Kiki Bertens beleefde vorig jaar haar internationale doorbraak toen ze de halve finale haalde op Roland Garros. Ze staat in de top 20. Kortom, het leven lacht de tennisster toe, weg zijn al haar twijfels. Zou je zeggen.

Ik ben helemaal niet iemand die met rackets gooit. Als ik dat vroeger deed, moest ik voor straf m’n telefoon inleveren bij mijn ouders. Nou, dat was een goede waarschuwing voor mij als meisje van veertien. Het is maar goed dat m’n vader en moeder daar nu minder over te zeggen hebben, anders was ik mijn telefoon na het toernooi van Dubai wel een paar weken kwijt geweest,” zegt Kiki Bertens lachend met de nodige zelfspot en toch ook een beetje beschaamd.

Tekst gaat verder onder de foto

Het filmpje waarop ze eind februari net zolang met haar tennisracket op de hardcourtbaan timmerde tot hij aan barrels lag, deed het goed op social media. Kiki verloor in Dubai in de eerste ronde nipt van Christina McHale. Op matchpoint besloot de scheidsrechter een call van de lijnrechter te overrulen, waardoor het meteen game, set en match was. “Mijn frustratie moest er gewoon uit, die had ik al een tijdje opgekropt. Ik deed wat ik moest doen, kreeg kansen om te winnen en toch verloor ik. En het was niet de eerste keer dit jaar dat het zo ging. Ik dacht: wat moet ik in godsnaam nog meer doen om wel weer te winnen? Na die wedstrijd liep ik weer flink te malen.” Kiki won in 2016 haar tweede WTA-titel in Nürnberg – drie jaar na haar eerste titel in Fez – , haalde de halve nale op Roland Garros en maakte een reuzensprong op de wereldranglijst. Ze wilde dit jaar uit de startblokken knallen, maar dat lukte niet. “Het was allemaal ‘net niet’ tijdens de trip naar Australië. Ik heb mezelf te veel onder druk gezet, had vooraf hoge verwachtingen en ben niet goed omgegaan met de situatie. Ik heb mezelf allerlei negatieve dingen aangepraat. Dat is een oude fout.”

Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle door op onderstaande knop te klikken. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!