Een horrorfilm, zo omschrijft Johan van der Velde (63) zijn afgelopen twaalf maanden. Toch heeft de oud-wielrenner de strijd tegen acute leukemie niet ervaren als het moeilijkste gevecht in zijn leven. Met Helden praat hij voor het eerst over de vreselijke ziekte die hem geveld heeft. Hoe hij mentaal overeind bleef tijdens de zwaarste chemokuren en hoe zijn mentaliteit als wielrenner hem geholpen heeft.

Op de eerste hulp van het Hospital del Mar in Barcelona weet hij eigenlijk meteen dat het foute boel is. Reeds enkele dagen voordat er een eerste indicatie van zijn ziektebeeld is en de artsen alleen bloed bij hem hebben geprikt, gaan bij Johan van der Velde alle alarmbellen af. De uitslag bloedarmoede brengt hem in een split second 26 jaar terug in de tijd. Een bloedneus, bloeduitstortingen en bloedarmoede waren ook de eerste signalen bij zijn moeder voordat er bij haar acute leukemie werd geconstateerd. Ver weg van huis beseft de oud-wielrenner dat hij voor een van de zwaarste etappes van zijn leven staat.

Als buschauffeur van de Roompot wielerploeg is Johan onderweg naar de Ronde van Mallorca, de eerste koers van het nieuwe wielerseizoen 2019. Als de dag van gisteren kan hij zich nog alles tot in de details herinneren. Die winter was hij super actief en hij knapte zijn halve huis op. “Na de kerst werd ik geveld door een zware oorontsteking. Nadat die met antibiotica was behandeld kreeg ik een neusspray omdat mijn luchtwegen dicht bleven zitten. Daarom gaf ik nauwelijks aandacht aan een bloedneus die ik vlak voor mijn vertrek naar Mallorca had. Dat kwam vast door die spray, dacht ik. Voor de zekerheid nam ik wel wat extra watten mee, mocht het probleem terugkomen.

De tweede nacht sliep ik in een hotel in Nîmes. Daar had ik in bed opnieuw een hardnekkige bloedneus. ’s Ochtends zat het hele bed onder het bloed. Ik ben opgestaan en meteen naar de bus gegaan. Ik dacht: ik zie het wel. Onderweg zou het vanzelf wel stollen en dat gebeurde ook. Ik reed door naar Barcelona waar ik ‘s middags in de haven arriveerde en incheckte voor de veerboot naar Palma van elf uur ‘s avonds. Die bloedneus bleef opspelen, terwijl ik ook een paar blauwe plekken door bloeduitstortingen aan mijn arm had.”

Een Spanjaard, die in de haven voor enkele euro’s hand- en spandiensten voor de chauffeurs verricht, komt met hem praten. “Hij nam me mee naar een medische post waar altijd een paar ambulances stand by staan. Die ziekenbroeders namen mijn bloeddruk op. Die bleek verrassend hoog te zijn, terwijl ik nooit last van een hoge bloeddruk had. En ook mijn hartslag was te hoog. Zij adviseerden me om me verder te laten onderzoeken in het ziekenhuis. Normaal zou ik altijd bij de bus van de wielerploeg zijn gebleven en het werk voorrang hebben gegeven, maar ik had een voorgevoel dat ik dit serieus moest nemen. Intuïtief voelde ik dat er iets niet klopte. Ik ben meegegaan naar het universitaire ziekenhuis dat twee kilometer verderop lag. Die Spanjaard ging met me mee en hielp me.”

Bij de eerste hulp is het een drukte van jewelste, maar de nieuwe Spaanse ‘vriend’ van Johan maakt zoveel stampij dat de Brabander snel aan de beurt is. “Er werd bloed geprikt. Vrijwel meteen hoorde ik dat ik bloedarmoede had. De verplegers vroegen of ik wilde blijven. Voor mij was het meteen duidelijk dat ik zou blijven, totdat ze wisten wat ik echt had. Ik gaf die Spanjaard de papieren, de sleutel van de bus en tachtig euro. Ik wist dat er later op de dag nog mannen van de ploeg met een vrachtwagen kwamen, waarvan er een het busrijbewijs had. De Spanjaard vertrouwde ik, hij bekommerde zich echt om mij. En ach, hij was een hand kwijt, dus zomaar wegrijden met die bus zou moeilijk worden.”

