Carsten Nienhuis (18) is een van de meest talentvolle alpineskiërs van Nederland. Hij is geboren in het Friese Dokkum, maar woonde een groot deel van zijn jeugd in Oostenrijk. Sinds zijn twaalfde jaagt hij zijn grote droom na: deelnemen aan de Olympische Winterspelen. Carsten Nienhuis kan de verbaasde blikken van zijn leeftijdsgenoten en hun ouders bij de nationale jeugdkampioenschappen in 2014 nog zo voor zich zien. In tegenstelling tot zijn concurrenten, die allemaal de lange reis vanuit Nederland naar de Oostenrijkse bergen hadden gemaakt voor de NK, kwam hij samen met zijn vader aanrijden in een auto met een Oostenrijks nummerbord. Hij zag iedereen denken: wie is dat nou? Niemand die hem kende. Even later, tijdens de wedstrijd, knalde hij volle bak de piste af en liet zien dat hij een van de beste alpineskiërs van het deelnemersveld was. Viermaal keerde hij na een NK met een podiumplaats en medaille huiswaarts. Niet zoals zijn tegenstanders naar Nederland maar naar Wagrain, een skidorp in het Salzburgerland. Verhuizen Acht jaar is Carsten als zijn ouders het roer omgooien. Ze verlaten het Friese Dokkum en emigreren met hun drie kinderen naar Oostenrijk om er een pension te bestieren. Ze hadden zo uit het tv-programma ‘Ik Vertrek’ kunnen komen. “Ik was dolblij toen ik hoorde dat we gingen verhuizen,” herinnert Carsten zich.“Natuurlijk was het lastig om afscheid te nemen van familie en vriendjes, maar ik had er vooral heel veel zin in. Het voelde als één groot avontuur. We vertrokken in november 2011 naar Wagrain en een maand later stonden de eerste gasten al op de stoep. Als gezin kwamen we in een sector terecht waar we helemaal geen ervaring mee hadden. Er konden maximaal 35 gasten in het pension verblijven en iedereen binnen de familie hielp mee. Ik ook, met het klaarzetten en afruimen van het ontbijt of het schoonmaken van de kamers.” 'Ik heb veel naar Hirscher gekeken. Soms trainden we op dezelfde piste en dan zeiden we gewoon 'hoi' tegen elkaar' Door eerdere wintersportvakanties is Carsten al verslingerd geraakt aan skiën. “Op m’n derde hebben mijn ouders me op de ski’s gezet. Er kwam geen leraar of les aan te pas. Ik leerde skiën op de Oostenrijkse manier: met een touw om mijn middel en achter mijn vader of moeder aan de piste af. Vanaf het eerste moment had ik er enorm veel lol in. Als aan het einde van de dag de liften dichtgingen, stond ik te huilen omdat ik van geen stoppen wilde weten. Helden Magazine 55 Het eerste gedeelte van het verhaal van Carsten Nienhuis komt voort uit Helden Magazine nummer 55. De 55ste editie staat in het teken van Gouden duo’s. Kjeld Nuis en Joy Beune zijn naast collega’s ook geliefden. Over hun relatie was veel te doen. Voor het eerst doen ze samen hun verhaal. Naast het verhaal van Kjeld Nuis en Joy Beune lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo hebben Rafael van der Vaart en Theo Janssen veel gemeen. Ze zijn generatie genoten, linkspoten en levensgenieters. Daarnaast beleefde Femke Bol haar internationale doorbraak, doet Dylan Groenewegen voor het eerst uitgebreid zijn verhaal over De Val, waarbij collega Fabio Jakobsen zwaargewond raakte en blikt Wilco Kelderman terug op de bloedstollende ontknoping van zijn derde plek in de Giro. Ook in de 55ste editie van Helden spraken we vrienden en sinds kort weer ploeggenoten: Kai Verbij, Thomas Krol en Dai Dai N’Tab. Gingen we langs bij drievoudig olympisch kampioene, Jorien ter Mors over onder meer KiKa, Lara van Ruijven en de liefde. Is Tonny Vilhena gelukkig in Rusland bij FC Krasnodar en won Richard Krajicek 25 jaar geleden Wimbledon. Vandaag de dag heeft hij een andere uitdaging: toernooidirecteur van het ABN AMRO WTT zijn in coronatijd. Verder maakte speler van Atalanta Bergamo en Oranje, Hans Hateboer de verschrikkingen van corona in het zwaargetroffen Bergamo van dichtbij mee. Ziet paralympisch wielrenner Tristan Bangma bijna niets, maar door de nieuwste 5G-technologie kan hij ‘zien’ met zijn oren. In ‘de dag dat alles misging’ blikt Adelinde Cornelissen terug op de Spelen van 2016 en staan we stil met Aniek Nouwen in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Vivianne Miedema en Jill Roord doorliepen samen de nationale jeugdelftallen, zijn goede vriendinnen en vanaf volgend seizoen ploeggenoten bij Arsenal. In aanloop naar hun derde eindtoernooi met de OranjeLeeuwinnen bracht Helden de spits en de middenveldster samen in het Engelse Saint Albans. Vivianne Miedema: “Onze eerste ontmoeting was bij de training van Oranje onder vijftien jaar in Zeist. We waren twee magere botjes. Ik maakte op mijn dertiende al de overstap van het districtsteam naar onder vijftien. Jill volgde een jaar later. In het begin vond ik die jonge meiden niet zo leuk.” Jill Roord, grappend: “Jij was de stoere, je voelde je te goed voor ons.” Vivianne: “Ik voelde me juist te oud. Dacht: wat zijn dit voor guppy’s? De eerste keer dat we echt met elkaar optrokken, was tijdens een trip naar Engeland. Hakkepak, weet je nog?” Jill: “Dat heb ik jou toen geleerd! Happepak is Twents voor bij iemand op de rug springen.” Vivianne: “We speelden twee oefenwedstrijden in Leicester en verbleven in een hotel naast het stadion. Elke keer als we naar het restaurant liepen, deden we hakkepak en zat Jill op mijn rug. Zo is onze vriendschap begonnen. Binnen onder vijftien trokken de speelsters uit dezelfde regio naar elkaar toe. Ik was de enige uit het noorden en sloot me aan bij Jill en de andere oosterlingen. Met hen had ik meer een klik dan met de meiden uit Amsterdam of Rotterdam. Die waren veel assertiever. Als ze binnenkwamen, waren ze meteen aanwezig. Er zat ook wat tuig bij, speelsters die asociaal waren en geen respect hadden voor medespeelsters en staf. Meiden uit noord en oost doen dat niet snel, die zijn nuchter en hebben een andere opvoeding gehad.” Jill: “Ik was de jongste van het team en heel braaf. Die Amsterdamse en Rotterdamse cultuur kende ik helemaal niet. Voor mij was dat echt een andere wereld. Viv stond in de spits en ik speelde achter haar als nummer tien. We hadden meteen een klik in het veld.” Vivianne: “Jill was van de assists en gaf vaak steekballetjes waardoor ik één-op-één met de keeper kwam te staan. En als ik een lange bal van achteruit kreeg, kon ik ’m altijd op haar terugleggen.” Jill: “Medespeelsters, trainers en ouders noemden ons het Gouden Koppel. Zelf wisten we ook wel dat er in het veld veel om ons draaide.” Vivianne: “Ik kan me alle wedstrijden uit de jeugd nog herinneren. Bij onder zeventien zaten we eens in een kwalificatiepoule met Roemenië, Montenegro en Kazachstan. Ik scoorde 21 doelpunten in drie wedstrijden...” Jill: “En ik maakte er elf. Dat was bizar. Ik weet ook nog veel. Zo werden we bij onze eerste deelname aan het Nordic Tournament tweede, terwijl Nederland er nog nooit om de prijzen had gespeeld. Een jaar later werden we eerste op dat toernooi en in 2014 wonnen we met onder negentien de Europese titel.” Vivianne: “We waren een gouden lichting. Die momenten vergeet je nooit meer.” Rebels Vivianne: “Jill doet alles wat ik doe, alleen iets later. In mijn ontwikkeling liep ik altijd iets voor en daardoor werd Jill een soort zusje. Na het jeugd EK van 2014 ging ik van Heerenveen naar Bayern München. Jill kwam naar de club op het moment dat ik er wel klaar mee was daar.” Jill: “Ik kon in 2016 al naar Bayern, maar als mens was ik nog niet klaar voor de stap. Het benauwde me om in mijn eentje naar het buitenland te gaan, om uit huis te gaan en iedereen bij FC Twente achter