Johan Cruijff zou op 25 april zeventig jaar zijn geworden. John Rep, Ronald Koeman en Wim Jonk staan stil bij de beste voetballer uit de Nederlandse geschiedenis, die op 24 maart vorig jaar overleed.
Ja, ik heb een heel verleden met Johan. Ik speelde bij Ajax toen hij trainer werd. Later haalde hij me naar Barcelona nadat hij me in 1986 misschien wel iets te makkelijk weg had laten gaan bij Ajax. Johan wilde destijds dat spelers een prestatiecontract zouden tekenen. Op zich een goed idee. Als je won kon je goed verdienen, als je verloor dan niet. Ik had een normaal contract met een vast bedrag. Gerald Vanenburg en ik vonden dat er niet genoeg waardering uit de nieuwe aanbieding sprak. Ik denk dat Johan dacht dat het wel goed zou komen. Een beetje de kapsones van Ajax. Zo van: waar zouden ze dan nog heen kunnen gaan? Hij wist niet dat we al in gesprek waren met PSV. Wij konden het hard spelen. Dat had hij niet verwacht.
Later, in 1989, haalde Johan me van PSV naar Barcelona, er was geen mooier compliment dan dat. Toen ik mijn debuut maakte voor Barcelona in een oefenwedstrijd op Mallorca, speelde ik niet goed. We verloren met 1-0. Na afloop zei Johan op de persconferentie dat iedereen slecht was, behalve Ronald Koeman. Al die journalisten hadden het fout gezien, zei hij met een stalen gezicht. Zo verdedigde hij zijn aankoop. Dat deed hij heel slim, typisch Johan.
Een jaar later moest hij bij de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen een van zijn vier buitenlanders op de bank zetten omdat je in Spanje destijds maar drie buitenlanders mocht opstellen. Het ging tussen Romario, Laudrup, Stoichkov en mij. Iedereen was ervan overtuigd dat het Romario zou worden, hij was nieuw bij Barcelona en we waren het jaar ervoor kampioen geworden zonder hem. Maar uiteindelijk speelde ik niet. Johan had anderhalf uur voor de wedstrijd volgens mij nog steeds niet de beslissing genomen. Vlak voor de wedstrijd zei hij ineens dat Koeman niet zou spelen. Zijn assistenten Tonny Bruins Slot en Charly Rexach waren stomverbaasd, ik was woedend. Na a oop bij de pers had Johan weer een mooie verklaring: ‘Koeman is mentaal de sterkste, hij kan deze klap het beste opvangen. Daarom speelde hij vandaag niet.’ Van een probleem maakte hij een compliment. Haha, hij maakte me complimenten terwijl hij me reserve zette. Dat kon er maar eentje doen, dat was typisch Johan. Ik zei na afloop ook tegen de pers dat ik heel kwaad was en daarmee liep de pers weer naar Johan. Zat hij ook niet mee.
Diezelfde avond zouden Johan en ik met vrienden en de vrouwen uit eten gaan, de vrouwen en vrienden reden met zijn auto en Johan zou met mij meerijden. Johan deed alsof hij gek was en liep gewoon met mij mee naar de parkeergarage in het stadion. Dat was typisch Johan, privé en voetbal hield hij volledig gescheiden. We hebben uiteindelijk heerlijk gegeten en nog een geweldige avond gehad. Zodra voetbal afgelopen was, was voetbal ook afgelopen. Ik heb ook op dat gebied zoveel van hem geleerd. We hadden zo’n goede relatie. Ik had eindeloos respect voor hem. Toen Bartina en ik hoorden dat Johan overleden was, zaten we in Zuid-Frankrijk. Ik kreeg het bericht via NU.nl, dat was een shock. Ik wist dat hij longkanker had, maar ik wist niet dat het zo slecht ging. Ik had Johan een paar weken daarvoor ook nog gebeld. Maar je weet, dan zei hij dat hij onder behandeling stond van de beste artsen, dat het goed kwam en binnen vijf minuten schakelde hij weer over naar het voetbal.
‘Ik heb het gevoel dat Johan er nog altijd is’
Het was wel schrikken, zo pats boem. Maar er is iets bijzonders. Met veel mensen weet je dat ze er niet meer zijn, maar met Johan heb ik nog altijd het gevoel dat hij er is. Hij is dagelijks nog op de achtergrond aanwezig. Bij beslissingen die ik neem, denk ik nog geregeld hoe hij dat vroeger deed. Ik denk dat ik heel erg mijn eigen karakter heb, maar de goede dingen van Johan heb ik wel overgenomen. Hij was zo bepalend voor mij als voetballer en als trainer. Ik pak bijvoorbeeld weleens spelers aan in de pers. Dat is een bepaalde tactiek, dan heb ik op alle manieren geprobeerd die speler te raken, maar lukt het me niet. Johan kon dat ook doen. Dat heb ik misschien een beetje van Johan overgenomen. Maar over het algemeen moet je spelers verdedigen. Nu Johan dood is, is het dus zeker niet zo dat ik nooit meer aan hem denk. Het verleden was daar te mooi en te groot voor. Danny was ook geweldig voor ons. Ze heeft Bartina echt de weg gewezen. Danny is een wereldvrouw. Ze hield zich heel knap staande naast Johan Cruijff. Ik vind haar een heel krachtige vrouw.”
Bartina: “Danny is echt een vriendin. We woon- den in Barcelona naast elkaar. Ze heeft me geleerd dat ik me anders moest gedragen, wereldser. ‘Je woont nu in een wereldstad. Je gaat die kleine ringen weggooien, je moet grote ringen dragen. Geen kleine planten voor de deur maar grote bakken,’ zei Danny. Voor mijn bevalling moest ik prachtige lingerie aanscha en. ‘Geen oud shirt in het kraambed, maar als een echte chique dame.’ Wij waren niet werelds toen we in Barcelona waren. Ik was een boerin uit Groningen. En als er iets was met de kinderen, stond ze als eerste klaar om te helpen of op een kind te passen.”
Ronald: “Barcelona was zo groots en mondain. Wij zijn door Johan en Danny ook groots geworden. We hebben daar de mooiste tijd van ons leven gehad door het voetbal, het weer en door Johan en Danny. Daarvoor zijn we hem bieden als gezin eeuwig dankbaar.”
Helden Magazine
Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.
