Word abonnee

Golf

Ruben van Uden: Laatbloeier in het golfen

John Kramer

Golf

Ruben van Uden: Laatbloeier in het golfen

door: Jasper Boks
10 augustus 2017
10 tot 15 minuten lezen

Ruben van Uden is een laatbloeier. Hij werd op z’n 26ste prof. Al na drie weken veroverde hij bij de ING Private Banking Golfweek een wildcard voor de KLM Open (14-17 september). Het is slechts het begin, zegt hij. “Ik ga de kunst afkijken van Joost Luiten.”

Op zijn hand heeft hij ‘Q-school’ geschreven. Ruben van Uden heeft af en toe geheugensteuntjes nodig. Hij moet zich nog inschrijven voor de ‘Q-School’, het toernooi waarmee hij promotie naar een hoger niveau binnen het Europese golf af kan dwingen. “Ik ben af en toe wat slordig met dit soort administratieve zaken. Ik moet aan veel dingen denken en ik regel alles zelf.”

Tekst gaat verder onder de foto

De ‘Tiger Woods van de Eindhovensche’ neemt een slok van zijn ‘Gele Peter’, een mix van bitter lemon en jus d’orange. Met zijn 26 jaar haalt Ruben, kind van een Surinaamse moeder met roots in India en een Nederlandse vader, de ge- middelde leeftijd flink omlaag bij de statige, be- sloten golfclub in de bossen van Valkenswaard. Op het terras van het clubhuis zitten vooral gepensioneerden. De gemiddelde leeftijd van de leden ligt op 75 jaar.

Voor de dames en heren op leeftijd die op het terras van hun wijntje genieten, is golf een hobby, voor Ruben is het werk. Ooit, op zijn zevende, werd hij door zijn vader meegenomen naar de golfbaan en in navolging van zijn twee zussen besloot hij op les te gaan. Aanvankelijk combineerde hij golf met voetbal en tennis, op zijn vijftiende koos hij voor het kleinste balletje. Afgelopen juni besloot hij golfprof te worden. “Ik heb lang getwijfeld of ik prof moest worden,” bekent hij.

Ruben haalde op de universiteit in Utrecht zijn bachelor economie en rondde kortgeleden in Tilburg zijn master in supply chain management af, maar waagt nu nog de sprong. “Ik heb naar sponsors gezocht die konden helpen mijn profavontuur mede mogelijk te maken, want in m’n eentje kan ik het nu nog niet ophoesten. Het kost me nu 20.000 euro per jaar om toernooien te spelen. De helft van dat bedrag dekken geldschieters, de andere helft bekostig ik zelf. Mijn ouders hebben me ook altijd geholpen, ze betaalden ook het lidmaatschap van de Eindhovensche en dat tikt aardig aan. Maar dat wil ik niet meer, ik wil het alleen doen. Door dertig uur per week te werken als data analist, kan ik mezelf onderhouden en met de centjes kan ik ook mijn golfcarrière weer bekostigen.”

Tekst gaat verder onder de foto

Ruben heeft zichzelf vier jaar de tijd gegeven om op te klimmen naar de Challenge Tour, de tweede divisie van het Europese golf. Hij staat nu nog onderaan de ladder, komt uit op de Alpen Tour, het derde niveau. “Als ik de Challenge Tour weet te halen, zal ik fulltime voor het golf kiezen en stoppen met werken. Want dan heb ik al mijn energie nodig om proberen het hoogste niveau te halen, de Europese Tour.”

BIJLES

Money makes the world go round, in het geval van Ruben is dat zeker het geval. “Van golf bestaat vaak het beeld dat je er heel rijk van wordt. Pas als je bij de top 100 op de Europese Tour speelt, houd je sowieso een ton per jaar over. Mij kost het alleen maar geld om m’n sport te beoefenen. Ik wil op den duur gaan kijken voor een huisje, met m’n werk voor Sligro moet ik een hypotheek kunnen krijgen. Of ik moet de KLM Open winnen…” Ruben vertelt wat hij allemaal deed om te kunnen golfen. “Ik heb tijdens m’n studententijd nog bijles economie gegeven aan mensen. Kreeg ik 20 euro per uur voor en dat deed ik een uur of vier per week. Kon ik m’n benzine mooi van betalen. En ik werkte ’s avonds in een magazijn om wat te verdienen. De rest van m’n tijd zat ik immers op school of stond ik op de golfbaan.”

