Vivianne Miedema en Jill Roord doorliepen samen de nationale jeugdelftallen, zijn goede vriendinnen en vanaf volgend seizoen ploeggenoten bij Arsenal. In aanloop naar hun derde eindtoernooi met de OranjeLeeuwinnen bracht Helden de spits en de middenveldster samen in het Engelse Saint Albans.

Vivianne Miedema: “Onze eerste ontmoeting was bij de training van Oranje onder vijftien jaar in Zeist. We waren twee magere botjes. Ik maakte op mijn dertiende al de overstap van het districtsteam naar onder vijftien. Jill volgde een jaar later. In het begin vond ik die jonge meiden niet zo leuk.”

Jill Roord, grappend: “Jij was de stoere, je voelde je te goed voor ons.”

Vivianne: “Ik voelde me juist te oud. Dacht: wat zijn dit voor guppy’s? De eerste keer dat we echt met elkaar optrokken, was tijdens een trip naar Engeland. Hakkepak, weet je nog?”

Jill: “Dat heb ik jou toen geleerd! Happepak is Twents voor bij iemand op de rug springen.”

Vivianne: “We speelden twee oefenwedstrijden in Leicester en verbleven in een hotel naast het stadion. Elke keer als we naar het restaurant liepen, deden we hakkepak en zat Jill op mijn rug. Zo is onze vriendschap begonnen. Binnen onder vijftien trokken de speelsters uit dezelfde regio naar elkaar toe. Ik was de enige uit het noorden en sloot me aan bij Jill en de andere oosterlingen. Met hen had ik meer een klik dan met de meiden uit Amsterdam of Rotterdam. Die waren veel assertiever. Als ze binnenkwamen, waren ze meteen aanwezig. Er zat ook wat tuig bij, speelsters die asociaal waren en geen respect hadden voor medespeelsters en staf. Meiden uit noord en oost doen dat niet snel, die zijn nuchter en hebben een andere opvoeding gehad.”

Jill: “Ik was de jongste van het team en heel braaf. Die Amsterdamse en Rotterdamse cultuur kende ik helemaal niet. Voor mij was dat echt een andere wereld. Viv stond in de spits en ik speelde achter haar als nummer tien. We hadden meteen een klik in het veld.”

Vivianne: “Jill was van de assists en gaf vaak steekballetjes waardoor ik één-op-één met de keeper kwam te staan. En als ik een lange bal van achteruit kreeg, kon ik ’m altijd op haar terugleggen.”

Jill: “Medespeelsters, trainers en ouders noemden ons het Gouden Koppel. Zelf wisten we ook wel dat er in het veld veel om ons draaide.”

Vivianne: “Ik kan me alle wedstrijden uit de jeugd nog herinneren. Bij onder zeventien zaten we eens in een kwalificatiepoule met Roemenië, Montenegro en Kazachstan. Ik scoorde 21 doelpunten in drie wedstrijden…”

Jill: “En ik maakte er elf. Dat was bizar. Ik weet ook nog veel. Zo werden we bij onze eerste deelname aan het Nordic Tournament tweede, terwijl Nederland er nog nooit om de prijzen had gespeeld. Een jaar later werden we eerste op dat toernooi en in 2014 wonnen we met onder negentien de Europese titel.”

Vivianne: “We waren een gouden lichting. Die momenten vergeet je nooit meer.”

Tekst gaat verder onder de foto

Rebels

Vivianne: “Jill doet alles wat ik doe, alleen iets later. In mijn ontwikkeling liep ik altijd iets voor en daardoor werd Jill een soort zusje. Na het jeugd EK van 2014 ging ik van Heerenveen naar Bayern München. Jill kwam naar de club op het moment dat ik er wel klaar mee was daar.”

Jill: “Ik kon in 2016 al naar Bayern, maar als mens was ik nog niet klaar voor de stap. Het benauwde me om in mijn eentje naar het buitenland te gaan, om uit huis te gaan en iedereen bij FC Twente achter te laten.”

Vivianne: “Ik heb haar toen niet proberen over te halen, maar heb wel tegen Jill gezegd dat het me goed leek dat ze op een gegeven moment de stap zou maken.”

Jill: “Toen ik Bayern afzegde, dacht ik stiekem dat ze een jaar later bij me zouden terugkomen. Dat gebeurde ook en toen was ik er wel klaar voor. Op dat moment wist ik dat ik niet meer met Viv zou samenspelen.”

Vivianne: “Ik had al besloten dat ik ging vertrekken. Na drie seizoenen was het in 2017 mooi geweest. Ik stond voorin bij Bayern op een eiland en kreeg alleen maar lange ballen en moest het in mijn eentje uitzoeken. Ik wilde naar een club waar echt werd gevoetbald en koos voor Arsenal.”

Jill: “De stap naar Bayern en het spelen op een hoger niveau is heel goed voor me geweest.”

Vivianne: “Sinds je uit huis bent, ben je als speelster volwassener geworden maar als persoon rebelser.”

Jill: “Mijn ouders zeggen ook dat ik ben veranderd. Volgens hen ben ik directer geworden en trek ik me minder aan van dingen. Als je alleen in het buitenland zit, word je snel volwassen.”

Vivianne: “Ik sprak geen woord Engels of Duits toen ik op mijn zeventiende bij Bayern tekende. Ik kwam ook nog eens bij een Noorse teamgenote van dertig te wonen. Daardoor moest ik stappen zetten en ontwikkelde ik me als persoon snel. Hier in Engeland heb ik het prima naar mijn zin, ik mis Nederland helemaal niet. Natuurlijk heb ik mijn familie en een paar goede vrienden, maar verder heb ik er niet zo veel. Ik denk dat jij meer aan Nederland mist dan ik.”

Vivianne: ‘Vroeger liepen wij met oranjeshirts van Van Persie en Huntelaar rond. Nu hebben meisjes Miedema of Roord achterop hun shirt staan.’

Jill: “Ja, maar het is niet zo dat ik heimwee heb. Het enige wat ik moeilijk vind is de onzekerheid van niet weten wanneer ik even naar huis kan. Soms verlang ik naar lekker thuis bij mijn ouders op de bank zitten. Mijn vader René, die vroeger profvoetballer is geweest, appt elke dag om te vragen hoe ik me voel. Hij is weleens bang dat ik in mijn eentje in het buitenland niet happy ben. Mijn ouders maken zich best zorgen. Dat is totaal niet nodig. Af en toe kan het een beetje eenzaam zijn, maar spelen in het buitenland is vooral cool. Ik raad het elke voetbalster aan. Het is goed voor je ontwikkeling.

Na twee jaar Bayern ga ik deze zomer de overstap maken naar Arsenal. Ik heb me in Duitsland als speelster en als mens kunnen ontwikkelen, maar nu ben ik toe aan een nieuw avontuur in een ander voetballand en aan een andere cultuur.”

Vivianne: “Toen Jill me vertelde dat Arsenal interesse had, heb ik tegen haar gezegd dat ze het moest doen. Dat ons voetbal goed bij haar zou passen.”

Jill: “Viv en ik hebben altijd naar elkaar uitgesproken dat we ook ooit bij een club wilden samenspelen. Heel mooi dat dit volgend seizoen gaat gebeuren. Ons ultieme doel is met Arsenal de Champions League winnen. Dat lijkt me iets magisch.”

Helden Magazine editie 47

Het eerste gedeelte van het verhaal van Vivianne Miedema en Jill Roord komt voort uit Helden Magazine nummer 47, waar Lieke Martens samen met Ronald Koeman de cover siert. Helden Magazine editie 47 is een dubbeldik jubileumnummer. Helden bestaat 10 jaar en in dit nummer blikken wij onder andere vooruit op het Wereldkampioenschap vrouwenvoetbal. De OranjeLeeuwinnen veroverden twee jaar terug de Europese titel én de harten van alle Nederlanders. In de WK special komen nog meer speelsters als Shanice van de Sanden en bondscoach Sarina Wiegman aan het woord.

Verder ging Frits Barend langs in Esbjerg bij Rafael van der Vaart & Estavana Polman en vertellen Sjinkie & Fenna Knegt voor het eerst samen over de dag dat de shorttracker zware brandwonden opliep. Een editie met heel veel inspirerende sportverhalen, waar helaas de turnterreur helaas nog steeds geen verleden tijd is. Dylan Groenwegen de nieuwe topsprinter van het peleton is en Steven Kruijswijk de fietsende familieman. Marit Bouwmeester opnieuw haar zinnen heeft gezet op Olympisch goud en Inge de Bruijn ging na haar zwemcarrière op zoek naar zichzelf.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.