Het zijn roerige tijden voor Rico Verhoeven (33). In april is de première van Black Lotus, de internationale film waarin hij de hoofdrol speelt. Tegelijkertijd revalideert Rico, al tien jaar lang ongeslagen wereldkampioen kickboksen, van een zware knieblessure. Daarnaast is hij ook nog succesvol ondernemer én vader. Helden ging op bezoek bij de duizendpoot. Rico de kickbokser Het zweet gutst nog van zijn lichaam. Rico Verhoeven heeft er samen met vriendin Naomy net een trainingssessie opzitten in de gym in zijn huis in Halsteren. Dennis Krauweel, al zeventien jaar zijn trainer, steun en toeverlaat, zit aan de keukentafel, terwijl Rico naast hem nog staat uit te hijgen. Het is een gezellige drukte in huize Verhoeven. Het is vakantie en dochters Mikayla, Jazlynn en zoon Vince uit zijn eerdere relatie zijn aan het spelen. Op de tv in de keuken worden tekenfilms vertoond. Op de grond ligt het spel Twister. Normaal gesproken speelt Rico ook een potje mee met de kids, maar voorlopig zit dat er even niet in. Hij is aan het revalideren van een zware knieblessure, die hij rond de jaarwisseling opliep tijdens de training. Rico, al tien jaar lang ongeslagen als wereldkampioen kickboksen, hoopte zijn titel voor de twaalfde keer met succes te verdedigen tegen de Kroaat Antonio Plazibat, maar dat gevecht moest worden uitgesteld. “Die knie lag goed aan diggelen,” zegt Rico nadat hij snel heeft gedoucht en zichzelf in een zwart trainingspak heeft gestoken. “Dat je lichamelijk niet kunt doen wat je gewend bent, is frustrerend, maar zwaarder is wat er mentaal gebeurt.” Hij heeft op bijna 34-jarige leeftijd wel vaker moeten herstellen van fysiek ongemak. Denk alleen al aan de jaap in zijn gezicht tijdens zijn laatste gewonnen titelgevecht tegen Jamal Ben Saddik waardoor zijn eigen telefoon hem niet eens meer herkende. “Ik denk dat ik wel weet wat pijn is, heb vaak genoeg dingen gebroken in mijn handen en benen en ben weleens in het ziekenhuis geweest, maar dit was een heel andere pijn. Dit is de eerste keer dat ik echt geopereerd moest worden: het was heel intens en pijnlijk, mentaal een heel andere uitdaging.” 'Ik durf te zeggen dat het verschil in die wedstrijd tegen Ben Saddik, toen mijn oog er bijna uit viel, was dat ik durfde te sterven in de ring' Hij klopte ook aan bij collega-sporters, vertelt Rico. “Ik heb Memphis Depay meerdere malen aan de telefoon gehad, hij heeft ook met een zware knieblessure te kampen gehad. Patrick Kluivert heb ik ook gesproken. En ik heb meteen contact gezocht met een van de beste fysiotherapeuten uit het vak, met wie ik al langer samenwerk en die veel topsporters behandelt. Fijn om met hen te kunnen sparren en de mentale uitdagingen te bespreken.” Zeker in de periode vlak na de operatie, waarin hij bijna niet mocht en kon bewegen, had hij het zwaar. “Ik ging twijfelen aan mezelf. Doe ik dit al te lang? Word ik te oud? Is het tijd om te stoppen? Allemaal vragen die opkwamen doordat ik ging twijfelen aan m’n lichaam. Ik ben zeker bezig geweest met de gedachte: wat als ik het dadelijk niet meer kan opbrengen? Normaal gesproken trigger ik mezelf door keihard te trainen, mezelf letterlijk te pijnigen. Als ik het mezelf lichamelijk zo zwaar maak, trigger ik mezelf mentaal. Toen ik niet kon trainen, moest ik op zoek naar andere manieren om mezelf mentaal uit te dagen. Ik ben in die periode vaak in een ijsbad gaan zitten om mezelf te pijnigen. En dan niet voor een minuutje, nee, ik ging er zes of zeven minuten in. Als ik zat te shaken in het ijskoude water dacht ik: Rico, je gaat er mooi niet uit, dit is de enige manier waarop je je nu lichamelijk en mentaal kunt pijnigen en triggeren.” Hij kreeg ook mentale hulp, verklapt hij. “Binnen mijn team is er ook iemand die mij mentaal coacht. Daarnaast maak ik de laatste jaren gebruik van een psycholoog, met wie ik eens in de zoveel tijd praat. De ene periode klop ik wat vaker aan, de andere minder. Er gebeurt veel in mijn leven, die emmer vult zich continu. Op het moment dat die dreigt over te lopen, is het fijn dat er iemand is die kan helpen hem te legen.” Hij geeft meteen toe dat de reden waarom hij al zo lang te boek staat als King of Kickboxing het feit is dat hij mentaal sterker is dan de concurrentie. “We zijn allemaal sterk, groot en fit. Ik hoor vaak mensen zeggen: ‘Rico is fitter dan de rest.’ Het is niet dat ik een of ander wondermiddel heb om fitter te zijn dan de anderen, hoor. Onzin. Het enige wondermiddel zit tussen mijn oren. Ik durf te zeggen dat het verschil in die wedstrijd tegen Ben Saddik, toen mijn oog er bijna uit viel, was dat ik durfde te sterven in de ring. Neem het tweede gevecht tegen Badr Hari. Hij tikte me aan, ik zakte door m’n benen. Voor de rest had ik niet veel schade. Ik stond weer op. Op zulke momenten denk ik: de wedstrijd is pas gevochten als de vijf rondes voorbij zijn. Het gevecht is nooit beslist voordat de laatste bel klinkt, zo kijk ik er altijd naar. Iemand kan zijn tegenstander zwaar domineren, maar met één hoge trap kan het afgelopen zijn. Daar moet je continu beducht op zijn. En voor mij geldt: als ik in de ring sta, houd ik er nooit een andere agenda op na. Ik doe het niet om bekendheid of meer geld te verdienen. Het zijn lekkere dingen die erbij komen, hoor, maar het heeft nooit mijn prioriteit. Voor mij is het: ik wil laten zien dat ik de allerbeste ben. Dat is de enige drijfveer en de enige manier waarop ik mezelf al die jaren kan pushen.” De revalidatie is in volle gang, hij kan zijn lichaam weer pijnigen tijdens de intensieve trainingen. Maar voorlopig zie je Rico nog niet terug in de ring. Kickboksbond Glory maakte onlangs bekend dat Plazibat in juni gaat vechten om de zogenaamde interim-titel, terwijl Rico ook zijn kampioensring behoudt. Als hij weer topfit is, kan hij het opnemen tegen de interim-kampioen. “Ik vind dat een heel goede oplossing. In de media werd geroepen dat ik mijn titel moet gaan delen, maar dat is helemaal niet waar. In mijn volgende match zal ik mijn titel verdedigen tegen de winnaar van dat gevecht.” Glory kondigde ook aan een jaarlijks toernooi te willen organiseren waarbij acht zwaargewichten het tegen elkaar opnemen. “Echt een topidee,” zegt Rico, “het geeft weer wat reuring binnen de divisie en een mogelijkheid voor een nieuwe zwaargewicht om zichzelf in de spotlights te vechten. Wellicht komt er ooit een moment dat ik denk: ik wil mezelf nog één keer bizar triggeren en ik doe ook mee aan dat toernooi, maar dat is voorlopig niet het geval. Hopelijk kan ik in oktober mijn titel verdedigen en eind van het jaar is dat nieuwe toernooi. Daar zal dan weer een titeluitdager uit kunnen komen.” Rico op social Hij is gewend dat mensen een mening over hem hebben, staat al jaren aan de top, laat zijn gezicht geregeld zien in talkshows, ook roddelbladen hebben hem ‘ontdekt’. “Ik leef al jaren in een glazen huis, ja,” erkent hij. “Als mensen mij zien rijden in telkens een andere dikke auto, denken ze: hij gooit al zijn geld stuk aan auto’s, kijk hem nou dik doen. Dat ik in een autobedrijf ben gestapt, waarvan ik mede-eigenaar ben en waardoor ik de mogelijkheid heb om vaak van auto te wisselen, weten ze niet. Ach, dat is nu eenmaal de manier waarop mensen vaak naar anderen kijken. Ik probeer altijd overal juist een positieve draai aan te geven. Als iemand een kast van een huis koopt of ik zie iemand rondrijden in een Ferrari, dan denk ik juist: mooi man, daar zal je hard voor gewerkt hebben. Dat is een heel andere benadering. Ik probeer mijn succes ook altijd te delen met mensen. Ik vind het heel belangrijk om mensen blij te maken, probeer hen te motiveren en te steunen. En ik wil zoveel mogelijk delen. Zo sta ik in het leven. Ik train al jaren met Benny Adegbuyi, hij behoort tot de top vijf bij Glory en ik heb ook al twee keer een titelgevecht tegen hem gehad. Ik hoor geregeld: ‘Waarom ga je dan met je concurrent trainen, zijn doel is jou te verslaan.’ Maar doordat wij samen trainen worden we allebei beter, dat is mijn positieve mindset.” Helden Magazine 66 Het eerste gedeelte van het verhaal van Rico Verhoeven komt voort uit Helden Magazine 66. De 66ste editie staat in het teken van ‘nieuwe Helden’. Op zijn 28ste heeft Nyck de Vries een stoeltje in de Formule 1 bemachtigd. Helden ging bij hem langs in Monaco en sprak hem over het bizarre leven dat hij leidt. In deze editie lees je ook een uitgebreid interview met Daphne van Domselaar. Bij het EK van 2022 werd de doelvrouw van FC Twente gebombardeerd tot nieuwe held en is nu de eerste keeper van Nederland. Daarnaast spraken we met Xavi Simons, wie al sinds jongs af aan in the picture staat én breekt marathonloopster Nienke Brinkman record na record. Verder in Helden 66 interviews met de trainer van Feyenoord: Arne Slot, de winnaar van het tennistoernooi van Rosmalen: Tim van Rijthoven, goede vrienden en wielrenners: Fabio Jakobsen en Julius van den Berg, één van de kroonjuwelen van Ajax: Kenneth Taylor én paralympisch zwemkampioene: Chantalle Zijderveld. José de Cauwer is oud-renner en wieleranalist van de VRT. Een gesprek over onder meer Mathieu van der Poel, Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard. Klaas-Jan Huntelaar blikt terug op de koninklijke avond in Madrid. Victoria Koblenko spreekt paralympisch wielerkampioen Tristan Bangma. Als laatste verteld Nouchka Fontijn in ‘De dag dat alles misging’ dat ze dacht dat ze wereldkampioen was én Fenna Kalma is de aanstormende spits van de Oranjevrouwen. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 66 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Hij werd al vijf keer wereldkampioen, maar staat ook alweer een paar jaar droog wat individuele hoofdprijzen betreft. Om gek van te worden, vindt Raymond van Barneveld. Met Victoria Koblenko spreekt hij in aanloop naar het WK darts (13 december-1 januari) over de pijn van verliezen, stress en diabetes. En hij filosofeert over stoppen met darts. “Er is een burn-out bij me vastgesteld.” “Ik ben al drie jaar aan het nadenken. Ik zoek in mezelf antwoord op de vraag: waarom nog? Ik ben al jarenlang amper thuis. Dat valt me steeds zwaarder, zeker doordat ik al een tijd geen grote prijzen meer win,” zegt Raymond van Barneveld, de man die darts in Nederland op de kaart zette en vijf keer wereldkampioen werd. “Telkens krijg ik weer die bokshand ­ schoen op m’n kin, elke keer moet ik die nederlaag weer verwerken. Telkens weer die pijn, dat ben ik zat. Tegelijkertijd is de kick om dat podium op te gaan er nog. Reizen naar de andere kant van de wereld en daar aanbeden worden went nooit. Maar uiteindelijk moet je van binnen happy zijn. Neem de avonden waarop we voor de Premier League in Ahoy spelen, dan ben ik een gelukkig mens.” Je wordt een jaar lang gevolgd voor een documentaire op RTL 7 die tijdens het WK te zien is op tv. Gaan we je zien zoals we je nog niet kennen? “Veel mensen denken dat ik zomaar dat podium kom oplopen en even m’n kunstje doe. Maar zo is het niet. Ik wil mensen een inzicht geven wat er allemaal komt kijken bij het leven dat ik leid.” STRESS Hoe ziet voor jou een ongelukkige avond eruit? “Na afloop van een nederlaag zit ik vaak vol ongeloof. Er zijn talloze avonden dat ik bij het ingooien veertig of vijftig keer 180 gooi. Eenmaal op het podium lukt me dat vervolgens één of twee keer. Je hebt op het podium natuurlijk allerlei issues. De verlichting is anders, je hebt te maken met luchtverplaatsing en je voelt de stress van het moeten. Darts blijft een mentaal spel. Ik heb ongelooflijk veel avonden gehad dat ik na een wedstrijd op mijn hotelkamer lag en me afvroeg wat er was gebeurd. Vroeger waren er maar een paar tegenstanders tegen wie ik in de problemen kon komen, nu lijkt het of iedereen voor mij een lastige tegenstander is. Het is alsof ik m’n concentratie niet vast kan houden. Hoelang wil ik mezelf nog pijnigen? Ik heb heel mooie dingen gedaan, maar het lijkt niet meer te lukken.” 'Hoelang wil ik mezelf nog pijnigen? Ik heb heel mooie dingen gedaan, maar het lijkt niet meer te lukken’ Waarom niet? “Ik ben 51, heb al een paar jaar diabetes. Dat helpt natuurlijk niet mee. Tijdens een partij komt het voor dat ik me het ene moment heel lekker voel. Dan heb ik het gevoel dat ik 38 ben. Maar vijf minuten later kan ik me ineens voelen als iemand van 83. Als men dit leest, zijn er vast mensen die denken: hij heeft weer wat te zeiken. Maar misschien is mijn diabetes niet door verkeerde voeding ontstaan, maar door de stress.” Hoe voer jij jouw strijd met ‘sluipmoordenaar’ diabetes? “Ik probeer nog steeds op m’n gewicht te letten, maar tegenwoordig wil ik af en toe ook gewoon iets kunnen snacken. Ik ben in zeven jaar dertig kilo afgevallen, heb er alles aan gedaan, maar de diabetes blijft. Koude handen, tintelende vingers, wazig zicht. Dat is een ramp. Ik ben nu dus van mening dat het door spanningen komt waarmee ik te maken heb tijdens wedstrijden. We hebben met een soort scanner gemeten hoe hoog m’n stressniveau was op het podium. Dat was drie keer hoger dan normaal. Als ik vier dagen achter elkaar moet spelen, dan heb ik te maken met heel veel stress. Het lichaam reageert daar gewoon op. Als je dan ook nog bedenkt dat ik zo’n beetje 48 van de 52 weken per jaar op pad ben...” Helden Magazine 44 Het eerste gedeelte van het verhaal van Raymond van Barneveld komt voort uit Helden Magazine 44 waar Kjeld Nuis de cover siert. Nuis is de Held van het Jaar geworden. De tweevoudig olympisch kampioen kent ook de andere kant van de medaille. Verder in de 44ste editie van Helden, Tom Dumoulin over zijn successen, de Tour en de Giro, Virgil van Dijk de aanvoerder van het vernieuwde Oranje en Liverpool, schorttrackster Suzanne Schulting, tennisster Kiki Bertens, de winnaar van de Ronde van Vlaanderen Niki Terpstra, handbalster Yvette Broch, schaatser Sven Kramer, de successen van de Nederlandse sportvrouwen, zwemmer Nyls Korstanje, bokser Peter Müllenberg, voetballer Davy Klaassen, en Frenkie de Jong en vriendin Mikky ontmoeten Wendy Rommedahl. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Hij is wereldkampioen, zijn biografie vliegt over de toonbank, hij was te zien in College Tour en andere tv-programma’s, lanceerde zijn eigen app en hij leende zijn stem aan stier Ferdinand in de gelijknamige animatie lm. Kortom, Rico Verhoeven is hot. Victoria Koblenko zocht de wereldkampioen kickboksen op en ging de verbale strijd met hem aan. We acteren de stare down, staan tegenover elkaar en kijken elkaar streng en diep in de ogen aan. Ik krijg tijdens de psychologische oorlog toestemming om te knipogen, waardoor ik Rico Verhoeven uit z’n concentratie breng. De wereldkampioen kickboksen herstelt zich snel. Er zijn weinig topsporters die op hun 28ste instemmen met een biografie. Was dat een van de dromen voor na het winnen van de wereldtitel? “Het lag niet in de planning, het boek kwam gewoon op ons pad. Ik voelde dat ik graag wilde laten zien wie ik ben, waar ik nu ben en hoe ik er gekomen ben. Ik heb wel wat te vertellen nu.” Dat vinden meer dan vijftigduizend mensen kennelijk ook. Het boek dat Leon Verdonschot schreef, leest als een filmscript. “Gelukkig wel. Kijk, misschien dat ik over tien jaar nog een boek schrijf. Maar nu raak ik een hoop jonge mensen, die ik dan misschien niet zou raken. Ik inspireer jongeren die niet lekker in hun vel zitten of geen fijne jeugd hebben gehad. Ik laat zien dat het niet uitmaakt, omdat je zelf je eigen toekomst bepaalt. Dat is de insteek van het boek.” Er staan zoveel openhartige openbaringen en inzichten in dat elk interview haast overbodig lijkt. Toch ben je met een gigantisch media-offensief bezig. Dat is niet alleen goed voor het