7 april 1960
De man achter de biggest upset in boxing history viert vandaag zijn 55ste verjaardag. Buster Douglas versloeg in 1990 als eerste de onverslaanbaar geachte Mike Tyson.
Zijn doel bereikte James ‘Buster’ Douglas op 11 februari 1990. Hij kon een sportwagen kopen, kreeg uitnodigingen voor feestjes met beroemdheden. In één klap was hij iemand. Het geld en de aandacht, dat was waarom hij voor een bokscarrière had gekozen.
In Tokio mocht Douglas het opnemen tegen Mike Tyson, de man voor wie iedereen het in zijn broek deed. In 1986 was hij op twintigjarige leeftijd de jongste zwaargewichtkampioen ooit geworden. De jaren daarna verpulverde hij iedereen in de ring. Douglas werd aangewezen als opwarmertje naar de partij waar iedereen op wachtte, die tegen Evander Holyfield, die net was overgestapt naar het zwaargewicht.
'Er was een plan uitgestippeld om van Iron Mike de rijkste en succesvolste zwaargewicht ooit te maken'
Tyson had er met de pet naar gegooid in aanloop naar het gevecht. Sinds de dood van zijn mentor en tweede vader Gus D’Amato was de klad er sowieso al in geraakt. Samen met D’Amato, trainer Kevin Rooney en promotors Jim Jacobs en Bill Cayton was er een plan uitgestippeld om van Iron Mike de rijkste en succesvolste zwaargewicht ooit te maken, maar nadat de enige man naar wie Tyson luisterde, was overleden, was hij stuurloos.
Vlak voor het gevecht met Buster Douglas liep zijn huwelijk met actrice Robin Givens op de klippen. Tyson was manisch depressief, liep met zelfmoordplannen rond. Hij greep naar de fles en gebruikte cocaïne. Trainen deed hij amper. Of het moeten de vechtpartijen zijn geweest die hij uitlokte in clubs in New York.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
In aanloop naar de partij tegen Douglas in Tokio was Tyson overgestapt naar de beroemde en beruchte bokspromotor Don King, want die beloofde hem gouden bergen. Zoals een gevecht tegen Holyfield waarbij er een gage van 50 miljoen dollar op hem zou wachten.
Maar eerste dus Douglas. Voor het opwarmertje kreeg hij slecht 6 miljoen dollar. De uitdager kreeg 1,5 miljoen. Veel te zwaar en in slechte vorm kwam de 23-jarige Tyson aan in Japan. Iron Mike was zwaar favoriet: 42 tegen 1. Zelfs een ongetrainde, ongeïnspireerde en te zware Iron Mike moest dit klusje wel even kunnen klaren.
Voor Douglas, geen onaardige bokser, was dit gevecht de kans op zijn fifteen minutes of fame. De 29-jarige Douglas had zich maandenlang intensief voorbereid op het gevecht. Hij las natuurlijk de verhalen over The Baddest Man On The Planet, die er buiten de ring een zootje van maakte. En Douglas dacht: er liggen kansen als ik de eerste rondes overleef.
In zijn vijf voorgaande gevechten had Tyson bij elkaar dertien rondes hoeven boksen. Douglas wist dat hij een kans kreeg als hij de wereldkampioen uit kon putten. Douglas schoot uit de startblokken. Hij dicteerde. Tyson was te langzaam, te zwaar, ongetraind. En niet onbelangrijk: Douglas was niet bang voor hem.
'Als een kip zonder kop liep de wereldkampioen keer op keer tegen de vuisten van Douglas aan'
Slechts 23 dagen voor het gevecht van zijn leven overleed de moeder van Douglas. Hij wilde voor zijn moeder laten zien wat hij in zich had. Hij wilde haar zijn eer betonen.
Tyson ging als altijd op zoek naar een snelle knock-out. Maar Douglas danste om hem heen en maakte gebruik van zijn langere reach. Als een kip zonder kop liep de wereldkampioen keer op keer tegen de vuisten van Douglas aan. Na vijf ronden had Tyson een flinke zwelling onder zijn oog. Toen als zeiden de commentatoren dat hij nog nooit eerder zo op de proef was gesteld.
In de achtste ronde leek het allemaal toch nog goed te komen voor Iron Mike. Na een flitsende uppercut ging Douglas naar de grond. Hoofdschuddend stond Douglas op. Volgens het kamp van Tyson had de scheidsrechter te langzaam geteld. Stond hij na de acht tellen nog niet klaar. Maar Douglas mocht door.
In de negende ronde vloog Tyson op zijn tegenstander af in de hoop dat Douglas was aangeslagen. Niets daarvan. Douglas nam de regie stevig in handen. Tyson zocht steun in de touwen. Na één minuut en 23 seconden in de tiende ronde gebeurde het voor onmogelijk geachte. Een harde uppercut, gevolgd door een snelle combinatie, zorgde ervoor dat Tyson voor het eerst in zijn carrière naar de grond ging. Zijn gebitsbeschermer vloog door de lucht. Tyson zocht op handen en knieën naar het bitje. ‘Toen ik hem naar zijn bit zag zoeken, wist ik dat hij echt aangeslagen was. Een bokser die neer gaat, probeert zo snel mogelijk op te staan. Een bokser die eerst naar zijn gebitsbeschermer gaat zoeken, is met andere dingen bezig. Toen ik dat zag, wist ik dat ik hem te pakken had.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Team Tyson, Don King voorop, tekende nog officieel protest aan. De scheidsrechter zou na de knock-down in de achtste ronde te langzaam hebben geteld. Eigenlijk had de partij toen al voorbij moeten zijn, met Tyson als winnaar. King en Tyson vonden geen gehoor.
The biggest upset in boxing history was een feit. Ineens was Buster Douglas de onbetwiste wereldkampioen in het zwaargewicht, hij kreeg in een klap de kampioensriemen van de drie toonaangevende boksbonden, IBF, WBA en WBC. Als een held keerde Douglas terug uit Tokio. Hij mocht meteen door naar een worstelgala, waar hij op mocht treden als scheidsrechter en special guest. Die eer was eigenlijk bedoeld voor Tyson, maar na diens nederlaag werd die bedankt.
De uitnodigingen stroomden binnen. Televisieshows dongen naar zijn hand. Douglas ging overal gretig op in. Hij ging van feestje naar feestje. Beroemde sporters, acteurs, actrices, zangers en zangeressen klampten hem aan. Douglas vond het geweldig.
Achter de schermen was Don King hard bezig om een rematch met Tyson te regelen. Maar Douglas besloot daar niet op in te gaan. Het zat hem niet lekker dat Team Tyson protest had aangetekend en daarmee veel van de glans van zijn overwinning hadden gehaald. Douglas besloot het op te gaan nemen tegen Holyfield in ruil voor een gage van 24,5 miljoen dollar.
Op 25 oktober 1990 was dat gevecht een feit in Las Vegas. Douglas had genoten van het goede leven, hij was tien kilo zwaarder dan acht maanden eerder tegen Tyson. En hij had een mooie sportwagen gekocht en andere luxe artikelen.
'Douglas deed helemaal niets meer, at zich rond en zat op de bank voor de tv'
Douglas was geen schim van de bokser die hij in Tokio was. Holyfield was veel beter. In de derde ronde werd de wereldkampioen naar de grond geslagen. Douglas deed amper zijn best om op te staan. Hij liet zich uittellen, werd beweerd. En de glans van de overwinning op Tyson was meteen verdwenen.
Na achtenhalve maand was Buster Douglas zijn titels kwijt. Na afloop maakte hij meteen zijn pensioen bekend. Douglas had genoeg geld om te gaan rentenieren. Dacht hij.
Douglas deed helemaal niets meer, at zich rond en zat op de bank voor de tv. Vier jaar na zijn heroïsche zege op Tyson woog hij ruim 180 kilo en iedereen was de eendagsvlieg vergeten. Later bekende hij dat van de 24,5 miljoen dollar die hij als gage kreeg voor het gevecht tegen Holyfield hij na betalen van promotors, trainers, belasting en andere onkosten, slecht 1,5 miljoen dollar had overgehouden.
Douglas kreeg diabetes en raakte zelfs in coma nadat hij vergat rekening te houden met zijn suikerziekte. Het kon zo niet langer. De voormalig wereldkampioen besloot weer te gaan boksen. In 1996 maakte hij een comeback. Hij bleef boksen tot 1999, maar voor de grote gevechten kwam hij niet meer in aanmerking.
Vandaag viert hij zijn 55ste verjaardag. Buster Douglas, vader van drie kinderen, blijft de man van de grootste verrassing in de bokshistorie. Hij let op zijn gewicht, geeft bokslessen aan kinderen in Columbus, Ohio. Geregeld willen mensen nog met hem op de foto of een handtekening. En hij rijdt vandaag nog altijd rond in een sportwagen.