Voetbal
Frank de Boer werd in september vorig jaar bondscoach van het Nederlands elftal. In aanloop naar het EK leggen we hem tien foto’s voor. Een gesprek over slapen met broer Ronald in een stapelbed, het opvoeden van drie dochters, de lessen van Louis van Gaal en Guus Hiddink, voetballen in Qatar en natuurlijk ‘zijn’ Oranje.
14 november 1987
Ajax 2 heeft gestunt in het bekertoernooi door eredivisionist FC Groningen met 3-1 te verslaan in stadion de Meer. Van links naar rechts ‘broekies’ Ronald de Boer, keeper Lloyd Doesburg, Frank Verlaat en Frank de Boer.
“Ronald en ik waren zeventien, nog A-junior en speelden in het tweede elftal dat zich had geplaatst voor het bekertoernooi. Het was onze eerste wedstrijd tegen een subtopper uit de eredivisie, we speelden ze helemaal zoek. Deze wedstrijd vormde voor ons de bevestiging dat we het hoogste niveau aankonden. We hadden wel een elftal hoor, met Richard Witschge, Frank Verlaat en Marciano Vink aangevuld met oudere spelers die niet in het eerste speelden, zoals Arnold Scholten en Peter Boeve. Mijn broer scoorde tweemaal, één keer uit een voorzet van mij. Na de wedstrijd moesten we naar Studio Sport, als de tweeling die ineens doorbrak.
We waren voor de wedstrijd samen met onze ouders mee naar het stadion gereden. Ze brachten ons vaak naar de training, meestal deed mijn vader het. De avond voor die wedstrijd hebben we gewoon thuis in ons stapelbed in Grootebroek geslapen, Ronald boven en ik beneden.
We hebben tot ons twintigste thuis gewoond, volgens mij totdat Ronald zijn eerste vrouw Sharon leerde kennen. Ronald was er op dat gebied iets eerder bij dan ik. Het is extra mooi en bijzonder dat ik alle hoogtepunten in m’n voetbalcarrière met m’n broer heb beleefd. Toen Ronald eerder dan ik zijn debuut maakte in het eerste was ik supertrots, toen ik eerder dan hij in het Nederlands elftal stond, was hij dat. We voelden nooit, maar dan ook nooit enige vorm van jaloezie.
'We sliepen gewoon thuis in ons stapelbed in Grootebroek, Ronald boven en ik beneden. We hebben tot ons twintigste thuis gewoon'
Wat me raakt aan deze foto is Lloyd Doesburg. Nog geen twee jaar later is hij omgekomen bij de SLM-ramp in Suriname met het Kleurrijk elftal. Vreselijk, het was een geweldige keeper en een geweldige gozer.”
13 mei 1992
Ajax heeft de UEFA Cup gewonnen door in de finale Torino te verslaan. Trainer Louis van Gaal en zijn eerste vrouw Fernanda, die twee jaar later aan kanker overleed, omarmen de beker. Frank en zijn latere vrouw Helen kijken toe.
“Toen Louis van Gaal het in september 1991 van Leo Beenhakker overnam, werd ik meteen de vaste linksback. Ik heb geen wedstrijd in de UEFA Cup gemist dat seizoen. Na de geweldige uitwedstrijd in Turijn, die in 2-2 eindigde, waren we thuis in het Olympisch Stadion blij dat we het op 0-0 hielden. Na het feestgedruis gingen we nog thuis bij de zieke Dennis Bergkamp langs om hem de beker te laten zien.
Ik heb Fernanda heel intens meegemaakt toen Louis nog assistent-trainer was. Als mijn ouders het druk hadden, zetten ze ons af in Avenhorn, waar Fernanda en Louis woonden. Dan reden we vervolgens met Louis mee naar Ajax. Als we onder Van Gaal de jaarlijkse spelletjesavond hadden, regelde Fernanda dat er leuke prijzen waren. Haar overlijden was natuurlijk het ergste voor Louis en hun kinderen, maar heeft ook Ronald, mij en onze ouders heel erg geraakt.
Sommigen konden en kunnen Louis niet uitstaan, maar ik kon altijd goed met hem opschieten. Zijn werkwijze sprak mij aan; de manier van trainen en altijd honderd procent geconcentreerd zijn. Tactisch was hij heel sterk, in de rust kon hij je net die aanwijzing geven waardoor het na rust beter liep. Dat tactisch inzicht heb ik ook wel, geloof ik.