merk Rico Verhoeven, maar ook voor de sport als geheel. Al zien sommige mensen het helaas nog steeds als een ordinair potje straatvechten. “Ik laat zien dat je niet per se van de straat hoe te komen om deze sport goed te kunnen beoefenen. Of dat je alleen slechte dingen meegemaakt moet hebben om erin te rollen. Natuurlijk heb ik ook moeilijke dingen meegemaakt, maar die zijn binnen de privé sfeer gebleven. Ik kan laten zien dat ik een normale jongen ben, die wel kan vechten. Daardoor wordt kickboksen hopelijk meer als sport gezien dan als ‘gewoon’ vechten.” Wat als je moet kiezen tussen de langstzittende kampioen of de langste rij ongeslagen wedstrijden? “Dat is heel makkelijk. We noemen al die wedstrijden wel een pannenkoekenberg. Wat heb je eraan? Kampioenen worden legendes. Een kampioen laat iets achter, die gaat de geschiedenis­ boeken in.” Vorige week lanceerde je een app om ook in digitale zin een legacy na te laten. Je droom is dingen doen die geen kickbokser ooit heeft gedaan. Is de app daar een voorbeeld van? “Ik kreeg van heel veel mensen de vraag hoe ik in shape blijf. Dat was reden voor me om het platform Winners Workout te ontwikkelen. Met de app hoop ik Nederland in beweging te krijgen en mijn visie op sporten over te brengen. Het is geen afslank­app en het is ook niet bedoeld om meer spierballen te kweken. Dat kan uiteindelijk wel gebeuren als je de app gebruikt, maar dat zie ik als ‘bijproduct’. De insteek is Nederland fitter maken door video’s van goede oefeningen te laten zien en gezonde recepten te delen.” Een investering in de volksgezondheid, maar ook een beetje in het leven na het kickboksen? “Ja, dit zou zomaar iets kunnen zijn waarmee ik mijn pensioen kan halen.” BV RICO Je zegt in je boek een keer tegen een ondernemer: ‘Was ik maar slim, dan hoefde ik niet te vechten voor mijn geld.’ Die zin kwam wel even binnen bij me. “Dat was geestig bedoeld, hoor.” Maar je timmert nu wel aardig aan de weg buiten de ring. Laatst maakte het AD een artikel over de BV Rico. “Ik was daar niet van gecharmeerd. Omdat er te veel aannames in stonden. Er werden sponsordeals genoemd met totaal verkeerde schattingen en sommige sponsors werden jammer genoeg helemaal niet genoemd. Dat verhaal gaf een vertekend beeld van de realiteit.” Hoeveel procent van jouw inkomsten komen nu al van activiteiten buiten de ring? “Dertig procent, denk ik. Het grootste deel verdien ik nog steeds aan de wedstrijden. Het zou ideaal zijn als dat percentage inkomsten buiten de ring kan groeien door het boek, de app, merchandise en clinics. Fifty fifty zou ideaal zijn.” Stel, je zou morgen je geld kunnen verdienen als acteur, zou je die overstap dan serieus overwegen? “Ik wil eerst nog een sportieve legacy nalaten. Ik wil de langstzit­tende kampioen worden, met de meeste overwinningen. Daarna zou ik eerst alleen nog de grote wedstrijden willen vechten. En als ik met acteren echt rollen kan krijgen die er toe doen... Dan komt het vechten op een gegeven moment op het tweede plan. Kijk, ik doe aan kickboksen omdat ik het leuk vind om de allerbeste te zijn. Het was mijn droom om dat te worden en dat ben ik nu. Zolang ik deze sport doe, wil ik kampioen blijven, maar áls ik de kans zou krijgen om echt m’n brood te verdienen met mooie rollen, dan is het zeker het overwegen waard om over te stappen.” Je kreeg een rol aangeboden in de hitserie Smeris als gay hitman. Waarom durfde je die rol toch niet aan? “Als ik meer ervaring had gehad als acteur, dan was zo’n rol helemaal geen probleem. Want als ik al een paar rollen gespeeld had, was dat juist een manier om te laten zien: dat kan ik ook. Maar als eerste rol leek het me niet slim.” Het ligt voor de hand dat juist in jouw sport dat zou kunnen leiden tot opmerkingen van tegenstanders en spreekkoren die je concentratie niet ten goede zouden kunnen komen. Zou je zo’n rol na je sportcarrière wel durven spelen? “Misschien dat