April was zijn maand, dan was hij dé koning van België. Tom Boonen (40) is inmiddels alweer vier jaar geleden gestopt met wielrennen, maar is nog altijd een held in Vlaanderen. Vier keer de beste in Parijs-Roubaix, driemaal winnaar van de Ronde van Vlaanderen. Het peloton mist hij niet, maar de koers wel. Een gesprek over sportwagens, druk, social media en cocaïne.

In de showroom, of ‘toonzaal’ zoals de Vlamingen zeggen, beginnen zijn ogen te glinsteren. Draaide zijn leven dertig jaar lang om het stalen ros, nu heeft hij zijn hart helemaal verpand aan iconische sportwagens. Of het nu de Porsche 997 RS 4.0, Donkervoort D8 GTO RS, Ferrari 812 GTS, McLaren P1 GTR of Italdesign Zerouno is, vol passie spreekt Tom Boonen over ieder van deze auto’s tijdens onze wandeling in zijn autobedrijf. Alsof het kinderen van hem zijn, zo liefkozend kiest hij zijn woorden.

In Zandhoven, onder de rook van Antwerpen, heeft hij met twee compagnons zijn bedrijf Iconic Cars gevestigd. Het richt zich op zeer exclusieve sportwagens voor de gepassioneerde liefhebbers met een hart voor de pure auto’s. “Zelf heb ik een voorliefde voor oldtimers,” geeft Boonen aan. “Ik hou van auto’s waar met hart en ziel aan is gewerkt, niet van een massaproduct. Zo ben ik ook bij Donkervoort terechtgekomen. Dat is een van de meest pure sportwagens die ik ken.”

Sinds enkele maanden is Boonen importeur van Donkervoort, een automerk dat hij omschrijft als een moderne interpretatie van een klassieke wagen. “De rijsensaties zijn hetzelfde als van een oldtimer. Handgeschakeld, open dak, ongefilterd rijden, drie pedalen, een stick en een stuur. Ik kom al zeven jaar bij de familie Donkervoort in Loosdrecht over de vloer en heb in het verleden al twee wagens van hen gekocht. Het is heel speciaal dat zij de auto’s nog van de grond af zelf bouwen. Ze nemen nog de moeite om vrijwel alles met de hand te maken, om zo een uniek product te vervaardigen. Als je de uren die in zo’n auto zitten uitlegt, dan is de prijs van een Donkervoort veel makkelijker te verklaren dan een sportauto die ze voor de 35ste keer gekopieerd hebben en er dan 350.000 euro voor vragen.”

De voormalige wereldkampioen (2005) benadrukt dat de handel in deze sportwagens eigenlijk een hobby voor hem is. Al is hij minimaal een dag in de week op de zaak te vinden. “We hoeven er niet van te leven, maar we moeten natuurlijk wel geld verdienen om het bedrijf draaiende te houden. Als je vier of vijf van die wagens in voorraad moet hebben, dan praat je al over behoorlijke budgetten. Zo hebben we de laatste jaren een Bugatti Veyron voor 1,25 miljoen euro gekocht en een paar maanden geleden een Ferrari Sergio voor 1,6 miljoen euro verkocht. Als je uiteindelijk kijkt wat je bij de verkoop uiteindelijk op zo’n wagen verdient; dat is eigenlijk om te huilen.” Dan is Boonen eerlijk: “Zo’n auto verkopen is natuurlijk leuk, maar het geeft geenszins eenzelfde sensatie als het winnen van een wielerkoers.”

Zwart gat

Zelfs tussen al deze bijzondere sport­wagens spreekt het hart van de wielren­ner eerder dan verwacht. Na zijn zesde plek in Parijs­-Roubaix in 2017 kneep hij definitief in de remmen en dompelde hij heel Vlaanderen onder in rouw. “Het zwarte gat heb ik niet gezien, maar de pe­riode na het stoppen was moeilijker dan ik had gedacht,” kijkt Boonen terug op de periode waarin hij het ‘gewone’ leven weer moest oppakken. “Eigenlijk was ik vanaf mijn dertiende al een fulltime wiel­renner.

Mijn hele leven draaide om de fiets. Je leeft vervolgens in een duidelijke structuur. Alles wat je doet, is vrij een­voudig. Je traint, verzorgt jezelf en rijdt de wedstrijden. Over andere zaken hoef je nauwelijks na te denken, dat wordt al­lemaal voor je geregeld. Daarbij word je ook nog eens afgeschermd van de buiten­ wereld zodat je in een cocon kunt leven. Als je daaruit stapt, moet je een compleet nieuwe balans in je leven zoeken.

