Een nieuwe coach, een nieuwe liefde, een nieuw huis. Zeilster Marit Bouwmeester is na haar zilveren medaille in Londen door een dal gegaan en volwassen geworden. Een openhartig gesprek met Marit 2.0.
“Begin 2013 stortte eigenlijk alles tegelijk in. Mijn coach wilde niet met me door, mijn fysieke trainer stopte en het ging uit met mijn vriend. Ik dacht: wat heb ik voor slechte karma?”
We spreken de 27-jarige Marit Bouwmeester in een restaurant op steenworpafstand van haar huis in Voorburg, waar ze onlangs met haar nieuwe vriend is gaan wonen. Deze zondag vertrekt ze als titelverdediger naar het belangrijkste evenement van dit jaar: het WK in Oman. Marit staat nog steeds aan de top van de Laser Radial-klasse, toch is haar leven sinds de Olympische Spelen van Londen compleet veranderd.
Tekst gaat verder onder de foto
De ‘nieuwe’ Marit
“Deze olympische campagne is niet te vergelijken met mijn vorige. Mark Littlejohn, mijn toenmalige coach, nam me bij de hand en ik deed wat hij zei. Ik kwam net uit de jeugd en was totaal afhankelijk. In een paar jaar tijd leerde hij me hoe ik een medaille moest winnen; het was een race tegen de klok. Nu heb ik mijn programma anders ingericht. Ik ben niet langer driehonderd dagen per jaar van huis, train vaker in Scheveningen en probeer echt rust te nemen. Ik leef minder op standje maximaal. Ik ben een zelfstandige atlete geworden.”
'Jaap laat zich niet leiden door emoties en is ontzettend toegewijd. Hij geeft me de ruimte om die volwassen atleet te zijn'
“Ik was wel even in shock toen Mark niet met me verder wilde; hij zei dat hij geen motivatie meer had. Maar eigenlijk weet ik de exacte reden niet eens, want nu werkt Mark met een van mijn grootste concurrenten, een Amerikaanse. Dat is wel apart. Ach, ik werd dan wel gedwongen een nieuwe coach te kiezen, achteraf is het zo goed geweest. Ik dacht altijd dat Mark de reden was dat ik goed voer; had al mijn successen aan hem toegeschreven. Toen ik wereldkampioen werd in 2014 kwam mijn bevestiging dat ík talent had pas echt. Ik wist toen: ik kan pieken op het moment dat het moet en ik kan dat alleen.”
In 2013 vond ze in Jaap Zielhuis een nieuwe coach. “Hij is rustig, echt een stabiele factor. Jaap laat zich niet leiden door emoties en is ontzettend toegewijd. Hij geeft me de ruimte om die volwassen atleet te zijn.”
Tekst gaat verder onder de foto
Rare periode
In 2011, het preolympisch jaar, won Marit alles wat er te winnen viel. Ze heerste in de eenmansboot, toch ‘verloor’ ze een jaar later tijdens de Spelen het goud. “Het heeft even geduurd, maar nu ben ik wel heel blij met zilver.”
'Het is lastig om die laatste paar procenten beter te worden. Ik ben ook niet meer zo onbevangen'
Na de Spelen was het heersen van Marit ineens niet meer vanzelfsprekend. “Het is een rare periode geweest. Eerst won ik alles, nu hik ik er telkens tegenaan. Dit jaar had ik wat fysieke klachten, maar zat ook mezelf in de weg. Dan nam ik ineens de verkeerde beslissingen op het water. Nu heb ik mezelf echt verbeterd, maar de resultaten laten dat nog niet altijd zien.”
Marit geeft toe dat het moeilijker is om aan de top te blijven, dan er te komen. “Het is zo lastig om die laatste paar procenten beter te worden. Ik ben ook niet meer zo onbevangen. Gelukkig heb ik Jaap en mijn broer Roelof als trainingspartner. Ze zeiken over elk detail, maar dat vraag ik ook van ze.”
