Meerkampster Emma Oosterwegel verbaasde door op de Spelen in Tokio, haar tweede mondiale meerkamptoernooi ooit, meteen olympisch brons te pakken. We bespreken het leven van de 23-jarige atlete aan de hand van zeven thema’s.
Mijn doorbraak
“Tot een paar jaar geleden durfde ik nooit vol voor mijn sport te gaan. Ik wist niet wat mijn potentie was en vond het eng om er alles voor op te geven. Dat veranderde in 2019. Bij de meer- kamp in Götzis en op de WK in Doha kreeg ik de bevestiging dat ik echt goed kon worden. Vanaf dat moment ben ik ook meer als topsporter gaan leven.
Sinds 2016 train ik op Papendal bij mijn coach Ronald Vetter. In dat jaar combineerde ik atletiek met mijn studie Bodem, Water & Atmosfeer in Wageningen, maar die combinatie was lastig. Ik haalde tentamens niet en kreeg last van blessures. Toen wist ik: dit moet anders. Ik besloot om mijn studie op een lager pitje te zetten en vol voor atletiek te gaan. Ik gebruikte mijn tijd om heel veel te trainen, mijn techniek te veranderen. Dat wierp zijn vruchten af.
Ik mocht voor het eerst met de nationale selectie mee op trainingsstage in Amerika in het voorjaar van 2019. Drie weken lang kon ik me volledig focussen op atletiek. Een maand later, in mei op de meerkamp in Götzis, verbeterde ik mijn persoonlijk record ruim en ik werd gekozen tot rookie of the year. Ik was als 36ste, als laatste, geplaatst en mijn trainer had van tevoren gezegd: ‘Geniet ervan. Want dit kan wel eens de laatste keer zijn dat je onderaan de startlijst staat.’
Ik werd negende. Als meerkampster wil je graag over die grens van 6000 punten, dat is een belangrijke barrière. Ik haalde in Götzis 6247 punten. Dat ik er zo dik overheen ging, had ik nooit verwacht. Door die prestatie mocht ik in 2019 meedoen aan de WK atletiek in Doha. Voor de afsluitende 800 meter op de meer- kamp wist ik dat ik sowieso in de top 8 zou eindigen. Normaal gesproken zie ik altijd enorm op tegen dat laatste onderdeel, toen had ik er zin in. We werden voorgesteld met een lichtshow. Mijn familie was er niet bij in Doha, maar toen ik naar de camera zwaaide, dacht ik: ja, daar zitten ze, ik zwaai naar huis. Dat gaf een kick. Ik werd uiteindelijk zevende.”
Mijn lichaam
“Vroeger had ik best moeite met mijn gespierde lichaam, ik vond zichtbare spieren nooit zo mooi bij een vrouw. Nu ben ik er trots op. Ik train er hard voor en dat zie je terug. Maar ik heb ook veel blessures gehad en daardoor twijfels gekend. De meerkamp – zeven onderdelen waaronder twee springonderdelen – is zo belastend voor de pezen. Elke dag wordt een ander deel van het lichaam optimaal belast.
In 2017 kreeg ik last van hamstringblessures doordat ik te weinig rust nam en te veel stress had, mede vanwege mijn studie. Ik ging te weinig naar de fysiotherapeut en miste af en toe een training. Het hele jaar sluimerden die blessures en ik kon niet aan wedstrijden meedoen. Ik heb nooit gedacht: ik stop ermee, maar het was wel een eyeopener. Ik wist: atletiek op dit niveau kun je niet half doen.
Een zware rugblessure in 2020 zorgde weer voor veel pijn en twijfels. Op de WK in 2019 ging het nog wel, maar de maanden daarna bleef ik last houden. Een paar maanden later, op trainingsstage in Zuid-Afrika, had ik zoveel last dat ik niet eens kon springen en sprinten. De artsen adviseerden rust, dan zou het wel over gaan. Toen kwam het coronavirus en viel alles stil, ook de controle op mijn rug viel weg. In de zomer werd er weer een wedstrijd georganiseerd op Papendal.
Na het speerwerpen kon ik nauwelijks nog op mijn benen staan. Uit scans bleek dat er een scheurtje zat in mijn L5-wervel, ik had een fractuur in mijn rug. Het was niet duidelijk of het er altijd al had gezeten en of het überhaupt kon genezen, een heftige boodschap. Ik mocht een tijd geen meerkamponderdelen doen, alleen sprinten. Ik heb veel revalidatietrainingen gedaan om m’n lichaam sterker te maken. Na een half jaar volgde er weer een scan, daaruit bleek gelukkig dat de fractuur goed herstelde. Het scheurtje is nu geheeld, maar ik doe uit voorzorg nog steeds weinig speerwerptrainingen en doe extra oefeningen om m’n rug sterker te maken.
Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle en Tijdschrift.nl. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!
