Hoeveel pech kan een mens hebben. Autocoureur Alessandro Zanardi (53) verloor op 15 september 2001 beide benen bij een crash. Na het vreselijke ongeluk keerde hij terug in de autosport. Daarna ging Alex zich toeleggen op het handbiken en won vier keer goud op de Paralympische Spelen. Op 19 juni trof het noodlot hem opnieuw, toen hij werd aangereden door een vrachtwagen. Helden ging vóór het tweede ongeluk bij hem langs.
The Pass. Ze hebben het er nog over in Amerika. Alessandro Zanardi drong op het Laguna Seca-circuit rondenlang aan bij Bryan Herta tijdens de laatste race van het IndyCar-seizoen in 1996. Het lukte maar niet om in te halen. In de laatste ronde liet hij zich iets terugzakken, iedereen dacht dat Alex zich gewonnen gaf in zijn rode Honda. Alleen de legendarische Corkscrew-bocht wachtte nog. Naar links, rechts en weer naar links, met een hoogteverschil van 18,5 procent. De strijd was gestreden. Toch?
Alessandro dook de heuvel af, stuurde abrupt naar links en schoot Herta in een flits voorbij. Zijn Honda hield hij ternauwernood op het circuit, maar hij was erlangs. Met de inhaalmanoeuvre van het seizoen pakte hij zijn derde overwinning. En dat in zijn eerste jaar in Amerika. Het leverde hem de titel Rookie van het Jaar op. Zijn lef en vasthoudendheid tekenden de coureur Zanardi. “Vijf seconden je ogen sluiten als je denkt dat het niet meer gaat. Dan tegen jezelf zeggen dat je nog even door moet bijten. Vervolgens je ogen weer openen om toch nog een keer proberen het onmogelijke voor elkaar te krijgen,” zo vat Alessandro het samen.
Iets eerder is hij in zijn rolstoel uit de lift van het hotel komen rollen. “Piacere, Alex,” zo stelde hij zich voor. Vriende lijke blauwe ogen, een lichte slis en een krachtige hand. Alessandro’s boven lichaam is indrukwekkend gespierd. “Ja, de helft die nog over is wel,” zegt hij vol zelfspot, “daar moet ik het mee doen.” Alessandro Zanardi werd in 1966 gebo ren in Bologna. Land van tortellini en lasagne, maar veel belangrijker nog: van Ferrari en Maserati. “Als kind was ik al helemaal gek van auto’s en als ik om me heen keek dan was m’n hele omgeving daar ook mee bezig.”
‘Een baanarts omschreef mijn toestand als die van een man die op een landmijn gelopen was’
Zijn oudere zus kwam bij een verkeers ongeluk om het leven toen Alex dertien jaar was. Zijn ouders wilden niet dat hij op zijn veertiende op een scooter ging rijden en kochten een kart voor hem. Leef je maar uit op het circuit met een helm op, dat is een stuk minder gevaarlijk dan met een motorino door het dorp crossen, luidde de boodschap. In de buurt was net een kartbaan geopend. “Na mijn eerste rondje in m’n kart wist ik het al: dit is wat ik wil doen in m’n leven. De duw die ik in m’n rug voelde als ik gas gaf, het geluid van de motor dat weerkaatste in mijn helm. Gewel dig. Ik was de gelukkigste jongen van de wereld.”
Alessandro had talent, bleek al snel. “Ik kom uit een doodgewone familie; m’n vader was loodgieter en m’n moeder huisvrouw. Doodgewone families kun nen zich geen autosport veroorloven.” In 1987 voerde Alessandro een felle strijd met Michael Schumacher om de Euro pese titel in de kart. Hij kreeg daarop de kans om in de Formule 3 te gaan rijden. De benodigde 250 miljoen lire, omgerekend zo’n 200.000 euro, hadden zijn ouders natuurlijk niet. “De vader van Massimiliano Papis, een jongen met wie ik later in Amerika zou racen, kwam naar zijn zoon kijken en vroeg me wanneer ik in de Formule 3 ging beginnen. Ik antwoordde dat dat niet ging gebeuren, dat racen me te veel geld kostte.”
Helden Magazine 54
Het eerste gedeelte van het verhaal van Alessandro Zanardi komt voort uit Helden Magazine nummer 54. In de 54ste editie van Helden sieren Ronald en Bartina Koeman de cover van het eindejaarsnummer. Ze vertellen uitgebreid over de roerige periode die ze achter de rug hebben. Ronald verruilde het Nederlands elftal voor FC Barcelona, ze werden voor het eerst opa en oma, maar kampten ook allebei met ernstige gezondheidsproblemen.
Naast het verhaal van Ronald en Bartina Koeman lees je veel meer interviews en reportages met én over jouw favoriete Nederlandse topsporters. Zo eren ploeggenoten Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Rianne de Vries hun vriendin, in de Ode aan Lara. Daarnaast spraken we Patrick Lefevere over de afschuwelijke crash van zijn topsprinter Fabio Jakobsen, is Sven Kramer begonnen aan zijn ‘last dance’, vertelt Stefan de Vrij over het geheim achter zijn succes én lees je een dubbelinterview met de blikvangers van het Nederlandse hockey: Jorrit Croon en Maria Verschoor.
Ook in de 54ste editie van Helden spraken we onze Held van het Jaar, Harrie Lavreysen over dikke benen en slapen in een dwangbuis. Gingen Erben Wennemars en Marlou van Rhijn op audiëntie bij de koning van de marathon: Eliud Kipchoge én verteld Esther Vergeer over hoe haar lang gekoesterde kinderwens uitkwam en ze dit jaar werd geconfronteerd met borstkanker.
Verder legt onze Heldin van het Jaar: Anna van der Breggen uit waarom ze volgend jaar heeft besloten te stoppen en spraken we wereldkampioene Ceylin del Carmen Alvarado over de liefde, het geloof, looks en racisme. Daarnaast bracht Helden een eerbetoon uit aan een van de beste NBA-basketballers ooit: Kobe Bryant, lees je een reconstructie over de turnvendetta, behaalde Henk Gemser vele successen als schaatscoach en behoort Kimberly Alkemade tot de snelste paralympische sprinters van Nederland. Victoria Koblenko ging langs bij hockeyinternationaal Terrance Pieters en staan we stil met Sari van Veendendaal in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’.
Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.