‘Ook al zit je zo kapot, er gloort in de verte nog iets heel moois. Dat heb ik tijdens mijn ziekte ook zo ervaren’

“Weet je,” vervolgt hij het gesprek, “ik wist op dat moment al dat ik acute leukemie had. Toen ze het over bloedarmoede hadden, ging er bij mij direct een lampje branden. Mijn moeder is op 58-jarige leeftijd aan acute leukemie gestorven. Zij had destijds dezelfde kenmerken als ik. Toen ik later die dag mijn vrouw Josée belde, had zij precies hetzelfde. ‘Weet jij waar ik aan denk,’ vroeg ze aan mij. Ja, aan mijn moeder, antwoordde ik. Vanaf de eerste hulp werd ik naar een ziekenhuiskamer gebracht. Die nacht heb ik eigenlijk gewoon geslapen. Ik kon het goed van me af zetten. De volgende ochtend werd er een beenmergpunctie gedaan. Vervolgens werd ik naar een isolatiekamer gebracht, wat eigenlijk ook al een indicatie was dat ik dat onder de leden had.”

Tekst gaat verder onder de foto

Toch duurt het nog twee dagen voordat er vier artsen aan zijn bed in het Engels komen vertellen dat de voormalige wielerheld, onder andere winnaar van drie etappes en drie keer het puntenklassement in de Giro d’Italia en winnaar van drie etappes en drager van de gele trui in de Tour de France, daadwerkelijk acute leukemie heeft. “Mijn eerste reactie was: than I’ve a big problem.

Helden Magazine 52

Het eerste gedeelte van het verhaal van Johan van der Velde komt voort uit Helden Magazine nummer 52.  In de 52^ste editie van Helden schittert Louis van Gaal de cover. Met hem blikken we terug op zijn indrukwekkende carrière. Ook tal van mensen die met de trainer hebben gewerkt komen aan het woord.

Harrie Lavreysen, Alexander Brouwer, Niek Kimmann, Kim Polling, Kira Toussaint, Frédérique Matla, Femke Heemskerk, Ranomi Kromowidjojo, Ferry Weertman en Marit Bouwmeester zouden afgelopen zomer schitteren op de Olympische Spelen in het land van de rijzende zon. Het coronavirus gooide echter roet in het eten. Helden fotografeerde de sporters bij wie alles al een tijd draait om Tokio op een bijzondere wijze in ‘Tokiogangers’

In deze editie gaan wij ook terug in de tijd. Pieter van den Hoogenband won twintig jaar geleden olympisch goud op de 100 en 200 meter vrije slag en Joop Zoetemelk won veertig jaar terug als laatste Nederlander de Tour de France. Daarnaast was John Heitinga met Oranje tien jaar terug dicht bij de wereldtitel en won Rinus Israel vijftig jaar geleden de Europa Cup I met Feyenoord.

Het was ook dertig jaar geleden dat Mike Tyson zijn wereldtitels en zijn status van onoverwinnelijkheid verloor, bereikte Andre Agassi voor het eerst een grandslamfinale én blikken onder meer uitblinkers Dennis Bergkamp, Frank de Boer en Patrick Kluivert terug op de behekste wedstrijd uit 2000: Nederland – Italië.

Verder in de 52^ste editie van Helden spreken we sportief directeur van Jumbo-Visma, Merijn Zeeman. Staat Jackie Groenen oog in oog met ‘Het Melkmeisje’ van Vermeer. Kiran Badloe won de strijd met vriend, trainingsmaat én concurrent Dorian van Rijsselberghe. Een exclusief gesprek met Chris Froome over onder meer zijn horrorcrash. Ook verteld Elsemieke Havenga hoe ze tweemaal olympisch goud had kunnen hebben.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.