‘Heel even heeft het vorig jaar nog door mijn hoofd gespookt om een comeback te maken. De goesting was er, de plannen waren best concreet’

Ik denk dat het stoppen als topspor­ter nauwelijks met iets in het normale leven is te vergelijken. Ja, misschien met een CEO die een eigen bedrijf uit de grond heeft gestampt en daar tientallen jaren met volledige toewijding aan heeft gewerkt. Op zijn zeventigste moet hij dat bedrijf verkopen en de volgende dag zit hij ineens thuis in zijn stoel en denkt: fuck, wat is dit! Niks zo erg om ineens buitenspel te staan. Een sportcarrière is enorm intensief, maar je moet er altijd bij stilstaan dat het eindig is. Uiteinde­lijk heb je alle opofferingen alleen voor jezelf gedaan. Als je stopt, besef je dat heel duidelijk.”

Heb jij inmiddels weer een balans in je leven gevonden?
“Ja, al is het toch nog een zoektocht om dezelfde voldoeningen als vroeger te vinden. Ik kwam uit een sport waarin ik bij momenten bij de besten van de wereld hoorde. Als je dan in de gewo­ne wereld terechtkomt, vind je nooit dezelfde voldoening. Vroeger trainde ik honderd dagen voor één bepaalde koers. Je hebt maandenlang afgezien voor dat ene doel. Samen met de hele ploeg daar­ naar toegeleefd. Als je dan een resultaat boekt, is dat voelbaar en meetbaar. Dat geeft een enorme voldoening. Zoiets kun je na je carrière niet meer evenaren. Daar moet je je bij neerleggen. Als sporter zit je aan de top van je leven. Je weet dat je dat maar enkele jaren volhoudt. Ik denk dat de zoektocht naar dezelfde extreme sensaties de meeste ex­sporters in proble­men brengt. Niets evenaard topsport.”

Tekst gaat verder onder de foto

Iedereen wil toch terug naar de gloriedagen van zijn leven?
“Dat klopt. Daar is niks raars aan. Maar je moet niet té nostalgisch worden. Als je veertig jaar bent, kijk je automatisch meer terug dan wanneer je twintig bent. Dat komt omdat je ook meer ervarin­gen hebt om op terug te kijken. Ik denk dat het niet meer dan normaal is als je na zo’n lange carrière je leuke dagen nog eens wilt herbeleven.”

Helden Magazine 56

Het eerste gedeelte van het verhaal van Tom Boonen komt voort uit Helden Magazine 56, waar bondscoach van het Nederlands elftal: Frank de Boer zich uitspreekt over het WK in Qatar, Virgil van Dijk, de kansen van ‘zijn’ Oranje, Louis van Gaal, Guus Hiddink en zijn rol als vader van drie dochters.

In deze editie is er wederom aandacht voor turnterreur. Renske Endel, Suzanne Harmes, Verona van de Leur en Gabriëlla Wammes, de turnsters van de Sportploeg van het Jaar in 2001 en 2002, deden tien jaar geleden voor het eerst een boekje open over het gedrag van hun trainers Gerrit Beltman en Frank Louter. Na de bekentenis van geestelijke en lichamelijke mishandeling door Beltman afgelopen zomer is de bom gebarsten én delen de oud-turnsters nogmaals hun schokkende verhalen.

Ook in Helden Magazine 56 een uitgebreid interview met oud-voetbalster Anouk Hoogendijk over de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal en een loodzware bevalling. Noa Lang maakte afgelopen zomer de overstap van Ajax naar Club Brugge. En met succes. We legden hem stellingen voor. Nadine Visser werd opnieuw Europees kampioen indoor op de 60 meter horden, wat maakt haar zo goed?

Verder blikt Stanley Menzo terug op een roerig leven. Is Chantal van den Broek-Blaak in grote vorm, maar heeft ze besloten volgend jaar te stoppen als wielrenster. Doet bokser Peter Müllenberg zijn verhaal en hoopt marathonloper Björn Koreman zicht te kwalificeren voor de Spelen. Judoka Roy Meyer deelt zijn levenslessen met Victoria Koblenko én Erben Wennemars is parkdirecteur tijdens De Droomzomer.  In ‘de dag dat alles misging’ blikt Rianne Schorel daarnaast terug op de Spelen van 2016 en staan we stil met Kika van Es in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.