Marten de Roon (30) staat niet alleen bekend als middenvelder van Atalanta Bergamo en het Nederlands elftal, maar er schuilt ook een influencer in hem. Op social media drijft hij graag de spot met zichzelf. Wij bespraken zijn leven aan de hand van tien van zijn posts: “Van Gaal snapte dat ik me echt een buitenbeentje voelde.”

12 december 2021

Tekst gaat verder onder de foto

“Op het moment dat Max Verstappen wereldkampioen werd, wilde iedereen op social media laten zien dat hij of zij er ook bij was. Veel mensen plaatsten foto’s met Max. Ik zette deze foto online om daar een beetje de draak mee te steken. Ik vind het leuk om een beetje te prikkelen.

Een paar jaar geleden sprak ik Joost Hofman, een vriend die in de socialmediawereld werkzaam is. We kwamen tot de con­clusie dat iedereen op Twitter en Instagram hetzelfde doet, dat vond ik maar saai. Ik wilde het graag over een andere boeg gooien, maar wel dicht bij mezelf blijven. Ik ben iemand met zelfspot, vind dat de leukste humor die er is. Daarom drijf ik in veel posts de spot met mezelf. Meestal sta je als voetballer lelijk op foto’s, ik wil die eerlijkheid en oprechtheid laten zien in plaats van altijd maar die perfecte foto’s die voorbijkomen.

Op de foto zie je me juichen na een goal van mijn ploeggenoot Teun Koopmeiners. Dat ik daar niet bepaald mooi op sta, vind ik juist oprechtheid uitstralen. Je ziet dat ik blij ben. Lachend: “Maar misschien ben ik ook gewoon minder knap en foto­geniek dan de rest. Mijn vrouw zegt altijd: ‘Je moet iets vaker je haar doen, hoor.’ Dan zeg ik: we zijn getrouwd en hebben drie kinderen, voor wie doe ik het nog? De jongens in mijn team zeggen altijd: ‘Eén keer in de vijf weken zit je haar goed: nadat je bij de kapper bent geweest.’

De voetbalwereld wordt vaak als een perfecte wereld gezien. We hebben zogenaamd een perfect leventje, gaan een beetje trainen, hebben mooie auto’s, mooie kleding, veel te besteden. Maar wij zijn ook normale mensen, we kunnen misschien iets beter voetballen dan een gemiddeld persoon, maar na een trai­ning ga ik ook gewoon naar huis en snuit de neuzen van m’n dochters. Ik wil laten zien: wij voetballers zijn net als de rest, we kunnen alleen één ding iets beter dan anderen.

Ik spot in mijn posts ook graag een beetje met het voetbal­ wereldje, juist omdat dat iets teweegbrengt. Er wordt al snel gesproken over het verliezen van respect als je een geintje uit­ haalt, maar ik vind dat het moet kunnen, tot op een bepaalde hoogte. Drie jaar geleden had ik een meme geplaatst van een speler met ‘his weekend’, en daaronder ‘his monday’. Terwijl wij juichten, stond die tegenstander er precies voor met een gezicht als een oorwurm.

Ik had het berichtje geplaatst, en twee dagen later kreeg ik een appje van onze aanvoerder. Hij had weer een berichtje gekregen van de aanvoerder van onze tegen­ stander met de vraag of ik die post wilde verwijderen. Hij vond het ontzettend respectloos. In het American football doen ze alleen maar aan leuke plagerijtjes, in het veld en daarbuiten, ook online. Maar in de voetbalwereld verlies je daar blijkbaar respect mee. Laat ik het zo zeggen: de voetbalwereld loopt qua ironie, spot en zelfspot achter. In Italië loopt op dat vlak de voetbalwereld vijftien jaar achter.”

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle en Tijdschrift.nl. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!