Word abonnee

Tennis

‘Toen was de beer los’

Manon van der Zwaal

Tennis

‘Toen was de beer los’

door: Rob Willemse
10 augustus 2021
3 tot 8 minuten lezen

Gemiste kansen kunnen zich keihard tegen je keren. Dat ondervond Paul Haarhuis in de late avond van 6 september 1991 in New York. Voor het eerst in zijn driejarige carrière stond hij in de kwartfinale van een grandslamtoernooi en zijn tegenstander was de voormalige nummer één van de wereld en publiekslieveling, de toen 39-jarige Jimmy Connors. In de derde ronde had Paul de toenmalige nummer één van de wereld Boris Becker overtuigend verslagen. Dat leidde niet tot overmoed, wel tot zelfvertrouwen, en een 1-0-voorsprong in sets en 5-4 in games tegen Connors. Een memorabele slagen- wisseling, die begon met een door de Amerikaan hoog teruggespeelde bal, bracht een complete ommekeer. Na vier door Haarhuis niet verzilverde smashkansen passeerde Connors de Nederlander schitterend en trok vervolgens – tot groot genoegen van het uitzinnige thuispubliek – de tweede set en ook de wedstrijd naar zich toe: 6-4, 6-7, 4-6, 2-6. Paul Haarhuis blikt dertig jaar later terug. “De US Open is altijd mijn favoriete grandslamtoernooi geweest. New York is een fantastische stad, de beleving van het Amerikaanse publiek is top, mensen leven daar echt mee en ik speelde graag op hardcourt. Bij mijn debuut in 1989 had ik er heel goed gespeeld, John McEnroe in de tweede ronde verslagen en de vierde ronde gehaald. Dus ja, ik had er zin in. In de eerste ronde trof ik Eric Jelen, een Duitser die goed was op snelle banen, maar een te nemen horde. Dat bleek ook. Andrej Tsjesnokov, in de tweede ronde, was een taaiere rakker, een speler die het net als ik ook uren kon volhouden. Daarom had ik me voorgenomen me niet te laten verleiden tot snelle punten. Dan duurde een rally maar 25 slagen en de partij vier of vijf uur. Het werd misschien mijn beste partij van dat toernooi. Amerikaanse vrienden van mijn universiteitsteam die waren komen kijken, zeiden zelfs dat ze het mijn beste wedstrijd ooit vonden. Elk punt was een battlefield. Ik won met 3-1 in sets en ging met vertrouwen naar de volgende ronde. Daarin was mijn te- genstander Boris Becker, de nummer één van de wereld en van de plaatsingslijst. Toch voelde ik me door mijn overwinningen op John McEnroe van twee jaar eerder en nog een aantal top 10-spelers niet kansloos. Ik wist dat ik van iedereen kon winnen en het spel van Becker lag me ook wel: service-volley, korte punten en hij had dan wel een geweldige service en forehand, maar z’n backhand was minder en de mijne juist goed, net als m’n passing. Het plan was hem op de baseline te houden en alles op z’n backhand te spelen.

Helden Magazine

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Delen: