Word abonnee

Column

Wat nou Eeuwige Tweede

door: Jasper Boks
21 april 2015

21 april 1990

Michael Kwiatkowski won zondag de vijftigste Amstel Gold Race. De 25ste editie werd vandaag 25 jaar terug gewonnen door Adrie van der Poel.

Hij kreeg de bijnaam Eeuwige Tweede. Zijn schoonvader Raymond Poulidor kreeg die bijnaam door zijn drie tweede plaatsen en vijf derde plekken in de Tour de France. Nooit won Poupou de Ronde.

Adrie van der Poel, getrouwd met de dochter, werd Eeuwige Tweede – en Poelidor – genoemd door zijn zes tweede plaatsen bij WK’s. In 1983 werd hij tweede op de weg, in 1985, 1988, 1989, 1990 en 1991 werd hij dat bij het WK veldrijden.

'Van der Poel won namelijk in zijn twintig jaar durende loopbaan (!) liefst 178 wedstrijden'

Maar wie Van der Poel Eeuwige Tweede noemt, doet hem te kort. Al is het maar omdat hij in 1996 op 36-jarige leeftijd eindelijk wél de regenboogtrui mocht aantrekken, na het winnen van het WK veldrijden in Montreuil. Van der Poel won namelijk in zijn twintig jaar durende loopbaan (!) liefst 178 wedstrijden. Op zijn indrukwekkende palmares prijken onder meer de wielermonumenten Parijs-Brussel in 1985, de Ronde van Vlaanderen in 1986, Parijs-Tours in 1987, Luik-Bastenaken-Luik in 1988 en de Amstel Gold Race in 1990, vandaag precies 25 jaar geleden.

In de laatste centimeter achterhaalde een grote groep tijdens die Amstel Gold Race de Belgen Jan Goessens en Luc Roosen. De laatste ging al rechtop zitten om te juichen, maar Van der Poel kwam als een duveltje uit een doosje nog net over hem heen.

'Wat nou Eeuwige Tweede!'

Verder won hij twee etappes in de Tour de France en hij droeg in 1984 één dag de gele trui. Kortom: wat nou Eeuwige Tweede!

De Amstel Gold Race, Ronde van Vlaanderen én Luik-Bastenaken-Luik winnen, kom daar vandaag eens om. Daar slaagden zelfs grootheden als Fabian Cancellara, Phillipe Gilbert en Tom Boonen niet in. Gezien zijn voorliefde en talent voor het veldrijden is het eigenlijk nog best raar dat hij uitgerekend in Parijs-Roubaix niet verder kwam dan plek vijf.

'Hoe goed hij was viel amper op in de jaren tachtig'

Van der Poel was een keiharde werker, rap als het op sprinten aankwam na meer dan tweehonderd kilometer, mentaal ijzersterk en iemand die meer af kon zien dan anderen. Hoe goed hij was viel amper op in de jaren tachtig. Nederland was o zo verwend door alle wielersuccessen. Door Jan Raas, Gerrie Knetemann, Hennie Kuiper en Joop Zoetemelk, de mannen die op het hoogtepunt van hun roem waren toen Van der Poel prof werd in 1980. Wereldtitels, klassiekerzeges, de eindoverwinning en tal van etappezeges in de Tour: de Hollandse wielerfans konden bijna altijd juichen.

De naam van zijn voorgangers hoorde je nog vaak, Van der Poel was bij hen vergeleken lang een beetje een vergeten held.

'Opa Raymond Poulidor zag het ook en zei na afloop dat zijn kleinzoon beter dan opa en papa kon worden'

Het is te danken aan zijn zoon Mathieu dat we ook zijn vader niet vergeten, dat de naam Van der Poel weer vaak klinkt. En dat we inzien hoe goed hij was. Adrie begeleidt zijn zoons Mathieu en David en zag Mathieu op net twintigjarige leeftijd bij zijn eerste WK bij de profs meteen de wereldtitel pakken. Opa Raymond Poulidor zag het ook en zei na afloop dat zijn kleinzoon beter dan opa en papa kon worden. Dat zou betekenen dat hij etappes moeten winnen in de Tour, het geel moet veroveren, vijf klassiekers moet winnen. Ga er maar aan staan.

Delen: