Heb je de trainer van Roda JC, Darije Kalezic, weleens langs de lijn zien staan? Of een interview zien geven? Een doodnormale man, denk je, met een licht accentje dat bevestigt dat hij uit Oost-Europa afkomstig is. Een bezeten vakman als trainer, maar verder niks bijzonders, lijkt het.
Toch schuilt er een bijzonder verhaal achter Darije. Hij maakte heel bewust de oorlog in voormalig Joegoslavië mee. En die was verschrikkelijk, eigenlijk zo verschrikkelijk dat hij nauwelijks in woorden is te vatten. Kalezic woonde in Mostar en voetbalde bij Lokomotiva toen die oorlog begin jaren negentig uitbrak. Ik ken Darije al heel lang. Toch heb ik tranen met tuiten gehuild toen ik zijn verhaal las. Dat ene citaat staat op mijn netvlies gebrand: “Geweer in de mond stoppen was heel normaal. Vrienden van vroeger leken elkaar niet meer te kennen.” Veel van Darije’s voetbalvrienden werden vermoord. “Jongens met wie ik in mijn jeugd had gevoetbald: gewoon afgeknald,” vertelt hij in de nieuwe Helden. “Een ploeggenoot van Lokomotiva werd doodgeschoten gevonden in een container.”
'Wat hij heeft meegemaakt, gun je niemand'
Darije overleefde de oorlog, mede dankzij de relaties die hij had. Hij kwam als vluchteling naar Nederland en meldde zich aan bij een asielzoekerscentrum bij Deventer. Een nieuwe moeilijke fase in zijn leven brak aan. Uiteindelijk hielp zijn voetbaltalent hem aan een verblijfsvergunning, werd hij speler van RKC, maar makkelijk had Darije het nooit. Ik moest even bijkomen nadat ik het verhaal voor de eerste keer had gelezen. Wat hij heeft meegemaakt, gun je niemand. Tijdens mijn werk bij Fox Sports leerde ik Darije kennen als trainer van De Graafschap. Ik reisde altijd heel vroeg naar verre uitwedstrijden om rond te neuzen, sfeer te proeven en nieuwtjes te zoeken. Darije verwelkomde me dan, zei “wat ben je vroeg” en bood meteen koffie en een broodje aan. Ik vertelde hem een keer dat ik zwanger was. “Oh Barbara, wat mooi en wat leuk. Blijf lekker binnen en zeg me als je iets nodig hebt.”
'Verhalen als van Darije maken een oorlog persoonlijk, geven de ellende een gezicht'
We raakten in gesprek. Hij vertelde flarden over zijn jeugd. Flarden die me bijbleven. Ik was geschokt toen hij moest vertrekken bij De Graafschap en vind die beslissing nog steeds een blunder. Na zijn vertrek uit Doetinchem sprak hij een keer over zijn jeugd met mijn vader. Ook Frits raakte onder de indruk. Omdat vluchtelingen weer zeer actueel zijn, benaderden we hem met de vraag of hij in Helden een keer zijn echte en hele verhaal wilde vertellen. Hij stemde toe. En is blij met het resultaat. Hoewel ik al flarden had gehoord, was ik toch verrast door het verhaal achter de mens Darije Kalezic. Verhalen als van Darije maken een oorlog persoonlijk, geven de ellende een gezicht. En dan realiseer je je pas hoe vluchtelingen die Nederland nu binnenkomen, zich moeten voelen. U begrijpt dat ik door Darije supporter ben van Roda JC. Maar veel meer, Darije, hoop ik dat het jou en de jouwen heel erg goed gaat. En ik hoop dat velen jouw verhaal zullen lezen en vooral zullen voelen.
Het hele interview met Darije Kalezic is te lezen in het nieuwe magazine van Helden, dat nu in de winkel ligt. Ook via Blendle: klik hier.