Word abonnee
Meer

Voetbal

Lasse Schöne: ‘Die finale was oersaai, niet om aan te gluren’

Lasse Schöne Voor het eerst in vijftien jaar, na Feyenoord in 2002, stond een Nederlandse club weer in een Europese finale. Dat leek aan het begin van het seizoen 2016/2017 ver weg. In de voorronde van de Champions League werd Ajax kansloos uitgeschakeld door Rostov (thuis 1-1, uit 4-1). Maar onder de nieuwe trainer Peter Bosz werd het in de Europa League poulewinnaar. Vervolgens werd thuis in de kwartfinale met 2-0 afgerekend met Schalke 04. In Gelsenkirchen stond het na negentig minuten echter ook 2-0, waarna de thuisclub in de verlenging een 3-0 voorsprong nam. Ajax toonde veerkracht, scoorde twee keer en bereikte zo de halve finale. Daarin ontmoette het Olympique Lyon, dat in het eerste duel met 4-1 verslagen werd. De 3-1-nederlaag in Frankrijk was net voldoende voor plaatsing voor de finale. Die eindstrijd op 24 mei 2017 in het Zweedse Solna, tegen het Manchester United van José Mourinho, werd een slaapverwekkende wedstrijd; leed dat verzacht had kunnen worden door ’m te winnen. Maar dat gebeurde niet. Lasse Schöne, inmiddels 38 en speler van NEC, blikt terug. “In de jeugd en mijn beginjaren als prof was ik een nummer 10. Zulke spelers waren ook mijn idolen: Michael Laudrup en Roberto Baggio. Bij Ajax was ik onder trainer Frank de Boer ook een nummer 10, en ook rechtsbuiten. Bij Peter Bosz, die in 2016 onze nieuwe trainer werd, was Davy Klaassen aanvoerder en nummer 10. Daarom vertelde ik Bosz dat ik ook op ‘6’ kon spelen. Daar zou hij over nadenken. Soms heb je een beetje geluk nodig. Ajax verloor in het begin van dat seizoen thuis van Willem II met 2-1. Ik speelde niet, maar toen we drie dagen later voor de beker weer tegen Willem II moesten, zei Peter: ‘Dit is je kans, hier heb je de aanvoerdersband en je speelt op 6; laat maar zien.’ We speelden een geweldige wedstrijd. We wonnen met 5-0 en ik scoorde. Later heb ik gehoord dat Peter na een kwartier zei: ‘Lasse is mijn nummer 6 dit seizoen.’ Dat is ook een mooie positie waar ik achteraf gezien wel eerder in m’n carrière had willen spelen, omdat je heel veel aan de bal komt. Het werd een goed jaar, waarin we helaas net een puntje tekortkwamen voor het kampioenschap, maar wel de Europa League-finale haalden. Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Lasse Schöne komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal. Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 
Lasse Schöne Voor het eerst in vijftien jaar, na Feyenoord in 2002, stond een Nederlandse club weer in een Europese finale. Dat leek aan het begin van het seizoen 2016/2017 ver weg. In de voorronde van de Champions League werd Ajax kansloos uitgeschakeld door Rostov (thuis 1-1, uit 4-1). Maar onder de nieuwe trainer Peter Bosz werd het in de Europa League poulewinnaar. Vervolgens werd thuis in de kwartfinale met 2-0 afgerekend met Schalke 04. In Gelsenkirchen stond het na negentig minuten echter ook 2-0, waarna de thuisclub in de verlenging een 3-0 voorsprong nam. Ajax toonde veerkracht, scoorde twee keer en bereikte zo de halve finale. Daarin ontmoette het Olympique Lyon, dat in het eerste duel met 4-1 verslagen werd. De 3-1-nederlaag in Frankrijk was net voldoende voor plaatsing voor de finale. Die eindstrijd op 24 mei 2017 in het Zweedse Solna, tegen het Manchester United van José Mourinho, werd een slaapverwekkende wedstrijd; leed dat verzacht had kunnen worden door ’m te winnen. Maar dat gebeurde niet. Lasse Schöne, inmiddels 38 en speler van NEC, blikt terug. “In de jeugd en mijn beginjaren als prof was ik een nummer 10. Zulke spelers waren ook mijn idolen: Michael Laudrup en Roberto Baggio. Bij Ajax was ik onder trainer Frank de Boer ook een nummer 10, en ook rechtsbuiten. Bij Peter Bosz, die in 2016 onze nieuwe trainer werd, was Davy Klaassen aanvoerder en nummer 10. Daarom vertelde ik Bosz dat ik ook op ‘6’ kon spelen. Daar zou hij over nadenken. Soms heb je een beetje geluk nodig. Ajax verloor in het begin van dat seizoen thuis van Willem II met 2-1. Ik speelde niet, maar toen we drie dagen later voor de beker weer tegen Willem II moesten, zei Peter: ‘Dit is je kans, hier heb je de aanvoerdersband en je speelt op 6; laat maar zien.’ We speelden een geweldige wedstrijd. We wonnen met 5-0 en ik scoorde. Later heb ik gehoord dat Peter na een kwartier zei: ‘Lasse is mijn nummer 6 dit seizoen.’ Dat is ook een mooie positie waar ik achteraf gezien wel eerder in m’n carrière had willen spelen, omdat je heel veel aan de bal komt. Het werd een goed jaar, waarin we helaas net een puntje tekortkwamen voor het kampioenschap, maar wel de Europa League-finale haalden. Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Lasse Schöne komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal. Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Voetbal

Ian Maatsen: Een heel trots mannetje

Ian Maatsen Ian Maatsen (22) vertrok in 2018 van PSV naar Chelsea. Dit jaar kwam hij uit voor Borussia Dortmund, waarmee hij de Champions League-finale haalde. Het leverde hem een transfer naar Aston Villa en een EK met Oranje op. De verdediger bewijst iedereen die riep dat hij te vroeg naar het buitenland vertrok zijn ongelijk. We legden hem vijf stellingen voor. Met een lach op zijn gezicht schuift Ian Maatsen op 13 juni aan bij de persconferentie van Oranje. Een dag eerder heeft hij alsnog een belletje gekregen van Ronald Koeman. Eerder was hij afgevallen voor de definitieve selectie, maar Frenkie de Jong is geblesseerd en dus moet Ian zo snel mogelijk naar Wolfsburg, de thuisbasis van Oranje, komen. Daarvoor moest hij wel het jacht, dat in de buurt van Mykonos dobberde en waarop hij vakantie vierde, verlaten. Minder leuk voor zijn vriendin, maar de plicht riep. “Ze heeft goede zon gepakt voor vijf dagen, dus ze moet wel blij zijn,” vertelt hij grappend over het afbreken van de vakantie in Griekenland. Het is snel gegaan met Ian, die vorige zomer nog een EK speelde met Jong Oranje. Hij maakte naam nadat hij afgelopen winter op huurbasis de overstap van Chelsea naar Borussia Dortmund maakte. Ian was al snel niet meer weg te denken uit de basis, bestreek de hele linkerkant. Hij verdedigde niet alleen, maar stoomde ook vaak mee op en gaf assists. Kortom: Ian is een moderne back en die zijn gewild. Dortmund wilde hem graag definitief overnemen, maar Aston Villa kaapte hem weg. De Premier League-ploeg maakte meteen 44,5 miljoen over naar Chelsea. Wat Oranje betreft: speeltijd kreeg hij niet op het EK, op zijn debuut voor het Nederlands elftal moet hij nog even wachten. Maar als hij zich zo stormachtig blijft ontwikkelen, zal het niet lang meer duren. Het voetbalbloed stroomt bij de familie Maatsen door de aderen “Je kunt wel stellen dat voetbal bij onze familie hoort. Mijn vader en zijn twee broertjes hebben bij HVO in Vlaardingen gespeeld. Daar ben ik ook als jonge jongen begonnen.” Jij bent opgegroeid op de pleintjes in Vlaardingen. Hoe was jouw jeugd? “Ik heb een heel leuke jeugd gehad. We waren niet arm, maar ook niet rijk. Mijn ouders gaven me alles wat ik nodig had. Ik had goede vrienden om me heen. We waren altijd buiten aan het voetballen of kattenkwaad aan het uithalen. Eigenlijk deed ik alles wat kinderen op die leeftijd doen.” Van je vijfde tot je dertiende speelde je in de jeugd van Feyenoord. Hoe was dat als jonge jongen uit de buurt? “Ik was een heel trots mannetje. Elke dag liep ik in mijn Feyenoord-trainingspak door de buurt, trots te wezen dat ik voor Feyenoord mocht spelen. Een mooie tijd waaraan ik veel vrienden heb overgehouden.” Jouw oudere neven Dalian en Darren hebben ook allebei het profvoetbal gehaald. Vraag je hen vaak om advies? “Zij hebben allebei ervaring opgedaan in het buitenland en in Nederland. Soms vroeg ik aan hen wat zij zouden doen in bepaalde situaties.” Lachend: “Ik zei altijd al tegen hen dat ik de beste ben van ons drie, dan kreeg ik te horen dat ik het eerst maar eens moest laten zien.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Ian Maatsen komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 
Ian Maatsen Ian Maatsen (22) vertrok in 2018 van PSV naar Chelsea. Dit jaar kwam hij uit voor Borussia Dortmund, waarmee hij de Champions League-finale haalde. Het leverde hem een transfer naar Aston Villa en een EK met Oranje op. De verdediger bewijst iedereen die riep dat hij te vroeg naar het buitenland vertrok zijn ongelijk. We legden hem vijf stellingen voor. Met een lach op zijn gezicht schuift Ian Maatsen op 13 juni aan bij de persconferentie van Oranje. Een dag eerder heeft hij alsnog een belletje gekregen van Ronald Koeman. Eerder was hij afgevallen voor de definitieve selectie, maar Frenkie de Jong is geblesseerd en dus moet Ian zo snel mogelijk naar Wolfsburg, de thuisbasis van Oranje, komen. Daarvoor moest hij wel het jacht, dat in de buurt van Mykonos dobberde en waarop hij vakantie vierde, verlaten. Minder leuk voor zijn vriendin, maar de plicht riep. “Ze heeft goede zon gepakt voor vijf dagen, dus ze moet wel blij zijn,” vertelt hij grappend over het afbreken van de vakantie in Griekenland. Het is snel gegaan met Ian, die vorige zomer nog een EK speelde met Jong Oranje. Hij maakte naam nadat hij afgelopen winter op huurbasis de overstap van Chelsea naar Borussia Dortmund maakte. Ian was al snel niet meer weg te denken uit de basis, bestreek de hele linkerkant. Hij verdedigde niet alleen, maar stoomde ook vaak mee op en gaf assists. Kortom: Ian is een moderne back en die zijn gewild. Dortmund wilde hem graag definitief overnemen, maar Aston Villa kaapte hem weg. De Premier League-ploeg maakte meteen 44,5 miljoen over naar Chelsea. Wat Oranje betreft: speeltijd kreeg hij niet op het EK, op zijn debuut voor het Nederlands elftal moet hij nog even wachten. Maar als hij zich zo stormachtig blijft ontwikkelen, zal het niet lang meer duren. Het voetbalbloed stroomt bij de familie Maatsen door de aderen “Je kunt wel stellen dat voetbal bij onze familie hoort. Mijn vader en zijn twee broertjes hebben bij HVO in Vlaardingen gespeeld. Daar ben ik ook als jonge jongen begonnen.” Jij bent opgegroeid op de pleintjes in Vlaardingen. Hoe was jouw jeugd? “Ik heb een heel leuke jeugd gehad. We waren niet arm, maar ook niet rijk. Mijn ouders gaven me alles wat ik nodig had. Ik had goede vrienden om me heen. We waren altijd buiten aan het voetballen of kattenkwaad aan het uithalen. Eigenlijk deed ik alles wat kinderen op die leeftijd doen.” Van je vijfde tot je dertiende speelde je in de jeugd van Feyenoord. Hoe was dat als jonge jongen uit de buurt? “Ik was een heel trots mannetje. Elke dag liep ik in mijn Feyenoord-trainingspak door de buurt, trots te wezen dat ik voor Feyenoord mocht spelen. Een mooie tijd waaraan ik veel vrienden heb overgehouden.” Jouw oudere neven Dalian en Darren hebben ook allebei het profvoetbal gehaald. Vraag je hen vaak om advies? “Zij hebben allebei ervaring opgedaan in het buitenland en in Nederland. Soms vroeg ik aan hen wat zij zouden doen in bepaalde situaties.” Lachend: “Ik zei altijd al tegen hen dat ik de beste ben van ons drie, dan kreeg ik te horen dat ik het eerst maar eens moest laten zien.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Ian Maatsen komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Voetbal

Jorrel Hato: ‘Mijn tijd komt nog wel’

Jorrel Hato Jorrel Hato (18) maakte als zestienjarige zijn debuut in het eerste van Ajax. Hij werd niet alleen de jongste aanvoerder van de Amsterdammers ooit, maar ook van een Nederlandse club in Europa. Tevens debuteerde hij in Oranje. We spraken de verdediger over Rotterdam-Zuid, zijn rijbewijs, de aanvoerdersband en zijn dromen. Jorrel en zijn lichaam “Ik ben best ijdel. Niet dat ik heel lang voor de spiegel sta, hoor. Mijn haar heb ik zo gedaan, in vijf minuten, maximaal tien. Maar ik vind het wel belangrijk om er goed uit te zien. Welke merken ik draag, maakt mij niet zoveel uit, maar ik wil wel leuke kleding aan. Of ik ook weleens Crocs draag zoals Brian Brobbey?” Lachend: “Nee, ik draag gewoon schoenen naar de club.” Ben je tevreden met jouw lichaam als je in de spiegel kijkt? “Voor nu wel, maar als ik uiteindelijk naar een grote club in Europa wil, moet ik ook sterker worden. Er kunnen nog wel wat spieren bij.” Je hebt een tatoeage op je linkerarm met een leeuw en een gladiator. Heeft die nog een speciale betekenis? “Nee, de leeuw is altijd mijn lievelingsdier geweest. Binnenkort komen er nog wel tatoeages bij, denk ik.” Jorrel en Rotterdam-Zuid Je bent opgegroeid in Rotterdam-Zuid. Hoorde je vanuit je slaapkamerraam de Kuip ontploffen als er was gescoord? “Ja, ik kon de Kuip horen.” Hoe zag jouw jeugd eruit? “Ik speelde veel op een Cruyff Court met jongens uit de buurt en met mijn broertje Elgyn. Hoewel hij vijf jaar jonger is, mocht hij altijd meedoen met ons.” Jouw vader is geboren op Curaçao, je moeder heeft Kaapverdische roots. Wat heb jij daarvan meegekregen? “Niet heel veel, ik ben gewoon Nederlands. Natuurlijk heb ik opa’s en oma’s aan beide kanten waar ik vaak kwam, maar verder heb ik niet veel invloeden van beide landen in mijn jeugd gevoeld. Op Kaapverdië ben ik maar twee keer geweest, op Curaçao een stuk vaker.” Je begon met voetballen bij De Zwervers in Rotterdam-Zuid, ging in 2015 – op je negende – naar Sparta. Hoe waren je eerste jaren in de jeugdopleiding? “Heel leuk. We hadden ook een goed team, deden altijd bovenin mee tegen Ajax, PSV, AZ, Feyenoord en waren niet veel minder dan die topclubs. Uiteindelijk kwam Ajax toen ik twaalf was. Mijn moeder kreeg een telefoontje. Ze vertelde me dat Ajax me wilde hebben. Als een club als Ajax komt, zeg je natuurlijk geen nee.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Jorrel Hato komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met Ian Maatsen. Hij had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 
Jorrel Hato Jorrel Hato (18) maakte als zestienjarige zijn debuut in het eerste van Ajax. Hij werd niet alleen de jongste aanvoerder van de Amsterdammers ooit, maar ook van een Nederlandse club in Europa. Tevens debuteerde hij in Oranje. We spraken de verdediger over Rotterdam-Zuid, zijn rijbewijs, de aanvoerdersband en zijn dromen. Jorrel en zijn lichaam “Ik ben best ijdel. Niet dat ik heel lang voor de spiegel sta, hoor. Mijn haar heb ik zo gedaan, in vijf minuten, maximaal tien. Maar ik vind het wel belangrijk om er goed uit te zien. Welke merken ik draag, maakt mij niet zoveel uit, maar ik wil wel leuke kleding aan. Of ik ook weleens Crocs draag zoals Brian Brobbey?” Lachend: “Nee, ik draag gewoon schoenen naar de club.” Ben je tevreden met jouw lichaam als je in de spiegel kijkt? “Voor nu wel, maar als ik uiteindelijk naar een grote club in Europa wil, moet ik ook sterker worden. Er kunnen nog wel wat spieren bij.” Je hebt een tatoeage op je linkerarm met een leeuw en een gladiator. Heeft die nog een speciale betekenis? “Nee, de leeuw is altijd mijn lievelingsdier geweest. Binnenkort komen er nog wel tatoeages bij, denk ik.” Jorrel en Rotterdam-Zuid Je bent opgegroeid in Rotterdam-Zuid. Hoorde je vanuit je slaapkamerraam de Kuip ontploffen als er was gescoord? “Ja, ik kon de Kuip horen.” Hoe zag jouw jeugd eruit? “Ik speelde veel op een Cruyff Court met jongens uit de buurt en met mijn broertje Elgyn. Hoewel hij vijf jaar jonger is, mocht hij altijd meedoen met ons.” Jouw vader is geboren op Curaçao, je moeder heeft Kaapverdische roots. Wat heb jij daarvan meegekregen? “Niet heel veel, ik ben gewoon Nederlands. Natuurlijk heb ik opa’s en oma’s aan beide kanten waar ik vaak kwam, maar verder heb ik niet veel invloeden van beide landen in mijn jeugd gevoeld. Op Kaapverdië ben ik maar twee keer geweest, op Curaçao een stuk vaker.” Je begon met voetballen bij De Zwervers in Rotterdam-Zuid, ging in 2015 – op je negende – naar Sparta. Hoe waren je eerste jaren in de jeugdopleiding? “Heel leuk. We hadden ook een goed team, deden altijd bovenin mee tegen Ajax, PSV, AZ, Feyenoord en waren niet veel minder dan die topclubs. Uiteindelijk kwam Ajax toen ik twaalf was. Mijn moeder kreeg een telefoontje. Ze vertelde me dat Ajax me wilde hebben. Als een club als Ajax komt, zeg je natuurlijk geen nee.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Jorrel Hato komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met Ian Maatsen. Hij had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Voetbal