Tekst gaat verder onder de foto
Trainingspartner
Marit straalt als ze over haar oudere broer Roelof praat, die zelf ook een succesvol zeiler was, maar moest stoppen vanwege lichamelijke klachten. “Door hem ben ik gaan zeilen en zo snel aan de top gekomen. Het is fijn hem mee op reis te hebben en hij is ook nog eens heel snel op het water. Helaas kan Roelof er niet altijd meer bij zijn; hij heeft hartproblemen. Hij is in korte tijd twee keer geopereerd en nog steeds weten ze niet precies wat er aan de hand is. Mijn broer heeft soms ineens een hele hoge hartslag; die vliegt dan van 120 naar 180. Het is nog steeds niet helemaal goed. Laatst deden we op het water een rustige warming-up en ineens lag Roelof in zijn boot alsof hij de Alpe d’Huez had beklommen. Hij wil zo graag fit worden; het is echt vervelend om te zien hoe hij daarmee worstelt.”
“Nu train ik dus ook met andere buitenlandse jongens. Mannen hebben toch een andere mindset dan vrouwen, zijn harder. Laatst heb ik een Oostblokker ingehuurd. Dat zijn niet de meest slimme zeilers, maar ze werken hard. Ik had nog niet eens mijn roer achter mijn boot gezet of hij begon al te racen. We voeren zelfs over vishengels heen bij de pier in Scheveningen. Maar zo iemand pusht me wel.”
Tekst gaat verder onder de foto
Liefde
Ook in haar privéleven is het nodige gebeurd. Marit spreekt over haar breuk met de 38-jarige Britse meervoudig olympisch kampioen Ben Ainslie, die nu America’s Cup-zeiler is. “We zaten in zo’n andere fase. Ben had al vier keer goud gewonnen. Ik had net mijn eerste Spelen achter de rug en wilde nog een keer dat traject in. Hij zat voor de America’s Cup veel in San Francisco. Dan vloog ik daarheen, maar wilde er eigenlijk helemaal niet zijn. Ik wilde zelf trainen. Uiteindelijk kozen we allebei voor onszelf.”
'Ik ben echt oer-Hollands. Ik geloof er heilig in dat een goede routine zorgt voor een goed resultaat'
Wie nu speurt op de social mediapagina’s van Marit, ziet foto’s samen met haar nieuwe vriend. “We hebben elkaar tijdens een cross fit-evenement ontmoet, waar ik toevallig aan het jureren was. Hij is ook heel sportief; jut me op in de sportschool. Van Friesland naar Voorburg, ja, dat was wel even een omschakeling. Maar we zijn supergelukkig samen. Hij is echt mijn maatje.”
Zoals het leven van Marit veranderde, veranderde ook het leven van haar maatje: olympisch surfkampioen Dorian van Rijsselberghe. In Londen stonden ze samen op het podium, weliswaar met een andere kleur medaille om hun nek. “Sinds 2012 hebben we wat minder contact; ik heb echt mijn eigen dingen gedaan na die tijd. Dorian ook. Hij is verhuisd naar Los Angeles, getrouwd en vader geworden. Ha, ja, hij doet alles even in één keer. Dorian heeft een andere manier van presteren dan ik, is iets losser. Hij traint keihard, maar uitrusten en zich goed voelen is ook heel belangrijk voor hem. Ik ben echt oer-Hollands. Ik geloof er heilig in dat een goede routine zorgt voor een goed resultaat.”
Tekst gaat verder onder de foto
Beste zeiler ooit
Het WK in Oman wordt voor Marit de ultieme test voor de Olympische Spelen in Rio. “Ik ben goed voorbereid en fit. Ik heb geen excuses meer. Het moet er nu uitkomen.”
'Als ik stop, zou dat zijn omdat ik niet meer de beste ben'
“In Rio gaat uiteindelijk de meest veelzijdige zeiler winnen. Er zijn zes verschillende racebanen met verschillende omstandigheden. Hoge golven of vlak water. Stroming of geen stroming. Valwinden door bergen of wat stabielere wind. Ik geloof niet in geluk. Hard trainen dwingt geluk af. Maar je wilt daar ook zeker geen pech hebben. De beste zeiler wint.”
En mocht ze die beste zeilster in Rio worden, dan is de kans groot dat we nog geen afscheid hoeven nemen van Marit als zeilster. “Als ik stop, zou dat zijn omdat ik juist niet meer de beste ben. Voor mij is één keer winnen niet genoeg. Ik wil dat mensen zich inschrijven voor de tweede plek. Dat ze van tevoren weten: Marit wint sowieso.”