8 juli 1990
Hij hoopte op een zelfde scenario als in 1986. Maar Diego Maradona kon zijn stempel niet zo drukken als vier jaar eerder op het WK van 1990 in Italië. De Argentijnen haalden wel de finale, maar in die lelijke eindstrijd werd verloren van West-Duitsland. Na afloop huilde hij dikke tranen.
‘Voetbal is een simpel spel; 22 mannen rennen achter een bal aan en uiteindelijk winnen de Duitsers,’ is een beroemde uitspraak van Gary Lineker, de voormalige spits van het Engelse elftal en tegenwoordig presentator van BBC's Match of the Day.
De Duitsers verloren al vier maal een WK-finale. Geen land verloor vaker de eindstrijd van het WK. Oké, ze wonnen ook drie keer
Het Duitse voetbal heeft een metamorfose ondergaan de laatste jaren. De Duitse elftallen voetballen niet langer 'Duits', maar spelen mooi en aanvallend. Ze rollen niet meer te pas en te onpas over het veld, de schwalbes zijn uitgevlogen over de landsgrenzen. En de Duitsers winnen allang niet altijd meer in de laatste minuut.
En als het om Die Manschaft gaat, is dat eigenlijk nooit echt het geval geweest. De Duitsers verloren al vier maal een WK-finale. Geen land verloor vaker de eindstrijd van het WK. Oké, ze wonnen ook drie keer. Die van 1974 kwam bij ons enorm hard aan. Maar de laatste wereldtitel dateert alweer van 24 jaar terug.
Op 8 juli 1990, vandaag 24 jaar geleden, pakte het Duitse elftal de laatste wereldtitel. Het elftal dat onder leiding stond van bondscoach Franz Beckenbauer speelde destijds nog echt Duits, met 5 verdedigers, 3 middenvelders en 2 aanvallers. Dus het systeem dat Oranje nu in de meeste WK-duels hanteert. Met Lothar Matthäus en Rudi Völler had de ploeg begenadigde duikelaars in de gelederen. En het zat de ploeg mee. In de halve finale werd na strafschoppen gewonnen van de Engelsen. En in de finale werd Argentinië verslagen na een makkelijk gegeven strafschop in de 85ste minuut, die werd benut door Andreas ‘Andy’ Brehme.
In 1990 was Maradona al minder. Hij kon niet meer langs vijf of zes tegenstanders snellen. Cocaïne speelde al een belangrijke rol in zijn leven.
Wat nog het meest is blijven hangen van die slechte finale? De dikke tranen van Diego Maradona na afloop. Wat had hij graag in Italië, waar hij voor Napoli speelde, nog een keer de show gestolen, zoals hij dat vier jaar eerder deed in Mexico. Maar de Maradona van 1986 werd hij eigenlijk nooit, al kon hij een enkelblessure als excuus aanvoeren. Het begon al met een nederlaag in de openingswedstrijd van het WK. De wereldkampioen verloor met 1-0 van Kameroen. Als een van de beste nummers drie in de poule, mochten de Argentijnen door. Zijn klasse etaleerde Maradona in de achtste finales tegen aartsrivaal Brazilië. Het passje waarmee hij Claudio Caniggia wegstuurde en die de enige treffer in het duel opleverde, was van grote klasse. Van Joegoslavië werd gewonnen na strafschoppen, maar Maradona miste in de serie. Ook van gastland Italië werd na strafschoppen gewonnen, dit keer benutte Pluisje zijn penalty wel. Stond Maradona zomaar weer in de WK-finale. Een herhaling van die van vier jaar eerder. Toen werd met 3-2 gewonnen van de Duitsers.
In 1990 was Maradona al minder. Hij kon niet meer langs vijf of zes tegenstanders snellen. Cocaïne speelde al een belangrijke rol in zijn leven. Er was geen Hand van God meer die hem kon helpen. En zijn maatje Caniggia was ook nog eens geschorst voor de WK-finale. De tranen waren er van verdriet, woede voor de onterecht gegeven strafschop en van onmacht, omdat de 29-jarige Maradona voorvoelde dat zijn hoogtijdagen voorbij waren.
Op de dag af 24 jaar na de laatste wereldtitel nemen de Duitsers het op tegen Brazilië in de halve finale van het WK.
Duitsland en Argentinië. Ze zouden zondag in Rio de Janeiro opnieuw tegenover elkaar kunnen komen te staan in de WK-finale, na een droogte van 24 jaar. Liever niet, maar het kán wel.