John de Wolf: ‘Ik ben aaibaarder geworden’

John de Wolf John de Wolf (61) is een van de boegbeelden van Feyenoord. Vroeger als speler, nu alweer vijf jaar als assistent-trainer. Voorafgaand aan het nieuwe seizoen leggen we hem stellingen voor. “Ik heb de mooiste baan van Nederland.” Arne Slot is de beste trainer met wie ik ooit te maken heb gehad “Arne is een heel complete trainer. Zijn veldtrainingen waren heel goed, achter alles wat hij deed, zat een doordacht plan. Technisch en tactisch is hij ijzersterk. Hij is bovendien een prima manager en presenteert zich altijd heel goed. Kortom, Arne heeft het totale pakket, past heel goed bij deze tijd. Want de voetbalwereld is heel anders dan toen ik speler was. Je moet als trainer tegenwoordig veel meer facetten beheersen. Heb ik het er nog niet eens over dat alles wat je als trainer doet door social media veel meer onder een vergrootglas ligt. Iedereen heeft een mening over je. Er is veel meer druk dan in onze tijd.” Was jij een betere speler geweest met Arne Slot als trainer? “Als wij met de staf bij elkaar zaten om de training in elkaar te zetten en voor te bereiden, dacht ik geregeld: van deze oefenstof was ik ook een betere speler geworden.” Wat zei je toen Slot vertelde dat hij naar Liverpool ging? “Ik heb hem van harte gefeliciteerd, begreep hem. Hoe mooi is het dat Arne door de voordeur uit de Kuip vertrekt? Dat is niet altijd trainers van Feyenoord gegund. Met Arne is Feyenoord in 2023 landskampioen geworden en afgelopen seizoen pakten we de beker. Ik vind het ook goed dat er al in mei duidelijkheid was over zijn toekomst, zodat hij na de laatste wedstrijd op een mooie manier afscheid kon nemen van de supporters en er binnen de club ook duidelijkheid en rust was in aanloop naar dit nieuwe seizoen.” Hebben jullie nog contact? “Af en toe, want Arne was voor mij niet alleen een fantastische trainer, hij is ook een geweldig mens.” Had je met hem meegewild naar Liverpool? “Nee, ik heb een bepaalde rol bij Feyenoord en die kan ik in mijn ogen alleen op deze manier bij deze club invullen. Ik zit geworteld in deze club. Zeker nu de club het zo geweldig doet, is het geweldig om hier te zijn.” Je werkt pas een paar weken met hem samen, maar wat is jouw eerste indruk van de nieuwe hoofdtrainer Brian Priske? ‘‘Heel goed. Hij weet wat hij wil, is duidelijk en gedreven. Daarnaast is hij ook fijn in de omgang. Hij is eerlijk en hecht veel waarde aan het groepsgevoel.’’ Ik ben een geboren assistent “Ja, ik ben de ideale man om naast een hoofdtrainer te staan. Ik ambieer het hoofdtrainerschap niet, het is denk ik niet verkeerd voor een trainer om een assistent naast zich te hebben die in zijn achterhoofd andere ambities heeft. Ook ben ik iemand die liever een beetje vanuit de luwte opereert. Ik ben ook hoofdtrainer geweest bij amateurclubs, maar dat is anders dan hoofdtrainer zijn van een profclub. Zoals ik net al zei: daar komt vandaag de dag zoveel meer bij kijken. Ik ken mijn kwaliteiten. Ik bied jongens een luisterend oor. Ze mogen altijd bij me aankloppen. Ik sta een beetje tussen de hoofdtrainer en de spelersgroep in. Ook zeg ik altijd: ik ben geen politieagent. Ik ben ook wel een beetje een vertrouwenspersoon voor veel spelers. Ik filter wat ik hoor, ben geen postduif die alles doorbrieft.” Kloppen ze vaak bij jou aan? “Geregeld. Ik beweeg me makkelijk tussen die jongens en die accepteren dat ook van mij. Als ik iets zie op de training of in de wedstrijd kan ik ook in het voorbijgaan even twee of drie dingetjes tegen iemand zeggen. Dat kan een technische of tactische aanwijzing zijn. Op menselijk vlak probeer ik er ook voor hen te zijn. Het is belangrijk voor spelers dat er iemand bij de club is bij wie ze met alles terechtkunnen.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met John de Wolf komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, maken we kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 
John de Wolf John de Wolf (61) is een van de boegbeelden van Feyenoord. Vroeger als speler, nu alweer vijf jaar als assistent-trainer. Voorafgaand aan het nieuwe seizoen leggen we hem stellingen voor. “Ik heb de mooiste baan van Nederland.” Arne Slot is de beste trainer met wie ik ooit te maken heb gehad “Arne is een heel complete trainer. Zijn veldtrainingen waren heel goed, achter alles wat hij deed, zat een doordacht plan. Technisch en tactisch is hij ijzersterk. Hij is bovendien een prima manager en presenteert zich altijd heel goed. Kortom, Arne heeft het totale pakket, past heel goed bij deze tijd. Want de voetbalwereld is heel anders dan toen ik speler was. Je moet als trainer tegenwoordig veel meer facetten beheersen. Heb ik het er nog niet eens over dat alles wat je als trainer doet door social media veel meer onder een vergrootglas ligt. Iedereen heeft een mening over je. Er is veel meer druk dan in onze tijd.” Was jij een betere speler geweest met Arne Slot als trainer? “Als wij met de staf bij elkaar zaten om de training in elkaar te zetten en voor te bereiden, dacht ik geregeld: van deze oefenstof was ik ook een betere speler geworden.” Wat zei je toen Slot vertelde dat hij naar Liverpool ging? “Ik heb hem van harte gefeliciteerd, begreep hem. Hoe mooi is het dat Arne door de voordeur uit de Kuip vertrekt? Dat is niet altijd trainers van Feyenoord gegund. Met Arne is Feyenoord in 2023 landskampioen geworden en afgelopen seizoen pakten we de beker. Ik vind het ook goed dat er al in mei duidelijkheid was over zijn toekomst, zodat hij na de laatste wedstrijd op een mooie manier afscheid kon nemen van de supporters en er binnen de club ook duidelijkheid en rust was in aanloop naar dit nieuwe seizoen.” Hebben jullie nog contact? “Af en toe, want Arne was voor mij niet alleen een fantastische trainer, hij is ook een geweldig mens.” Had je met hem meegewild naar Liverpool? “Nee, ik heb een bepaalde rol bij Feyenoord en die kan ik in mijn ogen alleen op deze manier bij deze club invullen. Ik zit geworteld in deze club. Zeker nu de club het zo geweldig doet, is het geweldig om hier te zijn.” Je werkt pas een paar weken met hem samen, maar wat is jouw eerste indruk van de nieuwe hoofdtrainer Brian Priske? ‘‘Heel goed. Hij weet wat hij wil, is duidelijk en gedreven. Daarnaast is hij ook fijn in de omgang. Hij is eerlijk en hecht veel waarde aan het groepsgevoel.’’ Ik ben een geboren assistent “Ja, ik ben de ideale man om naast een hoofdtrainer te staan. Ik ambieer het hoofdtrainerschap niet, het is denk ik niet verkeerd voor een trainer om een assistent naast zich te hebben die in zijn achterhoofd andere ambities heeft. Ook ben ik iemand die liever een beetje vanuit de luwte opereert. Ik ben ook hoofdtrainer geweest bij amateurclubs, maar dat is anders dan hoofdtrainer zijn van een profclub. Zoals ik net al zei: daar komt vandaag de dag zoveel meer bij kijken. Ik ken mijn kwaliteiten. Ik bied jongens een luisterend oor. Ze mogen altijd bij me aankloppen. Ik sta een beetje tussen de hoofdtrainer en de spelersgroep in. Ook zeg ik altijd: ik ben geen politieagent. Ik ben ook wel een beetje een vertrouwenspersoon voor veel spelers. Ik filter wat ik hoor, ben geen postduif die alles doorbrieft.” Kloppen ze vaak bij jou aan? “Geregeld. Ik beweeg me makkelijk tussen die jongens en die accepteren dat ook van mij. Als ik iets zie op de training of in de wedstrijd kan ik ook in het voorbijgaan even twee of drie dingetjes tegen iemand zeggen. Dat kan een technische of tactische aanwijzing zijn. Op menselijk vlak probeer ik er ook voor hen te zijn. Het is belangrijk voor spelers dat er iemand bij de club is bij wie ze met alles terechtkunnen.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met John de Wolf komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, maken we kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Voetbal

De gave van Cody Gakpo

Cody Gakpo Cody Gakpo (25) speelde een goed EK, werd gedeeld topscorer en gebombardeerd tot de ‘nieuwe Arjen Robben’ van het Nederlands elftal. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen? Dortmund, woensdag 10 juli, 23.00 uur. Het laatste fluitsignaal heeft geklonken. De uitslag van de halve finale van het EK: Nederland-Engeland 1-2. Verdriet bij de spelers van het Nederlands elftal. Het publiek wordt nog even bedankt, dan verdwijnen de spelers in de catacomben. De oranjegekleurde tribunes stromen langzaam leeg. Het contrast met een paar uur eerder kan niet groter. In de vroege avond struikelen naar schatting honderdduizend Nederlanders over elkaar in de binnenstad. Het noodweer dat overtrekt tijdens de Oranjemars schrikt hen niet af. Snollebollekes rijdt mee in een van de dubbeldekkers, de hele optocht gaat ‘van links naar rechts’. De overheid roept op niet naar de speciale fanzones te komen. Te vol. Het sentiment rondom het Nederlands elftal? Positief en hoopvol. Een derde plaats in de groepsfase en een gunstige loting in de knock-outfase lijkt iedereen te zijn vergeten. En Engeland is te kloppen. Ondanks wereldspelers als Jude Bellingham, Phil Foden, Harry Kane en Bukayo Saka overtuigen ze niet op het EK. De ploeg wordt niet gespaard door de Engelse fans en pers, die meer verwachten met zulke spelers. Bovendien hebben ‘wij’ Cody Gakpo, weten de fans. De linksbuiten die de gave heeft om gevaarlijk naar binnen te dribbelen en met zijn rechterbeen al drie keer scoorde – hij maakte de openingsgoals tegen Polen, Oostenrijk en Roemenië – en nog een assist gaf. Iedereen in Nederland is lovend over Gakpo. Ex-international Arnold Mühren, Europees kampioen in 1988, geeft hem in De Telegraaf het cijfer 8,5 na de achtste finale tegen Roemenië, waarin hij uitgeroepen werd tot speler van de wedstrijd. “Hij biedt Oranje zoveel kwaliteit. Hij trekt gewoon het hele elftal over de streep.” En: “Elke keer als Gakpo aan de bal komt, ga je ervoor zitten. Wat we met Arjen Robben in het verleden hadden – hij gaat naar binnen, de tegenstander weet dat hij gaat schieten en niemand stopt hem – dat hebben we nu met Gakpo. Er gaat zoveel dreiging van hem uit.” Ook ‘de nieuwe Robben’ kan het verschil niet maken in de halve finale. De snelle voorsprong dankzij een rake knal van Xavi Simons is even hoopvol, totdat Harry Kane snel gelijkmaakt vanaf de penaltystip en Ollie Watkins in de blessuretijd voor de genadeklap zorgt. Wel wordt Gakpo met zijn drie goals gedeeld topscorer van het EK. Op zijn prestaties kan hij nog niet met trots terugkijken, zegt hij na afloop, dat komt later wel. “We hadden natuurlijk gehoopt op de finale. Het zat er ook wel in misschien. Helaas is het niet gelukt, maar we deden zeker niet onder voor de Engelsen.” Een dag later plaatst hij op zijn Instagrampagina een bericht: ‘For though righteous fall seven times, they rise again. Proverbs 24:16.’ Kortom: al valt Cody Gakpo, hij staat weer op. Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het verhaal over Cody Gakpo komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen.  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 
Cody Gakpo Cody Gakpo (25) speelde een goed EK, werd gedeeld topscorer en gebombardeerd tot de ‘nieuwe Arjen Robben’ van het Nederlands elftal. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen? Dortmund, woensdag 10 juli, 23.00 uur. Het laatste fluitsignaal heeft geklonken. De uitslag van de halve finale van het EK: Nederland-Engeland 1-2. Verdriet bij de spelers van het Nederlands elftal. Het publiek wordt nog even bedankt, dan verdwijnen de spelers in de catacomben. De oranjegekleurde tribunes stromen langzaam leeg. Het contrast met een paar uur eerder kan niet groter. In de vroege avond struikelen naar schatting honderdduizend Nederlanders over elkaar in de binnenstad. Het noodweer dat overtrekt tijdens de Oranjemars schrikt hen niet af. Snollebollekes rijdt mee in een van de dubbeldekkers, de hele optocht gaat ‘van links naar rechts’. De overheid roept op niet naar de speciale fanzones te komen. Te vol. Het sentiment rondom het Nederlands elftal? Positief en hoopvol. Een derde plaats in de groepsfase en een gunstige loting in de knock-outfase lijkt iedereen te zijn vergeten. En Engeland is te kloppen. Ondanks wereldspelers als Jude Bellingham, Phil Foden, Harry Kane en Bukayo Saka overtuigen ze niet op het EK. De ploeg wordt niet gespaard door de Engelse fans en pers, die meer verwachten met zulke spelers. Bovendien hebben ‘wij’ Cody Gakpo, weten de fans. De linksbuiten die de gave heeft om gevaarlijk naar binnen te dribbelen en met zijn rechterbeen al drie keer scoorde – hij maakte de openingsgoals tegen Polen, Oostenrijk en Roemenië – en nog een assist gaf. Iedereen in Nederland is lovend over Gakpo. Ex-international Arnold Mühren, Europees kampioen in 1988, geeft hem in De Telegraaf het cijfer 8,5 na de achtste finale tegen Roemenië, waarin hij uitgeroepen werd tot speler van de wedstrijd. “Hij biedt Oranje zoveel kwaliteit. Hij trekt gewoon het hele elftal over de streep.” En: “Elke keer als Gakpo aan de bal komt, ga je ervoor zitten. Wat we met Arjen Robben in het verleden hadden – hij gaat naar binnen, de tegenstander weet dat hij gaat schieten en niemand stopt hem – dat hebben we nu met Gakpo. Er gaat zoveel dreiging van hem uit.” Ook ‘de nieuwe Robben’ kan het verschil niet maken in de halve finale. De snelle voorsprong dankzij een rake knal van Xavi Simons is even hoopvol, totdat Harry Kane snel gelijkmaakt vanaf de penaltystip en Ollie Watkins in de blessuretijd voor de genadeklap zorgt. Wel wordt Gakpo met zijn drie goals gedeeld topscorer van het EK. Op zijn prestaties kan hij nog niet met trots terugkijken, zegt hij na afloop, dat komt later wel. “We hadden natuurlijk gehoopt op de finale. Het zat er ook wel in misschien. Helaas is het niet gelukt, maar we deden zeker niet onder voor de Engelsen.” Een dag later plaatst hij op zijn Instagrampagina een bericht: ‘For though righteous fall seven times, they rise again. Proverbs 24:16.’ Kortom: al valt Cody Gakpo, hij staat weer op. Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het verhaal over Cody Gakpo komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen.  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Voetbal

Arie Haan: ‘Beckenbauer zei: ‘Wij hebben gewonnen, maar jullie waren beter”

Arie Haan Het Nederlands elftal gaat deze zomer voor de vierde keer een groot eindtoernooi spelen in Duitsland. Tijdens het WK van 1974 werd het Nederlands voetbal op de kaart gezet, maar bleef de ultieme bekroning uit. In de finale werd met 2-1 verloren van de gastheren. In Helden Magazine nummer 72 blikken we vijftig jaar na dato terug met de gelegenheidslibero van destijds: Arie Haan. Als attractiefste, meest aanvallende en ook hardst spelende ploeg én met de ster van het toernooi, Johan Cruijff, in de gelederen begon Nederland zondagmiddag 7 juli 1974 in München aan de finale tegen West-Duitsland. Ondanks de Europa Cup I-successen van Feyenoord en Ajax in 1970, 1971, 1972 en 1973 had vooraf niemand op een voor Nederland glansrijk WK gerekend. De vaderlandse voetbalkenners en fans niet, en ook aanvoerder Cruijff niet, want die had zijn vakantie tien dagen voor die finale gepland. Kwalificatie was mede te danken geweest aan een ten onrechte wegens buitenspel afgekeurd Belgisch doelpunt en op een overtuigende 4-1 tegen Argentinië na, waren ook de oefenwedstrijden weinig hoopgevend. Maar vanaf de openingswedstrijd tegen Uruguay (2-0) waren voetbalkenners en -liefhebbers het plotsklaps eens: het vertoonde ‘totaalvoetbal’ was van een ongekende klasse en schoonheid. Een tweede, ook aangename verrassing was de massale aanwezigheid van Nederlandse fans op de tribunes. Vijf overtuigende overwinningen – na Uruguay werden ook Bulgarije, Argentinië, Oost-Duitsland en Brazilië verslagen – en een gelijkspel tegen Zweden leidden tot de finale. Daarin werd een vroeg verkregen voorsprong – een benutte penalty van Johan Neeskens nadat Cruijff gevloerd was in de tweede minuut zonder dat een West-Duitser de bal nog had aangeraakt – omgezet in een 2-1-nederlaag. Achteraf zijn diverse theorieën bedacht waarom het Nederland van ‘supervisor’ Rinus Michels er in de finale toch was ‘ingetuind’, aldus de conclusie van NOS-commentator Herman Kuiphof. Was het met Jan van Beveren, Nederlands beste keeper, wellicht wel gelukt? Of als Johan Cruijff, die niet zijn beste wedstrijd speelde, niet lang aan de telefoon had gehangen met echtgenote Danny om haar uit te leggen dat er niets onoorbaars gebeurd was tijdens het ‘zwembadincident’, waarbij een paar schaars geklede dames volgens Duitse media met spelers van Oranje, onder wie Cruijff, in het zwembad van het Waldhotel Krautkrämer in Hiltrup hadden gezwommen? Of, misschien de belangrijkste reden, het hinken op twee gedachten na die hele vroege 1-0. Op de beproefde, aanvallende wijze doorgaan of behoudender gaan spelen? Arie Haan – bij Ajax middenvelder, maar tijdens dat WK noodgedwongen libero – blikt terug en komt met zijn verklaring voor de verloren finale. “Van alle theorieën kun je zeggen: het zou een rol gespeeld kunnen hebben. De geschiedenis kun je toch niet veranderen. Kleine dingen kunnen een rol spelen. De dag van de finale was het cassettebandje van Willem van Hanegem met muziek van The Cats ineens weg en dat draaiden we voor een wedstrijd altijd in de bus op weg naar het stadion. Omdat voetballers bijgelovig zijn, wordt zo’n cassettebandje wel een dingetje. Cor van der Hart, assistent-bondscoach en scout/analist, maakte altijd prima analyses van onze tegenstander. Voor de finale is dat niet gebeurd en Duitse journalisten hebben me voorgehouden dat als dat wel gedaan was Van der Hart had kunnen zien dat Bernd Hölzenbein, die tegen ons een strafschop versierde, dat in de wedstrijd daarvoor tegen Polen ook gedaan had. Dan waren we gewaarschuwd geweest. Waarom de Duitsers niet geanalyseerd zijn, weet ik niet. Misschien omdat we altijd ons eigen aanvallende spelletje speelden? Maar dat hebben we in de finale dus juist niet gedaan...” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Arie Haan komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.
Arie Haan Het Nederlands elftal gaat deze zomer voor de vierde keer een groot eindtoernooi spelen in Duitsland. Tijdens het WK van 1974 werd het Nederlands voetbal op de kaart gezet, maar bleef de ultieme bekroning uit. In de finale werd met 2-1 verloren van de gastheren. In Helden Magazine nummer 72 blikken we vijftig jaar na dato terug met de gelegenheidslibero van destijds: Arie Haan. Als attractiefste, meest aanvallende en ook hardst spelende ploeg én met de ster van het toernooi, Johan Cruijff, in de gelederen begon Nederland zondagmiddag 7 juli 1974 in München aan de finale tegen West-Duitsland. Ondanks de Europa Cup I-successen van Feyenoord en Ajax in 1970, 1971, 1972 en 1973 had vooraf niemand op een voor Nederland glansrijk WK gerekend. De vaderlandse voetbalkenners en fans niet, en ook aanvoerder Cruijff niet, want die had zijn vakantie tien dagen voor die finale gepland. Kwalificatie was mede te danken geweest aan een ten onrechte wegens buitenspel afgekeurd Belgisch doelpunt en op een overtuigende 4-1 tegen Argentinië na, waren ook de oefenwedstrijden weinig hoopgevend. Maar vanaf de openingswedstrijd tegen Uruguay (2-0) waren voetbalkenners en -liefhebbers het plotsklaps eens: het vertoonde ‘totaalvoetbal’ was van een ongekende klasse en schoonheid. Een tweede, ook aangename verrassing was de massale aanwezigheid van Nederlandse fans op de tribunes. Vijf overtuigende overwinningen – na Uruguay werden ook Bulgarije, Argentinië, Oost-Duitsland en Brazilië verslagen – en een gelijkspel tegen Zweden leidden tot de finale. Daarin werd een vroeg verkregen voorsprong – een benutte penalty van Johan Neeskens nadat Cruijff gevloerd was in de tweede minuut zonder dat een West-Duitser de bal nog had aangeraakt – omgezet in een 2-1-nederlaag. Achteraf zijn diverse theorieën bedacht waarom het Nederland van ‘supervisor’ Rinus Michels er in de finale toch was ‘ingetuind’, aldus de conclusie van NOS-commentator Herman Kuiphof. Was het met Jan van Beveren, Nederlands beste keeper, wellicht wel gelukt? Of als Johan Cruijff, die niet zijn beste wedstrijd speelde, niet lang aan de telefoon had gehangen met echtgenote Danny om haar uit te leggen dat er niets onoorbaars gebeurd was tijdens het ‘zwembadincident’, waarbij een paar schaars geklede dames volgens Duitse media met spelers van Oranje, onder wie Cruijff, in het zwembad van het Waldhotel Krautkrämer in Hiltrup hadden gezwommen? Of, misschien de belangrijkste reden, het hinken op twee gedachten na die hele vroege 1-0. Op de beproefde, aanvallende wijze doorgaan of behoudender gaan spelen? Arie Haan – bij Ajax middenvelder, maar tijdens dat WK noodgedwongen libero – blikt terug en komt met zijn verklaring voor de verloren finale. “Van alle theorieën kun je zeggen: het zou een rol gespeeld kunnen hebben. De geschiedenis kun je toch niet veranderen. Kleine dingen kunnen een rol spelen. De dag van de finale was het cassettebandje van Willem van Hanegem met muziek van The Cats ineens weg en dat draaiden we voor een wedstrijd altijd in de bus op weg naar het stadion. Omdat voetballers bijgelovig zijn, wordt zo’n cassettebandje wel een dingetje. Cor van der Hart, assistent-bondscoach en scout/analist, maakte altijd prima analyses van onze tegenstander. Voor de finale is dat niet gebeurd en Duitse journalisten hebben me voorgehouden dat als dat wel gedaan was Van der Hart had kunnen zien dat Bernd Hölzenbein, die tegen ons een strafschop versierde, dat in de wedstrijd daarvoor tegen Polen ook gedaan had. Dan waren we gewaarschuwd geweest. Waarom de Duitsers niet geanalyseerd zijn, weet ik niet. Misschien omdat we altijd ons eigen aanvallende spelletje speelden? Maar dat hebben we in de finale dus juist niet gedaan...” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Arie Haan komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.

Voetbal

Jan Wouters – We zullen het nooit, nooit vergeten

Jan Wouters Het Nederlands elftal gaat deze zomer voor de vierde keer een groot eindtoernooi spelen in Duitsland. Tijdens het EK van 1988 won Oranje zijn enige hoofdprijs tot nu toe. In Helden Magazine nummer 72 blikken 36 jaar na dato terug op dat toernooi met Jan Wouters, de middenvelder die elke minuut speelde en misschien wel de meest bevrijdende assist gaf in de historie van het Nederlands voetbal. “Ik deed niet mee, was geblesseerd aan mijn knie, dacht toen ik het zag gebeuren wel meteen: o jee, misschien kost dit ons het EK,” zegt Jan Wouters thuis in Valkenswaard als hij terugdenkt aan 28 oktober 1987. Wat een feest had moeten worden omdat het Nederlands elftal zich tegen Cyprus voor het eerst sinds 1980 weer kon kwalificeren voor een eindtoernooi, werd een gitzwarte avond. Oranje scoorde in de Kuip al in de tweede minuut en vlak daarna gooide iemand een vuurwerkbom op het veld die vlak bij de Cypriotische keeper tot ontploffing kwam. De wedstrijd werd onderbroken en daarna toch uitgespeeld. Nederland won met 8-0, mede door vijf doelpunten van John Bosman. Na afloop werd gevreesd dat de overwinning zou worden omgedraaid in een reglementaire 3-0 nederlaag, waardoor Griekenland ineens weer in de race was voor het EK-ticket, of, nog erger, dat Nederland op voorhand uitgesloten zou worden van het EK. De UEFA besloot in eerste instantie het eerste, maar na hoger beroep werd besloten dat de wedstrijd werd overgespeeld zonder publiek in de Meer. Tot woede van de Grieken. Nederland won in december 1987 met 4-0, dankzij drie goals van Bosman. Oranje had zich niet gekwalificeerd voor het WK van 1982, het EK van 1984 – mede door de 12-1 nederlaag met een ‘luchtje’ van Malta tegen Spanje – en het WK van 1986 doordat in twee beslissingswedstrijden de Belgen net iets beter waren. Eindelijk mocht Nederland zich weer opmaken voor een groot toernooi. Nederland was een van de slechts acht landen dat mee mocht doen aan het EK in West-Duitsland. Voor bondscoach Rinus Michels bekend terrein. ‘De Generaal’ bereikte er in 1974 de finale van het WK, die met 2-1 verloren ging en voor een nationaal trauma zorgde. “Ik had in 1982 als speler van FC Utrecht mijn debuut gemaakt in het Nederlands elftal onder bondcoach Kees Rijvers. Dat was in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Frankrijk in de Kuip. Toen ik inviel, werd ik uitgekapt door Michel Platini, die daarna de bal in de kruising schoot. We verloren met 2-1. Meneer Rijvers vond dat ik in die tijd te veel onnodige gele kaarten pakte, daarom werd ik niet meer opgeroepen. Hij had een punt.” Jan werd een vaste klant bij Oranje toen Michels, die 58 was toen hij in 1986 Leo Beenhakker opvolgde als bondscoach, het voor het zeggen kreeg. “Ik kende de verhalen over zijn tijd bij Ajax met Cruijff en Piet Keizer, dat hij een beul was en dat alles moest gebeuren zoals hij het wilde. Toen hij onze coach werd, was hij al wat ouder. Ik vond hem een lieve man. Hij liet wel merken: tot hier en niet verder. Maar hij was heel benaderbaar voor ons. Ik dacht vaak: hij is anders dan hoe hij vroeger altijd werd afgeschilderd.” Cruijff Jan stapte in 1986 over van Utrecht naar Ajax, nadat hij een jaar eerder op het laatste moment een transfer naar RC Strasbourg af zag ketsen. Het was op voorspraak van Johan Cruijff, die net trainer was geworden van Ajax dat hij op zijn 26ste naar Amsterdam kwam. “Het jaar voordat ik kwam, had Ajax fantastische wedstrijden gespeeld. Er was zoveel talent: Gerald Vanenburg, Ronald Koeman, Frank Rijkaard, Marco van Basten. Volgens Johan miste er een schakeltje: iemand die het vuile werk opknapte voor die jongens. Voor die rol had hij mij op het oog. Johan is voordat hij trainer werd van Ajax een tijdje adviseur geweest van Roda JC en toen had hij mij al een keer aan het werk gezien.” Met Cruijff als trainer won Ajax in 1987 de Europa Cup II, maar begin 1988 stapte hij op omdat hij in de clinch lag met het bestuur. “Dat Johan vertrok was een schok, hij was zo belangrijk voor mij. Cruijff bracht mij details bij waar ik een betere voetballer van werd. Hij hamerde er vooral op hoe ik moest staan zonder bal. Ik stond voor die tijd altijd met mijn rug naar het vijandelijke doel. Johan zei dat ik helemaal verkeerd stond, deed voor hoe ik moest staan, met mijn gezicht meer richting het doel van de tegenstander gedraaid. Als ik de bal aannam, had ik op die manier al gezien wat de aanvallers deden. Na een maand of drie zei hij tegen me: ‘Je hoort me bijna niet meer, hè? Dat betekent dat je elke keer goed staat.’ Door die details werd ik ook aanvallend belangrijker, zag ik sneller openingen en kon ik meteen de steekpass geven.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Jan Wouters komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.
Jan Wouters Het Nederlands elftal gaat deze zomer voor de vierde keer een groot eindtoernooi spelen in Duitsland. Tijdens het EK van 1988 won Oranje zijn enige hoofdprijs tot nu toe. In Helden Magazine nummer 72 blikken 36 jaar na dato terug op dat toernooi met Jan Wouters, de middenvelder die elke minuut speelde en misschien wel de meest bevrijdende assist gaf in de historie van het Nederlands voetbal. “Ik deed niet mee, was geblesseerd aan mijn knie, dacht toen ik het zag gebeuren wel meteen: o jee, misschien kost dit ons het EK,” zegt Jan Wouters thuis in Valkenswaard als hij terugdenkt aan 28 oktober 1987. Wat een feest had moeten worden omdat het Nederlands elftal zich tegen Cyprus voor het eerst sinds 1980 weer kon kwalificeren voor een eindtoernooi, werd een gitzwarte avond. Oranje scoorde in de Kuip al in de tweede minuut en vlak daarna gooide iemand een vuurwerkbom op het veld die vlak bij de Cypriotische keeper tot ontploffing kwam. De wedstrijd werd onderbroken en daarna toch uitgespeeld. Nederland won met 8-0, mede door vijf doelpunten van John Bosman. Na afloop werd gevreesd dat de overwinning zou worden omgedraaid in een reglementaire 3-0 nederlaag, waardoor Griekenland ineens weer in de race was voor het EK-ticket, of, nog erger, dat Nederland op voorhand uitgesloten zou worden van het EK. De UEFA besloot in eerste instantie het eerste, maar na hoger beroep werd besloten dat de wedstrijd werd overgespeeld zonder publiek in de Meer. Tot woede van de Grieken. Nederland won in december 1987 met 4-0, dankzij drie goals van Bosman. Oranje had zich niet gekwalificeerd voor het WK van 1982, het EK van 1984 – mede door de 12-1 nederlaag met een ‘luchtje’ van Malta tegen Spanje – en het WK van 1986 doordat in twee beslissingswedstrijden de Belgen net iets beter waren. Eindelijk mocht Nederland zich weer opmaken voor een groot toernooi. Nederland was een van de slechts acht landen dat mee mocht doen aan het EK in West-Duitsland. Voor bondscoach Rinus Michels bekend terrein. ‘De Generaal’ bereikte er in 1974 de finale van het WK, die met 2-1 verloren ging en voor een nationaal trauma zorgde. “Ik had in 1982 als speler van FC Utrecht mijn debuut gemaakt in het Nederlands elftal onder bondcoach Kees Rijvers. Dat was in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Frankrijk in de Kuip. Toen ik inviel, werd ik uitgekapt door Michel Platini, die daarna de bal in de kruising schoot. We verloren met 2-1. Meneer Rijvers vond dat ik in die tijd te veel onnodige gele kaarten pakte, daarom werd ik niet meer opgeroepen. Hij had een punt.” Jan werd een vaste klant bij Oranje toen Michels, die 58 was toen hij in 1986 Leo Beenhakker opvolgde als bondscoach, het voor het zeggen kreeg. “Ik kende de verhalen over zijn tijd bij Ajax met Cruijff en Piet Keizer, dat hij een beul was en dat alles moest gebeuren zoals hij het wilde. Toen hij onze coach werd, was hij al wat ouder. Ik vond hem een lieve man. Hij liet wel merken: tot hier en niet verder. Maar hij was heel benaderbaar voor ons. Ik dacht vaak: hij is anders dan hoe hij vroeger altijd werd afgeschilderd.” Cruijff Jan stapte in 1986 over van Utrecht naar Ajax, nadat hij een jaar eerder op het laatste moment een transfer naar RC Strasbourg af zag ketsen. Het was op voorspraak van Johan Cruijff, die net trainer was geworden van Ajax dat hij op zijn 26ste naar Amsterdam kwam. “Het jaar voordat ik kwam, had Ajax fantastische wedstrijden gespeeld. Er was zoveel talent: Gerald Vanenburg, Ronald Koeman, Frank Rijkaard, Marco van Basten. Volgens Johan miste er een schakeltje: iemand die het vuile werk opknapte voor die jongens. Voor die rol had hij mij op het oog. Johan is voordat hij trainer werd van Ajax een tijdje adviseur geweest van Roda JC en toen had hij mij al een keer aan het werk gezien.” Met Cruijff als trainer won Ajax in 1987 de Europa Cup II, maar begin 1988 stapte hij op omdat hij in de clinch lag met het bestuur. “Dat Johan vertrok was een schok, hij was zo belangrijk voor mij. Cruijff bracht mij details bij waar ik een betere voetballer van werd. Hij hamerde er vooral op hoe ik moest staan zonder bal. Ik stond voor die tijd altijd met mijn rug naar het vijandelijke doel. Johan zei dat ik helemaal verkeerd stond, deed voor hoe ik moest staan, met mijn gezicht meer richting het doel van de tegenstander gedraaid. Als ik de bal aannam, had ik op die manier al gezien wat de aanvallers deden. Na een maand of drie zei hij tegen me: ‘Je hoort me bijna niet meer, hè? Dat betekent dat je elke keer goed staat.’ Door die details werd ik ook aanvallend belangrijker, zag ik sneller openingen en kon ik meteen de steekpass geven.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Jan Wouters komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.

Voetbal

Tijjani Reijnders – Man in Milaan

Tijjani Reijnders Het gaat snel met Tijjani Reijnders (25). Een paar jaar geleden werd hij door AZ verhuurd aan RKC Waalwijk, inmiddels is hij een van de sterkhouders van AC Milan en het Nederlands elftal. Voor Helden Magazine nummer 72 gingen we bij de middenvelder, zijn vrouw Marina, zoon Xavién en hondje Messi op bezoek in Milaan. Een slinger met wenskaarten hangt in de woonkamer van het huis van Tijjani en Marina Reijnders in Milaan. Op 28 februari werd zoontje Xavién geboren. Marina pakt een jasje dat hij aan moet tijdens de fotoshoot. “Ti heeft dit jasje gekocht. Gaaf, toch?” Lachend: “Wij horen weleens dat wij Xavién kleden als een volwassen man.” Tijjani: “In zijn paspoort staat als geboorteplaats heel mooi ‘Milaan’. En over de naam hoefden we niet lang te denken. We vonden Xavi mooi.” Marina vult aan: “Maar je had natuurlijk al Xavi Simons, en zo.” Tijjani: “Mijn zusje heet Syane. Toen had jij het idee om het aan elkaar te plakken.” Marina: “Jij bent een heel betrokken vader. Ik geef borstvoeding, maar ook als Xavién midden in de nacht wakker wordt, vraag jij of je kan helpen, zijn luier kan verschonen. Het is een heel rustig ventje, ik denk ook omdat Tijjani en ik allebei rustig zijn.” Tijjani: “Ik doe alles voor Xavién, dat doet iedere vader voor zijn kind, toch? Na een wedstrijd ben ik in euforie of teleurgesteld. Het klinkt cliché, maar als ik hem daarna weer zie, vergeet ik alles.” Tijjani en Marina leerden elkaar zesenhalf jaar geleden kennen. Tijjani: “Via Instagram. Ik zag jou voorbijkomen en ging je volgen.” Marina: “We waren allebei negentien. Ik woonde in Hengelo, jij in Zwolle.” Tijjani: “Ik speelde nog bij FC Twente en zat op school in Enschede. Veel mensen die jij kende, kende ik ook, maar wij kenden elkaar nog niet.” Marina: “Dat is de reden waarom ik jou terug ging volgen op Instagram. Ik dacht: waarschijnlijk heb ik jou ergens een keer gezien, maar ik was niet van plan een move te maken.” Tijjani: “Ik dacht meteen: wat een mooie vrouw, die wil ik aan de haak slaan. Tegen vrienden had ik al gezegd dat ik een meisje had gezien dat ik heel leuk vond. Wij raakten aan de praat via Instagram. Onze eerste date was in Zwolle. We zijn in een tentje in de stad een drankje gaan drinken.” Marina: “Van de thee die we hadden besteld, hebben we geen slok genomen. Die werd koud omdat we zoveel aan het praten waren. Toen jij naar huis ging, dacht ik: je bent eigenlijk best wel leuk. In het begin zei ik nog tegen jou: leuk dat je voetbalt, maar ik ga niet bij een wedstrijd van jou zitten. Na een half jaar zeiden jouw ouders tegen mij: ‘Marina, vandaag ga je met ons mee naar een wedstrijd van Tijjani.’ Ik vond het altijd een beetje spannend, dacht: dan gaat iedereen van alles van mij vinden als ‘vriendin van’. Ik was bang dat mensen me gingen zien als zo’n stereotype voetbalvrouw.” Marina: 'Ik vond het een beetje spannend om zijn wedstrijden te kijken. Ik was bang dat mensen me gingen zien als zo'n stereotype voetbalvrouw.' Tijjani: “In coronatijd zijn we gaan samenwonen en in 2022 zijn we getrouwd.” Marina: “Ik wilde eerst mijn studie detailhandel afmaken in Hengelo. Daarna ben ik in Amsterdam verder gaan studeren. Ik wilde verloskundige worden, maar die opleiding duurt minimaal vier jaar, terwijl ik niet wist hoelang we in Nederland zouden blijven. Ik ben toen kraamverzorgster geworden en bevallingsassistent.” Tijjani: “Toen ik tijdelijk bij RKC speelde, vroeg ik jou ten huwelijk. We waren een dag vrij en gingen naar Rotterdam. Ik had al de hele dag die ring op zak. We gingen wat eten. Ik zei: laten we even naar het terras gaan en draai je even om, dan maak ik een foto van je. Toen jij je weer omdraaide, zat ik op een knie.” Marina: “Ik had niks in de gaten, hoewel je vlak daarvoor bij een juwelier had gevraagd welke ring ik mooi vond. We zijn op 6 juni 2022 getrouwd, toen alle coronamaatregelen waren vervallen.” Tijjani: “Dat is nog een mooi verhaal. We zouden op 28 mei trouwen, maar we kwamen met AZ in de play-off terecht. We waren bij mijn ouders thuis en hadden het erover. Ik zei nog: nee joh, we redden Europees voetbal wel zonder play-offs.” Marina: “Jij zei: ‘We zijn elk jaar in de top vier beland, dus dat gaat dit jaar ook wel lukken.’” Tijjani, lachend: “Net dat jaar gebeurde het niet. Een maand van tevoren zei mijn vader: ‘Ti, je moet het wel echt om gaan zetten, want je kan niet het risico nemen dat je op jullie huwelijksdag of een dag erna een play-offwedstrijd moet spelen.’” Marina: “Alles was al vastgelegd. Je had nog gevraagd of je de wedstrijd kon afzeggen.” Tijjani: “Natuurlijk kon dat niet, dat wilde ik ook niet. Uiteindelijk kon ik juist door die wedstrijd het seizoen erop een grote stap maken. We speelden tegen Vitesse, wonnen met 6-1, en ik scoorde twee keer.” Marina: “Gelukkig konden alle leveranciers en de locatie de datum verschuiven. We hadden tegen de gasten gezegd: ‘We laten jullie twee weken van tevoren weten of het 28 mei of 6 juni wordt. Alle mensen die voor ons belangrijk zijn, waren er.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Tijjani Reijnders komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder bespreekt Daley Blind - 106-voudig international - zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.
Tijjani Reijnders Het gaat snel met Tijjani Reijnders (25). Een paar jaar geleden werd hij door AZ verhuurd aan RKC Waalwijk, inmiddels is hij een van de sterkhouders van AC Milan en het Nederlands elftal. Voor Helden Magazine nummer 72 gingen we bij de middenvelder, zijn vrouw Marina, zoon Xavién en hondje Messi op bezoek in Milaan. Een slinger met wenskaarten hangt in de woonkamer van het huis van Tijjani en Marina Reijnders in Milaan. Op 28 februari werd zoontje Xavién geboren. Marina pakt een jasje dat hij aan moet tijdens de fotoshoot. “Ti heeft dit jasje gekocht. Gaaf, toch?” Lachend: “Wij horen weleens dat wij Xavién kleden als een volwassen man.” Tijjani: “In zijn paspoort staat als geboorteplaats heel mooi ‘Milaan’. En over de naam hoefden we niet lang te denken. We vonden Xavi mooi.” Marina vult aan: “Maar je had natuurlijk al Xavi Simons, en zo.” Tijjani: “Mijn zusje heet Syane. Toen had jij het idee om het aan elkaar te plakken.” Marina: “Jij bent een heel betrokken vader. Ik geef borstvoeding, maar ook als Xavién midden in de nacht wakker wordt, vraag jij of je kan helpen, zijn luier kan verschonen. Het is een heel rustig ventje, ik denk ook omdat Tijjani en ik allebei rustig zijn.” Tijjani: “Ik doe alles voor Xavién, dat doet iedere vader voor zijn kind, toch? Na een wedstrijd ben ik in euforie of teleurgesteld. Het klinkt cliché, maar als ik hem daarna weer zie, vergeet ik alles.” Tijjani en Marina leerden elkaar zesenhalf jaar geleden kennen. Tijjani: “Via Instagram. Ik zag jou voorbijkomen en ging je volgen.” Marina: “We waren allebei negentien. Ik woonde in Hengelo, jij in Zwolle.” Tijjani: “Ik speelde nog bij FC Twente en zat op school in Enschede. Veel mensen die jij kende, kende ik ook, maar wij kenden elkaar nog niet.” Marina: “Dat is de reden waarom ik jou terug ging volgen op Instagram. Ik dacht: waarschijnlijk heb ik jou ergens een keer gezien, maar ik was niet van plan een move te maken.” Tijjani: “Ik dacht meteen: wat een mooie vrouw, die wil ik aan de haak slaan. Tegen vrienden had ik al gezegd dat ik een meisje had gezien dat ik heel leuk vond. Wij raakten aan de praat via Instagram. Onze eerste date was in Zwolle. We zijn in een tentje in de stad een drankje gaan drinken.” Marina: “Van de thee die we hadden besteld, hebben we geen slok genomen. Die werd koud omdat we zoveel aan het praten waren. Toen jij naar huis ging, dacht ik: je bent eigenlijk best wel leuk. In het begin zei ik nog tegen jou: leuk dat je voetbalt, maar ik ga niet bij een wedstrijd van jou zitten. Na een half jaar zeiden jouw ouders tegen mij: ‘Marina, vandaag ga je met ons mee naar een wedstrijd van Tijjani.’ Ik vond het altijd een beetje spannend, dacht: dan gaat iedereen van alles van mij vinden als ‘vriendin van’. Ik was bang dat mensen me gingen zien als zo’n stereotype voetbalvrouw.” Marina: 'Ik vond het een beetje spannend om zijn wedstrijden te kijken. Ik was bang dat mensen me gingen zien als zo'n stereotype voetbalvrouw.' Tijjani: “In coronatijd zijn we gaan samenwonen en in 2022 zijn we getrouwd.” Marina: “Ik wilde eerst mijn studie detailhandel afmaken in Hengelo. Daarna ben ik in Amsterdam verder gaan studeren. Ik wilde verloskundige worden, maar die opleiding duurt minimaal vier jaar, terwijl ik niet wist hoelang we in Nederland zouden blijven. Ik ben toen kraamverzorgster geworden en bevallingsassistent.” Tijjani: “Toen ik tijdelijk bij RKC speelde, vroeg ik jou ten huwelijk. We waren een dag vrij en gingen naar Rotterdam. Ik had al de hele dag die ring op zak. We gingen wat eten. Ik zei: laten we even naar het terras gaan en draai je even om, dan maak ik een foto van je. Toen jij je weer omdraaide, zat ik op een knie.” Marina: “Ik had niks in de gaten, hoewel je vlak daarvoor bij een juwelier had gevraagd welke ring ik mooi vond. We zijn op 6 juni 2022 getrouwd, toen alle coronamaatregelen waren vervallen.” Tijjani: “Dat is nog een mooi verhaal. We zouden op 28 mei trouwen, maar we kwamen met AZ in de play-off terecht. We waren bij mijn ouders thuis en hadden het erover. Ik zei nog: nee joh, we redden Europees voetbal wel zonder play-offs.” Marina: “Jij zei: ‘We zijn elk jaar in de top vier beland, dus dat gaat dit jaar ook wel lukken.’” Tijjani, lachend: “Net dat jaar gebeurde het niet. Een maand van tevoren zei mijn vader: ‘Ti, je moet het wel echt om gaan zetten, want je kan niet het risico nemen dat je op jullie huwelijksdag of een dag erna een play-offwedstrijd moet spelen.’” Marina: “Alles was al vastgelegd. Je had nog gevraagd of je de wedstrijd kon afzeggen.” Tijjani: “Natuurlijk kon dat niet, dat wilde ik ook niet. Uiteindelijk kon ik juist door die wedstrijd het seizoen erop een grote stap maken. We speelden tegen Vitesse, wonnen met 6-1, en ik scoorde twee keer.” Marina: “Gelukkig konden alle leveranciers en de locatie de datum verschuiven. We hadden tegen de gasten gezegd: ‘We laten jullie twee weken van tevoren weten of het 28 mei of 6 juni wordt. Alle mensen die voor ons belangrijk zijn, waren er.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Tijjani Reijnders komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder bespreekt Daley Blind - 106-voudig international - zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.

