Judo
Hoe gaat het eigenlijk met Cor van der Geest? Vroeger kon je niet om de zeer extroverte judocoach, die onder anderen zijn eigen zonen Dennis en Elco naar succes leidde, heen. Nu is het al ruim zes jaar opvallend stil rond de Haarlemmer.
Zit Cor van der Geest tegenwoordig achter de geraniums? “Wat? Nee, zeker niet!” reageert hij. “Ik heb geen geranium gezien. Wel mijn bed, want we zijn vlak na Londen, mijn laatste Olympische Spelen, met het bouwen van onze nieuwe sportschool begon nen en ik heb volle kracht meegeholpen. Dus was ik elke dag gesloopt. Ik ben de jongste niet meer.” Van der Geest is inmiddels 73. Hij zorgde er ruim twee decennia voor dat judo aandacht kreeg. Als coach leidde hij verscheidene sporters, onder wie zijn zonen Dennis en Elco, naar succes en viel hij op door zijn fanatieke manier van coachen en ongezouten uitspraken. Maar sinds hij eind 2012 vertrok als technisch directeur van de judobond is het opval lend stil rond de roerganger uit Haarlem.
Het blijkt een bewuste keuze, want het judo volgt hij nog steeds. “Natuurlijk erger ik me aan heel veel dingen, wat denk je? Ik krijg geregeld verzoeken voor interviews of om in een praatprogramma iets te roepen. Ik heb één keer iets gezegd, na een WK waarbij we als Nederland helemaal niks haalden. Dat gebeurde in mijn tijd nooit. Ik vroeg me dus af wie er op dat resultaat afgerekend kon worden. De naam van bondscoach Maarten Arens heb ik niet genoemd, maar hij heeft het me toch vreselijk kwalijk genomen. Dan kan ik maar beter niets meer zeggen.”
Cor, de jongste van acht kinderen van een groenteboer, zat op een internaat in Voorhout, toen hij met judo begon. In 1971, op zijn 25ste, nam hij de failliete inboedel van de vereniging Kenamju over. “Dat was in een sportschooltje van 600 vierkante meter op de Gedempte Oude Gracht in Haarlem,” vertelt hij. “Na ruim veertig jaar vond ik het wel mooi geweest. Er viel daar op die plek niets meer uit te bouwen.
‘Maarten Arens was mijn protegé. We hebben weinig contact meer. Als we elkaar zien, geven we elkaar een hand, meer niet. Dat doet me veel verdriet’
Toen zei Elco, mijn jongste zoon, dat hij wel wilde doorgaan met die sportschool. Jongen, dat gaat niet, heb ik hem gezegd, het heeft daar geen toekomst. Ik ben op zoek gegaan naar een ander onderkomen. We hebben jaren gezocht. Ik vond het gebouw waarin we nu zitten. Ik beschouw dat als het cadeautje van mijn leven. Het zijn drie panden bij elkaar, in totaal 2500 vierkante meter. Er zat onder meer een plasticfabriek in.
We hebben nu 4000 leden, zo’n 400 kinderen op zwemles. Elco heeft de leiding. Hij heeft het geweldig opgepakt. Het was afwachten of het zou lukken. Over mijn andere zoon, Dennis, heb ik me nooit zorgen gemaakt. Hij doet prachtige dingen, onder meer op televisie. Daar kijken mijn vrouw Els en ik vol trots naar. Dennis blijkt meer van zijn vader te hebben dan ik had gedacht. Hij pakt ook mensen vast.” Het waren spannende tijden, zegt Cor.
“Deze sportschool is een miljoenenproject. ING ging niet mee, de Rabobank ging niet mee, ABN AMRO wilde wel, maar niet voor alles. Een vriend van mij, Rob van de Voort, heeft mij er bovenop een flinke lening verschaft. Ik heb trouwens nooit echt wakker gelegen over het geld. Ik geloof erg in mezelf en dit project zat gewoon goed in elkaar.” Bijzonder is dat voor de nieuwe sportschool de naam Kenamju is aangehouden, in plaats van Van der Geest Sport of iets dergelijks. “We hebben het er lang over gehad, Dennis, Elco en ik. Onze eigen naam is ook bekend. Maar we vonden dit uiteindelijk toch het beste. Kenamju is een merk.” Buitenstaanders denken vaak dat Kenamju een naam uit Japan is, de bakermat van het judo. Maar het is een afkorting van Kennemer Amateur Judo. “Of Ken Amper Judo ën,” vult Van der Geest aan. “Zo hebben we alles in over leg gedaan.
Voor de inrichting dachten Dennis en ik er net zoals in de oude sportschool aan weer een bar neer te zetten. Maar dat wilde Elco niet. Hij vond het niets dat een kind dat binnen komt tegen een bar met bierdrinkende mensen aanloopt. Dat had hij goed gezien. Er staat dus geen bar, maar een receptiebalie.” Stamvader Cor is er dagelijks. “Ik doe de hoofdlijnen van de financiële administratie en ben elke dag zeker een paar uur in de sportschool. Omdat ik het leuk vind, niet omdat het moet. Het is fantastisch hier. Anders was ik misschien wel in een gat gevallen, nu niet. Ik sport zelf drie keer in de week, cappuccinootje drinken, praatje maken en waar nodig Elco steunen. Maar ik loop hem zeker niet voor de voeten, hoor.”
Helden Magazine 46
Het eerste gedeelte van het verhaal van Cor van der Geest komt voort uit Helden Magazine 46 waar Tom Dumoulin de cover siert. Dumoulin vertelt over zijn huwelijk en hoe hij besloot het plan om helemaal voor de Tour te gaan in 2019 aan te passen ‘’De Giro winnen is fantastisch, maar trouwen gaat verder dan dat’’.
Verder in de 46ste editie van Helden, Lieke & Sanne Wevers vertellen openhartig over de moeilijke tijd, baanwielrenner Harrie Lavreysen over goud op het WK en de Spelen in Tokio, oud-voetballer Jaap Stam blikt terug op voorgaande hoofdstukken in zijn leven, wielrenner Fabio Jakobsen, het dynamische Laura & Lisanne de Witte, beachvolleybalsters Marleen van Iersel & Joy Stubbe, oud-basketballer Michael Jordan, voetbaltrainer José Mourinho, turner Casimir Schmidt, voetballer Dusan Tadic, en Victoria Koblenko ging langs bij coureur Tom Coronel.
Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.