Schaatsen
Esmee Visser (23) is olympisch schaatskampioen en is eigenlijk nog aan het ontdekken hoe goed ze is. Daan Olivier zag een veelbelovende wielercarrière in de knop geknakt. Afgelopen mei stopte hij op zijn 26ste. In aanloop naar de WK afstanden, van 13 tot 16 februari in Salt Lake City, gingen we langs bij het liefdeskoppel.
“Ik vond Esmee een beetje arrogant overkomen. Ze zat alleen maar achter haar laptop. Schaatsers ken ik juist als sociale mensen, je kunt met iedereen een gesprekje aanknopen. Nou, met Esmee was dat anders, die zat in een hoekje,” zegt Daan Olivier over de eerste ontmoeting met Esmee Visser, iets meer dan een jaar geleden in het Italiaanse schaatsoord Collalbo.
Esmee kijkt in hotel Tjaarda in Oranjewoud lachend opzij naar Daan. “Ik vind het gewoon niet zo makkelijk om mensen aan te spreken. Toen ik voor het eerst bij een commerciële ploeg zat, alles was nieuw voor me. Ik liep gewoon een beetje achteraan, heb mezelf niet echt hoog zitten en ben niet iemand die snel op de voorgrond treedt, misschien vind ik dat nog wel moeilijker sinds ik olympisch kampioene ben.
Ik pakte meteen goud op de 5000 meter, had maar een maand toegeleefd naar de Spelen in Pyeongchang. Aan de ene kant fantastisch dat ik meteen won, maar ik worstelde daarna wel met mijn nieuwe status. Ik had het idee dat ik me nog echt moest gaan bewijzen aan de rest van de wereld, laten zien dat het niet iets eenmaligs is.” Daan neemt een slok van zijn cappuccino. “Ik heb de Spelen helemaal gevolgd, lag met een gebroken knie op de bank. Zomaar uit het niets olympisch kampioen, heel bijzonder.”
Esmee: 'Ik heb mezelf niet echt hoog zitten. Ik ben niet iemand die op de voorgrond treedt, misschien vind ik dat nog wel moeilijker sinds ik olympisch kampioene ben.'
Esmee knikt. Bij het olympisch kwalificatietoernooi vlak voor de Spelen wist ze verrassend een startbewijs te bemachtigen voor de 5000 meter. Ze reed in de vierde rit een tijd waar ook Martina Sablikova, jarenlang oppermachtig op de langste afstand, niet aan kwam. “Ik werd in het diepe gegooid, er kwam zoveel op me af na die gouden medaille. Neem alleen al het feit dat ik voor elke wedstrijd word aangekondigd als olympisch kampioen.
Door die medaille raakte ik ook een deel van mijn onbevangenheid kwijt. Er wordt op me gelet. Ik leg mezelf al zoveel druk op, daar kwamen ineens ook nog eens de verwachtingen van de buitenwereld bij. Daar worstelde ik mee. Ik vind het nog steeds bijzonder dat kinderen met me op de foto willen. Voor mijn gevoel ben ik zelf nog steeds een kind.
Ik zit bij Ireen Wüst in de ploeg bij TalentNed, zij werd ook al op jonge leeftijd olympisch kampioen. Ireen geeft me adviezen, hoe ik met media-aandacht en de fans om kan gaan.”
Daan kende Esmee al van voor de Spelen. “We komen bij elkaar uit de buurt, ik zag haar weleens skeeleren. Nadat ze zich kwalificeerde voor de Spelen, ging ik haar nog intensiever volgen. Ik vond haar heel spontaan, maar contact hadden we nog nooit gehad. Tot Collalbo.”
Esmee lacht en slaat haar hand voor de mond. “Nou ja, contact... Ik was ’s nachts met ploeggenoot Lotte van Beek aangekomen in Italië. Lotte en Daan kenden elkaar van hun gezamenlijke tijd bij Jumbo-Visma. Ik heb volgens mij alleen ‘hoi’ tegen je gezegd bij het ontbijt.”
Daan was in 2016 al een keer mee geweest op trainingskamp met de schaatsploeg. Eind 2018 kreeg hij opnieuw een uitnodiging. “Ik ben ook een beetje verlegen. In Collalbo kwam het in het begin niet echt tot gesprekken. Daarna vroeg je wat dingen over fietsen als ik terugkwam van een trainingsrit. Toen ik terug was in Nederland en Esmee nog in Collalbo was, begon ze fotootjes te sturen. Rond het NK allround begonnen we elkaar berichtjes te sturen op Instagram. En aan het einde van het schaatsseizoen spraken we af een keer samen te gaan fietsen. Dat was nog geen echte date. Die volgde eind april, toen ik terugkwam van hoogtestage. Zijn we wat gaan eten en drinken bij het strand. Ik had behoorlijk last van mijn knie op dat moment, daar hebben we samen lang over gesproken.”
Esmee: “Ik merkte aan je dat je daar heel erg mee zat.”
Daan: “Ik worstelde al bijna een jaar.”
Masker af
Daan gold van jongs aan als een groot talent. Hij maakte deel uit van de opleidingsploeg van Rabobank, tekende op zijn 21ste een contract bij Giant-Shimano. In de Vuelta van 2017 maakte hij naam door namens LottoNL-Jumbo in zijn eerste grote ronde veelvuldig in beeld te rijden.
Toen ging het mis. Tijdens de Towards Zero Race Melbourne, op 25 januari 2018, klapte Daan op het Formule 1-circuit van de Australische stad al na twee kilometer op een paaltje. Hij liep daarbij een breukje in zijn rechterknie op. Net hersteld, volgde op 7 mei dat jaar meer ellende. Tijdens een trainingsrit met ploeggenoot Sepp Kuss in aanloop naar de Ronde van California kwam Daan ten val in de Rocky Mountains. “Toen ik daar lag wist ik meteen dat het mis was. Ik heb nog een paar kilometer doorgefietst, maar uiteindelijk was de pijn te erg. Ik bleek mijn scheenbeen gebroken te hebben, maar de linkerknie was ook compleet in puin, omdat m’n voet in het pedaal was blijven zitten.”
Beetje bij beetje namen de twijfels de overhand. Zou hij nog op zijn oude niveau terug kunnen keren? Juist in die periode leerde hij Esmee kennen. “Ik vond het heel moeilijk om mijn zorgen met Esmee te delen. Het besef dat het wielrennen gewoon niet meer ging, werd steeds sterker. Maar Esmee was nog heel hoopvol, zei: ‘Misschien moet je toch nog even doorzetten.’”
Helden Magazine 50
Het eerste gedeelte van het verhaal van Esmee Visser en Daan Olivier komt voort uit Helden Magazine nummer 50, waar op het moment van uitkomen een nieuw decennium is begonnen. Voor Helden een goed moment om jonge, nieuwe sporthelden te belichten. Sportman van 2019 Mathieu van der Poel draait alweer even mee, maar is net 25, wat jong is voor een wielrenner. De alleskunner siert de 50ste cover.
In deze editie is er uitgebreid aandacht voor Generatie Z. Er zijn al tal van voetballers die na de eeuwwisseling zijn geboren, zijn doorgebroken of op het punt staan dat te doen. Onder meer Orkun Kökcü, Mohamed Ihattaren en Myran Boadu komen aan het woord. Daarnaast blikten wij aan de hand van afbeeldingen terug met de assistent-trainer van Feyenoord, John de Wolf. Heeft oud-aanvoerster Mandy van den Berg het plezier in het voetbal weer teruggevonden én lees je over de cultclub van Andries Jonker en Co Adriaanse.
Verder in de 50ste editie van Helden legden we het supertalent, Remco Evenepoel, negen namen voor én gaan we op wereldreis met baansprinter Theo Bos, die graag zijn carrière ‘rond’ wil maken. Daarnaast kan meerkampster Anouk Vetter weer lachen, nadat ze in 2019 door een diep dal ging, is de 21-jarige Griek: Stefanos Tsitsipas de nieuwe ster in het tennis, gaat Victoria Koblenko langs bij judoka Noël van ’t End én verteld Yara van Kerkhof, hoe haar wereld compleet instortte.
Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.
