23 september 2004
Eén van de grootste paria’s van het peloton stopte vandaag tien jaar geleden met wielrennen. In Frankrijk is Richard Virenque, zeven maal winnaar van de bolletjestrui, nog altijd ongekend populair.
Overal waar hij gaat in Frankrijk wordt hij aanbeden. Kinderen, vrouwen, volwassen kerels; iedereen wil met Richard Virenque op de foto. Franse bedrijven betalen hem dik voor de rol van gastheer tijdens de Tour de France. En voor het Franse Eurosport verzorgt hij commentaar. De Fransen zien de man die de bergtrui een recordaantal van zeven maal won, nog altijd als een held.
Tal van renners dachten zeker te weten dat hij toen al op de hoogte was van de dood van Casartelli
In het peloton zagen ze hem juist als een paria. Hij was al niet geliefd bij veel collega’s vóór de Festina-affaire. Op 18 juli 1995 won hij de negende etappe van de Tour. Het was de etappe waarin Fabio Casartelli ten val kwam in de afdaling van de Col de Portet d’Aspet en overleed. Virenque ging uit zijn dak toen hij over de streep kwam. Tal van renners dachten zeker te weten dat hij toen al op de hoogte was van de dood van Casartelli. Maar vanaf juli 1998 keken bijna al zijn collega’s hem met de nek aan. Omdat hij zijn kaken lang op elkaar had gehouden, steeds bleef ontkennen doping te hebben gebruikt. Terwijl zijn ploeggenoten van Festina figuurlijk werden opgeknoopt, keek Virenque de andere kant op. Zijn voormalige ploeggenoten konden zijn bloed wel drinken.
Volgens Festina-ploegleider Bruno Roussel schreeuwde Virenque het uit voor de Tour-start in Dublin
Vlak voor het begin van de Tour de France van 1998 werd Willy Voet, de Belgische verzorger van de Festina-ploeg, door de Franse douane aangehouden. Zijn auto bleek een rijdende apotheek, zat barstensvol met doping. Epo, spierversterkers, testosteron, amfetaminen en corticosteroïden werden aangetroffen. Volgens Festina-ploegleider Bruno Roussel schreeuwde Virenque het uit voor de Tour-start in Dublin. Hij gold immers als kanshebber voor de eindzege, had vier jaar op rij de bolletjestrui gewonnen en was in 1996 derde en in 1997 tweede geworden in het eindklassement. ‘Dat zijn mijn producten, hoe moet ik nu gaan koersen?’ zou hij hebben geroepen, verklaarde Roussel onder ede.
Tijdens verhoren door de politie bekenden veel renners en de ploegleiding dopinggebruik
De Festina-ploeg werd op 18 juli 1998 uit de Tour gegooid. Virenque huilde toen hij de Ronde verliet, vertelde dat hij schoon was en dat hem onrecht werd aangedaan. Tijdens verhoren door de politie bekenden veel renners en de ploegleiding dopinggebruik. Alleen Pascal Hervé en Virenque ontkenden. De verklaringen van Roussel, bevestigd door zijn ploeggenoten, deed Virenque af als leugens.
Terwijl zijn ploeggenoten, onder wie Laurent Dufaux, Christophe Moreau, Laurent Brochard en Alex Zülle, een schorsing uitzaten, reed Virenque voor zijn nieuwe werkgever Team Polti doodleuk de Tour in 1999. En hij won voor de vijfde maal het bergklassement. Niemand geloofde dat hij niet had gebruikt bij Festina, maar Virenque ging vrijuit omdat hij nooit positief had getest.
Dat hij zijn ploeggenoten als een baksteen liet vallen, werd hem erg kwalijk genomen
Tot 24 oktober 2000 bleef Virenque volhouden dat hij altijd schoon had gereden en dat de Franse justitie, gesteund door zijn vals spelende ex-ploeggenoten, een heksenjacht op hem waren begonnen. In het peloton keken ze de andere kant op als hij aankwam. Dat hij had gebruikt, vonden ze niet zo erg, dat deed immers bijna iedereen in het peloton in die tijd. Maar dat hij zijn ploeggenoten als een baksteen liet vallen, werd hem erg kwalijk genomen.
Virenque genoot enorm van zijn roem. Vanaf zijn jeugd in het Marokkaanse Casablanca, waar hij tot zijn negende woonde met zijn familie, was hij zoek naar erkenning en aandacht. Tot de dag dat Willy Voet werd gepakt, stond hij op een voetstuk. Daarop wilde hij koste wat kost blijven staan.
Hij was na zijn bekentenis het mikpunt van spot in tv-programma’s, tijdschriften en kranten
Op 24 oktober stak hij eindelijk zijn vinger op. Hij bekende ook te hebben gebruikt. Hij vertelde er bij dat hij het niet met opzet had gedaan. Virenque dacht dat het erbij hoorde, hij deed wat iedereen deed, zo verklaarde hij. Hij was na zijn bekentenis het mikpunt van spot in tv-programma’s, tijdschriften en kranten, maar kwam er af met een schorsing van negen maanden.
‘Laat Virenque één of twee etappes winnen, geef hem die clownstrui en je hebt geen kind meer aan hem’
In 2001 keerde hij terug in het peloton bij Domo-FarmFrites. Al snel won hij Parijs-Tours. Namens QuickStep won hij in 2003 en 2004 nog de bergtrui nummer zes en zeven en hij boekte etappezeges zes en zeven in de Tour. Lance Armstrong, vandaag de dag waarschijnlijk de allergrootste paria, zei destijds: ‘Laat Virenque één of twee etappes winnen, geef hem die clownstrui en je hebt geen kind meer aan hem.’
Vandaag tien jaar geleden stopte hij met koersen. Buiten Frankrijk schudt men nog steeds het hoofd bij het horen van de naam Virenque, er binnen wordt hij ondanks alles aanbeden.