Domme pech, dat ondervond Adelinde Cornelissen in Rio de Janeiro. Met Parzival had ze zich in de zomer van 2016 op de valreep voor de Olym­pische Spelen geplaatst. Maar een etmaal voor de wedstrijddag bleek haar in top­ vorm verkerende paard ineens doodziek. Successen zoals op de Spelen van Londen individueel zilver en brons met het team ­leken ineens lichtjaren ver weg. Herstel werd een race tegen de klok. Toch reed de dressuuramazone een dag later de ring in, maar het werd een ultra­ kort optreden. Nooit eerder sprak ze daar uitgebreid over.

“Nu heb ik meer afstand en minder emoties. In Rio kon ik er geen zin­nig woord over zeggen. Ja, ik kon de pers vertellen wat er gebeurd was; meer lukte me niet. Het had Parzivals laatste edstrijd moeten zijn en voor hem wilde ik een mooi en waardig afscheid van de wedstrijdsport. Op de Spelen had hij nog één keer moeten shinen. Dat verdiende hij. Maar dat mislukte, door zoiets! Natuurlijk weet je dat een paard ziek kan worden. Maar met zoiets had ik nooit rekening gehouden.

De aanloop naar Rio was al spannend. Met zijn negentien jaar zou Parzival ‘te oud’ zijn. Gelukkig hebben we het tegendeel kunnen bewijzen op het NK, een maand voor Rio. Toen konden ze niet meer om hem heen. Als ik niet alle vertrouwen in Parzivals niveau had ge­had, zou ik mijn medewerkers en mezelf alle poeha van de voorbereiding, reis en verblijf in Rio wel hebben bespaard. Er kwamen alleen maar berichten binnen dat het daar allemaal ‘nog niet klaar was’. Bij aankomst bleek dat ook te kloppen. Maar mij maakte dat niet uit. Al had ik op de vloer moeten slapen. Het is zoals het is; daar ben ik altijd makkelijk in. Veel belangrijker was dat het trainen in Rio supergoed ging en Parzivals vorm ook supergoed was.

Ik ben heel gestruc­tureerd, werk altijd volgens een plan. Daar focus ik me dan op en ik heb daar­ door weinig tijd om met andere dingen bezig te zijn. Oogkleppen zijn het hulp­ middel tegen afleiding. Die olympische dagen waren wel heel anders dan thuis, waar ik de hele dag met alle paarden bezig ben. In Rio had ik alleen Parzival om voor te zorgen en dan kon ik nog maar een uurtje met hem trainen. Er bleven veel uren over. Daarom heb ik daar heel veel hardgelopen.

Tekst gaat verder onder de foto

De paarden stonden op een half uur van het olympisch dorp, waar wij sliepen. Daarom had ik een groom (paarden­ verzorger) mee: mijn vriend Aris van Manen, die elke ochtend om zes uur op stal kwam om Parzival te voeren. Op dat tijdstip was ik de dag voor de wedstrijd al in de eerste shuttlebus onderweg toen Aris belde. Hij meldde: ‘Parzival is niet goed, z’n kaak is helemaal dik; geen idee wat er met ’m aan de hand is.’ Aris belde daarna meteen Jan Greve, de bonds­ dierenarts.

‘Ik had ook nog nooit een vergiftigd paard gehad, dus ik had geen flauw idee hoe zoiets zich ontwikkelde’

Om gek van te worden natuurlijk, hele­maal als je in zo’n bus zit en geen kant op kunt. De teamveterinair en ik waren tegelijkertijd bij de stallen. Gelukkig was daar een supergoede dierenkliniek waar ze alles zijn gaan checken. Daar bleek dat Parzivals temperatuur en bloedwaardes van hoog naar laag en omgekeerd spron­gen en dat hij vergiftigd was door een beet of steek van een beest of een insect. Ze hebben hem aan het infuus gedaan ­schoonspoelen om het gif eruit te krijgen en de nieren te stimuleren ­en ik heb er de hele dag bij gezeten.

Langzaamaan zagen we hem een soort van opknappen, alleen wilde hij nog niet eten en drinken. Af en toe heb ik geprobeerd ’m wortel­tjes te voeren en ik denk dat het al aan het einde van de middag was dat er iets naar binnen ging. Daar was ik superblij mee, ook omdat de dierenartsen hem fit verklaarden.

Helden Magazine 55

Het eerste gedeelte van het verhaal van Adelinde Cornelissen komt voort uit Helden Magazine nummer 55. De 55ste editie staat in het teken van Gouden duo’s. Kjeld Nuis en Joy Beune zijn naast collega’s ook geliefden. Over hun relatie was veel te doen. Voor het eerst doen ze samen hun verhaal.

Naast het verhaal van Kjeld Nuis en Joy Beune lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo hebben Rafael van der Vaart en Theo Janssen veel gemeen. Ze zijn generatie genoten, linkspoten en levensgenieters. Daarnaast beleefde Femke Bol haar internationale doorbraak, doet Dylan Groenewegen voor het eerst uitgebreid zijn verhaal over De Val, waarbij collega Fabio Jakobsen zwaargewond raakte en blikt Wilco Kelderman terug op de bloedstollende ontknoping van zijn derde plek in de Giro.

Ook in de 55^ste editie van Helden spraken we vrienden en sinds kort weer ploeggenoten: Kai Verbij, Thomas Krol en Dai Dai N’Tab. Gingen we langs bij drievoudig olympisch kampioene, Jorien ter Mors over onder meer KiKa, Lara van Ruijven en de liefde. Is Tonny Vilhena gelukkig in Rusland bij FC Krasnodar en won Richard Krajicek 25 jaar geleden Wimbledon. Vandaag de dag heeft hij een andere uitdaging: toernooidirecteur van het ABN AMRO WTT zijn in coronatijd.

Verder maakte speler van Atalanta Bergamo en Oranje, Hans Hateboer de verschrikkingen van corona in het zwaargetroffen Bergamo van dichtbij mee. Wil Carsten Nienhuis naar de Olympische Spelen als alpineskiër. Ziet paralympisch wielrenner Tristan Bangma bijna niets, maar door de nieuwste 5G-technologie kan hij ‘zien’ met zijn oren en staan we stil met Aniek Nouwen in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.