Tonny Vilhena was jarenlang het kroonjuweel van Feyenoord. Nederland leefde met hem mee toen hij in 2016 zijn moeder verloor. Anderhalf jaar geleden verhuisde hij naar FC Krasnodar, een stap die niet iedereen begreep. Met zijn vriendin en vorig jaar geboren zoontje was hij even terug in Nederland. “Ik geloof er heel erg in dat het pad dat ik bewandel vooraf is bepaald. En dat loopt via Krasnodar.”
Tonny Vilhena sierde begin 2017 met vader Toy, zus Sabrina en broertje Randy de cover van Helden. In zijn hand droeg hij de foto van zijn kort daarvoor veel te vroeg overleden moeder Jeannette. Tonny was vaste kracht van Feyenoord en international. Hij had in 2016 al aanbiedingen van Sampdoria en FC Porto op zak, maar besloot bij zijn familie in Maassluis en dus bij Feyenoord te blijven.
Hoe anders ziet zijn leven er tegenwoordig uit. Eind 2019 verhuisde hij naar Rusland, waar hij voor FC Krasnodar speelt. En Tonny is niet alleen. Hij is samen met zijn vriendin Lana en hun grote trots: zoontje Future Emilio die op 19 april 2020 werd geboren in Krasnodar.
Tonny: “De naam Future kozen we omdat hij onze hoop is voor de toekomst, Emilio is mijn tweede naam.”
Future wijkt tijdens het interview niet van de zijde van zijn vader.
Lana: “Mooi toch? Tonny is van begin af aan heel betrokken bij zijn zoon, zo mooi om te zien hoe gek ze met elkaar zijn.”
Voor familiebezoek rond de kerstdagen liet het gezin Krasnodar achter. Eerst vlogen ze naar Nederland en daarna gingen ze naar Portugal.
Tonny: “De kerstdagen hebben we met mijn broertje bij mijn vader en mijn opa in Lissabon doorgebracht We zijn niet gaan vliegen, ik heb een busje in Nederland en we zijn lekker gaan rijden. In Lissabon woont
veel familie van mijn vaders kant die destijds ook uit Angola is gevlucht. We waren daar met mijn vader, opa en allemaal ooms en tantes. Op dat soort familiebijeenkomsten verheug ik me altijd heel erg, die zijn zo leuk en warm.”
Tonny zegt dat het met zijn vader, zus en broertje ook weer goed gaat. “Het gezin van mijn zus breidde vlak na het overlijden van onze moeder uit met een eerste kind en ze heeft inmiddels al een tweede. We zijn nog steeds net zo hecht als rond het overlijden van mijn moeder. Maar met één groot verschil: er zijn nu kleinkinderen. Mijn vader komt geregeld naar Krasnodar. Destijds, in 2016, was hij van plan me te vergezellen als ik naar het buitenland zou vertrekken omdat hij me als 21-jarige te jong vond om alleen te gaan, maar ik ben nu natuurlijk bijna vijf jaar ouder. Hij geniet echt van zijn kleinkinderen. Voor mij was hij vroeger heel streng. Alles wat ik vroeger niet mocht, mag zijn kleinzoon wel. Bij het minste of geringste huilbuitje, krijgt hij zijn zin.”
Het volledige verhaal lezen? Dat kan via Blendle. Je kunt het magazine ook in de winkel halen óf online bestellen!