Zijn imago is heel erg bepaald door zijn verhouding met de pers. Ik heb geregeld tegen hem gezegd dat hij zich niet zo druk moest maken tegen en over journalisten, dat ik het verspilde energie vond. Maar hij was overtuigd dat hij het wel moest doen, dat hij zijn filosofie moest verdedigen. En soms vond hij ook dat hij ons, zijn spelers, moest verdedigen. Hij had het dan over eerlijkheid. Ik vind dat je eerlijk moet zijn tegenover je spelers in de kleedkamer en de pers houd je gewoon te vriend. Als ik weer eens terugzag of hoorde hoe hij had uitgehaald, dacht ik alleen maar: Louis, waarom doe je dat?”
24 mei 1995
Frank met de beker na de 1-0 overwinning op AC Milan in de finale van de Champions League in Wenen.
“Het winnen van de Champions League was het hoogtepunt van mijn carrière. Door de sfeer in Wenen vind ik deze beker mooier dan het winnen van de Wereldbeker, een paar maanden later in Tokio, omdat daar nauwelijks supporters van ons bij waren.
Het Ajax van 1995 is het beste elftal waarin ik heb gespeeld, het bewijs van de stelling ‘spelers winnen wedstrijden, maar teams winnen prijzen’. De beker is ook een prijs van Louis en zijn staf, ze hebben van ons een soort machine gemaakt die onklopbaar was. We hadden het gevoel dat we iedereen aankonden.
Toen ik de beker in mijn handen had, dacht ik eerst aan mijn ouders. Ik was zo blij dat zij het in het stadion mochten meemaken. Zij hebben zo’n groot aandeel gehad in de carrière van Ronald en mij. Nadat we de Wereldbeker hadden gewonnen en ik had gedoucht, kon ik vanuit Tokio even met mijn ouders bellen. Toen ik hen aan de telefoon had, kreeg ik een brok in mijn keel, ik kon geen woord uitbrengen. Ik dacht: wat overkomt me? Ik wilde mijn dankbaarheid tonen voor alles wat ze voor ons hadden gedaan, maar moest spontaan huilen.
Mijn ouders heb ik nooit rechtstreeks gezegd hoe dankbaar ik hen ben. Wij zijn West-Friezen, zijn geen types die thuis veel bespreken, zijn meer van het doen. Wij werden thuis niet geknuffeld, ben je gek, dat gebeurde niet in West-Friese families. Ik heb het ook niet gemist, de liefde was toch wel onvoorwaardelijk. Ik ben ook geen type dat een bosje bloemen meeneemt, denk ook dat m’n ouders raar zouden opkijken als ik ineens een boeketje langsbreng. Dat soort dingen heeft nooit in mij gezeten. Veel spelers zag je op de tribune ook altijd kijken waar hun vrouw zat. Mijn vrouw heeft me weleens verweten dat ik nooit keek waar zij zat.
Ik heb in de loop der jaren wel geleerd mijn emoties meer te uiten. Met dank aan een van mijn beste vrienden, Armando Borsato, de broer van Marco. Italianen zijn veel fysieker, knuffelen je bij elke ontmoeting. Armando heeft me geleerd dat ik tegen mijn vrouw en kinderen af en toe moet zeggen dat ik echt van ze hou. Ik heb leren knuffelen. Daarvoor ben ik hem heel dankbaar. Het verrijkt ons familieleven.
Maar terug naar mijn ouders: mijn broer en ik zijn heel blij dat we af en toe iets terug kunnen doen. Een van de eerste dingen die we hen gaven toen we nog thuis woonden in de Melkstraat, was zo’n grote B&O-televisie. Mijn ouders hadden geen keuze, mochten geen ‘nee’ zeggen. We hebben jaren geleden in Grootebroek een mooi, nieuw huis voor hen laten bouwen op de plek waar wij vroeger gymnastiekles hadden. En we hebben voor onze ouders een nieuwe stacaravan gekocht voor op de camping in Garderen waar ze sinds 1974 al staan en waarvoor ik het stageld betaal.
Door corona verlangden de kinderen terug naar de tijd dat wij met het gezin op de camping zaten. Mijn schoonmoeder is helaas overleden. Ik heb de caravan waar mijn schoonvader altijd met haar verbleef laten opknappen. En de caravan van ons staat er nu naast, zodat we weer kunnen genieten zoals vroeger. We hebben van de zomer twee weken vakantie gevierd in de caravan, de kinderen vonden het fantastisch. Ik heb nog een hek in elkaar gezet, een pad gemaakt. Kan ik echt genieten. Helen en ik huurden afgelopen jaren tijdens de zomervakantie altijd een huis, bijvoorbeeld op Ibiza, en dan nodigen we mijn ouders en schoonouders minimaal een week uit om langs te komen. De kinderen vonden het enig om met oma en opa spelletjes te doen.
