Frenkie de Jong (28) was zes jaar geleden de dirigent op het middenveld van het succesvolle Ajax en maakte in 2019 zijn droomtransfer naar Barcelona. In Spanje kreeg hij te maken met intense media-aandacht, kritiek en een slepende enkelblessure, die hem het EK in 2024 kostte. Inmiddels kunnen zijn fans – én Ruud Gullit – opgelucht ademhalen: Frenkie toont weer zijn klasse. In Helden Magazine nummer 77 spreken we over de wederopstanding van Frenkie. Frenkie de Jong Hoge bomen vangen veel wind. Zo ook Frenkie de Jong. De rode draad door de carrière van de middenvelder van FC Barcelona? De kritische beoordelingen van oud-voetballer en analist Ruud Gullit. “Ik maakte me vorig jaar al zorgen over De Jong, omdat ik het niet goed genoeg vond,” zei hij in 2020 al in Voetbal International. “Alle media in Nederland zeiden dat hij zo geweldig was, maar ik zag het niet. Je kon het bijna niet zeggen, want hij is de ideale schoonzoon. Het is echter beter om kritisch tegen hem te zijn, zodat hij weet dat hij toch een tandje harder moet.” Een jaar later, in 2021, zei Gullit in Helden: “Van wat ik gezien heb, vind ik Frenkie op dit moment geen bepalende speler. Hij heeft het in zich, maar laat het nog niet zien.” En: “Frenkie heeft de Formule 1-auto van Mercedes, maar hij rijdt vooralsnog als Valterri Bottas,” Bottas was de coureur die op dat moment teleurstelde bij de renstal van toenmalig wereldkampioen Lewis Hamilton. En in Rondo bij Ziggo Sport dat jaar: “Als Frenkie niet goed speelt, is het omdat hij niet op zijn positie speelt. Nou, op welke positie hij ook speelde op het middenveld, hij speelde niet goed. Het ligt altijd aan iets anders. Hij moet iets dieper staan, maar dat doet hij niet. Hij gaat de bal halen bij zijn achterhoede, maakt een paar schijnbewegingen en dan geeft hij de bal weer af. Zo kan ik ook een aantal maanden goed passen.” Gullit verweet Frenkie ‘postbodevoetbal’ te spelen. Hij had volgens de analist de neiging om de bal op te halen bij de verdediging en vervolgens terug te passen en vond dat de middenvelder meer initiatief moest nemen. Ook in de jaren daarna herhaalde Gullit geregeld zijn kritiek. Frenkie zou te veel in bescherming worden genomen, nam te weinig risico, moest meer branie tonen om een grotere impact te hebben en zijn volledige potentie te benutten. Bij Barcelona had hij in vijf jaar tijd ‘slechts’ drie prijzen gewonnen. En dan was er nog die gecompliceerde enkelblessure, die hem 162 dagen aan de kant hield en hem het EK in 2024 kostte. Waar was de meest getalenteerde voetballer van Nederland gebleven, om wie juist altijd een jubelstemming heerste? Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het verhaal over Frenkie de Jong komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele verhaal? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Hoewel Ajax in de laatste speelronden het kampioenschap verspeelde, was het voor Kenneth Taylor (23) een succesvol seizoen. Hij blonk uit op het middenveld, werd door de fans uitgeroepen tot Ajacied van het jaar, en keerde terug bij het Nederlands elftal. Hoe anders was de situatie anderhalf jaar geleden, toen hij nog werd uitgefloten door zijn eigen fans. In Helden Magazine nummer 77 legden we hem zeven uitspraken voor. “Ik voerde veel gesprekken met mezelf.” Kenneth Taylor ‘Kenneth is gegroeid als mens, als persoon, zo heb ik hem laatst gezegd. Zijn karakter en leiderschap worden elke dag groter. Je kunt niet groeien als voetballer als je niet eerst groeit als persoon. De guy die ik in juni ontmoette, was een great guy. Maar hij wordt elke dag meer een man.’ Ajax-trainer Francesco Farioli, ESPN, maart 2025. “Dat heeft de trainer gezegd. Ik denk dat hij gelijk heeft, vooral als mens ben ik gegroeid en daar ben ik blij mee. Dat gaat ook een beetje vanzelf naarmate ik ouder word, maar ik vond het een mooi compliment.” Op 16 mei werd Kenneth 23. “Ik voel me best oud als ik kijk naar jongens als Jorrel Hato, geboren in 2006, en Jorthy Mokio, zelfs in 2008. Ik kan me nog goed herinneren dat ik bij het eerste kwam en zelf de jongste was.” In het najaar van 2020 maakte Kenneth officieel de overstap naar het eerste elftal. Zijn debuut maakte hij in december dat jaar tegen PEC Zwolle. Halverwege 2022 werd hij basisspeler, daarvoor speelde hij ook nog geregeld wedstrijden voor Jong Ajax. Inmiddels speelde hij ruim 150 wedstrijden voor Ajax. “Ik loop hier al bijna zestien jaar rond, vanaf mijn achtste. Dat is best een tijdje, hoor.” Francesco Farioli sprak dit seizoen geregelde lovend over Kenneth. Zo zou Kenneth nooit klagen, ondanks dat Farioli hem geregeld op verschillende posities opstelde. “Ik speel het liefst als aanvallende middenvelder, als ‘8’. Maar ik vind het ook leuk om op een andere plek te staan, dan word ik uitgedaagd. En ik vind: als ik het team daarmee help, dan doe ik het graag. Linksbuiten of linksback… geen probleem.” Andersom was Kenneth ook te spreken over Farioli, die na het seizoen vertrok. “Hij wist alles op een heel goede manier over te brengen op ons, met veel passie en enthousiasme. Hij is van de data en verschafte ons alle informatie die hij had, maar vergat daarbij ook het gevoel niet, hoor. Ik had een goede band met hem. In het begin van het seizoen moesten we elkaar nog leren kennen, het was een beetje aftasten hoe hij reageerde op dingen. Ik denk dat we qua karakter best op elkaar lijken; ik heb dezelfde bevlogenheid die hij heeft. Ik probeer in het veld rustig te blijven, maar als ik thuis op de bank zit, kan ik me ook laten gaan.” Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Kenneth Taylor komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Longen als een paard. IJzersterk. Levensgevaarlijk. Snel. Denzel Dumfries (29) is rechtsback, middenvelder en vleugelaanvaller ineen bij Oranje en Internazionale. Hij bezorgde zijn ploeg een plek in de Champions League-finale, dankzij twee goals en drie assists in de halve finales tegen Barcelona. En dan te bedenken dat hij via de achterdeur het betaalde voetbal binnenkwam. Een portret in Helden Magazine nummer 77 aan de hand van citaten door de jaren heen in aanloop naar de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Finland (uit, 7 juni) en Malta (thuis, 10 juni). Denzel Dumfries Energie “Ik zag op Instagram iets voorbijkomen van toen hij nog bij een amateurclub speelde, op zijn achttiende. Nu staat hij in de finale van de Champions League. De energie en de kracht die hij in een wedstrijd legt, daar kunnen veel spelers een voorbeeld aan nemen. Ook bij het Nederlands elftal. Als hij niet meedoet, is de energie dertig procent minder.” Rafael van der Vaart bij Rondo op Ziggo Sport, mei 2025. [caption id="attachment_21139" align="aligncenter" width="1200"] Denzel Dumfries[/caption] Dominee “Tegen mijn oma zei ik altijd dat ik dominee wilde worden, omdat ik haar daarmee blij maakte, maar eigenlijk had ik maar een droom: voetballer worden. Ik had ook geen plan B, maar ja, ik werd nooit gescout. Ik kreeg altijd dezelfde antwoorden. ‘We zitten vol.’” Denzel Dumfries in Helden, zomer 2021. Filosofie “Ik kon wel goed leren, vond filosofie een mooi vak. Ik vind het nog steeds leuk om me te verplaatsen in de denkwijze van sommige filosofen. Mijn probleem op school was dat ik veel te druk was. Ik heb op vijf verschillende middelbare scholen gezeten, zat op de havo, maar heb die niet afgemaakt. In mijn eindexamenjaar liep ik stage bij Sparta en kon dat niet combineren met school. Mijn moeder vindt het nog steeds jammer dat ik mijn school niet heb afgemaakt. Maar ze heeft er meer vrede mee nu ze heeft gezien hoe ik me heb ontwikkeld.” Dumfries in Helden, zomer 2021. Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het portret van Denzel Dumfries komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele portret? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Het EK in Zwitserland (2-27 juli) wordt zijn laatste hoofdstuk als bondscoach van de OranjeLeeuwinnen. De KNVB wil niet verder met Andries Jonker. En dat doet pijn. Een gesprek in Helden Magazine nummer 77 over zijn drie jaar als bondscoach, het naderende afscheid, het EK, Louis van Gaal, fatsoensnormen en de wereld waarin we leven. Andries Jonker De mededeling dat de KNVB na het EK niet met jou verder wil, kwam hard aan. Hoe gaat het nu met je? Lange stilte: “De tijd doet zijn werk… Ik heb mijn zegje gedaan, verteld hoe ik daarover denk en de KNVB heeft niet aangegeven waarom mijn contract niet is verlengd. Daarna moet je verder. Omdat de KNVB geen verklaring gaf, ontstond in de media het spel van gissen en vissen. Ik besloot meteen dat ik het team geen deelgenoot zou maken van mijn teleurstelling. Wat ik mooi vind, is dat er tussen de spelers, de staf en mij niets is veranderd sinds de mededeling van de KNVB. Aan niets is te merken dat het mijn laatste weken als bondscoach van de Nederlandse vrouwen zijn en dat vind ik prachtig. Ik heb na het gesprek waarin me werd verteld dat mijn contract na het EK niet zou worden verlengd de speelsters en de staf ingelicht. Ik kreeg veel steunbetuigingen van de speelsters en stafleden en daarna, rond de volgende interland tegen Duitsland, heeft niemand meer naar de situatie gevraagd. Er is echt met geen woord meer over gesproken. Ik vind het mooi dat we met en rond het team werken alsof er niets is veranderd. Iedereen is gefocust op het EK.” Het lijkt me logisch dat journalisten zoveel mogelijk speelsters naar hun mening vroegen over jouw naderende vertrek. “Ja, de speelsters hadden onderling afgesproken dat Vivianne Miedema en Sherida Spitse het woord zouden doen, maar van dat plan kwam de eerste week weinig terecht. Ook andere speelsters betuigden steun.” Je zegt het mooi, maar volgens ons heeft de mededeling dat de KNVB niet met jou verder wil jou meer geraakt dan je wil toegeven. “Klopt… Als ik iets met veel plezier doe, het gevoel heb dat het redelijk lukt en dan komt iemand out of the blue vertellen dat het ophoudt en dat het anders moet zonder mij, dan heb ik daar moeite mee. Het heeft er ook mee te maken dat ik heel kritisch ben op mezelf. Voor elke wedstrijd hanteer ik drie criteria: winnen, goed voetbal spelen en inspireren. 'Als ik het gevoel heb dat het redelijk lukt en dan komt iemand out of the blue vertellen dat het ophoudt en dat het anders moet zonder mij, dan heb ik daar moeite mee' Als dat lukt, zie ik deze groep meiden als een levende reclame voor het vrouwenvoetbal. Dus ja, dan doet het zeer als je daar ineens niet mee verder kan en mag gaan. Mijn gevoelens van verbazing en teleurstelling zijn sindsdien niet veranderd, maar ik ben ook geen type dat daar heel lang wakker van ligt. Ik slaap gelukkig altijd goed en ga ervan uit dat er weer een volgend hoofdstuk volgt.” Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Andries Jonker komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Jari Litmanen is dertig jaar nadat Ajax de Champions League en de Wereldbeker voor clubs won nog altijd ongekend populair bij de Ajax-fans. Het boek Jari Litmanen, zijn legendarische jaren bij Ajax ligt nu in de winkels. We blikten voor Helden Magazine nummer 77 met de 54-jarige Fin terug op zijn carrière aan de hand van tien foto’s. “Ik had de mazzel dat ik Louis van Gaal op het juiste moment trof.” Jari Litmanen 11 augustus 1990 FC Barcelona-trainer Johan Cruijff met zijn assistent Tonny Bruins Slot. “Toen ik jong was hoorde ik mijn vader zeggen: ‘Johan Cruijff is de Pelé van Europa,’” zegt Jari Litmanen. Het WK van 1978 was het eerste grote toernooi dat hij echt meekreeg. Zeven was hij toen. Finland deed niet mee aan dat WK, simpelweg omdat de Finnen nooit aan een groot voetbaltoernooi meededen. “Nederland speelde destijds in oranje en zwart, ook de kleuren van Reipas Lahti, de club waar mijn vader, moeder, vrienden en ik voor voetbalden. Dus was ik voor Nederland. Helaas deed Cruijff niet mee, maar Nederland haalde net als in 1974 de finale. Vanaf dat moment bleef ik het Nederlands voetbal met extra aandacht volgen.” Jari zag hoe Ajax met Cruijff als beginnend trainer in 1987 de Europa Cup II won door met 1-0 te winnen van Lokomotive Leipzig, dankzij een goal van Marco van Basten. Niet lang daarna ging Cruijff aan de slag bij FC Barcelona. Jari mocht in januari 1991 meetrainen met Barcelona. Hij was op zijn negentiende gekozen als beste speler van de Finse competitie en de ‘prijs’ die daarbij hoorde, was een trip van twee weken naar Barcelona, inclusief een bezoek aan Camp Nou. De Finse bondscoach had met Tonny Bruins Slot geregeld dat Jari mee mocht trainen met het tweede van Barça. “De avond voor die training ging de telefoon op mijn hotelkamer. Ik hoorde een stem aan de andere kant van de lijn in het Engels vragen: ‘Is this Jari Litmanen?’ My name is Johan Cruijff, I am the coach of Barcelona. Do you know me?’ Ik dacht: iemand neemt me in de maling. Dat bleek niet het geval. Johan vertelde dat assistent Tonny Bruins Slot me de volgende dag op zou halen en dat ik een week mee mocht trainen met het eerste van Barcelona.” 'Ik hoorde een stem in het Engels vragen: 'Is this Jari Litmanen? My name is Johan Cruijff. Do you know me? Ik dacht: iemand neemt me in de maling' De volgende ochtend stapte Jari de kleedkamer binnen. Hij zag niet alleen Cruijff in het echt, maar ook alle spelers die hij van tv kende: Michael Laudrup, Christo Stoichkov, José Bakero, Andoni Zubizarreta en een jonge Pep Guardiola. Alleen Ronald Koeman, die Barcelona anderhalf jaar later in Londen langs Sampdoria zou schieten in de finale van de Europa Cup I ontbrak; geblesseerd. “Toen ze hoorden dat ik uit Finland kwam, dacht ze waarschijnlijk allemaal: het zal wel. Ze zeiden voor de training niet zoveel tegen me, maar na de training waren ze ineens veel enthousiaster, staken ze hun duim op en zeiden ‘bien, bien’ tegen me.” [caption id="attachment_21144" align="aligncenter" width="1200"] 11 augustus 1990[/caption] Cruijff vond dat hij zich goed staande had gehouden in het positiespel. Het was zaak dat Jari veel wedstrijden ging spelen, dan zou het wel goed komen met hem, aldus Cruijff. Begin 1991 was zijn toekomst nog hoogst onzeker. Een jaar eerder was hij dicht bij een contract met Roda JC, dat hem eerst wilde verhuren aan Racing Genk. Op het laatste moment ketste de deal af. Ook het Zwitserse Neuchâtel Xamax was geïnteresseerd. Jari bleef in Finland, besloot eerst zijn dienstplicht te vervullen. Een maandje na de training bij Barcelona mocht hij twee weken meetrainen bij PSV. Huub Stevens, destijds trainer van het tweede, zag het wel in hem zitten. Hoofdtrainer Bobby Robson liet hem meedoen in een oefenwedstrijd tegen KV Mechelen, maar was minder onder de indruk. Ze lieten hem weer terug naar Finland gaan. Litmanen moest immers nog tot september 1991 in dienst en bij PSV hadden ze ook Twan Scheepers uit de eigen jeugd nog. Stevens in Jari Litmanen, zijn legendarische jaren bij Ajax, het boek dat Mike van Damme in samenwerking met Jari schreef: ‘Toen hij bij Ajax een topspeler werd, heb ik weleens gedacht: we hebben een foutje gemaakt. Of een grote fout.’ Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Jari Litmanen komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Anouk Hoogendijk was jarenlang het boegbeeld van het vrouwenvoetbal. Vierenhalf jaar geleden werd ze moeder van zoon Sonny en twee jaar later kwam daar zoontje Jip bij. Het moederschap was een zware aanslag op haar lichaam en zorgt tot de dag van vandaag voor chronisch slaapgebrek. Vanaf 10 juni komt haar boek Slaap mama slaap uit, waarin ze openhartig vertelt over de afgelopen vijf jaar, waarin haar wereldje steeds kleiner werd. Voor Helden Magazine nummer 77 spraken we af met Anouk. Anouk Hoogendijk Anouk de schrijfster “In Anouk zit een boek, dacht de uitgever nadat ik af en toe een bericht deelde op social media over mijn leven als moeder van twee zoontjes die slecht slapen. Ik vroeg me af of mensen wel zin hadden in zo’n zeikboek. Ik dacht: mijn vriend Pieter en ik vertellen dingen vaak wat rooskleuriger dan ze in werkelijkheid zijn, ook om het zelf allemaal vol te houden, moet ik nu wel ineens alles eruit gooien? Als ik een post voor Instagram had gemaakt, besloot ik die vaak op het laatste moment toch maar niet te delen, omdat ik tegen mezelf zei: jij wil mensen helemaal niet het gevoel geven dat jouw leven alleen maar kommer en kwel is, dat is niet wie jij bent en dat is ook niet hoe het is. Ik had van die stemmetjes in m’n hoofd die steeds tegen me zeiden: 'Stel je je niet aan?’ En: ‘Sonny en Jip zijn toch allebei gezond? Moet je hier wel zo over klagen?’ Ik schaamde me ook voor ons geploeter met onze zoons. Vanbinnen maakte het me eenzaam dat ik alles voor mezelf hield, dat bijna niemand wist hoe ik er echt aan toe was. De posts op social media openden mij de ogen. Als ik iets over mijn struggles deelde over mijn leven als moeder op Instagram kreeg ik heel veel lieve reacties. Ik dacht altijd: alle kinderen slapen door, behalve die van ons. Omdat in onze omgeving bijna alle kleine kinderen goed sliepen. 'Als ik iets over mijn struggles deelde over mijn leven als moeder op Instagram kreeg ik heel veel lieve reacties. Ik dacht altijd: alle kinderen slapen door, behalve die van ons' Door die vele reacties kreeg ik steeds meer het besef: ik ben niet de enige moeder die diep in de nacht in de weer is met onze kinderen. Ik stel me dus niet aan. Realiseerde me ook dat ik er niet veel wordt gesproken over dit onderwerp. Ik besloot: we gaan dat boek schrijven. De gesprekken met tal van mensen voor het boek zorgden ervoor dat het gevoel van eenzaamheid en schaamte verdween. Het schrijven van het boek is dus ook therapeutisch geweest. En ik wil met dit boek mensen met jonge kinderen die worstelen met vergelijkbare problemen laten weten: je staat niet alleen. Door het boek moest ik dingen oprakelen. Ik heb voor het boek alle whatsapp gesprekken van de afgelopen vier jaar teruggelezen. Mijn telefoon was een groot dagboek. En alles teruglezen was best confronterend en emotioneel. Ik merkte zo vaak aan mijn berichten dat ik probeerde hoop te houden. Zo van: vanaf nu wordt het beter, er zit echt een goede ontwikkeling aan te komen. En dan bleek dat achteraf toch niet het geval. Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Anouk Hoogendijk komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Het leven van Veerle Buurman (19) is de afgelopen twee jaar compleet op zijn kop komen te staan. Medio 2023 speelde ze nog in onder 17 van SC Bemmel en verkocht in het weekend tosti’s in de kantine van de voetbalclub. Ze werd basisspeelster bij PSV en international. In aanloop naar het EK in Zwitserland (2 – 27 juli) gingen we voor Helden Magazine nummer 77 op bezoek bij de kersverse speelster van Chelsea. Veerle Buurman Dit zei bondscoach Andries Jonker tegen mij voor m’n debuut bij Oranje… “Dat ik met vertrouwen moest spelen en hij mij niet voor niks de kans gaf. De dag voor de wedstrijd tegen Denemarken op 29 oktober vorig jaar vertelde Andries me tijdens de wedstrijdbespreking dat ik zou debuteren. Ik voelde meteen spanning opkomen, het gevoel dat je krijgt wanneer je weet dat er iets belangrijks gaat gebeuren. De avond voor de wedstrijd was ik er al mee bezig. Ik visualiseerde alvast bepaalde situaties die in een wedstrijd kunnen voorkomen. Het gekke is dat wanneer ik de eerste bal raak, het gevoel van spanning ook ineens weer weg is.” Als je me drie jaar geleden had verteld dat ik een transfer naar Chelsea zou maken, dan had ik dit tegen je gezegd… “Dan was ik gaan lachen en had ik je niet geloofd. De afgelopen anderhalf jaar is het zo snel met me gegaan. Nog geen twee jaar geleden speelde ik bij de jongens van SC Bemmel, verkocht ik nog tosti’s in de kantine en trainde ik af en toe mee bij de vrouwen van Jong PSV. In het seizoen 2023/2024 sloot ik definitief aan bij Jong PSV. Afgelopen seizoen was ik basisspeelster in het eerste van PSV, ik speel in het Nederlands elftal en heb vorig jaar al een contract bij Chelsea getekend en na het EK ga ik ook daadwerkelijk die kant op.” [caption id="attachment_21207" align="aligncenter" width="1920"] Veerle Buurman[/caption] Leven in de anonimiteit of overal op straat herkend worden? “Leven in de anonimiteit. Ik vind het wel leuk dat mensen me af en toe herkennen op straat. Dat je bekend wordt als voetbalster betekent dat jonge meisjes zien wat er mogelijk is. Toch vind ik het fijn dat ik met familie en vriendinnen leuke dingen kan blijven doen zonder overal aangesproken te worden.” Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Veerle Buurman komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Thierry Brinkman (30), aanvoerder van het Nederlands hockeyteam, bereikte vorige zomer zijn ultieme doel: hij won olympisch goud in Parijs. Na een week feestvreugde volgde er een nieuwe club, een huwelijksaanzoek, een verbouwing, de welbekende postolympische dip en een mentale zoektocht. Voor Helden Magazine nummer 77 spraken we Thierry en zijn verloofde Elke Boers in aanloop naar het EK hockey (8-17 augustus) in Duitsland. Thierry Brinkman Ga eens terug naar 8 augustus 2024, de dag van de olympische finale tegen Duitsland die jullie na 1-1 met shoot-outs wonnen. Thierry: “Als team hadden we al zoveel doorstaan sinds de Spelen van Tokio in 2021. De finaledag beleefden we op dezelfde manier als de andere dagen. We hadden hetzelfde dagprogramma, zaten in een toernooibubbel. Pas later beseften we de grootsheid van die wedstrijd. Gelukkig maar, anders waren we alleen maar nerveus geworden. De finale ging een beetje als in een roes voorbij. Ik probeerde die dag te observeren en voelen of iedereen er goed in zat en erop te letten dat niet iemand ineens andere dingen ging doen. Het hele toernooi hielden we ons vast aan bepaalde routines, dat moest op die finaledag niet anders zijn. En we probeerden een beetje ontspanning te vinden. Ik kan me nog herinneren dat ik vlak voor de wedstrijd Steijn van Heijningen, hij verving Tjep Hoedemakers die geblesseerd was uitgevallen, wat meer aandacht gaf voor de wedstrijd. Zijn eerste wedstrijd was meteen de olympische finale. En voor de shoot-outs probeerde ik keeper Pirmin Blaak op zijn gemak te stellen en vertrouwen te geven.” Voelde jij als aanvoerder extra spanning en verantwoordelijk? “Druk en verantwoordelijkheid voelde ik zeker. Het is de bedoeling dat de aanvoerder in een finale zijn niveau haalt en het team op sleeptouw neemt. Ik kende van iedere teamgenoot het persoonlijke verhaal en de weg die hij heeft moeten afleggen om het hoogst haalbare te bereiken. Vanaf de Spelen in Tokio in 2021 ben ik heel intensief met iedereen bezig geweest.” Wat kwam er op je af na het olympisch goud? “Toen kregen we de grootsheid van de Spelen pas mee, kwam binnen dat vier miljoen mensen de finale hadden gezien, en werden we gevraagd voor tv-programma’s. In het TeamNL-huis hebben wij de finale van de Nederlandse hockeyvrouwen gekeken, die een dag later was. We liepen daar rond als helden, dat gaf een extra dimensie aan het toernooi. Terug in Nederland was iedereen vrolijk, we genoten van de huldiging bij de koning en koningin en andere feesten. Maar na een week was het ook wel weer klaar. Het was lekker om tot rust te komen en op vakantie te gaan. Vrij snel daarna begon het seizoen weer en ging ik bij mijn nieuwe club Den Bosch aan de slag.” Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Thierry Brinkman komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Niemand scoort zo vaak onder bondscoach Andries Jonker als zij en als spits van Wolfsburg was ze dit seizoen topscorer van de Duitse Bundesliga. Inmiddels lijkt het geluk Lineth Beerensteyn (28) toe te lachen, maar diepe dalen waren er ook. In aanloop naar het EK voetbal in Zwitserland (2-27 juli) spraken we haar voor Helden Magazine nummer 77 over racisme, het overlijden van haar moeder en haar status. Lineth Beerensteyn Via ADO Den Haag, FC Twente, Bayern München en Juventus ben je in Wolfsburg terechtgekomen. Je was amper twintig toen je in je eentje naar München verhuisde. Hoe groot was destijds de cultuurschok? “Heel groot. Ik was nog nooit in mijn eentje in het buitenland geweest. Ik sprak de taal niet, kon me nog nét in het Engels verstaanbaar maken. Vaak had ik geen idee wat er gezegd werd en knikte maar van ‘ja’. Vroeger op school dacht ik nog: Duits heb ik later vast niet nodig. Nou, daar heb ik me in vergist. Het was handiger geweest als ik toch wat beter had opgelet in de klas.” Je hebt er nu zes seizoenen in Duitsland op zitten. Je zou inmiddels na je carrière altijd nog lerares Duits kunnen worden. Lachend: “Zoals ik nu Duits spreek wel, maar dat gaat hem niet worden, hoor.” [caption id="attachment_21210" align="aligncenter" width="1000"] Lineth Beerensteyn[/caption] Jouw moeder zei in een interview in de Volkskrant in 2020: ‘Haar zaakwaarnemer belde. Hij had nieuws. De Duitsers wilden Lineth kopen. Ik zei dat Lineth niet te koop was. De Duitsers gingen het contract bij FC Twente afkopen. Meteen kreeg ik tranen in mijn ogen.’ “Ik ben de jongste van alle kinderen. Mama was altijd extra bezorgd om mij. Ineens ging haar ‘baby’, zoals ze mij altijd noemde, helemaal naar München. Daar rij je niet even in vier uurtjes heen, dus dat was voor mama echt een ding. Voor mij ook, hoor, ik ben een familiemens en moest iedereen achterlaten. Ik was jong, zat pas een half jaar bij Twente. Tegen mijn zaakwaarnemer Herbert Cool zei ik in eerste instantie: nee, ik ga niet. Ik heb er daarna goed met mijn ouders en Herbert over gesproken. Ik wist: het is misschien wel een once in a lifetime-kans.” Je speelde vijf seizoenen bij Bayern. In 2021 werden jullie kampioen. Een jaar later maakte je een transfervrije overstap naar Juventus in Turijn. “Bij Bayern had ik in vijf jaar tijd echt wat opgebouwd. Met de club, mijn teamgenoten, de stad. München voelde echt als thuis. Het deed pijn om weg te gaan, maar ik was toe aan iets nieuws. Het laatste seizoen liep het niet lekker met trainer Jens Scheuer. Ik had meerdere onenigheden, schatte in dat het niet meer ging werken tussen ons. Ik besloot te vertrekken en uiteindelijk werd de trainer die zomer ontslagen.” Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het interview met Lineth Beerensteyn komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele interview? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.

Aanbeden op Aruba, Superster in San Diego, anoniem in Nederland. Xander Bogaerts is al jaren een van de beste honkballers in de Major League. Hij is na Max Verstappen ook nog eens de bestverdienende sporter met een Nederlands paspoort. Maar in Nederland kan hij zo goed als unaniem over straat. Tijd voor een verhaal in Helden Magazine nummer 77. “Als Bogaerts met de Padres speelt, dan kijkt heel Aruba.” Xander Bogaerts Gaat X-Man de Padres naar de titel leiden? Die vraag leeft dit seizoen in San Nicolas en in San Diego. Na twee mindere jaren is het tijd dat de volksheld uit Aruba de verwachtingen van zijn duizelingwekkende deal gaat waarmaken. Want dat was het in december 2022. Zeker voor Nederlandse begrippen. Een elfjarig contract ter waarde van iets minder dan 250 miljoen euro. Als de overeenkomst in stand blijft, betaalt San Diego Padres van 2026 tot 2033 maar liefst 22 miljoen euro per seizoen aan hun sterspeler met nummer 2 op het tenue. De Padres hopen aan de hand van hun korte stop voor het eerst in de clubgeschiedenis de World Series te winnen. Na Max Verstappen, viervoudig wereldkampioen Formule1, is deze 32-jarige honkballer de best verdienende sporter met een Nederlands paspoort. Desondanks zou hij op Koningsdag zonder al te grote problemen de Amsterdamse Vrijmarkt kunnen bezoeken. Bij de verkiezing van de Nederlandse Sportman van het Jaar is hij nog nooit genomineerd. Aanbeden op Aruba, een superster in San Diego, maar anoniem in Nederland. “Ongelooflijk,” zegt Hensley Meulens, voormalig honkballer van de New York Yankees en ex-coach van het nationale honkbalteam. “Die gozer zou niet alleen een inspiratie voor de jeugd in Nederland moeten zijn, maar iedereen in de wereld kan een voorbeeld aan hem nemen. Helden Magazine nummer 77 Het eerste deel van het verhaal over Xander Bogaerts komt uit Helden Magazine nummer 77. Benieuwd naar het hele verhaal? Bestel het magazine nu met gratis verzending binnen Nederland via onze webshop. Nooit meer een verhaal missen? Word abonnee en bespaar maar liefst €15,- met een jaarabonnement op Helden Magazine.