog. “Maar meestal pakt hij de bal met z’n handen. ‘Kom op Rafa,’ roep ik dan, ‘je wordt toch geen keeper!’”
Melina kijkt lachend toe: “Gelukkig is Eric een heel geduldige vader. Wat hem zo goed maakt als voetballer is zijn persoonlijkheid. Eric is een vechter. Als hij ergens pijn heeft, bijt hij zich daar doorheen en speelt gewoon. Het woord blessure kent hij niet.” Lachend: “Dan gaat hij weer niet pijnvrij de deur uit. Oh my god, denk ik dan, als dat maar goed gaat. Je ziet ook weleens spelers met een pijntje rondlopen en zeuren. Dat zal Eric nooit doen. Of het regent, sneeuwt, of tien graden onder nul is: Eric staat er.”

Tekst gaat verder onder de foto

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle door op onderstaande knop te klikken. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!