Stig Broeckx was hard op weg naar een mooie carrière als wielrenner. Totdat er een motor frontaal in het peloton reed en hem schepte. Maandenlang lag hij in een diepe coma. Eerst werd voor zijn leven gevreesd, later waren de artsen bang dat hij als een kasplantje verder moest. Maar ‘De Stig’ stond letterlijk op.

Kun je niet vliegen, loop
Kun je niet lopen, ga
Kun je niet gaan, kruip
Maar blijf nooit stilstaan
Nooit dalen, immer opgaan

Het is een deel van het gedicht ‘Nooit de moed opgeven’ dat Stig Broeckx gedurende zijn lange revalidatie heeft omarmd. Hij staat niet stil bij wat die noodlottige dag op de fiets hem allemaal heeft afgenomen. Hij grijpt juist de kans die hij heeft gekregen door het zware ongeluk te overleven. Moed is zijn beste medicijn. Zijn glas is altijd halfvol. Iedere dag houdt hij zich vast aan zijn nieuwe levensmotto: zeg nooit, nooit. Hij zou het immers nooit kunnen overleven. Hij zou altijd een kastplantje blijven. Hij zou nooit meer kunnen lopen en praten. Zelfstandig leven? Onmogelijk! En fietsen kon hij zeker vergeten.

Maar de wielrenner in Stig stond ook in zijn revalidatie op. Iedere keer wilde hij zijn grenzen verleggen. Het moet ongekend zwaar zijn voor een topsporter die in het peloton met ’s werelds besten de strijd aanging om van de ene op de andere dag voldoening te halen uit slechts ieniemienie stapjes vooruitgang. Maar ‘De Stig’ is een boegbeeld van onverzettelijkheid. In de diepst denkbare dalen van zijn leven wist hij steeds met optimisme vooruit te kijken. Juist met deze levensinstelling is hij inmiddels uitgegroeid tot een inspiratiebron voor velen. En daardoor wellicht ook een van de grootste helden die het peloton ooit heeft gekend.

•

Het is zaterdag 28 mei 2016. Op een loodrechte provinciaalse weg door de Hoge Venen niet ver van Jalhay rijdt tijdens de derde rit van de Baloise Tour of Belgium een motard het peloton in en richt een enorme ravage aan. In kritieke toestand wordt Stig, toen het 26-jarig talent van Lotto-Soudal, naar het ziekenhuis in Aken gebracht. De renner heeft ernstig hersenletsel opgelopen en ligt in een diepe coma. De berichten over zijn toestand zijn somber en onheilspellend. Toch ontwaakt hij ruim zes maanden later, tot grote verbazing van zijn behandelende artsen, uit zijn coma.

Met documentairemaker Eric Goens bezoekt hij bijna vier jaar na het ongeluk de plek van het ongeluk in de Ardennen. Hij wil de plaats waar het gebeurde absoluut zien en maakt er zelfs een selfie. In de documentaire zegt hij: ‘Hier is mijn leven veranderd. Ik zeg altijd: alles komt goed. Wat gebeurd is, is gebeurd…’

Het is een vraag die beklijft. Waarom wil iemand de plek terugzien die zijn leven zo drastisch heeft veranderd? Tot die dag was zijn lichaam zijn wapen en zijn conditie zijn munitie. In een fractie van een seconde verloor hij alle spierkracht en werd hij voor een deel een gevangene van zijn lichaam. Hij hoeft geen seconde na te denken wanneer hij die vraag krijgt. “Het bezoeken van die plek was voor mij een afsluiting van een periode, de deuren dicht doen. Niet meer naar het verleden kijken, maar naar de toekomst. Ik wilde nog één keer het ongeluk reconstrueren. Het gaf me moed om verder te gaan met het leven. Het is voor mij immers ook de plek waar ik een doodsmak heb overleefd.”

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle en Tijdschrift.nl. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!