te laten.” Vivianne: “Ik heb haar toen niet proberen over te halen, maar heb wel tegen Jill gezegd dat het me goed leek dat ze op een gegeven moment de stap zou maken.” Jill: “Toen ik Bayern afzegde, dacht ik stiekem dat ze een jaar later bij me zouden terugkomen. Dat gebeurde ook en toen was ik er wel klaar voor. Op dat moment wist ik dat ik niet meer met Viv zou samenspelen.” Vivianne: “Ik had al besloten dat ik ging vertrekken. Na drie seizoenen was het in 2017 mooi geweest. Ik stond voorin bij Bayern op een eiland en kreeg alleen maar lange ballen en moest het in mijn eentje uitzoeken. Ik wilde naar een club waar echt werd gevoetbald en koos voor Arsenal.” Jill: “De stap naar Bayern en het spelen op een hoger niveau is heel goed voor me geweest.” Vivianne: “Sinds je uit huis bent, ben je als speelster volwassener geworden maar als persoon rebelser.” Jill: “Mijn ouders zeggen ook dat ik ben veranderd. Volgens hen ben ik directer geworden en trek ik me minder aan van dingen. Als je alleen in het buitenland zit, word je snel volwassen.” Vivianne: “Ik sprak geen woord Engels of Duits toen ik op mijn zeventiende bij Bayern tekende. Ik kwam ook nog eens bij een Noorse teamgenote van dertig te wonen. Daardoor moest ik stappen zetten en ontwikkelde ik me als persoon snel. Hier in Engeland heb ik het prima naar mijn zin, ik mis Nederland helemaal niet. Natuurlijk heb ik mijn familie en een paar goede vrienden, maar verder heb ik er niet zo veel. Ik denk dat jij meer aan Nederland mist dan ik.” Vivianne: 'Vroeger liepen wij met oranjeshirts van Van Persie en Huntelaar rond. Nu hebben meisjes Miedema of Roord achterop hun shirt staan.' Jill: “Ja, maar het is niet zo dat ik heimwee heb. Het enige wat ik moeilijk vind is de onzekerheid van niet weten wanneer ik even naar huis kan. Soms verlang ik naar lekker thuis bij mijn ouders op de bank zitten. Mijn vader René, die vroeger profvoetballer is geweest, appt elke dag om te vragen hoe ik me voel. Hij is weleens bang dat ik in mijn eentje in het buitenland niet happy ben. Mijn ouders maken zich best zorgen. Dat is totaal niet nodig. Af en toe kan het een beetje eenzaam zijn, maar spelen in het buitenland is vooral cool. Ik raad het elke voetbalster aan. Het is goed voor je ontwikkeling. Na twee jaar Bayern ga ik deze zomer de overstap maken naar Arsenal. Ik heb me in Duitsland als speelster en als mens kunnen ontwikkelen, maar nu ben ik toe aan een nieuw avontuur in een ander voetballand en aan een andere cultuur.” Vivianne: “Toen Jill me vertelde dat Arsenal interesse had, heb ik tegen haar gezegd dat ze het moest doen. Dat ons voetbal goed bij haar zou passen.” Jill: “Viv en ik hebben altijd naar elkaar uitgesproken dat we ook ooit bij een club wilden samenspelen. Heel mooi dat dit volgend seizoen gaat gebeuren. Ons ultieme doel is met Arsenal de Champions League winnen. Dat lijkt me iets magisch.” Helden Magazine editie 47 Het eerste gedeelte van het verhaal van Vivianne Miedema en Jill Roord komt voort uit Helden Magazine nummer 47, waar Lieke Martens samen met Ronald Koeman de cover siert. Helden Magazine editie 47 is een dubbeldik jubileumnummer. Helden bestaat 10 jaar en in dit nummer blikken wij onder andere vooruit op het Wereldkampioenschap vrouwenvoetbal. De OranjeLeeuwinnen veroverden twee jaar terug de Europese titel én de harten van alle Nederlanders. In de WK special komen nog meer speelsters als Shanice van de Sanden en bondscoach Sarina Wiegman aan het woord. Verder ging Frits Barend langs in Esbjerg bij Rafael van der Vaart & Estavana Polman en vertellen Sjinkie & Fenna Knegt voor het eerst samen over de dag dat de shorttracker zware brandwonden opliep. Een editie met heel veel inspirerende sportverhalen, waar helaas de turnterreur helaas nog steeds geen verleden tijd is. Dylan Groenwegen de nieuwe topsprinter van het peleton is en Steven Kruijswijk de fietsende familieman. Marit Bouwmeester opnieuw haar zinnen heeft gezet op Olympisch goud en Inge de Bruijn ging na haar zwemcarrière op zoek naar zichzelf. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Jens van ’t Wout (22) is het boegbeeld van een nieuwe generatie mannelijke shorttrackers. Victoria Koblenko trok naar Heerenveen om kennis te maken in aanloop naar de WK shorttrack (15-17 maart) in Rotterdam. “Eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer: ik moet niet te veel denken, maar gewoon doen.” Een jaar geleden stond je met je broer Melle in Helden. Toen gold je nog een beetje als het grote, opkomende talent. Inmiddels zijn we onder andere drie Europese titels en een wereldtitel verder. Wat was het hoogtepunt van het afgelopen jaar? “Mijn eerste gouden medaille bij de World Cup in Salt Lake City. Ik won de 1500 meter en die overwinning had ik helemaal niet aan zien komen. Het jaar ervoor was ik niet eens in de buurt van een medaille gekomen. Ik won ineens aan het begin van vorig seizoen met een dikke voorsprong. Een dag later won ik ook meteen goud op mijn ‘slechtste’ afstand: de 500 meter.” Heb je al een verklaring voor waarom je ineens wel won? “Ervaring. Ik heb mezelf echt eerst moeten leren kennen om vertrouwen te kunnen halen uit mezelf. Als shorttracker moest ik in heel veel dingen vertrouwen krijgen: dat ik op kop kon rijden, dat ik niet te moe werd of dat ik ingehaald werd aan het einde en dat ik lang genoeg kon wachten voordat ik tot aanvallen overging. Stuk voor stuk zaken die heel grote impact hebben op het ijs. Eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer: ik moet niet te veel denken, maar gewoon doen. Doen wat m’n lichaam wil doen: gewoon schaatsen.” ‘Gewoon’ schaatsen? Jij haalt er goud mee, dus zo gewoon is het niet. “Wat ik bedoel is dat je op je instinct af moet gaan als shorttracker.” ‘Ik denk dat ik zelfs liever heb dat mijn broer eerste wordt. Als ik zie wat hij er allemaal voor doet... Hij trok mij vroeger al altijd mee’ Veel sporters hoor ik altijd over ‘in een flow komen’. Kun jij mij uitleggen hoe je dat doet? “Ik focus me op het moment. Dat is nu een automatisme geworden, maar voorheen deed ik dat minder. Ik moet niet te veel vooruitdenken. De opdracht is heel simpel: ik moet naar de eerste plek, maar hoe ga ik dat doen? Dat is vaak niet te plannen. Het is een schakel van kleine kettingreacties. Plannen heeft daarom ook niet zoveel zin. Hoe het gaat verlopen? Geen idee. Als je je daaraan kunt overgeven, ben je al een heel eind. Je moet je als shorttracker over kunnen geven aan het nu.” Helden Magazine 70 Het eerste gedeelte van het interview met Jens van 't Wout komt voort uit het eerste nummer van 2024. Jutta Leerdam schittert op de cover van de zeventigste editie van Helden. Ze heeft een grote schare fans en volgers. Hoe kijkt ze naar zichzelf? En hoe kijken anderen naar haar. ‘’Echt, schaatsen staat bij mij altijd voorop.’’ In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Het jonge Amerikaanse fenomeen Jordan Stolz vragen we naar zijn geheim en de samenwerking met Irene Schouten en Jillert Anema. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed en oud-voetballer Michael Mols spreekt over de tumor die in zijn hoofd werd ontdekt. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Tallon Griekspoor is de beste tennisser van Nederland, we spraken hem samen met zijn broers Kevin en Scott in aanloop naar de ABN AMRO Open. Als laatste stroomt het racen bij duizendpoot Tom Coronel door zijn bloed. “Max Verstappen is beter dan iedereen die ik ooit heb gezien.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.