ik het nu zelfs al wel zou doen. Ik ben nu een paar stapjes verder en als men me ermee zou pesten, dan zou me dat op dit moment in mijn leven en carrière niets doen, denk ik. Ik ben nu mentaal klaar om zo’n rol te kunnen spelen. Sterker, ik zou er heel veel van leren.” ‘Als ik de kans zou krijgen om echt m’n brood te verdienen met mooie rollen, dan is het zeker het overwegen waard’ HEFTIG Wanneer was je voor het laatst overmoedig? “Een paar jaar geleden had ik een wedstrijd in China waarvan ik dacht: dat doe ik wel even tussendoor. Mijn tegenstander was oké, maar niet top. Maar er was thuis veel aan de hand. Mijn vrouw was hoogzwanger, ze was begin januari uitgerekend en moest naar het ziekenhuis. Toen werd ik even teruggefloten en op m’n plaats gezet in de ring. Ik moet dit spel serieus nemen, er worden serieuze trappen uitgedeeld. Ik heb een zware voorbereiding, iedereen lijdt eronder, ook m’n gezin. Ik verplicht mezelf altijd scherp te zijn en nooit iemand te onderschatten.” Van onderschatten was bij het gevecht met Badr Hari geen sprake. Je trainers hadden in hun carrière nog nooit een vibe meegemaakt zoals voorafgaand aan die wedstrijd. Je vecht dan op twee fronten, binnen en buiten de ring. Tegen Badr en tegen alles wat om Badr heen hangt. Wanneer krijgt hij een herkansing? “Hopelijk heel binnenkort.” De biograaf van Badr Hari labelde het publiek bij kickbokswedstrijden als ‘crimineel’. Dat helpt de reputa- tie van de sport niet. Is het een missie van je om dit imago bij te schaven? “Weet ik niet. Ik laat gewoon graag zien dat als je hard werkt en goed traint, iedereen dit kan.” Is het raar dat het lijkt alsof agressie de basis is van de sport? “Het is gecontroleerde agressie, dat is totaal iets anders.” Een bijtende voetballer is een grotere uitzondering dan een spugende kickbokser of iemand die je na afloop weigert te feliciteren. Wat sportiviteit in de ring betreft, is er nog een inhaalslag te maken. “Maar het is natuurlijk ook een heel emotionele sport...” Maar jij lijkt juist een meester in het jongleren van je emoties. Zou het kunnen zijn dat de emotionele rollercoaster waarin je verkeerde met je vader, met wie je een tijd geen contact had, een cadeau is geweest om die eigenschap te perfectioneren? “Ik zou het zeker geen ‘cadeau’ noemen, eerder een harde les. Ik denk dat ik er op de juiste manier mee om ben gegaan, maar ik weet niet of iedereen dat had gekund. Er zijn heftige dingen gebeurd, waardoor sommige prestaties de andere kant op hadden kunnen vallen en ik misschien niet de Rico had kunnen worden die ik nu ben. Gelukkig heb ik de hele situatie met mijn vader om kunnen draaien in iets positiefs.” Jouw vader introduceerde je in de sport en trainde je totdat hij je niet meer beter kon maken. Je stond toen voor een zware beslissing om je vader niet meer deel uit te laten maken van je professionele team. Dat loyaliteitsconflict heb je als ‘brandstof’ gebruikt om door te pakken in de sport, helaas ten koste van de relatie met je vader. “Ik denk dat de dingen die gebeurden met mijn vader mij hard hebben gemaakt. Ik heb geleerd meer voor mezelf te kiezen en me beter af te sluiten. De discussies die we hadden voor wedstrijden hebben me geholpen alleen maar te focussen op de prestatie, ongeacht wat er om me heen gebeurde. Dat af kunnen sluiten is nu wel een van mijn grootste krachten.” Het respect voor je overleden vader valt van elke pagina in jouw biografie af te lezen en ik denk dat niemand het droog kan houden bij het hoofdstuk waarbij je liggend op zijn borst afscheid van hem moet nemen. Je vrouw heeft een grote rol gespeeld in jullie uiteindelijke toenadering. Wat is het recept van jullie liefde? “Je moet elkaar aanvoelen. Je moet begrijpen waarom je een leven met elkaar gaat doorbrengen. Zo’n besluit is niet alleen van: je bent lekker en leuk. Er zit zoveel meer achter. Mijn vrouw is mijn beste vriend. Je komt dingen tegen, zowel