Word abonnee

Zwemmen

Inge de Bruijn: ‘Ik heb geleerd van mezelf te houden’

Stef Nagel

Zwemmen

Inge de Bruijn: ‘Ik heb geleerd van mezelf te houden’

door: Barbara & Frits Barend
20 mei 2019
8 tot 13 minuten lezen

Inge de Bruijn won vier gouden, twee zilveren en twee bronzen olympische medailles en is daarmee de beste Nederlandse sporter van de Zomerspelen. Na haar carrière ging de zwemster op zoek naar zichzelf. Die zoektocht is ten einde, vertelt ze. Ter ere van het tienjarig jubileum van Helden nodigden we Inge uit voor een modische shoot.

“Ik voel me happy. Dankzij mijn leven als topsporter voel ik me een gezegend mens. Zoals veel topsporters heb ook ik in mijn jeugd het een en ander meegemaakt. Die ervaring en de latere topsport hebben me gevormd als mens. Ik ben positief ingesteld en geloof echt dat iedereen af en toe in het leven een paar treden naar beneden moet voordat je weer omhoog kunt klimmen. Dat ik in 1996 heb afgezegd voor de Spelen van Atlanta was zo’n moment. Ik was in 1996 even de passie en motivatie kwijt voor topsport. Ik deed het al vijftien jaar, lag vanaf mijn zevende in het zwembad. Het werd me niet in dank afgenomen dat ik die Spelen heb afgezegd, maar zelf voelde ik me niet waardig genoeg om Nederland te vertegenwoordigen.”

Als ik wel naar Atlanta was gegaan, was ik daarna gestopt want dan was ik afgegaan. Ik wilde in die tijd leven, uitgaan, een vriendje. Ik verlangde naar dingen die al mijn leeftijdgenootjes deden. Maar na anderhalve maand dacht ik: is dit het nou? Ik merkte snel dat ik eigenlijk niets had gemist. Toen ik vervolgens op televisie naar de Spelen in Atlanta keek, kwamen de tranen en besefte ik dat ik nog lang niet klaar was met zwemmen. Ik ben met mijn zus op vakantie naar Amerika gegaan en kwam daar een Amerikaanse topzwemmer tegen, Roque Santos, die me in contact bracht met zijn coach. Zo ben ik door toeval bij coach Paul Bergen terechtgekomen. Hij nam me niet zomaar, wilde me eerst testen.

Kampioen van Nederland zei hem niets. Ik overtuigde hem tijdens die testweek en mocht bij hem komen trainen. In Nederland werd ik een beetje uitgelachen. Wat dacht ik in Amerika te vinden wat ik hier niet vond? Maar ik had een nieuwe omgeving nodig, een strak regime en vooral een harde coach. Op een gegeven moment zei hij dat ik te vet was. Dat had ik nog nooit gehoord. ‘Did you ever see a fat champion’, vroeg hij. Natuurlijk was ik niet dik, ik had altijd een heel laag vetpercentage, maar hij lette vooral op de drie B’s: billen, buik, benen. Die moesten nog strakker. Ik moest ineens ook hardlopen. Dat haatte ik, maar ik deed het, elke dag een uur.

Tekst gaat verder onder de foto

Inge de Bruijn

Als een zwemmer uit zijn ploeg de kantjes ervan had afgelopen, moest de hele ploeg voor straf op de vrije zondag komen trainen. We beoefenden een individuele sport, maar zo’n sanctie zorgde ervoor dat je je als ploeg ging gedragen. Niemand wilde eraan schuldig zijn dat de hele ploeg een vrije dag werd ontnomen. Zelfs in de krachttraining deelde hij op papier goud, zilver en brons uit. Zo stimuleerde hij ons om net even iets meer te doen, om ook in de training voor goud te gaan. Bij mij werkte dat heel motiverend.

Zijn opvatting gaf me geen garantie, maar ik geloofde in zijn methode. Coach Bergen wilde van mij een ‘lean, mean fighting machine’ maken. In Amerika heb ik ook geleerd dat je als topsporter alleen van kritiek sterker wordt. Na maanden pas kreeg ik mijn eerste schouderklopje, maar daar had ik wel keihard voor getraind. Ik noteerde alles in een logboek, iedere keer als ik een compliment kreeg, tekende ik een dikke smiley. In mijn jeugd had ik last van faalangst. Geregeld ging ik als snelste naar de finale van een groot toernooi, maar uiteindelijk werd ik dan weer vierde. Vooral in de jeugd is me dat vaak overkomen. Onder coach Bergen werd ik een overwinningsbeest.

