Tennis
De een is verdediger bij Feyenoord, de ander is proftennisster. De Slowaak Dávid Hancko (25) en Tsjechische Kristyna Pliskova (30) wonen sinds vorige zomer in Rotterdam met hun acht maanden oude zoontje Adam.
Adam van acht maanden kruipt over de vloer in hun appartement in Rotterdam. Dávid Hancko, geboren en getogen in Slowakije, doet gauw een andere broek aan voor de fotoshoot. Kristyna Pliskova houdt haar zoontje in de gaten en praat wat in het Tsjechisch tegen hem. Kristyna legt uit: “Ik praat Tsjechisch tegen Adam en Slowaaks tegen David. De talen lijken op elkaar. Als Adam over een paar jaar naar school gaat, moeten we kiezen wat zijn eerste taal wordt. Anders wordt het zo’n raar mengelmoesje.”
Dávid en Kristyna leerden elkaar kennen in de Tsjechische hoofdstad Praag. Dávid speelde op dat moment bij Sparta Praag, Krystina trainde bij tennisclub Sparta Praag. De twee zijn inmiddels drie jaar samen. In februari vorig jaar trouwden ze en in mei werd Adam geboren.
Kristyna, net als tweelingzus Karolina – voormalig nummer één van de wereld – toptennisster: “We zagen elkaar voor het eerst op Instagram. Ik zag een foto van jou voorbijkomen, die likete ik. Ik kende je niet, wist ook niet dat je voetbalde. We raakten in gesprek. Ik zat op dat moment in Australië voor de Australian Open. Jij bleef ’s nachts wakker en we kletsten. Toen ik terug was in Praag, spraken we af.”
Dávid: “Ik kende jou wel, wist ook dat Karolina jouw tweelingzus is. We zagen elkaar voor het eerst op 8 februari 2020. Een maand later kwam de coronapandemie. Vanaf dat moment waren we iedere dag samen. Ik had mijn individuele programma van Sparta Praag, stond op om zeven uur, ging hardlopen en ontbeten we samen. Daarna trainde jij op een baan in de buurt, die voor jou en je zus geopend was. Met mijn zwager, Karolina’s man, ging ik vaak kijken naar jullie trainingen. We hielpen met ballen rapen. Daarna gingen we met z’n allen lunchen.”
Kristyna: “We leerden elkaar in korte tijd goed kennen. Ik hoefde niet te reizen, alles lag stil.”
Dávid: “Die eerste vier maanden van onze relatie waren we iedere dag samen. Daardoor wist ik al snel dat jij voor mij de ware was.”
Kristyna: “Ik vond jou meteen al een gentleman, je bent zo lief voor mij. Je bent grappig en ook nog eens lang. We hadden meteen een heel goede klik.”
Kristyna: 'Ik vond Dávid meteen al een gentleman. Je bent zo lief voor mij. Je bent grappig en ook nog eens lang. We hadden meteen een heel goede klik'
Dávid: “Ik vond jou een prachtige verschijning, en nog steeds. Bovendien hebben we veel gemeen, zijn allebei topsporters, snappen elkaar. Jij snapt wat ik meemaak in het voetbal en dat ik een druk schema heb. Het is heel fijn dat we allebei zoveel van sport houden. Tijdens de Europese tennistour kijken we na mijn training de hele middag tennis. Daarna switchen we naar Champions League wedstrijden of duels uit de Engelse Premier League.”
Kristyna, lachend: “We kijken thuis alleen naar sport.” Ze vervolgt: “Toen de lockdown voorbij was en we mochten reizen, startte ik weer met het spelen van toernooien. Dat vond ik lastig, ik wilde ook bij jou zijn. Tijdens een wedstrijd wilde ik winnen, maar na een verliespartij vloog ik liever naar huis dan dat ik nog uitkwam in het dubbelspel. Ik heb in 2021 niet altijd de beste keuzes gemaakt voor mijn carrière, vond het fijner om bij jou thuis te zijn. Het was een van de redenen waarom we besloten dat we graag een kind wilden. Ik was al dat reizen een beetje zat.”
