Drie maal brons op verschillende Spelen, twee maal zilver op een WK en drie keer Europees kampioen. Arnold Vanderlyde was jarenlang het gezicht van het Nederlandse boksen. Helden Online belde hem voor de rubriek Oude Held.
Hij is inmiddels 51 jaar, maar praat nog net zo bevlogen als toen hij bokser was. Al jaren maakt Arnold Vanderlyde mensen enthousiast. De voormalig zwaargewicht rondde zijn universitaire studie sportmanagement af nadat hij in 1993 stopte met boksen en begon zijn eigen bedrijf. Hij geeft nog altijd peptalks, lezingen en workshops door het hele land, gebruikt zijn sportcarrière als metafoor voor het leven. “De boksring kun je zien als de hele wereld. In het leven moet iedereen vechten om overeind te blijven. Je ziet dat, met alle respect, heel veel sporters na hun carrière hun levensverhaal gaan vertellen. Ik ben daar in de jaren negentig mee begonnen en probeerde met mijn verhaal mensen en bedrijven te inspireren en gedragsverandering te bewerkstelligen, indien nodig.”
Daarnaast zet Vanderlyde zich in voor Right 2 Play, hij schreef het boek Fighting voor Success, zette zich in voor het Nederlandse (vrouwen)boksen en geeft nog geregeld bokscommentaar, zoals vorige week tijdens het gevecht van wereldkampioen Vladimir Klitschko voor Sport1. “Boksen maakt nog altijd een belangrijk deel uit van mijn leven, het heeft me gevormd. Mensen zien mij nog altijd als de bokser, terwijl ik al meer dan twintig jaar geleden ben gestopt. Ik heb me ook ingezet voor het Nederlandse boksen, heb mijn best gedaan het vrouwenboksen op de kaart te zetten, toen daar nog amper naar om werd gekeken in Nederland. Een dank je wel heb ik daar nooit voor gekregen van de bond of NOC*NSF, maar ach, daar zit ik ook niet per se op te wachten.”
'Het is de afgelopen tijd niet gemakkelijk geweest voor Nouchka, maar ze heeft doorgezet en daar heb ik veel bewondering voor'
In Zuid-Korea vindt momenteel het WK boksen voor vrouwen plaats. Vier Nederlandse bokssters verloren in de eerste ronde, alleen Nouchka Fontijn, regerend Europees kampioen in de klasse tot 75 kilogram, won. Na veel geharrewar kreeg ze van de bond en NOC*NSF toestemming om haar eigen weg uit te stippelen. Waar de andere vrouwen een programma afwerkten op Papendal. “Het is allemaal niet geweldig gegaan de afgelopen tweeënhalf jaar en het verdiende niet de schoonheidsprijs,” zegt Vanderlyde. “Ik vind het knap dat Nouchka zo sterk achter haar eigen plan is blijven staan. Ik ben er een voorstander van dat sporters autonome beslissingen nemen. Het is de afgelopen tijd niet gemakkelijk geweest voor Nouchka, maar ze heeft doorgezet en daar heb ik veel bewondering voor.”
Vanderlyde won olympische bronzen medailles op de Spelen van 1984, 1988 en 1992. Kan Fontijn in Rio ook een olympische plak winnen, als eerste Nederlandse vrouw? “Ik hoop het, maar laten we eerst dit WK afwachten. Als Nouchka en medaille weet te winnen op het WK dan kan dat heel belangrijk zijn voor het hele vrouwenboksen. Ik ben voorstander van een sterke samenwerking en synergie tussen bond, NOC*NSF en de individuele sporter. Er moet worden geluisterd naar de behoefte van de topsporter en dat mis ik nu nog een beetje. Ik hoop dat een goed resultaat van Nouchka voor die wijsheid gaat zorgen.”
De laatste keer dat Nederlandse mannen zich wisten te kwalificeren voor de Spelen was in 1992, Vanderlyde was destijds een van hen. “Dat is erg lang geleden, ja. Of dat me pijn doet? Ik hoop in elk geval dat Peter Müllenberg zich gaat kwalificeren, hij zit er dicht tegenaan.”
'Lennox Lewis vroeg mij: ‘Arnold, why did you never take the step?’ Dat stemmetje zingt weleens rond in mijn hoofd. Wat als?'
Vanderlyde wordt nog vaak aan zijn tijd als bokser herinnerd. Natuurlijk door zijn werk als spreker. “Ook op straat krijg ik nog vaak opmerkingen en dat streelt natuurlijk mijn ego.”
Legendarisch was de strijd die hij uitvocht met zijn Cubaanse rivaal Felix Savon, drievoudig olympisch kampioen en zes keer wereldkampioen. “Ik ben bij Felix langs geweest voor Andere Tijden Sport en Erica Terpstra is onlangs bij Felix langs geweest voor haar tv-programma. We hebben heel veel respect voor elkaar.”
Zowel Savon als Vanderlyde kozen nooit voor een carrière als profbokser. Terwijl generatiegenoten Mike Tyson en Lennox Lewis furore maakten als zwaargewichten bij de profs en het grote geld binnenhaalden, bleef Vanderlyde het amateurboksen trouw. “Met Lennox heb ik veel gespard. Het was altijd close tussen ons. Hij maakte de overstap naar de profs en werd wereldkampioen. Toen hij was gestopt met boksen, heb ik hem nog eens ontmoet in New York. Een van de eerste dingen die hij vroeg was: ‘Arnold, why did you never take the step?’ Dat stemmetje zingt weleens rond in mijn hoofd. Wat als? Maar ja, stelt niet ieder mens zich soms de vraag: wat als ik dat besluit had genomen? Dat is ook een gevoel van weemoed. Ik heb er geen spijt van dat ik geen prof ben geworden, het is goed zo. Ha, er zullen vast wel wat mensen zijn die zeggen dat er ook geen prof in mij had geschuild, dat ik een puntentikker was en geen fighter met mijn zachte accent.”
'Epke Zonderland en Arjen Robben mogen van mij allebei Sportman van het Jaar worden'
In 1991 werd Arnold Vanderlyde gekozen als Sportman van het Jaar. Die titel moest hij destijds delen met schoonspringer Edwin Jongejans. 23 Jaar na dato hoopt Vanderlyde opnieuw op een dubbele winnaar bij de mannen. “Epke Zonderland en Arjen Robben mogen het van mij allebei worden. Een individuele en een teamsporter. Robben maakte voor honderd procent het verschil voor het Nederlands elftal, want het team op zich was niet zo fantastisch.”