Toen ik even geen werk had, besloot ik elke dinsdagmiddag bij m’n ouders langs te gaan en realiseerde me meteen hoe leuk en goed het is om nog zo fijn met je ouders om te gaan. En dat hou ik erin. Op dinsdagmiddagen neem ik een flesje wijn en wat hapjes mee en dan gaan we klaverjassen en ‘kraken’. Eerst twee potjes waarin ik samenspeel met mijn moeder, dan twee met mijn vader en vervolgens nog twee met een vriend die ook altijd komt.” Schaterend van de lach: “We houden de score precies bij en ik sta aan het eind van de middag meestal dik bovenaan.”
18 januari 1999
Frank en Ronald de Boer worden gepresenteerd als nieuwe aanwinsten van FC Barcelona door voorzitter Josep Lluis Nunez. De broers hadden een arbitragezaak aangespannen tegen Ajax waardoor de transfer een feit werd.
“We hadden dat geschil met Ajax waarop ik zeker niet met trots terugkijk, maar Ronald en ik beseften ook dat het moment daar was om te vertrekken.
Er kwam nadat ik een paar maanden in Barcelona speelde een schaakbord uit met afbeeldingen van alle belangrijke spelers uit de geschiedenis van Barcelona. Met spelers als Stoitsjkov, Koeman en Cruijff. Ik speelde het eerste halve jaar zo goed dat ik ook meteen op dat bord stond. De jaren daarna liep het minder. We hebben er een geweldige tijd gehad, alleen sportief had het beter gekund. Dan kom je ook weer terug bij de stelling ‘spelers winnen wedstrijden, maar teams winnen prijzen’. De club had met Figo, Rivaldo, Kluivert, Cocu, Guardiola, Luis Enrique, Ronald en ik toppers onder contract, maar het was geen goed team.
Louis van Gaal was trainer en hij heeft later gezegd dat zijn grootste fout was om naar Rivaldo te luisteren en hem op ‘10’ te zetten. Rivaldo was de beste speler ter wereld en werd enorm gepusht. Als linksbuiten, als ‘11’, had hij 23 goals gemaakt en 23 assists gegeven. Toen hij op ‘10’ ging spelen, kwamen de verhoudingen in het veld scheef te liggen.
Helden Magazine 56
Het eerste gedeelte van het verhaal van Frank de Boer komt voort uit Helden Magazine 56. In deze editie is er wederom aandacht voor turnterreur. Renske Endel, Suzanne Harmes, Verona van de Leur en Gabriëlla Wammes, de turnsters van de Sportploeg van het Jaar in 2001 en 2002, deden tien jaar geleden voor het eerst een boekje open over het gedrag van hun trainers Gerrit Beltman en Frank Louter. Na de bekentenis van geestelijke en lichamelijke mishandeling door Beltman afgelopen zomer is de bom gebarsten én delen de oud-turnsters nogmaals hun schokkende verhalen.
Ook in Helden Magazine 56 een uitgebreid interview met oud-voetbalster Anouk Hoogendijk over de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal en een loodzware bevalling. Noa Lang maakte afgelopen zomer de overstap van Ajax naar Club Brugge. En met succes. We legden hem stellingen voor. Nadine Visser werd opnieuw Europees kampioen indoor op de 60 meter horden, wat maakt haar zo goed? Daarnaast was Tom Boonen jarenlang de koning van het voorjaar. We spraken hem over Tom Dumoulin, cocaïne, immense druk en de kick van autoracen.
Verder blikt Stanley Menzo terug op een roerig leven. Is Chantal van den Broek-Blaak in grote vorm, maar heeft ze besloten volgend jaar te stoppen als wielrenster. Doet bokser Peter Müllenberg zijn verhaal en hoopt marathonloper Björn Koreman zicht te kwalificeren voor de Spelen. Judoka Roy Meyer deelt zijn levenslessen met Victoria Koblenko én Erben Wennemars is parkdirecteur tijdens De Droomzomer. In ‘de dag dat alles misging’ blikt Rianne Schorel daarnaast terug op de Spelen van 2016 en staan we stil met Kika van Es in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’.
Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.