in je relatie als om je heen, die heftig zijn en dan is het belangrijk om niet op te geven. Liefde bestaat uit zoveel meer dan uit één ding. En je moet je ook allebei kunnen blijven ontwikkelen. Ik ben zoveel dingen tegelijk aan het doen nu, maar het is net zo belangrijk dat mijn vrouw ook de dingen kan blijven doen die ze wil. Het moet niet zo zijn dat de een de ander voorbij gaat, dat de een geen ruimte krijgt doordat de ander die neemt.” Je was al vader van twee dochters en hebt sinds kort ook een zoon. Wat zou je willen overdragen op jouw zoon wat je meeneemt uit de relatie met je vader? “Ik hoop dat ik naar hem luister, naar zijn gevoel. En dat hij vanuit zijn gevoel met mij kan communiceren. Mijn vader dramde zijn visie en mening door en dat wil ik anders doen.” Hoe leg je aan de kinderen uit wat voor werk je doet? “Toen de oudste nog klein was, zeiden we: ‘Papa moet boem­boem doen.’ Maar dat begreep ze ook wel. We hadden toen weinig geld, ze ging vaak met me mee naar de sportschool. Ze zat op een kleed met wat speeltjes in de ring, terwijl ik buiten de ring aan het trainen was. En nu is papa gewoon wereldkampioen! Alle dingen om het kickboksen heen, maken het voor de kinderen weleens lastig...” Ze vragen zeker: ‘Papa, moet je nu weer op de foto?’ Lachend: “Ja, dat hoort tegenwoordig bij papa z’n werk. Mensen zijn enthousiast om papa te zien, omdat papa goed kan boksen en nu op tv komt. Dat enthousiasme moet en wil ik omarmen. Ik mag ook niet vergeten dat ik succesvol ben door al die enthousiaste mensen. Alles gaat nu goed: de sport, de merchandise... Ik kan daar maar beter heel dankbaar voor zijn.” Helden Magazine Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Zijn eerste wereldtitel won Raymond van Barneveld op 11 januari 1998. De wereld is veranderd de afgelopen twintig jaar. En ook de darter is dat: hij is vijftig, opa, heeft suikerziekte en is tegenwoordig de underdog. Andere dingen zijn nog hetzelfde: zoals de pijn van een nederlaag. In aanloop naar het WK (14 december-1 januari) blikt de vijfvoudig wereldkampioen terug. GEKKENHUIS “Ik gooide die 76 met m’n laatste pijlen op 11 januari 1998 en daarna viel ik op m’n knieën. Mijn leven was voorgoed veranderd. In 1995 had ik de finale van de Embassy gehaald. Het was mijn droom om profdarter te worden, maar die eindstrijd halen was niet voldoende, ik moest ’m winnen. Ik was twee jaar best gefrustreerd. Af en toe werd ik gebeld om een demonstratie te geven, maar mijn baan als postbode kon ik niet vaarwel zeggen. Bij de PTT dachten ze met me mee, hoor. Ik hoefde op zaterdagen niet te werken en later ook niet meer op maandagen, zodat ik zo goed mogelijk met m’n sport bezig kon zijn. Dat ik niet altijd aanwezig was, zorgde ook voor wat ergernis bij collega’s. Ik werd voorgetrokken, vonden ze. Zal wel, maar ik maakte de PTT in die tijd ook populair. In december 1997 was ik nog heel druk met de post in aanloop naar de kerstdagen. Nietsvermoedend bracht ik die dagen m’n laatste bundel post weg. Na de Embassy-titel kon ik wél prof worden. Brandstaff bood zich aan als hoofdsponsor. Met mijn manager Ad Schoofs en goede vriend en caller Albert John, die in 2002 om het leven kwam bij een scooterongeluk, gingen we in een busje het hele land door. Ik opende winkeltjes, kwam langs op bedrijfsfeesten en werd gevraagd op te komen dagen bij beurzen. In 1999 werd het helemaal een gekkenhuis. Er was geen voetbal op tv, miljoenen stem- den af op de Embassy. En ik won opnieuw een zenuwslopende finale met 6-5. Het leek wel of ik in m’n eentje The Beatles was. Niet normaal wat een mensenmenigte op Schiphol toen ik terugkwam. En nu zijn we twintig jaar verder. Mijn vader zei altijd: ‘Als je eenmaal kinderen hebt, gaat het leven twee keer zo hard.’ Nou, als je succes hebt in het leven, vliegt de tijd ook. Ik mis die tijd van twintig jaar terug. Het plezier, de lol. Ik ben vijftig, maar heb nergens tijd voor. Niet voor m’n gezin, vrije tijd heb ik amper, vakanties gaan eraan onderdoor. Het is zwaar. Mensen denken vaak: wat klaagt die Van Barneveld nou, hij heeft toch geld zat? Leuk, dat geld, maar het is ook fijn als je de kans krijgt om er leuke dingen mee te doen. Van de 52 weekenden in het jaar, ben ik er zo’n beetje 48 van huis.” ‘Best moeilijk dat het niet meer allemaal om mij draait. Vroeger was ík de man, wilde iedereen met míj op de foto’ UNDERDOG & VAN GERWEN “Jarenlang heb ik op een onverharde weg vol keien en kuilen gereden. Voor alle andere darters heb ik de weg geasfalteerd. Ik ben de pionier, heb nooit anderen om advies kunnen vragen, rij nog altijd op die onverharde weg. Ik vind het best moeilijk dat het niet meer allemaal om mij draait. Vroeger was ík de man, wilde iedereen met míj op de foto. Als ik nu naast Michael van Gerwen, Phil Taylor of Gary Anderson sta, sta ik er een beetje verloren bij. Iedereen is met hen bezig. Nu is Michael de grote man en ik ben de underdog. Ik herken veel van mezelf in hem. Mike is een slimme jongen, heeft huisjes gekocht met het geld dat hij verdient, geïnvesteerd. Ik beschouw Michael wel als een vriend van me, ben laatst ook op zijn babyfeestje geweest, heb ik kleertjes voor de kleine meegenomen. Ja, Mike heeft het prima voor elkaar. Prachtig huis, gigantische tuin. Het geld komt met bakken binnen, hij verdient een miljoen per jaar. Jaloers... dat is niet het juiste woord. Maar toen ik m’n eerste wereldtitel won, kreeg ik daar 32.000 pond voor, terwijl de wereldtitel nu 400.000 pond oplevert. Dan denk ik, was dat twintig jaar terug maar zo. De stap om profdarter te worden is nu veel kleiner door de verdiensten. Ja, en als ik dan de nieuwe generatie, die is opgegroeid met smartphones, zie... ‘U’ zeggen is er niet meer bij. Hoe vaak ik door jeugdspelers word toegesproken met ‘jij’. Dan zeg ik: ik heb niet met je in de klas gezeten, vriend, ben vijftig, zeg gewoon netjes u of meneer. Ik was veel meer onderdanig, had respect voor de spelers die veel hadden bereikt. Ik heb altijd in mezelf geïnvesteerd, ben Engelse lessen gaan nemen, zodat ik me beter kon presenteren. Dat leverde weer sponsors op. Veel van de jonge jongens zie ik daar niet over nadenken. Ik begrijp het niet. Zoals er ook nog jongens zijn die roepen dat ze als voorbereiding op een BDO-toernooi een paar biertjes pakken. Killing! Dan denk ik: ben je alleen maar aan het slapen geweest? Ik heb jarenlang geprobeerd dat stempel van die drank ervanaf te krijgen. Door dat soort domme uitspraken blijven mensen roepen dat darts geen topsport is. Michael heeft nu wat ik had, maar hij werkt er óók keihard voor. Heel knap wat hij laat zien. Phil Taylor voor laten gaan, dat heb ik in de loop der jaren wel moeten en kunnen accepteren. Maar ik had er nooit bij stilgestaan dat er een Nederlander zou komen die Phil en mij voorbij zou gaan. Ik ben nu ook nog eens de nummer twee van Nederland... Helden Magazine 39 Het eerste gedeelte van het verhaal van Raymond van Barneveld komt voort uit Helden Magazine 39 waar Tom Dumoulin de cover siert. Dumoulin won de Giro en de wereldtitels tijdrijden met de ploeg en individueel. In het extra dikke nummer is er daarnaast volop aandacht voor onder meer de aankomende Winterspelen in Pyeongchang en een terugblik naar het sportjaar 2017. Verder in de 39ste editie van Helden, Europees kampioen, beste voetbalster van Europa en de wereld Lieke Martens, wielrenster Anna van der Breggen over haar wens: de regenboogtrui, Richard Krajicek over uitvliegende kinderen, coachen en het ABN AMRO WTT, schaatser Sven Kramer, schaatsters Ireen Wüst en Irene Schouten, alpineskiër Maarten Meiners, voetbaltrainer Peter Bosz, de Nederlandse bobsleemannen, shorttrackster Suzanne Schulting, oud-keeper Patrick Lodewijks, Henk Grol, Dione Housheer, Anish Giri en Wendy Rommedahl. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.