Rafael van der Vaart en Estavana Polman leerden elkaar in 2016 kennen. Frits Barend speelde daarbij de rol van bemiddelaar. Voor het tienjarige bestaan van Helden reisde Frits af naar Esbjerg voor een bezoek aan de handbalster, de ex-voetballer en hun bijna tweejarige dochtertje Jesslynn. Rafael van der Vaart zit op Tweede Paasdag in de sporthal van het Deense Esbjerg met zijn bijna tweejarige dochter Jesslynn op schoot te kijken naar een handbaltopper. Zoals regelmatig dit seizoen is Estavana Polman de uitblinker. Als we na de wedstrijd vragen wanneer Rafael zijn laatste goede wedstrijd heeft gespeeld, antwoordt zijn vriendin Estavana gevat: “Gisteravond!” Eenmaal thuis gaat Rafael meteen facetimen met Damian, zijn zoon uit zijn eerdere huwelijk. “Pikkie, Es heeft weer gewonnen en weet je wat ze zei? Waarom ga jij overmorgen niet naar Hamburg als Damian moet voetballen!” Damian: “Echt waar? Geweldig. Es, ik houd van jullie.” Later die avond belt Damian nog twee keer. “Papa, ik vind het zo fijn dat je overmorgen komt kijken. Ik hou van je. Kus, kus, kus.” Rafael zegt nadat hij heeft opgehangen: “Ik snap hem. Als zoon vind je het extra leuk als je vader komt kijken. Mijn carrière was ook de droom van mijn vader, zonder dat hij me ooit heeft gepusht. Hij zag mijn talent. En dat herhaalt zich nu een beetje met Damian en mij. Ik vind hem echt een talent, al zegt mijn vader dat ik op mijn twaalfde, dertiende iets verder was. Damian moet vooral genieten, zoals ik geniet als ik naar hem kijk. En Es geniet mee.” Packagedeal De volgende ochtend, als Estavana traint, loopt Rafael twee uur lang onopgemerkt door Esbjerg achter de kinderwagen. “Dat vindt die kleine lekker en ik ook. Beweeg ik tenminste nog een beetje. Nadat ik in november vorig jaar ben gestopt, heb ik bijna geen bal meer aangeraakt, sterker: ik heb het voetballen geen seconde gemist.” Estavana zegt als iedereen weer thuis is: “Rafael is een geweldige vader, hij is altijd vrolijk. Tegelijk is het heel irritant als iemand altijd vrolijk is. Niets is hem te veel. Uurtje speeltuin met Jes? Geen probleem. Twee uurtjes wandelen? Hij is al weg. Naar het zwembad? ‘Dat doe ik wel,’ zegt hij. We hebben samen voor die kleine gekozen en dat merk ik ook. Hij onttrekt zich nooit aan zijn verantwoordelijkheden. En natuurlijk is het niet altijd makkelijk, als ik een Europa Cup-wedstrijd speel en hij in Nederland moet zijn voor de NOS. Als hij twee weken weg is voor zijn nieuwe werk als analist, dan zijn er thuis twee en in Hamburg één die hem opeisen zodra hij terug is. Dat moeten we goed organiseren.” Rafael: “Estavana was meteen geweldig met Damian. Sinds de geboorte van Jes begrijpt ze mij nog beter als ik over Damian praat. Ik vind me trouwens helemaal geen bijzondere vader en vind dat jullie het normale tot abnormaal verheffen. Ik ben een normale vader.” Heb jij je ook afgevraagd of je van je tweede kind net zoveel gaat houden als van je eerste? Rafael: “Heel even, ja. Ik was wel blij dat we een meisje kregen en ben trots dat ze de naam Van der Vaart draagt. Het blijft fascinerend hoe je van je kinderen kunt houden.” Estavana: “Ik had daar nooit bij stilgestaan tot Raf een keer tegen me zei dat hij het best wel spannend vond hoe hij op zijn tweede kind zou reageren. Raf zegt de hele dag tegen Jesslynn en Damian en ook tegen mij: ‘Ik hou van je.’ Thuis zeiden zijn vader en moeder dat ook de hele dag, bij ons thuis nooit. Ik hou echt heel veel van Raf, maar ik zeg het niet. Maar tegen Jesslynn zeg ik het nu ook. Ha, en zelfs tegen Raf zeg ik af en toe dat ik van hem hou!” Estavana en Rafael kregen in 2016 een relatie. Nadat Rafael een door Helden gemaakte mini-documentaire van Estavana had gezien, vroeg hij om haar nummer. Drie jaar later hebben ze een dochter van bijna twee en is Estavana ook stiefmoeder. Estavana: “Toen ik voor Rafael koos, wist ik dat ik er een zoon bijkreeg. Ha, het was als het ware een packagedeal. Ik was destijds 23 en heb daar nooit enig probleem in gezien, het is allemaal heel natuurlijk verlopen. Ik ben ook heel nuchter, ik ben de vriendin van de vader van Damian en niet zijn moeder. Hij heeft maar één moeder en dat begrijp ik.” Rafael: “Ik merkte dat het meteen klikte tussen Damian en Es. Als Damian bij ons is, hoopt hij altijd dat Es thuis speelt, zodat we naar de wedstrijd kunnen. Hij is haar fanatiekste supporter. Ik herinner me nog een wedstrijd tegen Kopenhagen. Esbjerg stond ruim voor, maar Kopenhagen kwam helemaal terug. Had hij tranen in zijn ogen, vond hij zo erg. Scoorde Es vlak voor tijd de winnende. Ik zweer je, voor mij heeft hij nog nooit zo hoog gesprongen!” Estavana: “Hij weet dat hij bij ons altijd welkom is en dat ik hem nooit anders zal behandelen dan Jesslynn. Ik ben dankzij Damian ook een echte knuffelaar geworden. Hij sliep eerst tussen ons in, maar omdat Raf snurkt, slaapt hij nu alleen bij mij. Heerlijk is dat, dat vinden we beiden zo gezellig. Hij wordt alleen zo groot. Wat mij echt ontroert, is hoe lief Damian met Jesslynn is, hoe gek hij op zijn zusje is. Als Raf en Damian met de auto aankomen uit Hamburg, staan Jes en ik voor het raam. Als ze Damian ziet, begint ze gewoon te stuiteren van opwinding.” Estavana: 'Ik heb meteen tegen Damian gezegd dat ik zijn moeder niet ben, maar dat ik er altijd voor hem ben en dat ik echt van hem houd.' Rafael: “Die twee zijn zo leuk met elkaar. Als Damian binnenkomt, dan bestaan wij niet meer. Als we die twee samen zien, dan kun je spreken van optimaal geluk. Maar hou op met dat ik een bijzondere vader ben.” Estavana: “Ik vind Raf sowieso een bijzonder mens, hij is mijn vent!” Rafael, lachend: “Geloof me, dan ben je een heel bijzonder mens als je haar vent bent. Dit interview lijkt een soort therapie. Wat ik zo leuk vind, is dat Es geen onderscheid maakt, Jes en Damian krijgen dezelfde liefde van haar. Bovendien gelden voor Jesslynn en Damian dezelfde regels, dus ook Damian moet gewoon gehoorzamen.” Helden Magazine editie 47 Het eerste gedeelte van het verhaal van Rafael van der Vaart en Estavana Polman komt voort uit Helden Magazine nummer 47, waar Lieke Martens samen met Ronald Koeman de cover siert. Helden Magazine editie 47 is een dubbeldik jubileumnummer. Helden bestaat 10 jaar en in dit nummer blikken wij onder andere vooruit op het Wereldkampioenschap vrouwenvoetbal. De OranjeLeeuwinnen veroverden twee jaar terug de Europese titel én de harten van alle Nederlanders. In de WK special komen nog meer speelsters als Shanice van de Sanden, Vivianne Miedema en Jill Roord en bondscoach Sarina Wiegman aan het woord. Verder vertellen Sjinkie & Fenna Knegt voor het eerst samen over de dag dat de shorttracker zware brandwonden opliep. Een editie met heel veel inspirerende sportverhalen, waar helaas de turnterreur helaas nog steeds geen verleden tijd is. Dylan Groenwegen de nieuwe topsprinter van het peleton is en Steven Kruijswijk de fietsende familieman. Marit Bouwmeester opnieuw haar zinnen heeft gezet op Olympisch goud en Inge de Bruijn ging na haar zwemcarrière op zoek naar zichzelf. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Het lijkt een kwestie van tijd voordat Donny van de Beek (22) naar een Europese topclub vertrekt. We legden de Ajacied en speler van het Nederlands elftal elf stellingen voor over onder meer het boerenprotest, broertje Rody, Raymond van Barneveld en schoonvader Dennis Bergkamp. Na een slechte wedstrijd ga ik op de vlucht voor Sjaak Swart. Lachend: “Soms wel. Sjaak is Ajacied in hart en nieren en na een wedstrijd kan hij weleens emotioneel zijn.” En op jou is hij misschien net wat kritischer? “Ik denk het wel. Maar vaak denkt hij er hetzelfde over als ik. Hij kan ook nog weleens wat dingetjes over de scheidsrechter zeggen. Ik heb een supergoede band met Sjaak, hij speelt een grote rol in mijn voetbalcarrière.” Hoe is dat zo ontstaan? “Sjaak keek naar alle jeugdwedstrijden en wist toen al wie iedereen was. Daar ontstond ons contact. Hij opperde een keer dat ik altijd bij hem kon blijven slapen als dat nodig was. Daar heb ik vaak gebruik van gemaakt. Het was fijn dat ik niet iedere middag of avond terug naar Nijkerkerveen hoefde als ik ’s ochtends weer vroeg op de club moest zijn. ’s Avonds praatten we over voetbal en in de ochtend kreeg ik verse jus d’orange van zijn vrouw Andrea. Ik zie Sjaak nog steeds vaak. Ik ga geregeld een hapje eten met hem of ik ga bij hem en zijn vrouw langs. Dat zal altijd zo blijven.” Sjaak Swart is 81. Onlangs overleed Barry Hulshoff, hij was een beetje de voetbalvader van Matthijs de Ligt. Meer generatiegenoten van Sjaak Swart overleden onlangs, onder wie Piet Keizer, Gerrie Mühren en Johan Cruijff. Ben je weleens bang voor de toekomst? “Sjaak is daar zeker bang voor en ik ook. Ik heb Matthijs gesproken na het overlijden van Barry. Het was zwaar voor hem. Hij had net zo’n band met hem als ik met Sjaak. Het is lastig en moeilijk als je zo’n goede band met iemand had en diegene valt weg. Iedereen wordt ouder, Sjaak ook. Het zit altijd in m’n achterhoofd. Maar vooralsnog is hij topfit en ik hoop dat hij nog heel lang meegaat en deel blijft uitmaken van mijn leven.” Het had weinig gescheeld of ik was met de trekker naar Den Haag gereden voor het boerenprotest tegen het stikstofbeleid “Dat niet, maar ik ken genoeg mensen uit Nijkerkerveen die het wel hebben gedaan.” Je moeder heeft eens gezegd: ‘Vroeger op de kleuterschool zei Donny altijd als ze hem vroegen wat hij wilde worden: kippenboer of profvoetballer. Maar dat laatste lukt vast niet.’ Had het weinig gescheeld of jij had nu kippen geplukt? “Mijn vader heeft een poeliersbedrijf. Het is niet dat hij zelf kippen houdt, hoor. Ik hielp vroeger vaak mee in het bedrijf. Als jochie ging ik na de training werken. Het vlees snijden moest ik aan anderen overlaten, daar was ik te jong voor, maar ik pakte bijvoorbeeld de kipfilet in en stapelde die in kratten. Of ik maakte schoon. Ik was geen luie jongen, vond het altijd leuk om te helpen. Ik ging ook vaak mee vlees naar restaurants brengen. Als ik geen voetballer was geworden, zou de kans groot geweest zijn dat ik in het bedrijf was terechtgekomen en het misschien wel zou hebben overgenomen. Maar mijn vader zag ook al snel dat ik talent had. Ik was altijd bezig met een bal. Ik riep ook: wacht maar, ik kom bij Ajax terecht. Dan werd ik altijd uitgelachen.” Je vader André kon ook aardig voetballen, hij speelde bij IJsselmeervogels. “Hij was een goede spits op amateurniveau, maar wel een heel ander type voetballer dan ik. Mijn vader was echt een luie spits, met een neusje voor de goal. Hij maakt er vaak grapjes over. Als ik in een wedstrijd een kans heb gemist, zegt ie na afloop: ‘Die kans had je mij niet hoeven geven, die had ik wel binnen geschoten.’ Maar hij is supertrots hoe ver ik ben gekomen, hoor. Iedere wedstrijd, ook bij uitwedstrijden, zit hij in het stadion, samen met mijn opa en oma. Alleen Rody slaat nog weleens een wedstrijd over, als hij zaterdagavond een zware avond heeft gehad.” Pak je nu nog steeds weleens een kipfiletje in? “Heel af en toe vraagt mijn vader nog of ik wil helpen. Of ik bijvoorbeeld rekeningen wil ophalen bij restaurants op de terugweg van Ajax naar Nijkerkerveen. Of ik moet even een kratje kip afgeven. Als hij me vraagt om te helpen, doe ik het altijd.” En hoe reageren ze bij zo’n restaurant dan als Donny van de Beek een kratje kip komt afgeven? “Dat vinden ze wel lachen. Maar dat gebeurt niet wekelijks, hoor.” Ik ben het voetbal weleens spuugzat “Voetbal is niet altijd even leuk, zeker na een slechte wedstrijd. Ik zou het bijvoorbeeld niet erg vinden om nooit meer in mijn carrière tegen Getafe te hoeven spelen, de club die ons dit jaar heeft uitgeschakeld in de Europa League. Een irritante tegenstander. Maar ja, uiteindelijk gingen zij wel door in Europa en wij niet.” Hoe kijk je naar dit seizoen in vergelijking met vorig jaar waarin alles lukte? “Dit seizoen waren we ook op de goede weg. Na de winterstop raakten veel bepalende spelers geblesseerd. In het veld zat het soms ook niet mee.” David Neres raakte al voor de winterstop geblesseerd, daarna volgden onder anderen Quincy Promes, Hakim Ziyech en Joël Veltman. Hoe verklaar jij al die blessures? “Ik heb veel over een mogelijke oorzaak nagedacht. Aan het begin van het seizoen had ik ook een hamstringblessure waar ik een tijdje last van heb gehad. We trainen ook niet anders dan vorig seizoen, iedereen doet hetzelfde. Vorig jaar was zwaar en we zijn daarna meteen weer verder gegaan met dit seizoen, wellicht heeft het daar mee te maken.” Waar denk jij aan voor de aftrap? “Dat wisselt. De Europese avonden blijven het mooist. Als ik het veld op loop in een uitverkocht stadion, denk ik aan vroeger. Ik zat iedere week in het stadion met mijn vader en opa. We waren grote Ajax-fans. Nu sta ik zelf op het veld en zie ik mijn familie op de tribune zitten. Dat went nooit.” Hoe groot zijn de offers die je moet brengen als profvoetballer? “Die zijn groot. Ik zou nooit anders willen, hoor, mijn droom is uitgekomen. Maar er zit een keerzijde aan. Als ik naar mijn broertje Rody kijk, ben ik weleens jaloers. Hij voetbalt met al zijn vrienden in een team, lekker ontspannen, en na de wedstrijd drinken ze gezellig een biertje met elkaar. Ik sta vaak bij hem langs de lijn.” Eigenlijk had ik liever Raymond van Barneveld willen zijn “Ik zou het heel mooi vinden om zo goed te kunnen darten als Raymond. Ik dart al lang, ook bij Ajax. Daar ben ik met Klaas- Jan Huntelaar mee begonnen. Inmiddels doen er zeven jongens mee, onder wie Joël Veltman, Dusan Tadic, Perr Schuurs en Kjell Scherpen. Onze assistent-trainer Richard Witschge doet ook mee. We darten regelmatig met elkaar.” Volg jij het darten ook? “De samenvattingen van de Premier League Darts kijk ik allemaal, vaak na een wedstrijd als ik niet kan slapen.” Ben je nog fan van een bepaalde darter in het bijzonder? “Ik volg de Nederlandse darters, niet één speciaal. Raymond ken ik goed, met hem heb ik geregeld contact. Nu is hij gestopt, maar ik wenste hem voor zijn belangrijke wedstrijden altijd succes en andersom ook. Ook Michael van Gerwen ken ik persoonlijk en ook met hem heb ik appcontact. Hij kwam ook eens langs bij het Nederlands elftal.” Hoe staat het met jouw dartkwaliteiten? “De laatste tijd dart ik wat minder, maar als ik iedere dag een half uur gooi, kan ik wel wat. Ik heb een tijd gehad dat ik echt goed gooide. Vaak 180. Ik won ook vaak. Maar bij Ajax is het nu zo druk bij het dartbord, dat je telkens moet wachten om te mogen gooien. Daarom speel ik nu wat minder.” Wie wint er nu dan vaak van jullie dartclubje? “Klaas-Jan begint me van mijn troon te stoten. Hij is ook altijd al twee uur van tevoren aanwezig op de club. Dan kom ik aan en beginnen we meteen met een wedstrijdje, terwijl ik nog niet eens warm heb kunnen gooien.” Dat klinkt alsof jullie naar De Toekomst komen om te darten en dat voetbal een leuke bijzaak is. Lachend: “Dat zeker niet. Maar het is een mooie afleiding als je moet wachten op een behandeling of een bespreking. Sowieso vind ik het leuk om spelletjes te spelen. Voorheen klaverjasten we veel.” Hey Brother van Avicii is mijn favoriete nummer “Avicii vind ik zeker leuk.” Ben jij een partyganger? “In de zomer vind ik het leuk om op vakantie naar plekken als Ibiza te gaan en een feestje mee te pakken. Ik hou er ook van om een nummer van André Hazes mee te zingen in een kroeg. Maar tijdens het seizoen doe ik dat niet.” Ik doel om nog een reden op de titel van dit nummer van Avicii. Je hebt het veel over Rody. Beschrijf jullie band eens. “Hij is een van de belangrijkste personen in mijn leven. Rody kent me door en door. Als er iets is, bel ik hem als eerste.” Rody is ernstig ziek geweest, had een ingekapselde tumor in zijn rug die operatief moest worden verwijderd. Ben je daardoor anders in het leven gaan staan? “Daardoor ben ik het leven meer gaan waarderen. Toen hij ziek was, was ik twaalf en ging ik net stage lopen bij Ajax. Het was een lastige periode voor me. Ik wilde presteren, maar tegelijkertijd was mijn broertje ziek en hem stond een risicovolle operatie te wachten.” In een video die Helden maakte met je broertje sprak hij over jullie band. Bij Rody rolden de tranen over zijn wangen. Wat deed dat met jou? “Daar werd ik zelf ook emotioneel van, maar iedereen die ik die video liet zien, werd dat. Mannen kunnen ook huilen, hoor. Rody vindt het mooi om mijn carrière van zo dichtbij mee te maken en ik deel heel graag mijn successen met hem. Voor zijn twintigste verjaardag heb ik hem een mooi horloge gegeven met mijn naam erin gegraveerd. Hij is er trots en heel zuinig op. Rody is er altijd voor me. Als ik een slechte wedstrijd heb gehad, zorgt hij ook altijd voor afleiding. Dan gaan we een potje darten of iets anders doen. Sinds zijn ziekte beseffen we meer wat we hebben.” Rody zei in die video ook: ‘Donny is altijd druk. Helemaal als hij een keer niet getraind heeft, dan is hij echt veel te druk.’ “Ja, dan zeggen ze nog weleens dat ik lastig ben, te veel energie heb. Dan ga ik iedereen een beetje treiteren en grappen uithalen.” En hij zei dat jij in al die jaren niks veranderd bent. “Dat klopt.” Alle roem, Ballon d’Or-gala’s, fotoshoots, mondiale interviewverzoeken en andere media-aandacht doen je niks? “Ik vind dat ik niet anders ben dan vroeger. Dat komt ook omdat ik uit zo’n nuchter dorp kom. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg, vinden ze hier. Zo denk ik ook. Natuurlijk komt er soms veel op me af, maar ik heb niet het idee dat ik met beide benen op de grond moet worden gezet. Alhoewel mijn ouders dat meteen zouden doen, mocht het nodig zijn. Zo’n Gouden Bal-gala vind ik heel mooi om mee te maken, maar na al die aandacht en heisa eromheen ben ik ook altijd heel blij als ik weer thuis ben.” Om het land in sportieve zin vooruit te helpen, moeten mijn vriendin Estelle Bergkamp en ik wel voor nageslacht zorgen Lachend: “Ik krijg die opmerking de laatste tijd vaker. We zijn hartstikke gelukkig, maar zijn ook pas een half jaar samen.” Je kunt er niet omheen. Als jullie een zoon krijgen, moet het wel de nieuwe Messi worden. “Als het krijgen van een kind ons gegeven is, zal er inderdaad wel een hoop druk op hem of haar komen te liggen. Om de genen van beide kanten kunnen we niet heen. Daar maken we samen ook weleens grappen over.” Hoe hebben jullie elkaar leren kennen? “We hadden al een tijdje contact, buiten Ajax om. Het is langzaam gegroeid, zo nam ik haar af en toe mee uit eten. Onze band werd steeds sterker. Maar het heeft wel een tijdje geduurd voordat we echt een stel waren.” Heeft zij veel verstand van voetbal? Lachend: “Voor een vrouw zeker. Door haar vader heeft ze natuurlijk veel meegekregen. Ze vindt het ook leuk om naar mijn wedstrijden te kijken. Als ze op de tribune zit, let ze op het spel en niet alleen op mij.” En analyseert ze daarna de wedstrijd ook nog even met je? “Gelukkig niet. Maar als haar iets is opgevallen, zegt ze het wel. Estelle vindt het vooral grappig om te zien dat ik buiten het veld zo rustig ben, maar in het veld nog weleens verhit kan reageren. Op dat soort dingen let ze.” Verhuist Estelle met je mee naar het buitenland? “Mocht ik een transfer maken, dan gaat ze met me mee. We wonen officieel niet samen, maar ik ben eigenlijk altijd bij haar in Amsterdam.” Als ik mijn teen stoot, dan is heel Nijkerkerveen in rep en roer Kun jij nog normaal boodschappen doen in het dorp? “Juist in Nijkerkerveen kan dat, omdat iedereen me al heel lang kent. Ze weten wie ik ben en letten niet op me, ik kan volledig mezelf zijn. Ik word natuurlijk weleens aangesproken na een wedstrijd, maar op een leuke manier. ‘Hé Donny, jammer van gisteren.’ of: ‘Lekker gespeeld.’” Hoe vaak ben jij er nog? “Ik ga nog steeds vaak op en neer. Meestal slaap ik in Amsterdam, maar als we een keer laat trainen, ga ik de dag ervoor lekker naar huis.” Je kunt Donny wel uit Nijkerkerveen trekken, maar Nijkerkerveen trek je nooit uit Donny? “Absoluut. Het is nog steeds mijn thuis. Ik ken er iedereen, mijn vrienden wonen er en ik kom ook geregeld bij de voetbalclub Veensche Boys. Als het kan, ga ik er zaterdagochtend altijd even kijken. Bij de wedstrijd van Rody natuurlijk, hij speelt er in het tweede, maar ook bij het eerste waarin andere vrienden van me spelen, onder wie Mohammed Nouri, de broer van Abdelhak. Toen zijn broertje blijvende hersenschade had opgelopen, is Mo gestopt met voetballen. Omdat hij Appie moest verzorgen en er ook weinig zin meer in had. Hij voelde zich schuldig als hij op het veld stond. Ik heb hem gezegd dat hij juist moest voetballen voor wat afleiding en plezier. Toen is hij een paar keer mee gaan trainen bij Veensche Boys. Ze zagen meteen dat hij een heel goede voetballer is, hij komt uit de top van het amateurvoetbal. Het warme van het dorp en de club trok hem heel erg. Rody en ik hebben nog steeds iedere dag contact met Mo.” Ik zit al op Spaanse les De speculaties dat jij na de zomer naar Real Madrid vertrekt, gaan al een tijdje rond. “Ik heb mijn jawoord nog niet gegeven, alles staat nog open. Weet wat ik hier heb, ben geliefd en ik hou van Ajax. Ik ga niet naar de eerste de beste club, anders had ik dat wel eerder gedaan. Mijn gevoel moet goed zijn bij een club. Hoe graag willen ze me hebben? Maar ik moet ook passen bij het systeem dat gespeeld wordt en ik wil natuurlijk ook zicht hebben op speelminuten. Ergens in de zon spelen, is altijd lekker. Maar nee, ik ben zeker nog niet begonnen met Spaanse les.” Heb je het met ploegmaten of ex-teamgenoten over andere clubs en transfers? “Ja, daar hebben we het wel over. Bij het Nederlands elftal spreek ik natuurlijk ook met de jongens die in het buitenland spelen. Ze vertellen hoe het er bij hen op de club aan toegaat. Dat is altijd interessant om te horen.” Na mijn dertigste speel ik weer met Frenkie de Jong, Matthijs de Ligt en Hakim Ziyech bij Ajax “Dat zou leuk zijn. Ajax is mijn club en dat zal altijd zo blijven, ongeacht waar ik naartoe ga. Ajax heeft me groot gemaakt. Maar je weet natuurlijk nooit hoe het loopt. Maar er zijn ook voorbeelden van spelers die riepen dat ze terug zouden keren, maar dat niet deden. En de club moet het ook maar willen. Zit je nog wel op je niveau tegen die tijd? Maar het zou leuk zijn om ooit weer terug te keren.” Het lijkt alsof Ajax spelers makkelijker laat gaan in de hoop dat ze ook weer terugkeren. “Van transferafspraken krijg ik weinig mee. Het is logisch dat Ajax een mooi bedrag wil ontvangen voor spelers die er een tijd hebben gespeeld. Maar het is natuurlijk fijn om met een goed gevoel uit elkaar te gaan. Gelukkig zijn er nu veel positieve voorbeelden.” Heb je nog veel contact met jongens als Frenkie en Matthijs? “Ik spreek ze af en toe. Tijdens het voetbalseizoen zijn we allemaal druk, maar we wisselen geregeld een berichtje uit. En we zien elkaar bij het Nederlands elftal, dan praten we weer bij. Het zijn gewoon goeie jongens, de klik is er. Het helpt ook mee dat we zo’n succesvol jaar met elkaar hebben gehad, daar hebben we goede herinneringen aan. Die band zal altijd wel zo blijven.” Die jongens liggen in het buitenland nog meer onder een vergrootglas door de media. Hoe kijk jij daarnaar? “Het zijn allebei sterke gasten, ik denk dat ze er beiden goed mee omgaan. Uiteindelijk went alles en liggen ze vast niet meer wakker van berichten in de media.” Dennis Bergkamp is de beste voetballer, schoonvader én trainer die ik ooit heb gehad Hoe noem je hem: trainer, meneer Bergkamp of gewoon Dennis? “Eerder zei ik inderdaad trainer, maar nu zeg ik Dennis.” Hij zei niet toen je daar voor het eerst thuis over de vloer kwam: ‘Donny, ik wil met meneer Bergkamp en u aangesproken worden?’ Lachend: “Dat was wel een grap geweest die hij had kunnen maken, hoor. Ik ken Dennis al heel lang en heb altijd een goede band met hem gehad. Het was misschien even apart, omdat ik hem een tijdje niet gezien had sinds zijn vertrek bij Ajax.” Hij heeft als jeugdtrainer al gezegd: ‘Donny moet je in de gaten houden.’ “Ik zat toen in mijn tweede jaar bij Ajax, ging niet naar de D1, maar de D2. Daar werd hij mijn trainer. Onder hem heb ik een goede ontwikkeling doorgemaakt. Hij is absoluut een belangrijke trainer voor me geweest. En later was hij ook belangrijk voor me als assistent-trainer bij het eerste.” Hij heeft nooit tegen je gezegd: ‘Donny, ik heb wel een leuke dochter?’ Lachend: “Juist niet. Misschien dat hij eerder dacht: blijf jij maar even weg. Het is toevallig dat we elkaar ook in die hoedanigheid tegenkwamen. Hij vindt het leuk voor Estelle en mij. Ik kom graag bij haar familie over de vloer.” En hoe keek je naar Dennis Bergkamp als voetballer? “Ik was natuurlijk nog heel jong toen hij zo goed was, maar dat hij een geweldige speler was, weten we allemaal.” Met mij erbij heeft Nederland het sterkste middenveld van Europa “De concurrentie op het middenveld is groot bij Oranje. Ik probeer zo hard mogelijk te werken en mijn plek af te dwingen. Dat is het enige wat ik kan doen.” Kan je er humeurig van worden als Marten de Roon in de basis staat en jij niet? “Natuurlijk niet. Hij en de andere jongens doen het heel goed. De bondscoach maakt die keuze, daar moet ik mee dealen. Als ik voor mezelf maar weet dat ik er alles uit haal. Het liefst speel ik natuurlijk altijd, maar elke middenvelder heeft weer andere kwaliteiten. Ronald Koeman moet bepalen wat hij nodig heeft in een wedstrijd. Daar heb ik ook gesprekken over met hem, hoe hij dingen ziet en welke keuzes hij maakt. Ik weet inmiddels wel hoe hij denkt. Koeman is een geweldige coach, heeft ons weer naar een EK gebracht. We zijn ook echt een team. Het is mooi om erbij te horen Hopelijk kunnen we iets moois neerzetten.” Helden Magazine Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Het Nederlands elftal gaat deze zomer voor de vierde keer een groot eindtoernooi spelen in Duitsland. In aanloop naar het EK 2024 blikt Helden terug op het WK van 1974, het EK van 1988 en het WK van 2006. Tijdens dat laatste toernooi verloor Oranje de veldslag van Portugal in Nürnberg met 1-0. We blikken terug met Khalid Boulahrouz, die Cristiano Ronaldo als directe tegenstander had. ‘Het gaat hem geel kosten. Gestrekt been. Veel te hoog. Cristiano Ronaldo. Hij heeft de handtekening van Khalid Boulahrouz,’ zegt commentaar Frank Snoeks op 25 juni 2006. Het Nederlands elftal speelt in Nürnberg de achtste finale van het WK tegen Portugal. Boula is de directe tegenstander van Ronaldo en blesseert hem in de zevende minuut. De Portugese crack heeft er zoveel last van dat hij in de 34ste minuut huilend naar de kant moet. “Mijn overtreding heeft misschien de toon gezet voor het verdere verloop van de wedstrijd,” zegt Khalid bijna achttien jaar na dato in Helden Magazine 71. “Ik had hun sterspeler uit de wedstrijd geschopt en besefte dat Portugezen dit niet over hun kant zouden laten gaan. Spijt heb ik niet van die overtreding, het was niet mijn intentie om hem zo te raken. Het was een pechmomentje. We verloren de bal op het middenveld, onze verdedigers liepen achteruit en de middenvelders en aanvallers van ons stonden allemaal nog ver op de helft van de Portugezen. Met Ronaldo op links, Pauleta in de spits en Luis Figo op rechts was het levensgevaarlijk als zij in een een-op-een-situatie in de buurt van het strafschopgebied zouden komen. Ik besloot dat ik vooruit moest verdedigen. Ik stapte in en dacht: als ik de bal niet raak, dan wordt het een tactische overtreding op de middenlijn. Maar ja, toen tilde hij zijn been op... Ik weet nog precies hoe het voelde toen ik mijn noppen – ik had pinnen onder geschroefd – in zijn bovenbeen plantte. Het is te vergelijken met een scherp voorwerp dat je in een stuk vlees probeert te prikken, maar je krijgt het niet opengesneden. Het vlees beweegt dan mee. Ik kan heel goed begrijpen dat het voor hem echt geen fijn gevoel was.” [caption id="attachment_19677" align="alignnone" width="2560"] V.l.n.r. Robin van Persie, Cristiano Ronaldo, scheidsrechter Valentin Ivanov, Deco, Mark van Bommel en Khalid Boulahrouz.[/caption] De overtreding ging de hele wereld over. “Ik word nog vaak aan dat moment herinnerd, natuurlijk ook omdat Cristiano uiteindelijk zo’n grootheid werd, een levende legende. Als ik zeg dat het pech was, hoor ik mensen vaak zeggen: ‘Kappen nou Boula, we hebben de beelden toch gezien?’ Maar ik deed het echt niet met opzet.” Der kannibale Twee jaar voor het WK in Duitsland debuteerde Khalid in het Nederlands elftal. Marco van Basten, net begonnen als bondscoach, riep hem meteen op. Ook al was hij op dat moment nog maar net vertrokken bij het nietige RKC Waalwijk, waar hij via de jeugd van Ajax, Haarlem en AZ in 2001 terecht was gekomen. “Ik woonde in een klein appartement, verdiende iets van vijfhonderd euro per maand, waarvan ik 125 euro aan huur kwijt was, en reed in een autootje van de club, een Volkswagen Lupo, die ook nog eens volgeplakt zat met stickers van sponsors. Ik was dus eigenlijk een rijdend reclamebord. ''Ik reed bij RKC in een autootje van de club, een Volkswagen Lupo, die ook nog eens volgeplakt zat met stickers van sponsors. Ik was dus eigenlijk een rijdend reclamebord.'' Maar onder trainer Martin Jol leerde ik wel wat het inhield om profvoetballer te zijn. Ik had in die tijd vaak een zak winegums in de auto liggen. Tijdens wedstrijden kreeg ik meestal last van maagzuur en na een uur was ik helemaal kapot. Ik dacht: waarom hebben die andere gasten dat niet? Ik wist wel dat ik goed was, maar qua lifestyle moest ik stappen maken.” In 2004 ging hij vlak voor het verstrijken van de transferdeadline naar Hamburger SV. “Ik keek destijds geregeld op de Duitse tv naar wedstrijden uit de Bundesliga en dacht: wat zijn die gasten daar groot! Feyenoord toonde interesse die zomer, maar ik merkte dat er daar mensen voor en tegen mijn komst waren. Ik wilde niet naar een club waar ik niet maximaal welkom was. Toen kwam HSV. Ik zei tegen mijn moeder dat ik in het buitenland kon gaan voetballen. Ze was in eerste instantie bezorgd, dacht: koken kan hij niet. Ze reageerde een beetje emotioneel, zei: ‘Doe het maar niet.’ Helden Magazine 71 Het eerste gedeelte van het interview met Khalid Boulahrouz is afkomstig uit de tweede uitgave van 2024. De 71ste editie van Helden Magazine is voor het eerst in België te bewonderen! Deze mijlpaal wordt gevierd met twee verschillende sporters op de cover: Estavana Polman in Nederland en Wout van Aert in België. In een openhartig interview deelt Estavana Polman, het gezicht van het Nederlandse handbalteam, haar verhaal over de voorbereidingen op het olympisch kwalificatietoernooi. Daarbij komen ook haar persoonlijke uitdagingen, zoals haar relatie met Rafael van der Vaart, het moederschap en haar blessures ter sprake. Alleskunner Wout van Aert laat dit jaar de Tour de France schieten en kiest voor het eerst voor de Giro d’Italia. De Belgische renner spreekt zich uit over het nieuwe traject, Mathieu van der Poel, Visma-Lease a Bike en de Olympische Spelen. In deze editie van Helden wordt er ook veel aandacht besteed aan voetbal. Esmee Brugts, bekroond als Talent van het Jaar, maakte afgelopen zomer een droomtransfer naar FC Barcelona. Experts laten zich daarnaast uit over Jerdy Schouten, de sleutelspeler van PSV, dat op weg is naar het landskampioenschap en het EK met Oranje in Duitsland. We gaan op bezoek bij verdediger Bart Nieuwkoop in Rotterdam. Met Manchester City won Kevin De Bruyne alles wat er te winnen valt. Kenners spreken zich uit over onder meer zijn weergaloze traptechniek en fabuleuze inzicht. In ‘De Dag Dat Alles Misging’ kijken Sigi Lens en Edu Nandlal terug op de vliegtuigcrash in Suriname. Ze hebben de verschrikkelijke SLM-ramp overleefd die zich 35 jaar geleden heeft voorgedaan. Verder in de 140 pagina’s tellende editie deelt marathonloopster Anne Luijten haar bewogen jaar met de lezers. Ze liep de olympische limiet, trouwde, maar verloor ook haar trouwste fan: vader Jos. Zwemfenomeen Ian Thorpe blikt terug op zijn legendarische races en vriendschap met Pieter van den Hoogenband. Victoria Koblenko gaat in gesprek met Ranomi Kromowidjojo, drievoudig olympisch kampioen en zeventienvoudig wereldkampioen zwemmen. Kickbokslegende Peter Aerts, een grootheid in Japan, spreekt onder meer over het oprichten van zijn eigen bond LEGEND. Als laatste is de negentienjarige Collin Veijer de hoop van de Nederlandse motorsportfans, maar wie is hij?