Pas in 1998, twee jaar nadat ik me had afgemeld voor de Spelen in Atlanta, zwom ik weer mijn eerste grote wedstrijd, bij het WK. Ik werd zevende en voelde dat mensen me uitlachten, zo van: traint ze daarom in Amerika? Maar ik zat goed in mijn vel, faalangst was niet de reden dat ik naast het podium eindigde. Het jaar daarop, bij het EK in Istanboel, ging ik met de snelste tijd naar de finale en werd ik eerste. Vanaf dat moment heb ik jarenlang amper wedstrijden verloren.”

COCON

“De passie voor het zwemmen kwam in Amerika helemaal terug. Ik zat in een flow en had een doel voor ogen en natuurlijk moet je concessies doen. Ik stond niet voor m’n lol elke ochtend om half vijf ’s ochtends op. Een sociaal leven had ik niet, de wereld om me heen bestond niet. Ik leefde in een cocon, maar wist waarvoor ik het deed. Ik zie nu wel eens sporters vlak voor een groot toernooi bezig met social media. Dat leidt toch alleen maar af? In mijn tijd had je dat niet.

Als ik coach zou zijn, zou ik voor een wedstrijd eisen dat alle telefoons worden ingeleverd. Mijn wereld bestond uit eten, trainen, slapen. Mijn geluksmoment was als ik na de training in mijn hotelkamer het rode lichtje van mijn antwoordapparaat zag branden. Dan had mijn moeder gebeld. Als ik na drie maanden weer even naar huis mocht, stond m’n moeder op Schiphol met boterhammen met kaas. Daar keek ik echt naar uit, een simpele bruine boterham met boter en kaas.

Ik bracht zoveel offers. Naar trouwerijen en verjaardagen van vrienden en familie mocht ik niet. Ik sloeg geen training over, heb zelfs de begrafenis van mijn opa niet kunnen bijwonen. Een keer stond ik op Schiphol met m’n koffers al in de rij voor de incheckbalie. Ik ben eruit gestapt en heb de trein terug naar huis gepakt. Ik moest zo huilen. Op dat moment kon ik niet terug naar Amerika, een paar dagen later ben ik gegaan.

‘De ontdekkingsfase van het leven na de topsport heb ik nu wel afgesloten. Op m’n 45ste ben ik in balans’

Ik had in die tijd een relatie maar dat was natuurlijk ook ingewikkeld. Voor coach Bergen was een relatie not done. Hij wilde ook dat ik met de pil zou stoppen, die zou niet goed zijn voor mijn hormoonspiegel. Dat is het enige dat ik heb geweigerd. Ik wilde niet het risico lopen om in de aanloop naar de Spelen in Sydney met een dikke buik te lopen.

Nu denk ik weleens hoe ik het jaren achtereen heb kunnen opbrengen. Ik kon het omdat ik die droom wilde verwezenlijken, beste van de wereld worden en goud winnen op de Spelen van 2000 in Sydney. En de droom kwam uit. Ik won in Sydney drie keer goud en een keer zilver. Ik ging er heen als favoriet en maakte het waar. Vlak voor de Spelen was ik gevraagd voor de olympische special van het bekende Amerikaanse sportblad Sports Illustrated. Een heel grote eer. Ik hoor coach Bergen nog zeggen: ‘Dat ga je doen!’ De fotosessie moest wel bij hem in het zwembad. Helaas kwam ik uiteindelijk niet op de cover, ze kozen voor een gymnast die uiteindelijk niet één keer goud won. Dat vond ik sneuer voor coach Bergen dan voor mezelf.”

Helden Magazine editie 47

Het eerste gedeelte van het verhaal van Inge de Bruijn komt voort uit Helden Magazine nummer 47, waar Lieke Martens samen met Ronald Koeman de cover siert. Helden Magazine editie 47 is een dubbeldik jubileumnummer. Helden bestaat 10 jaar en in dit nummer blikken wij onder andere vooruit op het Wereldkampioenschap vrouwenvoetbal. De OranjeLeeuwinnen veroverden twee jaar terug de Europese titel én de harten van alle Nederlanders. In de WK special komen nog meer speelsters als Shanice van de Sanden, Vivianne Miedema en Jill Roord en bondscoach Sarina Wiegman aan het woord.

Verder ging Frits Barend langs in Esbjerg bij Rafael van der Vaart & Estavana Polman en vertellen Sjinkie & Fenna Knegt voor het eerst samen over de dag dat de shorttracker zware brandwonden opliep. Een editie met heel veel inspirerende sportverhalen, waar helaas de turnterreur helaas nog steeds geen verleden tijd is. Dylan Groenwegen de nieuwe topsprinter van het peleton is en Steven Kruijswijk de fietsende familieman. Marit Bouwmeester opnieuw haar zinnen heeft gezet op Olympisch goud.

Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Delen: