Tonny Vilhena werd in 2016 een grote meneer bij Feyenoord. Hij besloot ondanks buitenlandse aanbiedingen afgelopen zomer toch in Rotterdam te blijven. Daarnaast debuteerde hij in Oranje. Maar dat alles werd overschaduwd door het grote verdriet dat hem en zijn familie op 31 oktober trof. Moeder Jeannette overleed na een lang ziekbed. In Helden blikt Tonny voor het eerst terug, samen met vader Toy, zus Sabrina en broertje Randy.

“Mijn vader zat in De Kuip. Mijn moeder was al bedlegerig. Haar bed stond in de woonkamer, ze kon bijna niets meer. Haar beste vriendin Els was bij haar. Na mijn doelpunt is ze uit haar bed gesprongen en heeft ze met haar vriendin een rondedans in de kamer gemaakt, met zo’n rode clownsneus die hier lag. Zo blij was ze, zo gelukkig,” zegt Tonny Vilhena over het enige doelpunt dat hij maakte in de Europa League­wedstrijd tegen Manchester United op 15 september.
Op sportief vlak waren er in 2016 genoeg redenen voor een feestje voor de 22­jarige middenvelder. Hij scoorde belangrijke goals, debuteerde in Oranje, won de beker met Feyenoord en hij tekende een nieuw, verbeterd contract. Maar dat alles werd overschaduwd door de ernstige ziekte van mama Jeannette. “Twee weken na die wedstrijd tegen United verslechterde haar situatie ineens heel snel en vijf weken later overleed m’n moeder.” Er valt een lange stilte. Niet voor het eerst en niet voor het laatst huilen Tonny, vader Toy (48), zus Sabrina (27) en broertje Randy (16) om het grote gemis. En vinden ze troost bij elkaar.
Jeannette overleed op 31 oktober. Juist op die datum zou Helden met de dan nog 21­-jarige Tonny en zijn vader en moeder spreken in hun huis in Maassluis. Jeannette wilde nog één keer met man en kinderen haar verhaal doen. Het was haar wens. Het is er niet meer van gekomen. Jeannette werd slechts 52 jaar.
Tonny: “Ik ben niet van de tatoeages. Maar na het overlijden van m’n moeder heb ik ‘31­-10-­2016’ op mijn linker middelvinger laten tatoeëren. Tijdens een wedstrijd kijk ik soms even naar die vinger. Dat geeft me kracht, het gevoel dat ze altijd bij me is. Meteen na de begrafenis was ik tien dagen bij het Nederlands elftal. Ik was daardoor niet meer bij het graf geweest. Toen ik daar weer stond, besloot ik een tweede tatoeage te laten zetten op mijn linker wijsvinger: ‘OTF’. Dat betekent Only The Family.”

Tekst gaat verder onder de foto

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle door op onderstaande knop te klikken. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!