Voetbal

Boss Koeman – Ronald Koeman

Ronald Koeman Ronald Koeman (61) maakt zich op voor zijn eerste eindtoernooi als bondscoach van het Nederlands elftal. Voor Helden Magazine nummer 72 vroegen we zijn voormalig coach Guus Hiddink, zijn oud-medespelers Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg en Jan Wouters, zijn eerste assistent Edward Sturing, zijn pupil bij Ajax Rafael van der Vaart en de huidige assistent-bondscoach, broer Erwin, naar hun mening over hem. ‘Koeman laat zich niet meer gek maken’ Als clubspeler won Ronald Koeman met zowel PSV als Barcelona de meest begeerde clubtitel, de Europa Cup I, tegenwoordig de Champions League. Met het Nederlands elftal won hij het EK in 1988. Als trainer wisselde hij, zoals elke trainer, hoogtepunten af met dieptepunten. Na het WK 2022 volgde hij Louis van Gaal op als bondscoach, na dat al eerder geweest te zijn van februari 2018 tot augustus 2020. Het was Guus Hiddink die Ronald Koeman introduceerde in het trainersvak. “Ik kreeg met Ronald te maken toen ik trainer werd van PSV. Ik was assistent van Hans Kraay senior, maar Kraay was in maart 1987 ineens weg. Tijdelijk nam ik het over. Daarna werd ik definitief aangesteld als coach. We verloren na mijn eerste half jaar Ruud Gullit, die vertrok naar AC Milan, maar hadden Ronald en Gerald Vanenburg al gehaald. Het begon weer te lopen, we werden alsnog kampioen. Het seizoen daarna, in 1988, wonnen we de Europa Cup I. Dat schept een band. Ronald was meteen een bepalende speler. Hij was geen echte verdediger, was eigenlijk meer middenvelder. Daarop stelden we ook onze tactiek af. Ronald had de vrijheid om door te schuiven naar het middenveld. Sterker, hij verscheen als libero heel vaak in het strafschopgebied van de tegenstander. Hij werd zelfs topscorer met twintig goals. In 1989 vertrok hij naar Barcelona en ook daar werd hij een veelscorende verdediger. Hij was een uniek talent. Eric Gerets was in het veld de aanvoerder, maar Koeman was het op zijn manier ook. Ik weet nog dat we voor mijn eerste seizoen als hoofdcoach in de zomer van 1987 op trainingskamp waren in Winterswijk. De spelers gingen een avond uit en zouden om één uur terug zijn. Belt Ronald om vijf voor één op: ‘Trainer, mogen we nog een uurtje langer blijven?’ Ik vroeg of alle spelers mee waren en zei: oké, bepaal jij zelf maar hoe laat jullie terugkomen, maar wel met de hele groep. En o ja, morgenochtend om half acht doen we een lange bosloop. ‘Oké, trainer,’ zei hij. Je kon hem toen al die verantwoordelijkheid geven.” Hiddink heeft ook een grote rol gespeeld in Koemans carrière als coach. “Hij heeft het zelf gedaan, maar ik heb denk ik wel de mogelijkheden geboden. Toen ik in 1996 bondscoach werd, wilde ik dat de spelers van die bijzondere generatie van 1988 voor het voetbal behouden zouden blijven. Unieke talenten als Ruud Gullit, Marco van Basten, Ronald Koeman, Jan Wouters, Gerald Vanenburg en ook Ruud Krol zijn geen jongens die je dagelijks vier jaar lang in schoolbanken moet zetten. Dus hebben we een speciale spoedcursus voor die talenten in het leven geroepen, waarna ze zelf konden kijken of ze het trainersvak leuk zouden vinden. Marco zat toen nog met zijn enkel, maar die andere ex-spelers kwamen naar Zeist voor colleges en gingen stagelopen bij bijvoorbeeld Foppe de Haan. Ze keken eerst nog wel kritisch, maar zagen na twee maanden toch wel dat het een vak is waarvoor je ook iets moet leren. Voor het WK van 1998 in Frankrijk nam ik naast Johan Neeskens, die al tijdens de kwalificatie mijn assistent was, ook Koeman en Rijkaard mee en gaf hen ook verantwoordelijkheid. Ik liet ze elk afzonderlijk analyses maken van onze tegenstanders in de eerste ronde van dat WK: België, Mexico en Zuid-Korea. In Frankrijk waren ze mijn echte assistenten. Zo hielpen zij mij en ik hen vervolgens in het zoeken naar een mogelijke toekomst in de voetballerij. En dan is het aan henzelf om te kijken of ze het vak leuk vinden, of ze het beheersen en er vol voor willen gaan. Uiteindelijk is Ronald als enige nog actief in de top. Zoals elke coach heeft ook Ronald met tegenslagen te maken gehad. Je ziet dat je met vallen en opstaan de top kunt halen. Ik denk dat het bondscoachschap voor hem op dit moment de ideale baan is. Ik vind hem heel stabiel, hij is echt gegroeid. In de persconferenties zie je ook zijn ervaring, hij laat zich niet meer gek maken. Hij verdedigt zijn jongens, maar durft ook kritisch te zijn. Zijn jarenlange ervaring, eerst als speler en nu als coach, maken hem tot een stabiele bondscoach. Als we naast elkaar op de tribune zitten, hebben wij bijna altijd dezelfde gedachten over spelers. Ik ben bij de EK-wedstrijden van het Nederlands elftal analist bij de NOS.” Lachend: “Zo zie je, iedereen kan tegenwoordig analist worden.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het verhaal over Ronald Koeman komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. Voor deze Helden brachten we een bezoek aan Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.
Ronald Koeman Ronald Koeman (61) maakt zich op voor zijn eerste eindtoernooi als bondscoach van het Nederlands elftal. Voor Helden Magazine nummer 72 vroegen we zijn voormalig coach Guus Hiddink, zijn oud-medespelers Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg en Jan Wouters, zijn eerste assistent Edward Sturing, zijn pupil bij Ajax Rafael van der Vaart en de huidige assistent-bondscoach, broer Erwin, naar hun mening over hem. ‘Koeman laat zich niet meer gek maken’ Als clubspeler won Ronald Koeman met zowel PSV als Barcelona de meest begeerde clubtitel, de Europa Cup I, tegenwoordig de Champions League. Met het Nederlands elftal won hij het EK in 1988. Als trainer wisselde hij, zoals elke trainer, hoogtepunten af met dieptepunten. Na het WK 2022 volgde hij Louis van Gaal op als bondscoach, na dat al eerder geweest te zijn van februari 2018 tot augustus 2020. Het was Guus Hiddink die Ronald Koeman introduceerde in het trainersvak. “Ik kreeg met Ronald te maken toen ik trainer werd van PSV. Ik was assistent van Hans Kraay senior, maar Kraay was in maart 1987 ineens weg. Tijdelijk nam ik het over. Daarna werd ik definitief aangesteld als coach. We verloren na mijn eerste half jaar Ruud Gullit, die vertrok naar AC Milan, maar hadden Ronald en Gerald Vanenburg al gehaald. Het begon weer te lopen, we werden alsnog kampioen. Het seizoen daarna, in 1988, wonnen we de Europa Cup I. Dat schept een band. Ronald was meteen een bepalende speler. Hij was geen echte verdediger, was eigenlijk meer middenvelder. Daarop stelden we ook onze tactiek af. Ronald had de vrijheid om door te schuiven naar het middenveld. Sterker, hij verscheen als libero heel vaak in het strafschopgebied van de tegenstander. Hij werd zelfs topscorer met twintig goals. In 1989 vertrok hij naar Barcelona en ook daar werd hij een veelscorende verdediger. Hij was een uniek talent. Eric Gerets was in het veld de aanvoerder, maar Koeman was het op zijn manier ook. Ik weet nog dat we voor mijn eerste seizoen als hoofdcoach in de zomer van 1987 op trainingskamp waren in Winterswijk. De spelers gingen een avond uit en zouden om één uur terug zijn. Belt Ronald om vijf voor één op: ‘Trainer, mogen we nog een uurtje langer blijven?’ Ik vroeg of alle spelers mee waren en zei: oké, bepaal jij zelf maar hoe laat jullie terugkomen, maar wel met de hele groep. En o ja, morgenochtend om half acht doen we een lange bosloop. ‘Oké, trainer,’ zei hij. Je kon hem toen al die verantwoordelijkheid geven.” Hiddink heeft ook een grote rol gespeeld in Koemans carrière als coach. “Hij heeft het zelf gedaan, maar ik heb denk ik wel de mogelijkheden geboden. Toen ik in 1996 bondscoach werd, wilde ik dat de spelers van die bijzondere generatie van 1988 voor het voetbal behouden zouden blijven. Unieke talenten als Ruud Gullit, Marco van Basten, Ronald Koeman, Jan Wouters, Gerald Vanenburg en ook Ruud Krol zijn geen jongens die je dagelijks vier jaar lang in schoolbanken moet zetten. Dus hebben we een speciale spoedcursus voor die talenten in het leven geroepen, waarna ze zelf konden kijken of ze het trainersvak leuk zouden vinden. Marco zat toen nog met zijn enkel, maar die andere ex-spelers kwamen naar Zeist voor colleges en gingen stagelopen bij bijvoorbeeld Foppe de Haan. Ze keken eerst nog wel kritisch, maar zagen na twee maanden toch wel dat het een vak is waarvoor je ook iets moet leren. Voor het WK van 1998 in Frankrijk nam ik naast Johan Neeskens, die al tijdens de kwalificatie mijn assistent was, ook Koeman en Rijkaard mee en gaf hen ook verantwoordelijkheid. Ik liet ze elk afzonderlijk analyses maken van onze tegenstanders in de eerste ronde van dat WK: België, Mexico en Zuid-Korea. In Frankrijk waren ze mijn echte assistenten. Zo hielpen zij mij en ik hen vervolgens in het zoeken naar een mogelijke toekomst in de voetballerij. En dan is het aan henzelf om te kijken of ze het vak leuk vinden, of ze het beheersen en er vol voor willen gaan. Uiteindelijk is Ronald als enige nog actief in de top. Zoals elke coach heeft ook Ronald met tegenslagen te maken gehad. Je ziet dat je met vallen en opstaan de top kunt halen. Ik denk dat het bondscoachschap voor hem op dit moment de ideale baan is. Ik vind hem heel stabiel, hij is echt gegroeid. In de persconferenties zie je ook zijn ervaring, hij laat zich niet meer gek maken. Hij verdedigt zijn jongens, maar durft ook kritisch te zijn. Zijn jarenlange ervaring, eerst als speler en nu als coach, maken hem tot een stabiele bondscoach. Als we naast elkaar op de tribune zitten, hebben wij bijna altijd dezelfde gedachten over spelers. Ik ben bij de EK-wedstrijden van het Nederlands elftal analist bij de NOS.” Lachend: “Zo zie je, iedereen kan tegenwoordig analist worden.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het verhaal over Ronald Koeman komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. Voor deze Helden brachten we een bezoek aan Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.

Voetbal

Daley Blind: ‘De stukjes vallen in elkaar’

Daley Blind Daley Blind (34) was vastbesloten om zijn carrière bij Ajax af te sluiten, toch liep het anders. In januari 2022 vertrok hij naar Bayern München en vorige zomer maakte hij een transfer naar het ‘kleine’ Girona, dat een droomseizoen had. Hij werd een van de dragende krachten. Nu maakt de 106-voudig international zich op voor het EK, zijn vierde eindtoernooi. We bespraken zijn carrière in Helden Magazine 72 aan de hand van negen foto’s. 12 juli 2014 [caption id="attachment_20113" align="aligncenter" width="1024"] Daley Blind scoort de 2-0 in de troostfinale tegen Brazilië (3-0-winst) op het WK 2014 in Brazilië.[/caption] “Dat WK was een fantastisch toernooi en heeft mijn carrière en leven veranderd. In de troostfinale tegen Brazilië scoorde ik met mijn ‘verkeerde’ rechterbeen. Scoren op een WK in en tegen Brazilië en ook nog winnen van ze, dat was een droom. Het begon natuurlijk met die geweldige wedstrijd tegen Spanje die we met 5-1 wonnen en waarin ik twee assists gaf. Door mijn beroemde voorzet op Robin van Persie, waaruit hij de 1-1 binnenkopte, ging mijn naam de hele wereld rond. Ik ben toen ook als linksback opgenomen in het elftal van het toernooi. De aandacht rond mij groeide. Ik werd vaker herkend en kon iets minder makkelijk over straat. Er was echt een leven voor en ná het WK. Vanaf dat moment is alles bergopwaarts gegaan. Vóór het toernooi had ik helemaal geen plannen om Ajax te verlaten. Ik zat er prima op mijn plek. Ik zag jongens vertrekken naar topclubs, maar ik dacht altijd: ik weet niet of ik ooit zo’n toptransfer ga maken. Door het WK kwam Manchester United in beeld. Ik had in Brazilië laten zien dat ik er goed genoeg voor was.” Jullie verloren de halve finale van Argentinië na penalty’s. In 2022 speelde je jouw tweede WK, weer onder bondscoach Louis van Gaal, en weer werd een penaltyserie tegen Argentinië, nu in de kwartfinale, jullie fataal. “Beide WK’s hebben we geen enkele wedstrijd verloren. Dat voelt heel wrang. Als je dan via penalty’s, toch een soort van loterij, twee keer eruit vliegt, dan is dat extra pijnlijk. Ik word liever helemaal weggespeeld dan dit. Nu heb ik toch nog altijd het gevoel dat we een kans hadden om te winnen.” 'Van Gaal heeft altijd vertrouwen in mij gehad, maar hij is ook altijd eerlijk in wat hij verwachtte van mij. Ik ben ook het type speler waar hij blij van wordt.' Jij maakte Louis van Gaal twee keer mee als bondscoach en hij haalde jou naar United... “Van Gaal heeft altijd vertrouwen in mij gehad, maar hij is ook altijd eerlijk in wat hij verwachtte van mij. Ik ben ook het type speler waar hij blij van wordt. Op het WK in 2022 hebben Denzel Dumfries en ik vanaf de zijkanten assists gegeven en doelpunten gemaakt.” 15 mei 2011 [caption id="attachment_20114" align="aligncenter" width="2560"] Daley viert zijn eerste landstitel. Trainer Frank de Boer heeft de schaal vast.[/caption] “Dit was mijn eerste kampioenschap toch?” Lachend: “Ik was nog een jochie. En wat had ik nog veel haar.” Het was de eerste landstitel voor Ajax sinds 2004. “Hoewel ik dat jaar nog niet zoveel gespeeld had, was het wel een bijzonder kampioenschap. We behaalden met Ajax de derde ster, dus de dertigste landstitel. En in die laatste wedstrijd mocht ik invallen, tegen FC Twente. We wonnen met 3-1. Op het veld staan tijdens een kampioenswedstrijd is toch net even wat anders.” Frank de Boer gaf jou dat seizoen een kans, nadat je verhuurd was aan FC Groningen omdat zijn voorganger Martin Jol geen beroep op je deed. “Frank de Boer is heel belangrijk voor mij geweest. Mijn echte debuut heb ik onder Marco van Basten gemaakt in 2008, ik ben daarna nog een paar keer ingevallen. Maar ik was niet het talent dat meteen na mijn debuut m’n plek vasthield. Ik weet ook niet of ik er op dat moment klaar voor was. Onder Jol, die Van Basten was opgevolgd, had ik geen beste tijd en vertrok ik voor een jaar naar Groningen. Toen ik terugkwam, sprak Frank altijd het vertrouwen in me uit, maar ik speelde lang niet altijd. Nicolai Boilesen en Dico Koppers speelden in die tijd vaak linksback. Soms kreeg ik de kans om me te laten zien, maar ik speelde ook toen niet altijd even goed. Ik maakte nog weleens foutjes, maar het belangrijkste was dat Frank me een week later toch weer opstelde of me liet invallen. Daarvan bloeide ik op, hij gaf mij de tijd om me door te ontwikkelen en ik had het gevoel dat ik er echt bij hoorde. Ik heb het in zijn tijd in het begin ook niet altijd makkelijk gehad. Ik had mindere momenten en werd uitgefloten. Frank bleef benadrukken dat hij in me geloofde. Ik was toen nog een jongetje en moest een vent worden. Na een jaar kon ik dat vertrouwen ook belonen, ik had echt stappen gemaakt.” Je bent na de landstitel van 2011 nog drie keer kampioen geworden onder Frank de Boer, daarna vertrok je naar Manchester United. In 2020 kwam je weer onder hem te spelen, De Boer werd bondscoach. “Het was maar een korte periode. Frank werd vlak voor het EK bondscoach en op het EK in 2021 werden we uitgeschakeld door Tsjechië in de achtste finale op een knullige manier. We kwamen redelijk makkelijk de poulefase door, dus dat was zonde. Ook bij het Nederlands elftal genoot ik vertrouwen van hem en wilde ik belangrijk zijn voor het elftal, ook voor hem. Frank heeft het moeilijk gehad. Hij werd vanaf het begin hard aangepakt. Ik denk dat dat niet altijd even eerlijk was, hij was een beetje een makkelijk slachtoffer. Hij had bij zijn laatst getrainde clubs niet altijd het geluk mee en heeft daardoor ook bij het Nederlandse publiek of de zogeheten analisten al meteen een stempel gekregen. Dan is het heel moeilijk om daar in een korte periode vanaf te komen. Ik heb het zelf ook gemerkt: als de media eenmaal negatief zijn, dan moet je een half jaar goed spelen voordat je daar weer bovenop komt en een heel jaar voordat je het beeld hebt kunnen omdraaien.” [caption id="attachment_20408" align="alignnone" width="2538"] 24 mei 2017: Daley Blind wint met Manchester United de Europa League- finale met 2-0 van Ajax in Solna, Zweden.[/caption] “Daar stond ik toch maar met die mooie cup.” In 2014 verliet je Ajax voor Manchester United. Hoe is die overgang gegaan? “Na het WK had ik niet de clubs voor het uitzoeken, ondanks mijn goede spel. Er waren wat geruchten uit Barcelona, maar dat is nooit concreet geworden. United werd pas heel laat concreet. Er waren de hele maand na het WK al geruchten. Mijn zaakwaarnemer heeft Louis van Gaal, die net trainer van United was geworden, gebeld om te vragen of hij interesse had. Het antwoord was duidelijk ‘nee’. Ik had daar vrede mee. Maar in de laatste week van de transferperiode verloor United twee keer, raakte er een speler geblesseerd en toen belde Van Gaal wel met een concrete aanbieding. Ik heb meteen Frank de Boer gebeld. Hij zei: ‘Ik ben supertrots op je en natuurlijk heb ik liever niet dat je gaat, maar als jij deze stap wil zetten, dan moet je dat doen.’” Je speelde er vier seizoenen en won vier titels: de FA Cup, de FA Community Shield, de League Cup en de Europa League. “Gek genoeg denken mensen dat ik bij United heel weinig heb gespeeld, vooral nadat Van Gaal na twee jaar wegging en José Mourinho hem opvolgde. Maar ook onder hem heb ik veel gespeeld. Ik kreeg van Mourinho veel vertrouwen, hij is een heel goede coach en ik heb veel van hem geleerd. Hij is niet de coach met het type spel waar ik het meest van geniet, maar op zijn manier wint hij zijn prijzen en dat is mooi. Ik kijk met veel plezier terug op mijn tijd in Manchester. Ik heb in vier jaar tijd iets van 146 wedstrijden gespeeld, minimaal 33 per seizoen. Mensen zeggen altijd dat ik niet belangrijk ben geweest, maar ik heb vier titels gewonnen en in drie finales heb ik ook gespeeld.” Hoe gek is het dat dan toch dat soort dingen gezegd worden? “Soms is het gek als je dingen over jezelf leest of hoort die niet waar zijn. Dit zijn statistieken die je terug kan vinden. Dan is het nog moeilijker om dat te lezen, omdat het een kwestie is van checken of gewoon even vragen. Ik lig er niet meer zo wakker van. Vroeger maakte ik me drukker als er onwaarheden werden verteld, of was ik weleens verdrietig om harde kritiek; tegenwoordig niet meer. Soms had ik wel de behoefte om te reageren, maar ik heb het nooit gedaan. Maar daardoor ben ik in sommige interviews wel minder open dan vroeger.” [caption id="attachment_20409" align="alignnone" width="1024"] 16 april 2019: Ajax viert de 2-1-overwinning op Juventus in Turijn, in de kwartfinale van de Champions League.[/caption] "Geweldig dat we zo’n ploeg uitschakelden. Er heerste een gevoel van ongeloof. Wij wisten wel dat we tot iets moois in staat waren. Vanaf het moment dat we in München gelijkspeelden tegen Bayern in de poulefase, wisten wij: we kunnen van iedereen winnen. Het geloof groeide alleen maar en op een gegeven moment konden we boven onszelf uitstijgen.” En dan was er daarvoor nog de achtste finale tegen Real Madrid, die jullie in Bernabéu met 4-1 versloegen... “Op 5 maart was dat vijf jaar geleden. Ik had toen weer even contact met Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt. We stuurden elkaar een berichtje van: ‘Weet je nog hoe bijzonder dat was.’ Die wedstrijd was denk ik de allermooiste uit m’n carrière. Ongekend. We verloren thuis met 2-1, maar wonnen uit met 4-1... Alles klopte dat jaar. De jongere jongens zaten al een jaar bij het eerste elftal, dus die hadden al wat ervaring. Frenkie was volgens mij 20 of 21, Matthijs was denk ik 18. Noussair Mazraoui zat er ook al bij. En Hakim Ziyech, Lasse Schöne, Nicolás Tagliafico en David Neres hadden allemaal een goede leeftijd. Het hele team was in balans, en dan waren er een paar jongens die supergetalenteerd waren. Alle stukjes vielen in elkaar. Helaas verloren we elkaar ook weer uit het oog, omdat we allemaal ergens anders gingen spelen. Met Matthijs heb ik nog geregeld contact. Met Frenkie ook, nu wij in Girona wonen en hij in Barcelona. Met Noussair had ik vorig jaar, toen we allebei bij Bayern München speelden, ook veel contact.” Jullie stonden op het randje van de finale. Uit bij Tottenham Hotspur wonnen jullie met 1-0, maar thuis verloren jullie met 3-2, na een 2-0-voorsprong. Zij scoorden in de 96ste minuut de winnende treffer. Is dat nog een open wond of is het inmiddels een litteken geworden? “Dat is zo’n wond die je openkrabt als je erover begint. Het duurt dan weer even voordat die dicht is. Het is nog steeds pijnlijk en ik denk dat dat mijn hele leven zo blijft.” [caption id="attachment_20405" align="alignnone" width="1728"] 16 mei 1999: een negenjarige Daley loopt met zijn vader Danny op het veld in de ArenA bij zijn afscheid als voetballer.[/caption] “Dit blijft een mooie foto. Vroeger was mijn vader heel kritisch en er waren echt wel dagen dat ik hem vervloekte als hij weer met zijn tips en tekenbord kwam, van: je moet het zo doen. Daar zat ik niet altijd op te wachten, maar ik ben er ook nooit van weggelopen. Ik heb altijd geprobeerd te luisteren en zijn tips en adviezen mee te nemen. Hij heeft me veel bijgeleerd.” Heeft hij jou veel verteld over zijn eigen carrière en beelden van vroeger laten zien? “Hij heeft niet heel veel verteld. Het was meer dat ik zelf echt verslaafd was aan de video van Ajax in 1995, toen ze de Champions League wonnen. Die band heb ik grijsgedraaid, letterlijk tot die kapot was. Van dat jaar wist ik vrijwel alles en dat vond mijn vader wel mooi. Soms was ik schoolziek, dan was ik de hele dag die videoband aan het kijken.” Jouw vader is ook je bondscoach geweest, van 2015 tot 2017. Hij volgde Guus Hiddink op. Hij vertelde in de podcast van Helden tegen ons dat één moment hem heel erg is bijgebleven. Nadat het misging met het Nederlands elftal, uit tegen Turkije verloren jullie met 3-0, kwam hij even bij jou op de kamer kijken. Jij brak toen. “Ik weet het nog goed en vind dat nog steeds een moeilijk onderwerp. Mijn vader lag al onder vuur en ik had het gevoel dat ik had gefaald. Het gevoel dat ik mijn vader in de steek had gelaten doet pijn, hoewel hij mij altijd zegt dat ik het zo niet mag en moet voelen, want het is sport, zoiets gebeurt. Maar als jouw vader bondscoach is, hij je opstelt en je speelt niet goed op dat moment, doet het dubbel zoveel pijn. Ik kon het mezelf moeilijk vergeven dat ik niet het niveau bracht dat ik hoorde te brengen, voelde me medeplichtig. Ik zat er op dat moment doorheen, ook omdat ik wist dat mijn vader al vrij snel een stempel had gekregen van de buitenwereld en de analisten.” Wat vond je er überhaupt van dat jouw vader bondscoach was? “Ik was supertrots op hem. Hoeveel trainers kunnen zeggen dat ze bondscoach zijn geworden? Hij heeft een prachtig cv en ook op trainersgebied ontzettend veel ervaring. En we hadden al zo vaak samengewerkt, eerder was hij assistent onder Van Gaal en Hiddink, dus het feit dat mijn vader bondscoach was, was voor ons geen issue meer. Het was ook gewoon genieten dat we samen in hotels of op trainingskamp koffie konden drinken en samen mooie dingen beleefden.” Hij is jouw hele voetballeven al een soort mentor voor je. Wil jij hetzelfde voor jouw zoon Lowen betekenen? “Ik hoop dat ik het in me heb om dat zo te doen, maar laat Lowen nog maar lekker klein zijn en nog niet die druk van die voetbalwereld ervaren.” Hij is bijna vijf. Daalt het besef nu ook bij hem in dat zijn vader heel goed kan voetballen? “Lowen weet wel dat ik voetballer ben, alleen beseft hij niet op welk niveau is speel, wat het betekent. Soms als hij me ziet voetballen, zegt hij: ‘Jij bent zo goed.’ Mijn vrouw Candy-rae gaat naar het stadion en hij gaat vaak mee, hij ziet zijn vader op het veld en mag ook weleens het veld op. En soms ziet hij dat papa op de foto moet met mensen en dat er om een handtekening gevraagd wordt. Daar kijkt hij dan raar van op, maar ik weet niet in hoeverre hij het echt doorheeft.” [caption id="attachment_20413" align="aligncenter" width="1080"] 10 december 2019: Daley zakt in de tweede helft in elkaar op het veld in de Arena tijdens de Champions League- wedstrijd tegen Valencia (0-1).[/caption] “Op dat moment had ik niet door wat er aan de hand was. Volgens mij zei ik tegen de dokter of de fysio: geef me maar wat te drinken of te eten, ik heb waarschijnlijk een beetje honger en dan ga ik weer door. Zo is het ook gegaan, ik heb daarna de wedstrijd afgemaakt.” Daarna volgden de onderzoeken in het ziekenhuis. Je bleek een ontstoken hartspier te hebben. Preventief werd er een defibrillator bij je geplaatst. “Het was het begin van een gekke periode. Inmiddels heb ik het een plek kunnen geven. Toentertijd besefte ik niet helemaal wat er was gebeurd, of ik wilde het niet beseffen. Ik had meer zoiets van: oké, het is een keer gebeurd, maar ik heb mijn hele leven al gevoetbald, dus er zal niks aan de hand zijn. Mijn reactie was: Evander Sno heeft dit ook meegemaakt, hij heeft een kastje, geef mij ook zo’n kastje, dan kan ik binnen een week weer trainen, daar hoeven we toch niet moeilijk over te doen? Mijn instelling tot het moment dat ik naar het ziekenhuis moest en daar moest blijven, was: schiet nou eens op, ik kan toch gewoon weer het veld op? Toen zei de dokter: ‘Ik weet niet of je ooit nog kan voetballen.’ Ik moest huilen. Mijn vader bleef rustig, vroeg hoe ik wel kon blijven voetballen, wat de opties waren. En dat als er nog een optie was, we daarvoor zouden gaan. Die optie, het plaatsen van het kastje, bleek uiteindelijk goed genoeg te zijn om nog profvoetbal te kunnen spelen. Het was een heftige tijd. We hadden net een baby, Lowen was twee maanden daarvoor geboren, en ik dacht alleen maar aan voetballen. Best pijnlijk voor mijn vrouw. Zij heeft de eerste maanden na de geboorte van onze zoon alles alleen gedaan. Ik leefde in een soort tunnel om maar zo snel mogelijk terug op het veld te komen en om dat seizoen nog belangrijk te kunnen zijn voor het team. Al die mensen – onder wie medici – die er wat van vonden en zeiden dat ik nooit meer kon voetballen, triggerden mij alleen nog maar meer om me af te sluiten en keihard te werken aan mijn herstel. Binnen anderhalve maand stond ik weer op het trainingsveld. Het was in het begin niet makkelijk voor mijn vrouw en familie dat ik weer voetbalde, maar ik denk dat zij ook op een gegeven moment dachten: als hij er zo mee omgaat en hij heeft er geen moeite mee, wie zijn wij dan om er wel bezwaar tegen te hebben?” Was je niet ook een beetje angstig? “Toen nog niet. Die angst kwam na die tweede keer pas, toen ik naar de grond zakte omdat mijn kastje afging in een oefenwedstrijd in de zomer daarna. Toen pas kwam voor mij de mentale klap, die heeft wel even geduurd.” Bij het EK in 2021 werd je ook nog geconfronteerd met Christian Eriksen, jouw voormalige ploeggenoot bij Ajax, die een hartstilstand kreeg op het veld. “Dat ik geconfronteerd werd met een vriend die het nog een stapje erger meemaakte dan ik, was heftig. Dat had bij mij die tweede keer ook kunnen gebeuren als ik dat kastje niet had gehad. Mijn wereld stond even stil. Ik was daarna ook lange tijd bang om stil te staan op het veld, omdat het kastje afging toen ik me niet verroerde. Ik dacht: ik blijf gewoon rennen, dan komt het wel goed. Als ik stilstond, raakte ik in paniek, maar als ik na een sprint buiten adem was, dan was ik ook bang. Dat zijn misschien split seconds waardoor ik niet helemaal gefocust was. Toen ben ik naar een mental coach gegaan. Op een gegeven moment raadde hij traumatherapie aan, EMDR, noem je dat toch? Ik kwam daar en dacht: hier moet ik niet zijn, dit gaat me echt te ver. Vanaf dat moment ging het steeds beter en dacht ik: Daley, het moet nu echt klaar zijn.” [caption id="attachment_20412" align="alignnone" width="1080"] November 2021: Daley met zijn moeder Yvon, vrouw Candy-rae, zusjes Frenkie en Zola en dochter Lemae Lourdes.[/caption] Probeer eens te omschrijven wat ze voor jou betekenen. “Mijn moeder natuurlijk heel veel, die heeft me vroeger altijd met alles gesteund en op een andere manier dan dat mijn vader deed. Mijn moeder en ik zijn veel directer en zeggen soms dingen zonder na te denken, kunnen lekker boos worden, en daarna is het ook weer klaar. Mijn vader zegt ook altijd dat mijn moeder ons heeft opgevoed, omdat hij vaak weg was. Mijn zusjes zijn ook superbelangrijk voor me. Ze gingen altijd overal mee naartoe, hebben nooit geklaagd, leven ook nu nog steeds heel erg mee, terwijl het voor hen echt niet altijd makkelijk was als het altijd maar over hun grote broer ging in het nieuws, bij het avondeten of bij een avondje uit. Ik ben al snel het gespreksonderwerp van de familie, net als mijn vader, en altijd gaat het weer over voetbal. Mijn zusjes hebben daar nooit iets over gezegd. Dat vind ik ontzettend knap. Mijn vrouw Candy-rae ontmoette ik na mijn periode bij Groningen. Ze heeft alles met mij meegemaakt, tot het uitfluiten aan toe. Zij heeft me altijd gesteund en doet nog steeds alles om het mij zo makkelijk mogelijk te maken. Ik heb daar heel veel respect voor.” En is jullie dochter het prinsesje van de familie? “Prinsesje en draak tegelijk. Zij gaat overal volle bak in, onze zoon is veel rustiger. Onze dochter houdt wel van aandacht en ik vind het mooi als ze een beetje naar papa toetrekt. Mijn vrouw is weer zwanger. We weten nog niet of het een jongen of meisje wordt, dat is een verrassing. Ze is in augustus uitgerekend.” [caption id="attachment_20410" align="alignnone" width="1024"] 27 mei 2023: Daley viert het kampioenschap van Bayern München met Ryan Gravenberch, Matthijs de Ligt en Noussair Mazraoui.[/caption] Je vertrok bij Ajax in december 2022, na een conflict met toenmalig trainer Alfred Schreuder. “Ik ga daar verder niet op in, maar ik moest wel weg bij Ajax. Dat was een heel moeilijke tijd en ik had het heel graag anders gezien. Ik had graag mijn carrière bij Ajax afgesloten. Ook voor mijn vrouw was het geen makkelijke tijd, ik was thuis vaak niet te genieten. Ik kon transfervrij naar Bayern, naar een topclub. Het was ook een soort opluchting voor mij dat die Nederlandse jongens in München zaten en ik het mede door hen heel erg naar mijn zin heb gehad. Het was een bijzondere ervaring. En ik heb nog een prijs mogen meepakken. Ik heb twee trainers meegemaakt van hoge kwaliteit, Julian Nagelsmann en daarna Thomas Tuchel. Ik heb er op een heel andere manier van genoten dan ik nu bij Girona doe, of bij Ajax of Manchester heb gedaan.” Jij had een kleiner aandeel in dat kampioenschap dan bij je zeven landstitels bij Ajax. Hoe voelde die titel? “Het staat op mijn cv. Ik heb er deel van uitgemaakt, want heb een paar minuten gespeeld, goed getraind en daarmee de ploeg ook scherp gehouden, maar om echt te zeggen dat het voelde als mijn titel... nee, dat niet. Een titel winnen is altijd leuk, maar ik was wel de minst uitbundige van de selectie, denk ik.” Denk je dat er een kans is dat je toch nog jouw carrière bij Ajax kunt afsluiten? “Ik hoop het. Spelen voor Ajax was van jongs af aan mijn droom en mijn droom was ook om daar mijn carrière af te sluiten. Het is nog steeds een droom om ooit nog een keer het Ajax-shirt aan te trekken. Of dat realistisch is, moeten we zien. Zolang ik nog fit ben en speel, waarom niet?” Jouw vader zei over het conflict: ‘Had gewoon een goede fles wijn opengetrokken, was met elkaar gaan zitten, dan had je het zo kunnen oplossen en dan had Daley nooit weg gehoeven bij Ajax.’ Deel jij die mening? “We zijn volwassen kerels en dan moet je ook op die manier met elkaar omgaan. Met een fles wijn kun je er dan wel uitkomen, lijkt me. Dus ik deel zijn woorden wel.” Heb je toenmalig algemeen directeur Edwin van der Sar nog weleens gesproken? “Heel kort.” Ben je nog boos op hem? “Ik was boos, nu ben ik misschien meer teleurgesteld in hem en de anderen die er op dat moment zaten.” [caption id="attachment_20414" align="alignnone" width="1080"] 3 januari 2024: Daley scoort met Girona het derde doelpunt tegen Atlético Madrid (4-3).[/caption] “De stukjes vallen helemaal in elkaar. Ik had een bizar mooi seizoen, ook voor mij persoonlijk heeft het goed uitgepakt. Het is een fantastische groep bij Girona en er zit een mooie gedachte achter onze speelwijze. We spelen attractief, misschien soms ook een beetje naïef, maar het is wel wat het publiek graag wil zien. Ik merkte dat er een groot familiegevoel in de groep zit, ook bij de fans in het stadion. Mijn vrouw was de eerste keer dat ze in het stadion kwam verbaasd, zag mensen een rugzak meenemen en lekker picknicken op de tribune. Het is heel gemoedelijk. Het stadion is een stuk kleiner dan ik gewend was, maar kan zelfs met 12.000 man ontploffen.” Een wereld van verschil met het half jaar daarvoor bij Bayern München. “Ik had wel die drive dat ik mezelf moest laten zien, ook met het oog op het EK waar ik graag bij wil zijn. Ik was heel erg getriggerd om een hoog niveau te halen. Dat het dan ook lukt, is heel mooi. Ik voel me fit en het Spaanse voetbal ligt me goed.” Jullie voerden lange tijd zelfs de ranglijst aan en haalden de Champions League. Jij hebt bijna geen wedstrijd gemist. “We spelen in de tweede competitie van de wereld, wonnen twee keer van Barcelona en één keer van Atlético Madrid. En als je dan ook nog de Champions League haalt, en de staf in tranen uitbarst dat een club als Girona dit bereikt, dan is dat ontzettend mooi. De staf en jongens die hier misschien al acht, negen jaar spelen, hebben altijd gelaveerd tussen de eerste en tweede klasse. Deelname aan de Champions League kwam niet eens bij ze op, bij mij ook niet toen ik hier tekende. Toen ik hen zo emotioneel zag, besefte ik pas hoeveel we teweeg hebben gebracht dit seizoen. Ik weet niet of de club wel klaar is voor de Champions League, maar ze doen er in ieder geval alles aan om te bewerkstelligen dat de spelers op het hoogste niveau kunnen presteren. Ik heb mijn contract met een jaar verlengd, heb getekend tot 2026.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Daley Blind komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Brian Brobbey spreekt zich uit over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.
Daley Blind Daley Blind (34) was vastbesloten om zijn carrière bij Ajax af te sluiten, toch liep het anders. In januari 2022 vertrok hij naar Bayern München en vorige zomer maakte hij een transfer naar het ‘kleine’ Girona, dat een droomseizoen had. Hij werd een van de dragende krachten. Nu maakt de 106-voudig international zich op voor het EK, zijn vierde eindtoernooi. We bespraken zijn carrière in Helden Magazine 72 aan de hand van negen foto’s. 12 juli 2014 [caption id="attachment_20113" align="aligncenter" width="1024"] Daley Blind scoort de 2-0 in de troostfinale tegen Brazilië (3-0-winst) op het WK 2014 in Brazilië.[/caption] “Dat WK was een fantastisch toernooi en heeft mijn carrière en leven veranderd. In de troostfinale tegen Brazilië scoorde ik met mijn ‘verkeerde’ rechterbeen. Scoren op een WK in en tegen Brazilië en ook nog winnen van ze, dat was een droom. Het begon natuurlijk met die geweldige wedstrijd tegen Spanje die we met 5-1 wonnen en waarin ik twee assists gaf. Door mijn beroemde voorzet op Robin van Persie, waaruit hij de 1-1 binnenkopte, ging mijn naam de hele wereld rond. Ik ben toen ook als linksback opgenomen in het elftal van het toernooi. De aandacht rond mij groeide. Ik werd vaker herkend en kon iets minder makkelijk over straat. Er was echt een leven voor en ná het WK. Vanaf dat moment is alles bergopwaarts gegaan. Vóór het toernooi had ik helemaal geen plannen om Ajax te verlaten. Ik zat er prima op mijn plek. Ik zag jongens vertrekken naar topclubs, maar ik dacht altijd: ik weet niet of ik ooit zo’n toptransfer ga maken. Door het WK kwam Manchester United in beeld. Ik had in Brazilië laten zien dat ik er goed genoeg voor was.” Jullie verloren de halve finale van Argentinië na penalty’s. In 2022 speelde je jouw tweede WK, weer onder bondscoach Louis van Gaal, en weer werd een penaltyserie tegen Argentinië, nu in de kwartfinale, jullie fataal. “Beide WK’s hebben we geen enkele wedstrijd verloren. Dat voelt heel wrang. Als je dan via penalty’s, toch een soort van loterij, twee keer eruit vliegt, dan is dat extra pijnlijk. Ik word liever helemaal weggespeeld dan dit. Nu heb ik toch nog altijd het gevoel dat we een kans hadden om te winnen.” 'Van Gaal heeft altijd vertrouwen in mij gehad, maar hij is ook altijd eerlijk in wat hij verwachtte van mij. Ik ben ook het type speler waar hij blij van wordt.' Jij maakte Louis van Gaal twee keer mee als bondscoach en hij haalde jou naar United... “Van Gaal heeft altijd vertrouwen in mij gehad, maar hij is ook altijd eerlijk in wat hij verwachtte van mij. Ik ben ook het type speler waar hij blij van wordt. Op het WK in 2022 hebben Denzel Dumfries en ik vanaf de zijkanten assists gegeven en doelpunten gemaakt.” 15 mei 2011 [caption id="attachment_20114" align="aligncenter" width="2560"] Daley viert zijn eerste landstitel. Trainer Frank de Boer heeft de schaal vast.[/caption] “Dit was mijn eerste kampioenschap toch?” Lachend: “Ik was nog een jochie. En wat had ik nog veel haar.” Het was de eerste landstitel voor Ajax sinds 2004. “Hoewel ik dat jaar nog niet zoveel gespeeld had, was het wel een bijzonder kampioenschap. We behaalden met Ajax de derde ster, dus de dertigste landstitel. En in die laatste wedstrijd mocht ik invallen, tegen FC Twente. We wonnen met 3-1. Op het veld staan tijdens een kampioenswedstrijd is toch net even wat anders.” Frank de Boer gaf jou dat seizoen een kans, nadat je verhuurd was aan FC Groningen omdat zijn voorganger Martin Jol geen beroep op je deed. “Frank de Boer is heel belangrijk voor mij geweest. Mijn echte debuut heb ik onder Marco van Basten gemaakt in 2008, ik ben daarna nog een paar keer ingevallen. Maar ik was niet het talent dat meteen na mijn debuut m’n plek vasthield. Ik weet ook niet of ik er op dat moment klaar voor was. Onder Jol, die Van Basten was opgevolgd, had ik geen beste tijd en vertrok ik voor een jaar naar Groningen. Toen ik terugkwam, sprak Frank altijd het vertrouwen in me uit, maar ik speelde lang niet altijd. Nicolai Boilesen en Dico Koppers speelden in die tijd vaak linksback. Soms kreeg ik de kans om me te laten zien, maar ik speelde ook toen niet altijd even goed. Ik maakte nog weleens foutjes, maar het belangrijkste was dat Frank me een week later toch weer opstelde of me liet invallen. Daarvan bloeide ik op, hij gaf mij de tijd om me door te ontwikkelen en ik had het gevoel dat ik er echt bij hoorde. Ik heb het in zijn tijd in het begin ook niet altijd makkelijk gehad. Ik had mindere momenten en werd uitgefloten. Frank bleef benadrukken dat hij in me geloofde. Ik was toen nog een jongetje en moest een vent worden. Na een jaar kon ik dat vertrouwen ook belonen, ik had echt stappen gemaakt.” Je bent na de landstitel van 2011 nog drie keer kampioen geworden onder Frank de Boer, daarna vertrok je naar Manchester United. In 2020 kwam je weer onder hem te spelen, De Boer werd bondscoach. “Het was maar een korte periode. Frank werd vlak voor het EK bondscoach en op het EK in 2021 werden we uitgeschakeld door Tsjechië in de achtste finale op een knullige manier. We kwamen redelijk makkelijk de poulefase door, dus dat was zonde. Ook bij het Nederlands elftal genoot ik vertrouwen van hem en wilde ik belangrijk zijn voor het elftal, ook voor hem. Frank heeft het moeilijk gehad. Hij werd vanaf het begin hard aangepakt. Ik denk dat dat niet altijd even eerlijk was, hij was een beetje een makkelijk slachtoffer. Hij had bij zijn laatst getrainde clubs niet altijd het geluk mee en heeft daardoor ook bij het Nederlandse publiek of de zogeheten analisten al meteen een stempel gekregen. Dan is het heel moeilijk om daar in een korte periode vanaf te komen. Ik heb het zelf ook gemerkt: als de media eenmaal negatief zijn, dan moet je een half jaar goed spelen voordat je daar weer bovenop komt en een heel jaar voordat je het beeld hebt kunnen omdraaien.” [caption id="attachment_20408" align="alignnone" width="2538"] 24 mei 2017: Daley Blind wint met Manchester United de Europa League- finale met 2-0 van Ajax in Solna, Zweden.[/caption] “Daar stond ik toch maar met die mooie cup.” In 2014 verliet je Ajax voor Manchester United. Hoe is die overgang gegaan? “Na het WK had ik niet de clubs voor het uitzoeken, ondanks mijn goede spel. Er waren wat geruchten uit Barcelona, maar dat is nooit concreet geworden. United werd pas heel laat concreet. Er waren de hele maand na het WK al geruchten. Mijn zaakwaarnemer heeft Louis van Gaal, die net trainer van United was geworden, gebeld om te vragen of hij interesse had. Het antwoord was duidelijk ‘nee’. Ik had daar vrede mee. Maar in de laatste week van de transferperiode verloor United twee keer, raakte er een speler geblesseerd en toen belde Van Gaal wel met een concrete aanbieding. Ik heb meteen Frank de Boer gebeld. Hij zei: ‘Ik ben supertrots op je en natuurlijk heb ik liever niet dat je gaat, maar als jij deze stap wil zetten, dan moet je dat doen.’” Je speelde er vier seizoenen en won vier titels: de FA Cup, de FA Community Shield, de League Cup en de Europa League. “Gek genoeg denken mensen dat ik bij United heel weinig heb gespeeld, vooral nadat Van Gaal na twee jaar wegging en José Mourinho hem opvolgde. Maar ook onder hem heb ik veel gespeeld. Ik kreeg van Mourinho veel vertrouwen, hij is een heel goede coach en ik heb veel van hem geleerd. Hij is niet de coach met het type spel waar ik het meest van geniet, maar op zijn manier wint hij zijn prijzen en dat is mooi. Ik kijk met veel plezier terug op mijn tijd in Manchester. Ik heb in vier jaar tijd iets van 146 wedstrijden gespeeld, minimaal 33 per seizoen. Mensen zeggen altijd dat ik niet belangrijk ben geweest, maar ik heb vier titels gewonnen en in drie finales heb ik ook gespeeld.” Hoe gek is het dat dan toch dat soort dingen gezegd worden? “Soms is het gek als je dingen over jezelf leest of hoort die niet waar zijn. Dit zijn statistieken die je terug kan vinden. Dan is het nog moeilijker om dat te lezen, omdat het een kwestie is van checken of gewoon even vragen. Ik lig er niet meer zo wakker van. Vroeger maakte ik me drukker als er onwaarheden werden verteld, of was ik weleens verdrietig om harde kritiek; tegenwoordig niet meer. Soms had ik wel de behoefte om te reageren, maar ik heb het nooit gedaan. Maar daardoor ben ik in sommige interviews wel minder open dan vroeger.” [caption id="attachment_20409" align="alignnone" width="1024"] 16 april 2019: Ajax viert de 2-1-overwinning op Juventus in Turijn, in de kwartfinale van de Champions League.