Dávid: “Mensen zeiden tegen ons: ‘Is Kristyna nu al zwanger? Jullie zijn net samen.’ Wij waren zeker van onze zaak.”
Dávid kon vanwege zijn eigen carrière niet vaak aanwezig zijn bij Kristyna’s toernooien. “Mijn hoogtepunt was Wimbledon. Nadat wij met Slowakije in de groepsfase uitgeschakeld waren op het EK in 2021 vloog ik naar Londen. Jij zat in een coronabubbel, daar mocht ik met jou in. Ik zag alle grote tennisspelers rondlopen.”
Kristyna: “Roger Federer zat naast ons te eten. Normaal gesproken kom je zo iemand niet gauw tegen, toen was dat wel het geval.”
Dávid: “Twee dagen voor Wimbledon gaf je me een rondleiding over het park. We liepen naar het centercourt en ik maakte wat foto’s.”
Kristyna, lachend: “Ik vroeg jou: wat zou je doen als je nu Federer tegenkwam. Je zei: ‘Dan word ik gek.’ Wat denk je? Een paar minuten later stond Federer op het centercourt. Je wilde hem vragen of je met hem op de foto mocht, maar durfde dat niet.”
Dávid: “Ik wilde hem niet storen. Hij was bezig met een televisie-interview, ik wilde niet zo’n fan boy zijn.” Lachend: “Ik baal er nog van dat ik niet met hem op de foto ben gegaan.”
Krystina: “Vlak daarna zag je Novak Djokovic trainen.”
Dávid knikt: “We liepen door naar een andere baan, bleek Djokovic daar te spelen. Ik had de tijd van mijn leven.”
Cruijff-voetbal
Dávid groeide op in een dorpje met 1600 inwoners, nabij de Slowaakse stad Prievidza, met zijn ouders en vijf jaar oudere zus Martina.
Dávid: “Iedereen kende elkaar. Ik had een fantastische jeugd. Na school kwam ik thuis en ik voetbalde op straat tot het donker werd. Als kind hield ik niet van tekenfilms, in plaats daarvan zetten mijn ouders altijd een video voor me op met de hoogtepunten van het WK in 1998 in Frankrijk, daar maken ze nu nog grappen over.
Martina is ook sportief, was crosscountry skiër, maar is gestopt omdat ze wilde studeren. Mijn vader voetbalde vroeger ook, op een bescheiden niveau in de vijfde divisie. Hij is een van de belangrijkste personen in mijn carrière, was tot mijn twaalfde coach van de teams waarin ik speelde. Hij is tactisch heel goed. Als we vroeger na een wedstrijd naar huis reden, zei hij altijd: ‘We kunnen het hebben over de 97 procent die je goed deed of over de drie procent die minder ging.’
Ik bel hem nog altijd voor en na iedere wedstrijd. Mijn moeder is ook een grote steun, hoor. Zij was nooit de grootste voetbalfan, maar kijkt vanaf mijn dertiende ook iedere wedstrijd. Ze wil alles weten, houdt zelfs de Instagram accounts van mijn teamgenoten in de gaten. Mijn ouders komen geregeld naar Rotterdam om naar mij te komen kijken. En natuurlijk om hun kleinzoon te zien.” Op zijn vijftiende kwam Dávid terecht in de jeugdopleiding van het Slowaakse MSK Zilina.
Dávid: “Dat was een grote verandering. Ik ging uit huis, moest alles zelf regelen en snel zelfstandig worden. Bij Zilina heb ik de basis geleerd. Ik was nooit degene van wie men verwachtte de top te zullen halen, er waren altijd spelers beter dan ik. Ik was niet de snelste, de sterkste of de langste, had alleen een goed linkerbeen. Wilde per se slagen en in het eerste van Zilina komen, heb daar keihard voor moeten werken.”
Het Slowaakse Zilina en het Nederlandse voetbal hebben meer gemeen dan je zou verwachten. “We leerden voetballen volgens de Hollandse school, het Cruijff-voetbal. We speelden in een 4-3-3-systeem, aanvallend en op balbezit. In het Slowaaks elftal zitten nu zelfs negen spelers die oorspronkelijk van Zilina komen.” Op zijn negentiende werd Dávid verkocht aan Fiorentina voor ruim 3,5 miljoen.
Dávid: “Vroeger op school riep ik altijd dat ik profvoetballer wilde worden, maar niemand geloofde dat het me zou lukken. Toen wilde Fiorentina mij ineens hebben. Hoewel ik dat seizoen nauwelijks heb gespeeld, heb ik veel geleerd.”
Stefano Pioli, de huidige trainer van AC Milan, stond op dat moment aan het roer van Fiorentina. “Van Pioli heb ik op tactisch gebied veel geleerd. Vooral de Italiaanse manier van verdedigen. Ik heb mooie dingen meegemaakt en ervaringen opgedaan, reisde naar San Siro in Milaan, naar Juventus in Turijn, speelde in de basis tegen Napoli.”
Na een jaar vooral op de bank te hebben gezeten, vertrok Dávid op huurbasis naar Sparta Praag, dat hem uiteindelijk overnam. “Ik speelde iedere wedstrijd en heb in de Europa League mogen acteren. Het laatste seizoen gebruikte de coach mij als aanspreekpunt naar de spelers. Ook van sportief directeur Tomás Rosicky, oud-speler van onder meer Arsenal en Borussia Dortmund, heb ik veel geleerd. Hij gaf me tips na de wedstrijden. In Tsjechië voel je dat Sparta Praag een heel grote club is. De verwachtingen en druk die de fans je opleggen zijn groot. Die ervaring heeft me enorm geholpen toen ik aankwam in Rotterdam.”
Schouderklopje
Kristyna groeide op in Louny in Tsjechië. Al op haar vierde raakte ze voor het eerst, samen met haar tweelingzus Karolina, een tennisracket aan.“We waren nog te jong om te zwemmen of andere sporten te doen, maar mochten wel tennissen. Mijn ouders waren modern, wilden dat we van jongs af aan kansen kregen. Het leek hen goed dat wij op jonge leeftijd begonnen met een sport. Zelf waren ze niet heel sportief, hoewel mijn vader vroeger wel heeft geijshockeyd.
Al snel bleek dat wij lang zouden worden, wat gunstig was voor het tennis. Ons leven bestond uit tennis, er was ook geen andere optie. School of een sociaal leven combineren met tennis was voor ons niet mogelijk. Gelukkig hadden Karolina en ik elkaar. Wij hebben tot ons twintigste samen gereisd, deelden ook een coach. Het was een fantastische tijd, maar achteraf denk ik wel: het was ook weleens te veel. Wij deelden altijd een kamer om geld te besparen, zaten continu op elkaars lip. Sinds de geboorte van Adam praten Karolina en ik veel over het verleden en hoe het voor ons was.”
Dávid: 'Ik vond Kristyna een prachtige verschijning, en nog steeds. Bovendien hebben we veel gemeen, zijn allebei topsporters, snappen elkaar'
Als jeugdspeler won Karolina al de Australian Open en Kristyna Wimbledon. Karolina, de huidige nummer 31 van de wereld, voerde in 2017 acht weken lang de wereldranglijst aan. Ze schreef tot nu toe zestien WTA-toernooien op haar naam in het enkelspel en won al bijna 25 miljoen dollar aan prijzengeld. Kristyna stond in 2017 35ste op de wereldranglijst, haar hoogste positie tot nu toe. Ze won twee WTA-titels in het enkelspel en sleepte tot nu toe zo’n 3,5 miljoen dollar aan prijzengeld in de wacht. Het record van de meeste aces in een wedstrijd staat ook op haar naam. Bij de Australian Open in 2016 sloeg ze er 31.
Kristyna, lachend: “Dat is een bekende statistiek, die hoor ik vaak terugkomen. Ik vind het best bijzonder, hoor, maar wij hebben geleerd om nooit tevreden te zijn. Er was altijd een volgende wedstrijd. Van mijn ouders kregen wij nooit een schouderklopje. Je zal mij nooit horen zeggen dat ik goed gespeeld heb of een goede tennisster ben, dat hebben wij thuis nooit leren zeggen. Mijn ouders zijn streng.
Als ik nu naar mijn carrière kijk, ben ik niet per se trots op een of twee wedstrijden, maar op het geheel. Als jonge meisjes hadden wij geen geld. Mijn ouders steunden ons financieel tot ons twintigste. Op dat moment kwam mijn vader in de problemen met de belastingdienst. Hij heeft zelfs nog even in de gevangenis gezeten. Karolina en ik moesten onszelf redden. Dat we het toch hebben gered samen, daar ben ik trots op. Bovendien zie je in de topsport niet vaak tweelingen die de top halen.”
Van een concurrentiestrijd met haar zus is geen sprake, benadrukt Kristyna. “De connectie met een tweelingzus is anders dan met een gewone zus, denk ik. Wij hebben zo’n sterke band en elkaar nooit als concurrent gezien. We hebben geregeld tegen elkaar moeten spelen op toernooien, dat was natuurlijk minder. Ook voor onze moeder was dat vreselijk.
Door de buitenwereld en media zijn wij wel altijd met elkaar vergeleken, vanaf het moment dat Karolina in de jeugd de Australian Open had gewonnen en ik Wimbledon. Ik voelde altijd die druk, kreeg continu vragen als: ‘Waarom won Karolina wel en jij niet?’ Wij zijn tweeling, maar hebben ook een ander leven. Toch zullen wij tot onze dood wel met elkaar vergeleken worden. Het afgelopen jaar presteerde Karolina minder. Er werd geregeld aan haar gevraagd: ‘Je zus heeft nu een kind, wanneer ben jij zwanger?’
Mensen bedoelen het niet slecht, hoor, maar die druk van buitenaf en de media is immens.” De geboorte van Adam, in mei 2022, heeft Kristyna veranderd. “Inmiddels heb ik anderhalf jaar niet kunnen spelen en mis het tennis enorm. Ik zie aan Karolina dat zij nog steeds nooit tevreden is. Ik probeer haar te overtuigen om van het tennis te genieten, want misschien wordt zij over twee jaar ook wel moeder en kan dan niet meer tennissen. Voor haar is dat nu nog moeilijk te beseffen, ze zit er nog middenin.”
Kristyna is gebrand op een comeback in het tennis. “Onder ons appartement zit een sportschool, ik probeer daar nu geregeld naartoe te gaan. Toen ik zwanger was, zei ik: over een jaar ben ik weer terug op de baan, dan doe ik weer mee aan de Australian Open. Ik zorg nu fulltime voor Adam, dat is niet altijd even makkelijk, ik kan niet zomaar trainen wanneer ik wil. Wij zouden graag een tweede kindje willen over een paar jaar, pas daarna stop ik echt met tennis. Ik wil niet terugkijken en denken: had ik het maar geprobeerd.”
Kalmte
Met elkaar praten Dávid en Kristyna geregeld over hun sport.
Kristyna: “Er zijn weinig overeenkomsten tussen voetbal en tennis. Soms kijk jij naar een wedstrijd van Karolina en zeg je: ‘Hoezo gaat zij niet voor die bal?’ Als je op de baan staat, voel je waarom je die keuze maakt. Op tv ziet het er heel anders uit. Ik voel wat zij meemaakt. Jij bent heel anders, op mentaal vlak, maar de sport is ook anders.”
Dávid: “In beide sporten moet je honger hebben naar succes: als je wil winnen, moet je er hard voor werken. Bij jou is het in een
stadion misschien stil, bij ons schreeuwen er veertigduizend mensen vanaf de tribune. De druk die de fans ons opleggen, voelen wij als voetballers enorm. Jij staat er weer alleen voor. Ik heb tien andere spelers om me heen, dat is een groot verschil. Maar allebei voelden we die vreselijke druk.”
Kristyna: “Tennissers ervaren ook nog de financiële druk: als je niet wint, verdien je geen geld en kun je je coach niet betalen. Ieder jaar moet je je punten verdedigen, anders verlies je je ranking. Jij hebt een vierjarig contract en de club regelt alles voor je. In het tennis verdient de top 100 goed, voor de overige spelers is het ontzettend hard werken voor weiniggeld.
En als je geblesseerd bent, verdien je niks. Ik heb veel prijzengeld verdiend, maar het leven is ook duur. Veel meiden reizen alleen of moeten een kamer met hun coach delen. Tennis kan eenzaam zijn, tussen de spelers onderling is er weinig vriendschap.” Mentaal is het leven als topsporter zwaar, beamen beiden.
Kristyna: “In Tsjechië hebben wij een mentale coach gedeeld. Ik werkte al met hem, Dávid later ook. Samen praten wij ook veel over onze mentale gezondheid.”
Dávid: “Jouw coach viel het op dat je beter speelde als je vijf minuten voor de wedstrijd even met mij praatte. Ik zei nooit: je moet zo spelen of dit doen. Het enige wat ik zei was: of je nou wint of verliest, ik hou meer van je dan gister. Die kalmte breng ik blijkbaar over op jou.”
Dávid: 'Kristyna staat er alleen voor. Ik heb tien andere spelers om me heen, dat is een groot verschil. Maar allebei voelden we die druk'
Kristyna: “Ik vroeg jou altijd: als ik verlies, hou je dan nog wel van me? Jij geeft mij rust. Wat ik tegen jou zeg voor een wedstrijd?” Lachend: “Kom terug met drie punten.”
Dávid: “Anderhalf uur voor de wedstrijd leg ik mijn telefoon weg. Voor die tijd appen of bellen we altijd even. Je wenst me succes en zegt: of je nou wint of verliest, wij wachten thuis op je. Hoewel de boodschap voor iedere wedstrijd hetzelfde is, helpt het mij.”
Kristyna: “Met Adam ben ik twee keer naar De Kuip geweest, dat vond ik best lastig met een baby. Als er iemand is om op Adam te passen, dan ga ik naar het stadion. Anders kijk ik thuis.”
Chaos
Vooral voor Kristyna is er in een jaar tijd veel veranderd. “Ik was als tennisster nooit lang op één plek. Toen ontmoette ik jou, werd zwanger, we trouwden, kregen een zoontje en verhuisden naar Rotterdam. Voor het eerst sinds mijn zesde ben ik ergens voor langere tijd.”
Dávid: “Jij hebt veel opofferingen voor mijn carrière gemaakt. Je moest stoppen met tennis, dat je al vanaf je vierde deed, je grootste liefde. Adam werd geboren en vervolgens ben ik de hele zomer bezig geweest met mijn transfer naar Feyenoord. Dan belde de trainer, dan mijn manager, dan de technisch directeur... dat duurde uiteindelijk negen weken. De eerste twee maanden van het leven van Adam was het een chaos.”
Kristyna: “Daarna verhuisden we, wat ook spannend was.”
Na drie seizoenen bij Sparta Praag maakte Dávid in augustus 2022 de overstap naar Feyenoord. Er werd zes miljoen euro voor de centrale verdediger betaald. “Bij Sparta Praag wist ik dat ik een belangrijke speler zou worden dit seizoen. Het was veilig om te blijven, maar ik heb altijd gezegd: als ik de kans krijg om in een topcompetitie bij een topclub te spelen, dan ga ik. Toen kwam Feyenoord. Ik wist van hun succes van vorig seizoen, dat ze de finale van de Conference League hadden behaald en kende hun speelstijl. Ik dacht dat mij die wel zou liggen. Ook wist ik dat ik een kans zou krijgen om te spelen, als ze me voor zoveel geld wilden hebben.”
Dávid miste geen wedstrijd, liet zichzelf zien in het veld, en werd al snel gewaardeerd door het Legioen. “Dat de fans meteen zo enthousiast waren, had ik niet durven hopen. Ik voel hun support, maar ik voel ook verantwoordelijkheid. De eerste seizoenshelft ging het goed, dat moet ik vasthouden.”
Een boekje helpt hem daarbij. Voor iedere wedstrijd schrijft Dávid erin op waar hij die wedstrijd op moet letten. “Ik schrijf op wat ik moet doen op mijn positie en wat mentale dingen. Dat ik gefocust moet zijn, er vol voor moet gaan vanaf de eerste minuut en agressief de duels in moet gaan. Dat lees ik van tevoren dan nog een keer door.”
Met trainer Arne Slot heeft hij een goede klik. “Hij is tactisch ontzettend sterk, pusht me en maakt me een betere speler. De trainer vertelt me hoe hij vindt dat een centrale verdediger zich op het veld moet gedragen, wat ik moet zeggen, in welke positie ik moet staan, met of zonder bal. Ik denk dat hij ook gecharmeerd is van mij, tot nu toe speel ik iedere wedstrijd. Maar ik voel dat hij iedere wedstrijd meer van mij verwacht. Hij is kritisch, op een goede manier.”
Lawaai
Dávid tekende een contract bij Feyenoord voor vier jaar, tot 2026. “Na de eerste seizoenshelft werd er al geroepen: ‘Je doet het zo goed, je zal wel vertrekken na dit jaar.’ Ik ben hier net, Kristyna en ik houden niet van veel grote veranderingen. Wij willen ons hier nu settelen en zien in de toekomt wel welke mogelijkheden er komen. De club, de stad, mijn teamgenoten en de fans in het stadion zijn geweldig.” Lachend: “Alleen het weer in Nederland mag wel wat beter.”
Kristyna, lachend: “Alleen in een land als Spanje schijnt misschien altijd de zon.”
Ze vervolgt: “Mijn doel is om terug te keren als professioneel tennisster, maar ik moet eerst weer fit worden. Daarna bekijken we hoe het met Adam gaat, of het reizen met hem te doen is en of ik een coach kan vinden die met mij kan komen trainen. Hopelijk zien jullie me binnenkort weer terug op de baan. Tot nu toe hebben we het naar ons zin hier en wil ik hier graag nog blijven. Ik loop iedere dag met Adam door Rotterdam. Het mooie is ook nog: Adam wordt rustig van het lawaai van de stad.”
Helden Magazine 65
Het verhaal van Dávid Hancko en Kristyna Pliskova komt voort uit Helden Magazine 65. Er is volop aandacht voor de wintersporten én ook voor voetbal. Frank Rijkaard geeft sinds lange tijd weer eens een interview en spreekt onder meer over Cruijff, het Nederlands elftal en Lionel Messi.
In deze editie lees je ook een uitgebreid interview met Lois Abbingh en Tess Lieder – voorheen Wester -. De handbalcollega’s zijn vriendinnen, schoonzussen en sinds kort ook allebei moeder. Daarnaast een gesprek met de populairste schaatser van dit moment, Jutta Leerdam.
Verder interviews met de succesvolste Nederlandse olympiër ooit: Ireen Wüst, de eerste keeper op het afgelopen WK: Andries Noppert, twee grootheden in het rolstoeltennis: Diede de Groot en Esther Vergeer. Shorttrackster Xandra Velzeboer gaat als een komeet én Joep Wennemars is keihard bezig om uit de schaduw van zijn vader Erben te treden.
Ook heeft het voetbalvirus nog altijd Guus Hiddink in zijn greep, werden Marc van de Kuilen en Luuk Veltink vrienden door het noodlot, verteld Juul Franssen over haar strijd met de judobond, spreekt Victoria Koblenko met olympisch kampioen openwater Ferry Weertman én staat bondscoach van de Oranjevrouwen: Andries Jonker stil bij De Nachtwacht.
Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 65 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.
