Barbara Barend deed voor het eerst mee aan de Amsterdam City Swim. Ze dook de Amsterdamse grachten in om zo aandacht te vragen voor ALS en geld in te zamelen voor de spierziekte.
“Was de voorbereiding die ik had getroffen goed genoeg? Dat dacht ik toen ik in mijn zwempak klaar stond met mijn ploeggenoten van ons team, Radio Veronica. Ik had een paar keer getraind, had het erg koud gehad. Pieter van den Hoogenband had me nog via deze site het advies gegeven niet te hard van start te gaan. ‘Beginnen met de schoolslag.’ Nou, als een drievoudig olympisch kampioen dat zegt, wie ben ik dan om daar niet naar te luisteren. Dat kwam ook nog eens goed uit, want heel goed in de borstcrawl ben ik nooit geweest. Voor de start drukte oud-topzwemmer Johan Kenkhuis mij ook nog eens op het hart niet te hard van stapel te lopen, want dan zouden die 2014 meter wel heel ver blijken.”
'Bij de finish stond mijn zoon Seb op me te wachten met een roos. Toen kon mijn dag helemaal niet meer stuk'
Tekst gaat verder onder de foto
“Op de dag dat mijn vader in Zeeland de Ride for the Roses reed, dook ik de Amsterdamse grachten in om aandacht te vragen voor ALS en geld op te halen voor onderzoek naar de spierziekte. Mijn teamgenoten gingen er als een gek vandoor en ik zei alleen maar tegen mezelf: ‘Niet te hard van start gaan, rustig blijven.’ Ik ging in schoolslag door de grachten. En ik keek lekker om me heen. Naar al die mensen die ons langs de grachten stonden aan te moedigen. Wat was dit leuk! Werkelijk een feestje. Voor ik het wist, kwam ik het bord van 1200 meter tegen. En voor mijn gevoel niet veel later dat van 1600 meter. Tijdens de training had ik het zwaar gehad. Ik ging dan wel niet zo hard als heel veel van de kanonnen die me links en recht voorbij waren gekomen, maar heel erg moe was ik niet. Na het bord van 1600 meter besloot ik, voor mijn doen dan, het tempo nog even op te schroeven.”
Tekst gaat verder onder de foto
“Ik legde de twee kilometer af in 53 minuten, zes minuten sneller dan mijn snelste tijd in de training. Een persoonlijk record. Natuurlijk voelde ik op het einde mijn benen, maar ik had veel minder afgezien dan tijdens de voorbereiding. Ik werd gedragen door het publiek, de adrenaline deed de rest. En bij de finish stond mijn zoon Seb op me te wachten met een roos. Toen kon mijn dag helemaal niet meer stuk. De Amsterdam City Swim is voor mij zeker voor herhaling vatbaar.”
Tekst gaat verder onder de foto