[/caption] "Geweldig dat we zo’n ploeg uitschakelden. Er heerste een gevoel van ongeloof. Wij wisten wel dat we tot iets moois in staat waren. Vanaf het moment dat we in München gelijkspeelden tegen Bayern in de poulefase, wisten wij: we kunnen van iedereen winnen. Het geloof groeide alleen maar en op een gegeven moment konden we boven onszelf uitstijgen.” En dan was er daarvoor nog de achtste finale tegen Real Madrid, die jullie in Bernabéu met 4-1 versloegen... “Op 5 maart was dat vijf jaar geleden. Ik had toen weer even contact met Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt. We stuurden elkaar een berichtje van: ‘Weet je nog hoe bijzonder dat was.’ Die wedstrijd was denk ik de allermooiste uit m’n carrière. Ongekend. We verloren thuis met 2-1, maar wonnen uit met 4-1... Alles klopte dat jaar. De jongere jongens zaten al een jaar bij het eerste elftal, dus die hadden al wat ervaring. Frenkie was volgens mij 20 of 21, Matthijs was denk ik 18. Noussair Mazraoui zat er ook al bij. En Hakim Ziyech, Lasse Schöne, Nicolás Tagliafico en David Neres hadden allemaal een goede leeftijd. Het hele team was in balans, en dan waren er een paar jongens die supergetalenteerd waren. Alle stukjes vielen in elkaar. Helaas verloren we elkaar ook weer uit het oog, omdat we allemaal ergens anders gingen spelen. Met Matthijs heb ik nog geregeld contact. Met Frenkie ook, nu wij in Girona wonen en hij in Barcelona. Met Noussair had ik vorig jaar, toen we allebei bij Bayern München speelden, ook veel contact.” Jullie stonden op het randje van de finale. Uit bij Tottenham Hotspur wonnen jullie met 1-0, maar thuis verloren jullie met 3-2, na een 2-0-voorsprong. Zij scoorden in de 96ste minuut de winnende treffer. Is dat nog een open wond of is het inmiddels een litteken geworden? “Dat is zo’n wond die je openkrabt als je erover begint. Het duurt dan weer even voordat die dicht is. Het is nog steeds pijnlijk en ik denk dat dat mijn hele leven zo blijft.” [caption id="attachment_20405" align="alignnone" width="1728"] 16 mei 1999: een negenjarige Daley loopt met zijn vader Danny op het veld in de ArenA bij zijn afscheid als voetballer.[/caption] “Dit blijft een mooie foto. Vroeger was mijn vader heel kritisch en er waren echt wel dagen dat ik hem vervloekte als hij weer met zijn tips en tekenbord kwam, van: je moet het zo doen. Daar zat ik niet altijd op te wachten, maar ik ben er ook nooit van weggelopen. Ik heb altijd geprobeerd te luisteren en zijn tips en adviezen mee te nemen. Hij heeft me veel bijgeleerd.” Heeft hij jou veel verteld over zijn eigen carrière en beelden van vroeger laten zien? “Hij heeft niet heel veel verteld. Het was meer dat ik zelf echt verslaafd was aan de video van Ajax in 1995, toen ze de Champions League wonnen. Die band heb ik grijsgedraaid, letterlijk tot die kapot was. Van dat jaar wist ik vrijwel alles en dat vond mijn vader wel mooi. Soms was ik schoolziek, dan was ik de hele dag die videoband aan het kijken.” Jouw vader is ook je bondscoach geweest, van 2015 tot 2017. Hij volgde Guus Hiddink op. Hij vertelde in de podcast van Helden tegen ons dat één moment hem heel erg is bijgebleven. Nadat het misging met het Nederlands elftal, uit tegen Turkije verloren jullie met 3-0, kwam hij even bij jou op de kamer kijken. Jij brak toen. “Ik weet het nog goed en vind dat nog steeds een moeilijk onderwerp. Mijn vader lag al onder vuur en ik had het gevoel dat ik had gefaald. Het gevoel dat ik mijn vader in de steek had gelaten doet pijn, hoewel hij mij altijd zegt dat ik het zo niet mag en moet voelen, want het is sport, zoiets gebeurt. Maar als jouw vader bondscoach is, hij je opstelt en je speelt niet goed op dat moment, doet het dubbel zoveel pijn. Ik kon het mezelf moeilijk vergeven dat ik niet het niveau bracht dat ik hoorde te brengen, voelde me medeplichtig. Ik zat er op dat moment doorheen, ook omdat ik wist dat mijn vader al vrij snel een stempel had gekregen van de buitenwereld en de analisten.” Wat vond je er überhaupt van dat jouw vader bondscoach was? “Ik was supertrots op hem. Hoeveel trainers kunnen zeggen dat ze bondscoach zijn geworden? Hij heeft een prachtig cv en ook op trainersgebied ontzettend veel ervaring. En we hadden al zo vaak samengewerkt, eerder was hij assistent onder Van Gaal en Hiddink, dus het feit dat mijn vader bondscoach was, was voor ons geen issue meer. Het was ook gewoon genieten dat we samen in hotels of op trainingskamp koffie konden drinken en samen mooie dingen beleefden.” Hij is jouw hele voetballeven al een soort mentor voor je. Wil jij hetzelfde voor jouw zoon Lowen betekenen? “Ik hoop dat ik het in me heb om dat zo te doen, maar laat Lowen nog maar lekker klein zijn en nog niet die druk van die voetbalwereld ervaren.” Hij is bijna vijf. Daalt het besef nu ook bij hem in dat zijn vader heel goed kan voetballen? “Lowen weet wel dat ik voetballer ben, alleen beseft hij niet op welk niveau is speel, wat het betekent. Soms als hij me ziet voetballen, zegt hij: ‘Jij bent zo goed.’ Mijn vrouw Candy-rae gaat naar het stadion en hij gaat vaak mee, hij ziet zijn vader op het veld en mag ook weleens het veld op. En soms ziet hij dat papa op de foto moet met mensen en dat er om een handtekening gevraagd wordt. Daar kijkt hij dan raar van op, maar ik weet niet in hoeverre hij het echt doorheeft.” [caption id="attachment_20413" align="aligncenter" width="1080"] 10 december 2019: Daley zakt in de tweede helft in elkaar op het veld in de Arena tijdens de Champions League- wedstrijd tegen Valencia (0-1).[/caption] “Op dat moment had ik niet door wat er aan de hand was. Volgens mij zei ik tegen de dokter of de fysio: geef me maar wat te drinken of te eten, ik heb waarschijnlijk een beetje honger en dan ga ik weer door. Zo is het ook gegaan, ik heb daarna de wedstrijd afgemaakt.” Daarna volgden de onderzoeken in het ziekenhuis. Je bleek een ontstoken hartspier te hebben. Preventief werd er een defibrillator bij je geplaatst. “Het was het begin van een gekke periode. Inmiddels heb ik het een plek kunnen geven. Toentertijd besefte ik niet helemaal wat er was gebeurd, of ik wilde het niet beseffen. Ik had meer zoiets van: oké, het is een keer gebeurd, maar ik heb mijn hele leven al gevoetbald, dus er zal niks aan de hand zijn. Mijn reactie was: Evander Sno heeft dit ook meegemaakt, hij heeft een kastje, geef mij ook zo’n kastje, dan kan ik binnen een week weer trainen, daar hoeven we toch niet moeilijk over te doen? Mijn instelling tot het moment dat ik naar het ziekenhuis moest en daar moest blijven, was: schiet nou eens op, ik kan toch gewoon weer het veld op? Toen zei de dokter: ‘Ik weet niet of je ooit nog kan voetballen.’ Ik moest huilen. Mijn vader bleef rustig, vroeg hoe ik wel kon blijven voetballen, wat de opties waren. En dat als er nog een optie was, we daarvoor zouden gaan. Die optie, het plaatsen van het kastje, bleek uiteindelijk goed genoeg te zijn om nog profvoetbal te kunnen spelen. Het was een heftige tijd. We hadden net een baby, Lowen was twee maanden daarvoor geboren, en ik dacht alleen maar aan voetballen. Best pijnlijk voor mijn vrouw. Zij heeft de eerste maanden na de geboorte van onze zoon alles alleen gedaan. Ik leefde in een soort tunnel om maar zo snel mogelijk terug op het veld te komen en om dat seizoen nog belangrijk te kunnen zijn voor het team. Al die mensen – onder wie medici – die er wat van vonden en zeiden dat ik nooit meer kon voetballen, triggerden mij alleen nog maar meer om me af te sluiten en keihard te werken aan mijn herstel. Binnen anderhalve maand stond ik weer op het trainingsveld. Het was in het begin niet makkelijk voor mijn vrouw en familie dat ik weer voetbalde, maar ik denk dat zij ook op een gegeven moment dachten: als hij er zo mee omgaat en hij heeft er geen moeite mee, wie zijn wij dan om er wel bezwaar tegen te hebben?” Was je niet ook een beetje angstig? “Toen nog niet. Die angst kwam na die tweede keer pas, toen ik naar de grond zakte omdat mijn kastje afging in een oefenwedstrijd in de zomer daarna. Toen pas kwam voor mij de mentale klap, die heeft wel even geduurd.” Bij het EK in 2021 werd je ook nog geconfronteerd met Christian Eriksen, jouw voormalige ploeggenoot bij Ajax, die een hartstilstand kreeg op het veld. “Dat ik geconfronteerd werd met een vriend die het nog een stapje erger meemaakte dan ik, was heftig. Dat had bij mij die tweede keer ook kunnen gebeuren als ik dat kastje niet had gehad. Mijn wereld stond even stil. Ik was daarna ook lange tijd bang om stil te staan op het veld, omdat het kastje afging toen ik me niet verroerde. Ik dacht: ik blijf gewoon rennen, dan komt het wel goed. Als ik stilstond, raakte ik in paniek, maar als ik na een sprint buiten adem was, dan was ik ook bang. Dat zijn misschien split seconds waardoor ik niet helemaal gefocust was. Toen ben ik naar een mental coach gegaan. Op een gegeven moment raadde hij traumatherapie aan, EMDR, noem je dat toch? Ik kwam daar en dacht: hier moet ik niet zijn, dit gaat me echt te ver. Vanaf dat moment ging het steeds beter en dacht ik: Daley, het moet nu echt klaar zijn.” [caption id="attachment_20412" align="alignnone" width="1080"] November 2021: Daley met zijn moeder Yvon, vrouw Candy-rae, zusjes Frenkie en Zola en dochter Lemae Lourdes.[/caption] Probeer eens te omschrijven wat ze voor jou betekenen. “Mijn moeder natuurlijk heel veel, die heeft me vroeger altijd met alles gesteund en op een andere manier dan dat mijn vader deed. Mijn moeder en ik zijn veel directer en zeggen soms dingen zonder na te denken, kunnen lekker boos worden, en daarna is het ook weer klaar. Mijn vader zegt ook altijd dat mijn moeder ons heeft opgevoed, omdat hij vaak weg was. Mijn zusjes zijn ook superbelangrijk voor me. Ze gingen altijd overal mee naartoe, hebben nooit geklaagd, leven ook nu nog steeds heel erg mee, terwijl het voor hen echt niet altijd makkelijk was als het altijd maar over hun grote broer ging in het nieuws, bij het avondeten of bij een avondje uit. Ik ben al snel het gespreksonderwerp van de familie, net als mijn vader, en altijd gaat het weer over voetbal. Mijn zusjes hebben daar nooit iets over gezegd. Dat vind ik ontzettend knap. Mijn vrouw Candy-rae ontmoette ik na mijn periode bij Groningen. Ze heeft alles met mij meegemaakt, tot het uitfluiten aan toe. Zij heeft me altijd gesteund en doet nog steeds alles om het mij zo makkelijk mogelijk te maken. Ik heb daar heel veel respect voor.” En is jullie dochter het prinsesje van de familie? “Prinsesje en draak tegelijk. Zij gaat overal volle bak in, onze zoon is veel rustiger. Onze dochter houdt wel van aandacht en ik vind het mooi als ze een beetje naar papa toetrekt. Mijn vrouw is weer zwanger. We weten nog niet of het een jongen of meisje wordt, dat is een verrassing. Ze is in augustus uitgerekend.” [caption id="attachment_20410" align="alignnone" width="1024"] 27 mei 2023: Daley viert het kampioenschap van Bayern München met Ryan Gravenberch, Matthijs de Ligt en Noussair Mazraoui.[/caption] Je vertrok bij Ajax in december 2022, na een conflict met toenmalig trainer Alfred Schreuder. “Ik ga daar verder niet op in, maar ik moest wel weg bij Ajax. Dat was een heel moeilijke tijd en ik had het heel graag anders gezien. Ik had graag mijn carrière bij Ajax afgesloten. Ook voor mijn vrouw was het geen makkelijke tijd, ik was thuis vaak niet te genieten. Ik kon transfervrij naar Bayern, naar een topclub. Het was ook een soort opluchting voor mij dat die Nederlandse jongens in München zaten en ik het mede door hen heel erg naar mijn zin heb gehad. Het was een bijzondere ervaring. En ik heb nog een prijs mogen meepakken. Ik heb twee trainers meegemaakt van hoge kwaliteit, Julian Nagelsmann en daarna Thomas Tuchel. Ik heb er op een heel andere manier van genoten dan ik nu bij Girona doe, of bij Ajax of Manchester heb gedaan.” Jij had een kleiner aandeel in dat kampioenschap dan bij je zeven landstitels bij Ajax. Hoe voelde die titel? “Het staat op mijn cv. Ik heb er deel van uitgemaakt, want heb een paar minuten gespeeld, goed getraind en daarmee de ploeg ook scherp gehouden, maar om echt te zeggen dat het voelde als mijn titel... nee, dat niet. Een titel winnen is altijd leuk, maar ik was wel de minst uitbundige van de selectie, denk ik.” Denk je dat er een kans is dat je toch nog jouw carrière bij Ajax kunt afsluiten? “Ik hoop het. Spelen voor Ajax was van jongs af aan mijn droom en mijn droom was ook om daar mijn carrière af te sluiten. Het is nog steeds een droom om ooit nog een keer het Ajax-shirt aan te trekken. Of dat realistisch is, moeten we zien. Zolang ik nog fit ben en speel, waarom niet?” Jouw vader zei over het conflict: ‘Had gewoon een goede fles wijn opengetrokken, was met elkaar gaan zitten, dan had je het zo kunnen oplossen en dan had Daley nooit weg gehoeven bij Ajax.’ Deel jij die mening? “We zijn volwassen kerels en dan moet je ook op die manier met elkaar omgaan. Met een fles wijn kun je er dan wel uitkomen, lijkt me. Dus ik deel zijn woorden wel.” Heb je toenmalig algemeen directeur Edwin van der Sar nog weleens gesproken? “Heel kort.” Ben je nog boos op hem? “Ik was boos, nu ben ik misschien meer teleurgesteld in hem en de anderen die er op dat moment zaten.” [caption id="attachment_20414" align="alignnone" width="1080"] 3 januari 2024: Daley scoort met Girona het derde doelpunt tegen Atlético Madrid (4-3).[/caption] “De stukjes vallen helemaal in elkaar. Ik had een bizar mooi seizoen, ook voor mij persoonlijk heeft het goed uitgepakt. Het is een fantastische groep bij Girona en er zit een mooie gedachte achter onze speelwijze. We spelen attractief, misschien soms ook een beetje naïef, maar het is wel wat het publiek graag wil zien. Ik merkte dat er een groot familiegevoel in de groep zit, ook bij de fans in het stadion. Mijn vrouw was de eerste keer dat ze in het stadion kwam verbaasd, zag mensen een rugzak meenemen en lekker picknicken op de tribune. Het is heel gemoedelijk. Het stadion is een stuk kleiner dan ik gewend was, maar kan zelfs met 12.000 man ontploffen.” Een wereld van verschil met het half jaar daarvoor bij Bayern München. “Ik had wel die drive dat ik mezelf moest laten zien, ook met het oog op het EK waar ik graag bij wil zijn. Ik was heel erg getriggerd om een hoog niveau te halen. Dat het dan ook lukt, is heel mooi. Ik voel me fit en het Spaanse voetbal ligt me goed.” Jullie voerden lange tijd zelfs de ranglijst aan en haalden de Champions League. Jij hebt bijna geen wedstrijd gemist. “We spelen in de tweede competitie van de wereld, wonnen twee keer van Barcelona en één keer van Atlético Madrid. En als je dan ook nog de Champions League haalt, en de staf in tranen uitbarst dat een club als Girona dit bereikt, dan is dat ontzettend mooi. De staf en jongens die hier misschien al acht, negen jaar spelen, hebben altijd gelaveerd tussen de eerste en tweede klasse. Deelname aan de Champions League kwam niet eens bij ze op, bij mij ook niet toen ik hier tekende. Toen ik hen zo emotioneel zag, besefte ik pas hoeveel we teweeg hebben gebracht dit seizoen. Ik weet niet of de club wel klaar is voor de Champions League, maar ze doen er in ieder geval alles aan om te bewerkstelligen dat de spelers op het hoogste niveau kunnen presteren. Ik heb mijn contract met een jaar verlengd, heb getekend tot 2026.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Daley Blind komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Brian Brobbey spreekt zich uit over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Voor het eerst sinds 1992 plaatse een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen. Hoog tijd om kennis te maken met Selma Konijn en Ruth Vorsselman. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.