Mentel: ‘Het liefst word ik een grijs omaatje’

De schok was groot toen er bij meervoudig Nederland kampioen en paralympisch kampioen snowboarden Bibian Mentel (43) in juni opnieuw kanker werd geconstateerd. Ditmaal op een plek die niet operatief te behandelen is. Strijdvaardig praat ze over zichzelf, haar motivatie en haar wensen voor anderen. Om stil van te worden.

In de gang van de schitterende tot woonhuis omgebouwde vakantievilla staat een aanschroefbeen. Tussen de slippers en de sportschoenen. De prothese is van Bibian Mentel, de sportvrouw die dankzij haar strijd tegen kanker, haar topsportprestaties én haar Mentelity Foundation nationale bekendheid verwierf.

Bibian lacht. Ze is vrolijk, praat over van alles en nog wat. Als zij aan het woord is, word je automatisch gedwongen tot de luisterstand. Ze heeft het bijvoorbeeld over de breuk met de NSkiV en het NOC*NSF. Het boegbeeld van de mondiale paralympische snowboardscene wordt niet langer ondersteund door de Nederlandse Skivereniging. En dat steekt. Ze is charismatisch, zelfs ietsjes meer als ze haar verhaal verongelijkt doet. Hier staat een stoere vrouw.

Aan niks merken we dat ze afgelopen week haar laatste van een serie van twaalf bestralingen heeft gehad. Want ja, de kanker is terug. Alweer. In 2001 verloor ze een groot deel van haar rechterbeen aan botkanker. Sindsdien onderging ze meerdere operaties. Uitzaaiingen in haar longen konden telkens operatief worden verwijderd. In december 2014, vlak voor Kerst, werden er opnieuw tumorcellen in haar longen geconstateerd. De operatie stelde ze uit tot na het WK in het Spaanse La Molina, waar ze wereldkampioen werd. Na de ingreep ging het goed, totdat er in juni 2016 weer een tumor werd geconstateerd.

Mokerslag
Ze verwachtten een slechtnieuwsgesprek zoals ze er inmiddels al veel hebben gevoerd. Kanker werd meer iets van een hardnekkige blessure, vertelt haar man, steun en toeverlaat, en coach Edwin Spee. Weer een operatie. Weer de pijn. Weer dat hersteltraject. Maar de boodschap was dit keer anders. In tien minuten werd het echtpaar verteld dat de tumor zich bevond op een niet operabele plek in de longen. Vlakbij het hart, de slokdarm en nog meer vitale onderdelen. Boem.

'Voor het eerst hoorden we: ‘Er is niks meer aan te doen.’ Ik wist al dat er slecht nieuws kwam. Maar niet dit'

“We schrokken enorm. Voor het eerst hoorden we: 'Er is niks meer aan te doen.' Ik wist al dat er slecht nieuws kwam. Maar niet dit. Dat er verteld wordt dat je dood gaat. 'We kunnen niet opereren.' Toen ik dat hoorde, kwam het wel heel dichtbij,” vertelt Bibian. “Je gaat van de curatieve fase naar de palliatieve. Hoe gaan we je leven met kanker zo lang mogelijk rekken? Een heel gek idee. Daar ben ik helemaal niet klaar voor, realiseerde ik me meteen.”

Het kwam aan als een mokerslag. Aangeslagen reed het duo vanuit het Leidse LUMC naar hun huis in Loosdrecht. Met als meerijder de stekende en eigenlijk onmogelijk te beantwoorden vraag: hoe vertellen we het de kinderen? Julian, de zoon van Bibian, is dertien jaar jong. Wat voor een moeder Bibian is? Ze omschrijft zichzelf als een vlooier. “Ik verwen hem. Maar wel op een goede manier. Alles is bespreekbaar maar als het niet kan, stellen we duidelijke grenzen.”

'Dat is niet mijn intentie hoor schat'

Julian is opgegroeid met het feit dat zijn moeder kanker heeft. Toen ze ditmaal de paniek in zijn ogen zag, draaide haar maag om. 'Ga je dood?' vroeg hij. “Dat is niet mijn intentie hoor schat, zei ik.” Edwin voerde lange gesprekken met zijn tienerdochters, de drie kinderen van het koppel komen voort uit eerdere relaties. Hun eigen emoties bewaarden ze voor elkaar, 's avonds laat. Daarvoor waren ze met z’n vijven uitgebreid uit eten gegaan. “We hebben enorm veel gelachen die avond,” haalt Bibian op. Harmonie als versterkend bindmiddel. Gezamenlijk vonden ze de kracht om de strijd aan te gaan.

Het complete verhaal met Bibian Mentel is te lezen in de nieuwe Helden die nu in de winkel ligt, maar natuurlijk ook via Blendle.