Ruben bewandelde de moeilijke weg. “Ik heb nooit in Oranje gezeten, daarom ben ik lange tijd zo onbekend gebleven in de golfwereld. Als amateur boekte ik best goede resultaten, maar ik werd nooit gevraagd. Andere jongens kregen van de golfbond financiële steun, konden terecht voor trainingen en mentale hulp. Ik niet, heb altijd alles alleen moeten doen.”

Ook in zijn geval gaat de Cruijffiaanse wijsheid ‘elk nadeel heb z’n voordeel’ op. “Ik zie dat de jongens die wel hulp van de bond kregen, tegen problemen aanlopen nu ze op eigen benen komen te staan. Ik moest alle tegenslagen zelf verwerken. Er was geen coach om op terug te vallen als ik geen goede resultaten boekte. Het heeft me mentaal sterk gemaakt. Vroeger brak ik een paar clubs op mijn been uit frustratie. Ik ben nog weleens gediskwalificeerd omdat ik het uitschreeuwde op de baan. Ik dacht: verdomme, ik heb zo hard getraind en moet alles alleen doen, waarom lukt het niet? Nu denk ik als het niet lukt: harder trainen, je bent nog niet goed genoeg.”

Ruben doet veel aan zelfstudie als het om golf gaat. Hij kijkt het kunstje af van de groten der aarde. Op YouTube bestudeert hij de swing van Ernie Els, Rory McIlroy en natuurlijk Tiger Woods. “Ik kijk tijdens wedstrijden op tv niet zozeer wie de bal het dichtst bij de hole slaat, maar ik kijk eerder wat die gasten precies doen voordat ze een goede bal slaan.”

Vorig jaar ontmoette hij in Spanje oud-prof Robert-Jan Derksen, winnaar van twee toernooien op de Europese Tour. “Toen ik wist dat ik hem zou treffen, kwamen er meteen allemaal vragen bij me op die ik hem wilde stellen. Die heb ik allemaal op hem afgevuurd. Vond hij volgens mij wel leuk.”

‘Ik denk dat ik wel wat mensen de ogen heb geopend. Zo van: die Ruben is beter dan we dachten’

LAATDUNKEND

“Ik ben een laatbloeier, op alle vlakken,” zegt Ruben, “de grote talenten worden op hun twintigste al prof. Neem Joost Luiten, die won al heel veel op die leeftijd. Zelfs binnen Europa is dat uitzonderlijk. Als ik mezelf nam op m’n twintigste… Ik won zelden en dacht: als ik niet kan winnen, heb ik ook niets te zoeken bij de profs. Ik was ook soms laatdunkend over mezelf, dacht altijd dan ik niet goed genoeg was en kon worden. Ook doordat ik nooit een uitnodiging kreeg voor Oranje ging ik twijfelen.”

Toen hij als amateur vorig jaar de Nederlandse Kampioenschappen Matchplay won bij zowel de amateurs als profs, dacht hij: ben ik dan toch best een goede golfer? “Ik heb vorig jaar het roer omgegooid, ben gaan werken met een nieuwe coach, Robert van de Broek. Mijn sociale leven veranderde doordat het uit ging met m’n vriendin. Ik leverde voor m’n relatie best veel tijd in die ik ook op de golfbaan door had kunnen brengen. Op een gegeven moment dacht ik: ik moet nu vol voor mijn sport gaan. Een profgolfer moet egoïstisch zijn, moet dat doen wat goed voor zijn carrière is. Toen ik eenmaal vol voor m’n sport had gekozen, merkte ik dat ik in korte tijd veel beter ging golfen. Eind vorig jaar wist ik: als ik prof wil worden, is het nu een goed moment.” Hij rondde zijn studie af, ging op sponsorjacht en begon meteen met werken om wat financiële armslag te hebben.

FOTO’S

‘Hello world,’ zei Tiger Woods in augustus 1996 toen hij besloot prof te worden. Hij kreeg meteen een miljoenencontract van Nike voorgeschoteld en won een jaar later al zijn eerste van in totaal veertien Majors; de Masters. Op bescheiden niveau sloeg Ruben sportief gezien ook meteen met z’n vuist op tafel. In juni, bij z’n eerste toernooi als prof, werd hij tweede en drie weken nadat hij prof werd, bemachtigde hij tijdens de ING Private Banking Golfweek in Tilburg een wildcard voor de KLM Open. “Ik zei daarmee: Hello Nederland, ja,” lacht Ruben. Hij neemt een slok van zijn Gele Peter. “Ik denk dat ik wel wat mensen de ogen heb geopend. Zo van: die Ruben is beter dan we dachten. Ik moet de KLM Open aangrijpen om me op de kaart te zetten.”

Bij de KLM Open, die van 14 tot en met 17 september wordt gehouden op golfbaan The Dutch in Spijk, komt hij ook Joost Luiten tegen, de enige Nederlandse golfer op de European Tour en titelverdediger bij het enige Nederlandse toernooi op het hoogste niveau. “Ik heb Joost nog nooit gesproken. In andere sporten is het denk ik gebruikelijker dat de talenten geregeld met de profs kunnen trainen, golf is een nog veel individualistischere sport. Joost heeft het al druk genoeg met zichzelf. Ik zal van de mogelijkheid gebruikmaken om hem op te zoeken tijdens de oefenrondes in de dagen voordat de KLM Open begint. Ik heb wel wat vragen die ik Joost zou willen stellen, een betere dan Joost is er niet om de kunst van af te kijken. Maar ik zou hem ook willen vragen hoe hij zijn zaken regelt naast de golfbaan, hoe hij werkt met zijn team en wat hij doet bij een mindere vorm. Van zijn caddie zou ik ook nog heel veel willen weten. Waar let hij op? Wat schrijft hij in z’n boekje bij elke hole? Ik zou dolgraag achttien foto’s maken met m’n mobiel bij een caddie van een topper, om van elke hole informatie te hebben.”

BESCHEIDEN

Een caddie, daar moet Ruben snel naar op zoek nu hij bij de grote mannen mee gaat doen. Wellicht zal een van z’n zussen hem assisteren. Of een vriend, collega-golfprof of z’n coach. “Ik ga de komende weken een keuze maken.”

Maar ook op andere vlakken is er snel werk aan de winkel. “Ik ben nog te weinig bezig met mijn imago. Het gaat gewoon schade aanrichten als ik de cut haal bij de KLM Open en ik heb geen website en ik ben amper te zien op social media. Ik vond het altijd een beetje gek om mezelf te tonen. De nummer één van de wereld heeft alle reden dingen te posten op social media. Ik dacht: ik sta niet eens bij de beste duizend, waarom willen mensen mij volgen? Ik ben te bescheiden op dat vlak. Ik moet het doen, want m’n marktwaarde moet stijgen. Voor een tientje per jaar heb ik m’n eigen site online. Nu ik prof ben, kan ik ook op dat vlak niet achterblijven.”

Bij de KLM Open mag hij meteen al ruiken aan het hoogste niveau. “Daarna weet ik meteen hoe ik ervoor sta. Op den duur wil ik een ticket bemachtigen voor de grote toernooien, ik voel dat ik het niveau in me heb. Maar zover is het voorlopig nog niet. Ik moet eerst zoveel mogelijk informatie opdoen. Als ik hardop droom, dan wil ik over vier jaar een vaste waarde zijn op de Europese Tour. En heel stiekem hoop ik dat ik over tien jaar mee mag doen aan de Ryder Cup, het ultieme wat een golfer kan bereiken. Er zijn genoeg spelers die pas op latere leeftijd doorbraken. Neem Ian Poulter en Henrik Stenson. En als over vier jaar toch blijkt dat ik niet goed genoeg ben, dan wordt het tijd voor wat anders.”

Helden Magazine

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Delen: