Ze zouden deze zomer schitteren op de Olympische Spelen in het land van de rijzende zon. Het coronavirus gooide roet in het eten. Paul Raats fotografeerde sporters bij wie alles al een tijd draait om Tokio.
Alexander Brouwer – Beachvolleybal
“Mijn maatje Robert Meeuwsen met wie ik al tien jaar samenspeel, heb ik een tijdje niet gezien. Alleen via videogesprekken met andere vrienden zagen we elkaar, want we zitten ook in dezelfde vriendengroep. Naast sporten miste ik het sociale aspect enorm. Het blijft onwerkelijk dat ons wedstrijdseizoen was afgelopen voordat het amper was begonnen.”
Kim Polling – Judo
“Ik woon in Turijn met mijn vriend Andrea Regis. Het coronavirus heeft heel Italië op een vreselijke manier op z’n kop gezet. Wij mochten alleen voor de echt noodzakelijke dingen naar buiten, verder moesten we binnen blijven.We hebben een speciale trainingsruimte thuis. Verder heb ik het geluk dat mijn vriend ook judoka is, dus ik kon in tegenstelling tot veel andere judoka’s ook echte judotrainingen doen met Andrea.”
Marit Bouwmeester – Zeilen
“Komende winter zag ik mezelf al ergens op een tropisch eiland liggen, maar dat moet een jaar wachten. Het was natuurlijk duidelijk dat de Spelen niet door konden gaan, gezondheid is nu het belangrijkst. De situatie is nou eenmaal zo, die is voor iedereen hetzelfde. Ik ben vooral blij dat ik volgend jaar een kans krijg om mijn olympische titel te verdedigen.”
Ferry Weertman – Openwaterzwemmen
“Toen ik hoorde dat de Spelen een jaar zijn uitgesteld, voelde ik opluchting. Het zat er al een paar weken aan te komen, we konden al niet meer normaal trainen, wat sowieso geen ideale voorbereiding op de Spelen betekende en daarom had ik ook niet de olympische race kunnen laten zien die ik voor ogen heb.”
Frédérique Matla – Hockey
“In 2014 heb ik al mogen proeven aan de Spelen, toen ik meedeed aan de Jeugd Olympische Spelen in Nanjing, China. Een te gekke ervaring. Na de Spelen van Rio ben ik aangesloten bij het Nederlands team. Ik heb me dus vier jaar lang kunnen voorbereiden op mijn eerste Spelen.”
Niek Kimmann – BMX
“In eerste instantie werden onze wereldbekers afgelast. Toch was er voor mij toen nog niet zoveel aan de hand. Al reed ik geen wedstrijden meer, ik kon me nog steeds goed voorbereiden op de Spelen, onder andere op onze indoor BMX-baan die we thuis in Dedemsvaart hebben. Samen met mijn broertje Justin kon ik goed doortrainen.”
Femke Heemskerk – Zwemmen
“Toen langzaam duidelijk werd dat de Spelen in gevaar kwamen, was dat natuurlijk wel heftig, daar werd ik in eerste instantie erg verdrietig van. Uiteindelijk was het nieuws dat de Spelen zouden worden uitgesteld juist een grote opluchting. In zo’n situatie zijn de Olympische Spelen niet belangrijk.”
Harrie Lavreysen – Baanwielrennen
“Het zijn bijzondere tijden, waarin we zo goed mogelijk probeerden door te trainen. Krachttraining deed ik in de achtertuin en de baantraining hield ik op de weg. Ik woon samen met mijn ploeggenoot Nils van ‘t Hoenderdaal, dus we konden met elkaar trainen, Dat was fijn.”
Ranomi Kromowidjojo – Zwemmen
“Voor mij was het duidelijk dat de Spelen verplaatst zouden moeten worden met het oog op de mondiale gezondheid en veiligheid. Het betekende dat mijn carrière in ieder geval nog twaalf maanden langer ging duren. k leef voor de Spelen, dus het was geen moeilijke keuze om mijn loopbaan met tenminste een jaar te verlengen.”
Kira Toussaint – Zwemmen
“Ik had het al aan zien komen dat de Spelen uitgesteld zouden worden, maar toch kwam het wel even binnen toen het besluit definitief was. Niet dat ik er een traan om heb gelaten, hoor. Dat komt vooral doordat ik de Olympische Spelen van Tokio nooit als eindstation van mijn carrière heb gezien.”
Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!
